جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده مقوله راهبرد وتصمیم گیری مقوله ای اساسی برای رهبران جوامع و مدیران سازمان ها ونظام های اجتماعی است. و از محوری ترین واساسی ترین وظایف راهبران سیاسی است که ممکن است منجر به توفیق یا شکست سازمان ها ویا نظام های اجتماعی گردد، لذا مرکز ثقل مدیریت است .چرا که بدون راهبرد رهبران در جوامع اقدام سامانی صورت نمی گیرد و هدف اصلی ونهایی تحقق نمی یابد .امام خمینی با ارائه راهبردهای نظری وعملی در حوزه رهبری که بر اساس دو بعد شناخت از موضوع(واقع گرایی)وپایبندی به اصول ومبانی ارزشی (آرمان گرایی وحقیقت گرایی) بود توانست انقلاب را به انجام برساند . نظر به اهمیت وحساسیت تصمیم های کلان وراهبردی در بعد نظام های اجتماعی این پژوهش با رویکردی علمی پژوهشی به شناسائی وارائه الگوهای تصمیم گیری راهبردی امام خمینی(ره) در دوران دولت موقت پرداخته است. این تحقیق در چهارفصل ساماندهی شده است :در فصل اول ، کلیات تحقیق را بیان می کند. در فصل دوم اوضاع سیاسی اجتماعی زمان گذار وتأسیس نظام سیاسی انقلابی را بیان می کند. ، فصل سوم راهبرد سیاسی امام خمینی در دولت موقت را بررسی می کند . در فصل چهارم خط مشی سیاسی دولت موقت بررسی شده است.

چکیده بررسی علل شکل‌گیری انقلاب ها همواره برای افراد قابل توجه بوده است. بخاطر اینکه از طریق آن بتوانند به سؤالهای ذهنی خود و دیگران درباره اسباب، ماهیت، پیام و پیامدهای انقلاب پاسخ دهند و نتیجه تحقیقات آنها اندوخته ا‌ی برای آیندگان باشد. انقلاب اسلامی ایران با توجه به اسلامی بودن آن برگی دیگر از تاریخ انقلاب ها را ورق زد که ماهیتی کاملاً متفاوت با دیگر انقلاب ها داشته است. با این تفسیر و با توجه به سؤال که راجع به تأثیرپذیری انقلاب اسلامی از دکترین مهدویت و متقابلاً تأثیر گذاری انقلاب اسلامی بر دکترین می‌باشد، این پژوهش در سه فصل سازماندهی شده است: فصل اول آن به مفهوم‌ شناسی و شناخت انقلاب اسلامی مهدوی از نگاه امام خمینی پرداخته است. در فصل دوم تأثیر دکترین مهدویت بر انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار گرفته است. و در فصل سوم به تأثیرات انقلاب اسلامی بر دکترین مهدویت پرداخته شده است. نهایتاً نتیجه این پژوهش پاسخی است که در فرضیه اصلی، تحت عنوان تجدید حیات اسلام (علت فاعلی، غایی / انگیزش، امید، جهت، الگوی مهدوی انقلاب) و زمینه ‌سازی حکومت ولی عصر(عج) (نگرش و گرایش مهدوی؛ دین، معنویت گرایی، منجی، موعود گرایی) ذکر شده است.

علامه طباطبایی، قدر مسلّم محیی و مجدد حکمت در دوران معاصر بویژه در شهر، حوزه علمی و مکتب شیعی قم و معلم و مروج حکمت میباشد. ایشان از برجستگان حکمت اجتماعی اسلامی نیز بوده و بلکه برجسته ترین چهرگان شالودهساز و شاخص آن میباشد؛ چنانکه میتوان از ایشان به عنوان حکیم محض و نظری و حکیم اجتماعی و معرفت شناسی یاد نمود. فرضیه: نگاه، نظریه و نظام حکمت متعالی محض علامه طباطبایی ظرفیت بازتولید سیاسی و تأسیس نگاه، نظریه و نظام حکمت مدنی و سیاسی متعالی را داراست. به عبارت دیگر، نگاه، نظریه و نظام حکمت مدنی و سیاسی متعالی از نگاه، نظریه و نظام حکمت متعالی محض علامه طباطبایی قابل استنتاج، تولید و تأسیس است. این چنین تولید و بازتولید حکمت مدنی، اجتماعی و سیاسی امکان، نیاز و ضرورتی در خور توجه میباشد. این فرایند با روش استنباطی و استدلالی با تحلیل متن و محتوایی به شیوه دلالت مطابقت، یا تضمنی و گاه استلزامی صورت میپذیرد.

ظرفیت معرفت‌شناسی حکمی و علمی سیاسیِ حکمت متعالیِ محض و اجتماعیِ علامه طباطبایی بر این پیش‌فرض استوار است که ایشان حکیم متعالی محض و مدنی ـ اعم از اجتماعی و حتی سیاسی اجتماعی ـ است؛ ولو بسان امام خمینی وارد گفتمان انقلاب سیاسی، جابه‌جایی قدرت و دولت‌سازی نشده باشد. پرسمان حکمت محض و مدنی متعالی فراهم آمده‌ معرفت‌شناسی، روش‌شناسی و پدیده‌شناسی اعم از هستی‌شناسی، چیستی‌شناسی و چگونگی‌شناسی می­باشد که مبین و مستلزم ظرفیت تداوم و کاربست در حکمت و علم مدنی، اجتماعی و سیاسی به روش دلالت تضمنی، مطابقت و به‌ویژه التزامی است. کتاب "اصول فلسفه و روش رئالیسم" علامه عموماً، و به‌ویژه در مبحث اعتباریات، متعرض معرفت‌شناسی محض و تا حدودی اجتماعی شده که هم در معرفت‌شناسی سیاسی و هم در روش‌شناسی به‌منظور پدیده‌شناسی مدنی و سیاسی قابل توجه و کاربست است. فرضیه‌ی این مقاله، ظرفیت معرفت‌شناسی حکمی و علمی سیاسی حکمت متعالی محض و اجتماعی علامه طباطبایی است. روش بررسی، تحلیل متن و محتوای آثار و آرای علامه به‌ویژه در اصول فلسفه و روش رئالیسم است؛ تاجایی‌که می­توان این را شرح و کاربست فلسفی سیاسی آن دانست. این روشی برای بازیابی سایر آثار و آرای علامه و سایرین و روزآمدسازی و کاربری علمی آن‌هاست.

یکی از مهمترین حوزه های تحقیق در علوم اجتماعی مطالعه انقلاب های سیاسی و اجتماعی است و از بزرگترین تحول ایران در دهه های گذشته، وقوع انقلاب اسلامی می باشد. وقوع انقلاب اسلامی ایران به دلایل مختلفی منجر به متحیر شدن اندیشمندان و محققان سیاسی جهان گشت و در همین راستا در زمینه علل و چگونگی وقوع انقلاب اسلامی پژوهش های مختلفی ارایه دادند. تحلیل علل وقوع انقلاب اسلامی منجر به شکل گیری ادبیات سیاسی نوین گشت که هر یک از این ادبیات رهیافت خاصی را برای تحلیل انقلاب اسلامی ایران دنبال می کردند. اما در زمینه مذهب و رهیافت دینی تحلیل آن چنانی صورت نگرفت لذا ما در این تحقیق به تحلیل انقلاب اسلامی در سایه رهیافت مذهبی (دینی) می پردازیم. در چند دهه پیش از انقلاب رویکرد نوینی در ادبیات فکری شیعه در سایه نوگرایی اندیشه شیعه شکل گرفت که در روش ذهنی و تغییر نگرش به سوی قبول یک تحول بنیادین بر اساس دین نقش اساسی ایفا کرد. در این برهه از زمان، اندیشوران شیعی و در راس همه حضرت امام خمینی (ره) برترین نظریه پرداز انقلاب اسلامی و رهبری و موسس نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران، ظرفین لازم انقلاب و تاسیس نظام سیاسی و حکومت اسلامی را داراست. درهمین راستا شخصیت های بارز و مبارز حوزوی و دانشگاهی به ویژه استاد مطهری و دکتر شریعتی نیز بر این باور بودند که اندیشه شیعه نیاز به بازسازی دارد و قابلیت لازم را برای ارایه یک الگوی مطلوب سیاسی و اجتماعی را دارا می باشد و در سایه این بازاندیشی و نوگرایی اندیشه شیعه بود که عدم انطباق تفکرات شیعه با مقتضیات زمان یا عملکرد حاکمیت طاغوت را پر رنگ تر کرد. لذا در این پژوهش، محقق به بررسی نوگرایی اندیشه شیعه که مجموعه ای از آموزه های شیعی را در بر می گیرد در به وجود آمدن یا شکل گیری انقلاب اسلامی می پردازد.

چکیده ندارد.

شیخ اشراق اموردنیوی را به دو بخش امور متعلق به اعمال انسان و اموری که مربوط به آنها می باشد تقسیم می کند و از این رهگذر وارد عرصه سیاسی می شود و در تقسیم بندی حکمت در بخش حکمت عملی ، تدبیر مدن را برای رسیدن به زندگی دنیوی انسان ضروری می داند و با جرئتی وصف ناشدنی به بیان دیدگاههای خود در باب رهبری داناترین فرد در جامعه می پردازد .اهیت سیاستی که سهروردی از آن سخن می گوید بر پایه مبانی نظری وی ، حکایت از نگاه آن جهانی سهروردی به دنیا دارد . بدین ترتیب وی با اعتقاد به ضرورت زندگی جمعی انسان ضمن اثبات نبوت به حکومت حاکم تاله به عنوان الگوی حکومت مطلوب خود نظر دارد و از این منظر مفاهیم حاکمیت ، قدرت و سیاست را معنا می کند .

از آن جا که بین نظام جمهوری اسلامی ایران، اندیشه انتظار و زمینه سازی ظهور، ارتباطی محکم برقرار است، مفهوم شیعی انتظار در زمان حاضر به همراه خود، پژواک هایی در عرصه روابط بین المللی داشته است. از این رو مساله زمینه سازی به عنوان سازه ای معنایی در موازات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گرفته است. در بعد رسانه ای، اعتقاد به اندیشه انتظار و توجه به زمینه سازی در جهت ظهور امام زمان (عج) دست مایه خوانش هایی قرار گرفته است که بر اساس آن ها، این اندیشه محرکه و موجبه ایدئولوژیک نظام جمهوری اسلامی ایران در پی گیری سیاست خارجی است که پیامدی جز متزلزل کردن به اصطلاح امنیت بین المللی نخواهد داشت. بدین منظور، با ارایه تفاسیری مکانیکی از انتظار و مساله زمینه سازی در سطح رسانه ای، تفسیری کژدیسه از این مفاهیم القا می گردد، به نحوی که انتظار و زمینه سازی به عنوان سازه های معنایی متداول در سطح جهانی، با تروریسم، تلاش برای دست یابی به سلاح های کشتار جمعی و ... به یادآورنده هر گونه اقدام وحشتانگیز در نظر آورده شود. هدف این نوشتار، تبیین نحوه این سوء استفاده و امکان تصحیح این فهم کژدیسه از سازه های معنایی انتظار و زمینه سازی در فضای رسانه ای و سیاسی بین المللی است.