جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : گفتگوهای افلاطون (427-347 قبل از میلاد) در کنار نوشته های ارسطو به عنوان مهم ترین و تأثیرگذارترین آثار فلسفی در تفکر غربی قرار می گیرد. افلاطون در آنها معلم خود سقراط را به عنوان مناقشه محوری در گفتگوهایی که به طرز درخشانی طیف وسیعی از ایده ها و مسائل فلسفی را بررسی می کنند، معرفی می کند. هیچ کدام از چهار دیالوگ - اوتیفرون، عذرخواهی، کریتون و فایدون - هیجان‌انگیزتر و آشکارکننده‌تر نیست. فساد جوانان». سقراط در Euthyphro به بررسی مفاهیم و اهداف تقوا و دین می پردازد: در عذرخواهی، او شجاعانه از یکپارچگی آموزه های خود دفاع می کند. در کریتو، او احترام خود را به قانون در امتناع از فرار از حکم اعدام خود نشان می دهد. و در فایدون مرگ را در آغوش می گیرد و از جاودانگی روح بحث می کند. چهار دیالوگ در اینجا در ترجمه معتبر توسط دانشمند برجسته کلاسیک بنجامین جووت، که به خاطر ترجمه هایش از افلاطون مشهور است، ارائه شده است.

ترجمه ماشینی : گرگوری ولاسوس (1907-1991) یکی از تأثیرگذارترین دانشمندان قرن بیستم در فلسفه باستان بود. در طی بیش از پنجاه سال، او مقالات و نقدهای کتاب منتشر کرد که جایگاه او را به عنوان یک مرجع برجسته در فلسفه یونان اولیه تثبیت کرد. دو جلدی که شامل مطالعات فلسفه یونان می‌شود، تقریباً چهل مقاله از این استاد برجسته مقاله فلسفی را شامل می‌شود. بسیاری از این قطعات در حال حاضر کلاسیک در این زمینه محسوب می شوند. شاید بیش از هر محقق مدرن دیگری، گریگوری ولاسوس مسئول ارتقای استانداردهای تحقیق، تحلیل و ارائه در فلسفه کلاسیک به سطوح جدیدی از برتری بود. مقالات او برای چندین نسل به عنوان پارادایم تحقیقات عمل کرده است. این مشارکت‌ها که برای اولین بار در مجموعه‌ای جامع موجود است، توانایی نویسنده را در ترکیب مهارت‌های یک فیلسوف، فیلسوف، و مورخ ایده‌ها در پرداختن به برخی از دشوارترین مشکلات فلسفه باستان نشان می‌دهد. جلد اول مقالات ولاستوس در مورد فلسفه پیش‌سالاری را گردآوری می‌کند. مطالعات مفهومی گسترده، علم، دین، و سیاست یونان را با فلسفه پیوند می دهد. مطالعات فردی اندیشه فیلسوفان بزرگی مانند هراکلیتوس، پارمنیدس، آناکساگوراس و دموکریتوس را روشن می کند. مجموعه‌ای از مطالعات جامع روی Zeno of Elea قدرت نویسنده را در نقد منبع و تحلیل منطقی نشان می‌دهد. جلد دوم شامل مقالاتی در مورد اندیشه سقراط، افلاطون و متفکران بعدی است و مقالاتی در مورد مسائل اخلاقی، اجتماعی و سیاسی و همچنین متافیزیک، علم و مبانی ریاضیات می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : این کتاب سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که ویژگی های اساسی آموزش یونانی چیست؟ با انجام این کار، میزان تداوم آرمان ها و شیوه های آموزشی payeia از آتن کلاسیک تا دوران مدرن را بررسی می کند. دیدگاه های افلاطون، فوتیوس کبیر (قرن 9) و نیکودیموس آتونیتی (قرن 18) به طور خاص مورد بررسی قرار می گیرند و مراحل مهم توسعه را آشکار می کنند. این کتاب ارائه می دهد از آنچه payeia نگه می دارد تا به عنوان هدف خود را در شرایط خود است. طرفداران سنت payeia به دنبال پاسخی برای این سؤال قدیمی بودند که «شخص انسان چیست؟» پاسخ به آن معما همه چیزهای دیگر را تعیین کرد. آموزش و پرورش بر این اساس شکل گرفت و منجر به یک فرآیند مادام العمر برای هماهنگ کردن عملکردهای مربوطه روح و بدن شد. به دلیل ارزش آن در سطح شخصی و اجتماعی، payeia برای افلاطون و دیگر شارحان، مانند نیکودیموس، از اهمیت بالایی برخوردار است. میراث فردی آنها مانند قفسه کتاب در دو طرف حدود 22 قرن آموزش یونانی است که در این صفحات ارزیابی شده است.

آموزۀ ایده‌های افلاطون را می‌توان مهم‌ترین آموزۀ او دانست. در طول تاریخ فلسفه، هرکدام از فیلسوفان باتوجه‌به مسئله‌ای که با آن روبه‌رو بوده‌اند، به این آموزه رجوع کرده‌اند. یکی از مسائلی که فیلسوفان غربی در عالم معاصر با آن مواجهه داشته‌اند، نیست‌انگاری و بی‌معنایی تمدن غربی است. مارتین هیدگر ریشۀ این بی‌معنایی را فراموشی وجود و فراموشی حقیقت در معنای ناپوشیدگی (اَلثئیا) و نامستوری می‌داند. در نظر او، آموزۀ ایده‌های افلاطون عامل این فراموشی است؛ زیرا افلاطون بنیادِ موجودات را ایده‌ها قرار داد و این معنایی جز فراموشی وجود ندارد. هیدگر با استفاده از پدیدارشناسی به تمثیل غار افلاطون رجوع می‌کند تا چگونگی این فراموشی را وضوح ‌ببخشد. تفسیر هیدگر از ایده‌ها به‌مرور تغییر می‌کند؛ زیرا هیدگر در تفکر متأخرش از پدیدارشناسی دازاین گذر می‌کند و به گشودگی وجود توجه می‌کند. هیدگر متأخر ایده و آیدوس را براساس گشودگی توضیح می‌دهد و حضورِ امر حاضر را وابسته به این گشودگی می‌داند. در این نوشتار، سعی می‌شود نسبت میان وجهه‌نظرهای هیدگر متقدم و متأخر راجع به ایده‌های افلاطون بررسی شود.

ترجمه ماشینی : آن ماری شولتز در کتاب سقراط در مورد سقراط افلاطون: خود افشای سقراطی و عمل عمومی فلسفه، مفاهیم فلسفی و سیاسی ارائه افلاطون از سخنرانی خودافشاگرانه سقراط را در چهار گفت و گو تحلیل می کند: Theaetetus، Symposium، Physioaedology و. شولتز استدلال می کند که این لحظات خودافشایی سقراطی نشان می دهد که ارائه افلاطون از «سقراط راوی» بسیار فراگیرتر از آن چیزی است که ادبیات ثانویه معمولاً تصدیق می کند. علیرغم ظاهر فراگیر یک سقراط که تجربه خود را در طول دیالوگ ها توصیف می کند، خود افشای زندگی نامه سقراطی به طور شگفت انگیزی مورد توجه محققان کمی قرار گرفته است. استفاده افلاطون از روایت، به‌ویژه شعر «سقراط راوی»، اغلب در بحث‌هایی درباره ماهیت دراماتیک دیالوگ‌ها به‌طور کلی‌تر و نه اینکه به تنهایی مورد مطالعه قرار گیرد، قرار می‌گیرد. شولتز نشان می دهد که چگونه این اظهارات روایی با دقت طراحی شده به غنای و عمق متون افلاطونی در سطوح مختلف می افزاید. نویسنده برای نشان دادن اینکه چگونه این روایت‌های سقراطی جاسازی‌شده به تصویر سقراط به‌عنوان فیلسوف عمومی در گفت‌وگوهای افلاطون کمک می‌کند، شیوه‌های خودافشاگری سقراطی را در آثار بل هوک، کتی خانگ و تا نیشی کوتس بررسی می‌کند و حتی به تمرین می‌پردازد. هنر خود افشاگری سقراطی.

ترجمه ماشینی : این کتاب در سال 1995 نقطه شروع خود را از ادغام ژانرهای خاص شعر و بلاغت توسط افلاطون در دیالوگ های خود می گیرد. نویسنده استدلال می کند که «گفتگوهای» افلاطون با ژانرهای سنتی بخشی از تلاش او برای تعریف «فلسفه» است. قبل از افلاطون، «فلسفه» «تزکیه فکری» را در گسترده‌ترین معنای آن تعیین می‌کرد. زمانی که افلاطون این اصطلاح را برای پروژه فکری خود به کار گرفت، رشته ای جدید و تخصصی ایجاد کرد. افلاطون برای تعریف و مشروعیت بخشیدن به «فلسفه» باید آن را با ژانرهای گفتمانی که در آتن دموکراتیک دارای اقتدار و اعتبار بودند، تطبیق دهد. افلاطون با ترکیب متن یا گفتمان یک ژانر دیگر، برند جدید خرد خود را در تقابل با شیوه‌های سنتی تفکر و گفتار «تعریف» می‌کند. افلاطون با هدف قرار دادن ژانرهای منفرد گفتمان، مرزهای «فلسفه» را به عنوان یک گفتمان و به عنوان یک عمل اجتماعی مشخص می کند.