جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش پیش‌رو در صدد بیان خوانشی از نوآوری و تقریر برهان صدیقین از منظر امام خمینی(ره) و مقایسۀ آن با برهان وجودی آنسلم و دکارت است. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و کتابخانه‌ای است. یکی از اشکالات اساسی برهان وجودی آنسلم-دکارت خلط بین مفهوم و مصداق یا حمل اولی و شایع صناعی است؛ این در حالی است که برهان صدیقین چه به تقریر سینوی و چه به تقریر صدرایی دچار چنین خبطی نیست. اما اصل بنیادی که امام خمینی(ره) را قادر می‌سازد تا روح جدیدی در براهین اثبات خدا بدمد این است که ایشان با مبانی استوار به بیان دیدگاه و خوانش خود از برهان صدیقین می‌پردازد و آن خروج از معنای مصطلح و الفاظ نظری در بیان برهان اثبات خداوند متعال است. ایشان معتقد است که اساساً برهان صدیقین مبتنی بر معرفت و شهود است و نیازمند مقدمات برهانی و فلسفی نیست.

فقه مهم‌ترین منبع برای تقنین در دولت اسلامی است. بنیان‌گذار جمهوری اسلامی نظریه بدیعی در دانش اصول فقه و در حوزه حکم شناسی با عنوان «نظریه خطابات قانونیه» ارائه کرده‌اند که شایسته است تأثیرات آن از جوانب مختلف از جمله در حوزه تقنین مورد مطالعه قرار گیرد. امام(ره) با الهام از قانون‌گذاری عرفی مبانی مشهور اصولیان را که به فعلیت شخصیِ حکم می‌انجامد، نقد کرده و به فعلیت عام رسیده‌اند. اراده قانون‌گذار در خطاب عام قانونی به یک انشاء واحد می‌انجامد و انحلالی نیست. خطاب عام قانونی، این امکان را فراهم می‌کند که جامعه، دولت و شخصیت حقوقی جمعی مکلف حکم قرار گیرد. علاوه بر مکلف، امکان توجه تکلیف جمعی و نظام‌مند را نیز فراهم می‌کند و بدین طریق فقه را از حوزه فردی به حوزه اجتماعی و حکومتی سوق می‌دهد و برای تقنین که یک موضوع جمعی است آماده می‌کند. علاوه بر قرائت مشهور از خطابات قانونیه، نظریه امام قابلیت خوانش های دیگری را نیز دارد. در مقدمات اثبات نظریه، فعلیت حکم مرحله‌ای است که شارع بایستی لوازم اجرا را ملاحظه کند. ولی فقیه می‌تواند مصالح اجرای حکم را سنجیده و در این مرحله نقش ایفا کند. این قرائت به مبانی دیگر در حوزه ولایت فقیه و نقش مصلحت، ارتباط پیدا می‌کند و می‌تواند باعث هماهنگی احکام شرعی با مقتضیات زمان و مکان شود و به کارآمدی و روزآمدی فقه برای تقنین کمک کند. بر اساس نگاه قانونی امام(ره) در آثار خود، می‌توان نتیجه گرفت که شأن شارع از نگاه امام(ره) مولای قانون‌گذار است فلذا ویژگی‌های قانون‌گذاری عرفی همچون تأثیر اهداف در تقنین، انسجام قوانین و سلسله مراتب قوانین می‌تواند در فقه ملاحظه شده و آن را برای تقنین آماده‌تر سازد.

عدل و عدالت یکی از صفات الهی است که هر دو جهان بر آن استوار است. یعنی عالم تکوین بر عدالت محوری در حال سیر و حرکت است و کوچکترین ظلم و ستم از ناحیه خداوند به مخلوقات روا نشده است. در عالم تشریع نیز مقوله عدل و عدالت الهی در اتقان کامل و والا قرار دارد. از این رو به بندگان خود امر کرده است که تمام کارهای خویش را بر اساس عدالت به پیش ببرند. از انجا که عدالت آرمان حکومت اسلامی شمرده شده تا در سایه سار عدالت افراد جامعه به سعادت برسند لذا حکومت انبیاء و صالحان بر عدالت و حق محوری شکل می گیرد و افراد جامعه دینی در واقع حامیان مظلوم و ظلم ستیز می باشند، تدبیر و مدیریت این جامعه توسط حاکم عادل صورت می گیرد، و برای تحقق عدالت در جامعه همه زیر دستان خود را به عدالت، قسط، انصاف و مساوات دعوت می نماید، چرا که مهمترین غایت در تشکیل حکومت الهی برقراری عدالت است و این مهم با رفع موانع آن میسر است. در این تحقیق که با رویکرد توصیفی-تحلیلی صورت گرفته به این نتایج دست یافته ایم. موانعی همچون؛ انسان محوری، مادی گرایی، غفلت از مبانی اعتقادی، عدم شایسته سالاری، اسراف و تبذیر، توزیع ناعادلانه ثروت، نبود قانون عادلانه و نبود روحیه انتقاد پذیری می باشد. که برطرف شدن آنها گامی موثر در اجرای عدالت می باشد. تحقیق حاضر این موانع را بر اساس آموزه های اسلامی مورد تحلیل قرار داده و برای برطرف شدن موانع، راهکارهای معرفتی و مدیریتی عبور از موانع اجرای عدالت از دیدگاه قران و روایات پرداخته است. راهکارهایی همچون؛ خدا محوری، توجه به مبانی اعتقادی، تقویت روحیه انتقاد پذیری، شایسته سالاری، توزیع عادلانه ثروت ملی، ترویج روحیه قناعت و پرهیز از اسراف، حاکمیت قانون عادلانه در جامعه. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای بوده است.

یکی از دستاورد های سلوک قلبی عارف، شهود حقایقی است که برای سایر افراد غیب محسوب شود. ایمان به غیب وتبیین مساله امکان ارتباط با عالم غیب برای انسان ، تاثیر به سزایی در معنویت وسلوک عملی سالک الی الله دارد اثبات امکان ارتباط با عوالم غیبی از نظر فلسفی وعرفانی وتفسیری می‌تواند اسباب رسیدن به یقین نظری را برای سالک فراهم آورد. ضرورت انجام پژوهش از این جهت روشن گردد. سوال های پژوهش این است که، در آثار امام خمینی و حضرت آیت الله جوادی آملی،از دیدگاه تفسیری عرفانی و فلسفی،آیا برای انسان امکان ارتباط باعالم غیب هست؟ عالم غیب وشهادت چه نسبتی باهم دارند؟و چگونه می توان به مراتب عالم غیب دست یافت ؟ نتیجه تحقیق نشان می دهد که از منظر امام خمینی (ره) و آیت الله جوادی آملی، برای انسان از طریق معارف عقلانی ، شهود عرفانی و وحیانی و نیز تهذیب و ریاضت عملی، امکان ارتباط با عالم غیب وجود دارد. و نیز بر مبنای آثار تفسیری وعرفانی وفلسفی ایشان، عالم غیب وشهادت وجود مستقلی نداشته و در نسبت با یکدیگر سنجیده شوند وآنکه جهان دارای مراتبی از غیب است، که انسان توانایی ارتباط با آن مراتب را دارد. و نیز بیان این نکته که انسان کامل خلیفه الهی واسطه ارتباط بین غیب و شهود است ، معراج پیامبراکرم (ص) نمونه ارتباط مستقیم انسان کامل با عوالم غیبی است. نتیجه تحقیق بیانگر این مسأله است که ارتباط با عالم غیب، از طریق کشف و شهود ، برای سایر انسان های دیگر هم ممکن و منوط به از بین بردن موانع و مصفا کردن قلب است که به وسیله تهذیب نفس و ریاضت عملی حاصل می آید. اما اگر سالک در مسیر سیر و سلوک دچار اشتباه و لغزش شود، با اجنه وشیاطین مرتبط شده و از هدف خویش باز می -ماند. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی بوده که با مراجعه به منابع مکتوب ، سایت های علمی ونرم افزار ها تدوین شده است. .

از میان ابعاد شخصیتی امام خمینی (ره)، آنچه بیش از همه تبلور دارد، جهان‌بینی عرفانی است که با سیر و سلوک عملی درآمیخته و از وی انسانی کامل ساخته و حیات فردی و اجتماعی ایشان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است؛ تا آنجا که خودشان اذعان می‌دارند عرفان طریقی در جهت رسیدن به حقیقت است. با توجه به اینکه اندیشه و جنبه‌های عرفانی امام بر سایر ابعاد علمی و شخصیتی ایشان اعم از حیات فردی و اجتماعی، غلبه و تجلی داشته و هنوز ابعاد پنهان آن به صورت منسجم و روشمند مورد تجزیه‌وتحلیل قرار نگرفته است، نگارنده را بر آن داشت که موضوع مورد بحث را با مراجعه به آثار و تألیفات ایشان و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه‌ای مورد بحث و بررسی قرار دهد. یافته‌ها و نتایج پژوهش حاکی از آن است که مبانی هستی‌شناسی، انسان‌شناسی و معرفت‌شناسی عرفان امام، تأثیر مهمی در سبک زندگی ایشان داشته است، توحید عملی از جمله مبانی مهم در اندیشه عرفانی امام خمینی (ره) است که نتیجه آن در سبک زندگی ایشان، توحید فعلى و انقطاع به حق و چشم طمع و امید از جمیع موجودات پوشیدن است. امام خمینی با اتکا به مبانی‌ای همچون توحید، توکل و توسل به طرح مسئله ولایت فقیه و بسط مباحث انسان کامل می‌پردازد. از دیگر تأثیرات مبانی اندیشه عرفانی امام خمینی (ره) در سبک زندگی فردی ایشان می‌توان به خدامحوری، توکل، اطمینان، شرح صدر و حق پذیری اشاره نمود. همچنین تأکید بر جایگاه محوری خانواده، نقش مادر در تربیت فرزند، مردم‌دوستی، تلاش برای دستیابی به تمدن نوین اسلامی و اتخاذ سیاست در جهت تأمین مصالح جامعه و اهتمام به تشکیل حکومت اسلامی از تأثیرات مبانی اندیشه عرفانی امام خمینی (ره) در سبک زندگی اجتماعی ایشان است.

یکی از مهم‌ترین موضوعات در عرفان اسلامی بحث مراتب نظام اسمایی است، به تعبیر علامه سید حیدر آملی (س) برای هر یک ازحقایق وجودی عالم، اسمی از اسما وجود دارد که ویژه آن است، و آن، رب آن حقیقت است. آن حقیقت، عابد، عارف و تحت تدبیر اسم و ربِ ویژه خودشان است. در همین راستا، حضرت امام خمینی(س) معتقدند، این اسم به مانند سایر اسماء الهی در عالم ظهور دارد؛ ولی مظاهر این اسم که همان جهت ارتباط مستقیم اشیاءِ به حق است، همانند خود این اسم برگزیده حق هستند. علامه سید حیدر آملی (س) در عرفان به نظام اسمایی از منظر مراتب تعیّنات وجود به توحید الوهی و توحید وجودی معتقدند؛ اما حضرت امام خمینی (س) در عرفان به نظام اسمایی از منظر مراتب تعیّنات وجود به حسب دو قوس، به قوس نزولی و قوس صعودی معتقدند. عرفان شیعی در زمان علامه سید حیدر آملی (س) جهش چشم‌گیری می‌یابد و حضرت امام خمینی (س) به عنوان مهم‌ترین شخصیت عرفانی در قرن معاصر، احیاگر و تعالی بخش عرفان اسلامی ناب محمدی(ص) است. ویژگی مکتب عرفانی علامه سید حیدر آملی (س)، حماسی بودن عرفان ناب شیعی ایشان است؛ اما در عرفان حماسی، امام خمینی(قدس سره) معتقد است مقام شهادت، خود اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است. در این رساله موضوعاتِ مطرح شده، پس از بحث و تحقیقات لازم از زوایای مختلف نقد و بررسی، نتایج حاصله در فصل پنجم قسمت مربوط ارایه شده است.

مسئله رابطه خالق و مخلوق و همچنین لزوم اثبات و یا نفی این رابطه از بزرگترین مسائل در میان خاص و عام بوده است.تحلیل از این رابطه با توجه به مبانی پذیرفته شده هر گروهی متفاوت است؛حکمت متعالیه از مکاتب فلسفی است که امروز طرفدران آن در جوامع فلسفی ایران به مراتب بیشتر از گروهای دیگر است؛دلیل این امر را می توان استفاده از تجارب پیشینیان و ارائه مکتب نظام مند،برای آیندگان دانست.ملاصدرا با مبنای حکمت خود که به حکمت متعالیه معروف است به طرح مسئله خالق با مخلوق پرداخته است.در نگاه وی مخلوقات با خداوند فقط رابطه علی-معلولی ندارند بلکه صدرا با تکیه بر امکان فقری،رابطه علیت میان خالق و مخلوق را تا مرتبه تجلی،افاضه خالق و در نهایت عین الربط بودن مخلوق به خالق تعالی می بخشد.او مخلوقات را حادثی دانسته که در اثر افاضه و فیض بخشی خداوند،به جلوه گری می پردازند و بازگشت همه این مخلوقات به وجود اصیل خداوند است.بر اثر نظریه تجلی وی که استخراجی از قاعده فلسفی علت و معلول است،مخلوقات به عنوان شئون وجوی حق مطرح می شوند که در مراتب هستی علاوه بر رابطه علی و معلولی میان آنها،جمیعاً عین الربط به خالق محسوب می شوند.در حکمت متعالیه برای انسان از میان مخلوقات جایگاه ویژه ای قائل هستند که آن جایگاه حاصل توانایی بالفعل انسان در درک این تجلی گری ماسواست.این تفکر عرفانی صدرا در تبیین رابطه خالق و مخلوق مورد عنایت فیلسوفان دیگری چون علامه طباطبایی،شهید مطهری و امام خمینی قرار گرفته است که می توان از آنها به عنوان نو صدرائیانی یاد کرد که ضمن حفظ اصالت تفکر صدرایی،هر کدام با سبک خاص خود به بسط و تبیین ارتباط خالق با مخلوق پرداخته اند.نویسنده در این پایان نامه با طرح دیدگاه صدرا در پی نشان دادن روند عقلانی خداباورانه از خلقت در جریان حکمت متعالیه است.از نتایج این پژوهش می توان به سیطره عرفان بر حکیمان متعالیه در بررسی رابطه خالق با مخلوق اشاره کرد که مهم ترین تشابهات این نوصدرائیان به شمار می رود و همچنین نباید از ابتکارات خاص این افراد در بررسی رابطه خالق با مخلوق در حکمت صدرا غافل شد.

در این رساله آراء کلامی امام خمینی و فیاض لاهیجی ذیل موضوعات توحید، نبوت، امامت و معاد توضیح، تبیین و سپس مقایسه شده است. اهمیت این تحقیق به سبب جایگاه این دو اندیشمند در مباحث کلام شیعی است. به طوری که امام خمینی با تأثیرپذیری از عرفان و ملا عبدالرزاق لاهیجی (فیاض) در جهت سنت کلامی ـ فلسفی شیعی ـ که خواجه نصیرالدین طوسی پرچم‌دار آن بوده است ـ مباحث خود را مطرح کرده اند. مقایسه‌ نیز در این رساله بر اساس نظریه امکان گفتگو میان متفکران است و این بحث ذیل مسائل بنیادی تشیع که در هر دو متفکر وجود دارد، ایجاد شده است. امکان گفتگو و شباهت‌های آراء این دو متفکر بر اساس تلاقی نظریه این دو متفکر در کلام و در مباحث و اصول عام تشیع است و در این رساله امکان گفتگو در معرفت‌پذیری، عصمت، محال بودن امر غیرعقلانی از خداوند و غایت و هدف داشتن خالق از خلق انسان در سعادت دنیوی (اجتماعی) و اخروی بررسی ‌شده است. ضرورت تحقیق به‌واسطه ویژگی اندیشه های کلامی و تغییرات ایجاد‌شده در آن از مدارس اصفهان تا تهران و از فیاض لاهیجی تا امام خمینی است. نتایج تحقیق چنین است که فیاض لاهیجی بیش از آنکه اندیشه های کلامی مکتب اصفهان و استادش ملاصدرا، در ترکیب شیوه‌های عقلانی، عرفانی و قرآنی را پی بگیرد، به سبب تأثیرپذیری از خواجه نصیرالدین طوسی و شرحی که بر تجریدالاعتقاد نگاشته، روش عقلانی و مشائی صِرف را در کلام برگزیده است اما از سوی دیگر، امام خمینی با تأثیرپذیری از ملاصدرا و شیوه او در جمع میان عقل و شهود و نقل، مباحث کلامی درباره موضوعات اصول دین را با تأویلات عرفانی اخذشده از عرفان نظری ابن‌عربی پیوند می‌زند. روش تحقیق تحلیل محتوای نظریات این دو متفکر و مقایسه‌ آرائشان با استفاده از منابع کتابخانه‌ای است.

این پژوهش با موضوع کاربرد مبانی نظری عرفانی در تبیین منازل عرفانی شکل گرفته است. فهم و تحقق منازل عرفانی منوط به فهم و تحقق مبانی نظری عرفانی است و این مهم در اهم آثار عارفان شارح مکتب ابن ‌عربی مورد توجه بوده است. امام خمینی نیز به عنوان یکی از شارحان و عارفان معاصر این مکتب، در تبیین منازل عرفانی از برخی مبانی نظری وجود‌شناختی و انسان‌شناختی استفاده کرده است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که کدام مبانی نظری عرفانی در تبیین پنج منزل منتخب صبر، توکل، تفویض، تسلیم، و رضا به کار رفته و چگونه تحقق این منازل را برای سالک توجیه و ممکن می‌کنند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. ابتدا منازل سلوکی مذکور در اهم آثار معطوف به عرفان عملی امام بررسی و مطالعه شده و مبانی نظری عرفانی مورد استفاده ایشان در تبیین آن‌ها استنباط شده و سپس چرایی و چگونگی تحقق منازل با استفاده از آن مبانی تحلیل و توجیه شده است. این مطالعه نشان داد که اولا تبیین امام از منازل مذکور کاملا مبتنی بر استفاده از مبانی نظری عرفانی بوده است و اهم مبانی مورد استفاده ایشان عبارتند از حقیقت عقلیه، مشیت مطلقه، اعیان ثابته، مراتب توحید، اسفار اربعه، فطرت الهی، افتقار ذاتی انسان، و مراتب فنا و بقاء بالله و مراتب معرفت سالک؛ ثانیا تحقق منازل سلوکی و همچنین فهم آن‌ها بدون در نظر گرفتن این مبانی ممکن نیست. البته برخی مبانی مانند عقل و فطرت به عنوان مبانی بنیادی‌تر هستند و در تحقق تمام منازل مذکور موثرند، دو مرتبه جزئی و کلی عقل بیانگر امکان و معنای سلوک در منازل است و فطرت بستر و زمینه کلی سلوک می‌باشد. همچنین مراتب توحید، به ویژه توحید افعالی و فنای افعالی در تحقق تمام منازل موثر است، اما تنها در برخی منازل مانند منزل صبر چهار مرحله اسفار اربعه به طور کامل طی می‌شود و سالک به بقای بالله نائل می‌گردد.

در این تحقیق هدف بر این اساس است که ادله مشروعیت و همچنین ادله انتصابی و انتخابی بودن ولایت فقیه و نقش مردم در نظام ولایت فقیه مورد بررسی قرار می گیرد تا نظریه اصح و درست با توجه به دیدگاه امام خمینی (ره) و آیت الله جوادی آملی تبیین شود و همین امر، به ضرورت و اهمیت این تحقیق افزوده است. کیفیت نصب و انتخاب ولى فقیه و فعلیت یافتن مقام ولایت و به طور کلى مشروعیت و مقبولیت ولى فقیه از مباحث اصلى و مهم بین گروه‏هاى اسلامى پس از پیروزى انقلاب اسلامى بوده است. بنابراین با روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری کتابخانه ای به این نتیجه دست یافته است که ولایت فقیه به معناى اداره کشور و اجراى قوانین اسلامى و تحقق بخشیدن به قانون حاکمیت الهى در زمان غیبت امام زمان(عج) به دست فقیه جامع شرایط از طریق تشکیل حکومت است. ولایت فقیه به وسیله آیات، روایات، اجماع و عقل مشروعیت و حجیت دارد. طبق همین ادله، فقیه جامع الشرایط وارث انبیا و امامان علیهم السلام هستند و بر مردم باید حکومت کنند تا عدالت، هدایت و حق میان مردم رواج پیدا کند و اگر در جامعه ای ولی فقیه نباشد آن جامعه دچار هرج و مرج می شود و رو به زوال می رود. در مورد انتخابی یا انتصابی نیز اختلافاتی دیده می شود که با بررسی ادله و نظریات امام خمینی(ره) وآیت الله جوادی آملی می توان گفت: انتصابی بودن ولایت فقیه از مذاق شارع و شریعت است و دلایل انتخابی نیز قابل خدشه و توان مقابله با ادله انتصابی ندارد.