جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: Rainer Forst نظریه انتقادی را توسعه می دهد که قادر به رمزگشایی کاستی ها و پتانسیل های ذاتی در واقعیت سیاسی معاصر است. این امر مستلزم دیدگاهی است که در عملکردهای اجتماعی و سیاسی نهفته باشد و در عین حال از آنها فراتر رود. فورست جامعه را به عنوان یک کل به عنوان یک «نظم توجیه» شامل مجموعه‌ای از هنجارهای مختلف می‌داند که به نهادها و شیوه‌های توجیهی مربوطه اشاره می‌کنند. بنابراین، وظیفه «نقد روابط توجیهی» تحلیل چنین مشروعیت هایی با توجه به اعتبار و پیدایش آنها و کشف عدم تقارن های اجتماعی و سیاسی است که منجر به نابرابری در «قدرت توجیه» می شود که افراد یا گروه ها را قادر به رقابت می کند. توجیهات داده شده و موارد جدید ایجاد شود. فورست با شروع از مفهوم توجیه به عنوان یک رویه اجتماعی اساسی، نظریه‌ای درباره عدالت سیاسی و اجتماعی، حقوق بشر و دموکراسی، و همچنین درباره قدرت و خود نقد توسعه می‌دهد. با این کار، او به نقد تعدادی از رویکردهای معاصر در فلسفه سیاسی و نظریه انتقادی می پردازد. در نهایت، او همچنین به پرسش افق اتوپیایی نقد اجتماعی می پردازد.

ترجمه ماشینی: در طول 15 سال گذشته، Rainer Forst یک برنامه تحقیقاتی بنیادی را بر اساس سنت نظریه انتقادی مدرسه فرانکفورت توسعه داده است. هسته اصلی این برنامه شرحی اخلاقی از حق اساسی توجیه است که انسانها به عنوان موجودات عاقل به یکدیگر مدیون هستند. این گزارش توسط فورست در بیان - هم از نظر تاریخی و هم فلسفی - زمینه ها و شکل عدالت و مدارا به کار می رود. نتیجه یک چارچوب نظری قدرتمند است که در آن به موضوعاتی مانند عدالت فراملی و تحمل چندفرهنگی پرداخته می شود. در این مجلد، فورست ایده‌های خود را در مقاله‌ای مبسوط بیان می‌کند، که در پاسخ به آن می‌توان گفت‌وگوهای تأثیرگذار از جمله: آندریا سانجیوانی، امی آلن، کوین اولسون، آنتونی لادن، اوا ارمن و سایمون کانی بود. این جلد با پاسخ فورست به همکلاسی هایش به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی: پلورالیسم فلسفی معاصر اجتناب ناپذیری و مشروعیت دیدگاه‌ها و ارزش‌های اخلاقی متعدد را به رسمیت می‌شناسد و جداسازی اصول مرتبه بالاتری را که بر مبنای آن نظریه عدالت استوار است، دشوار می‌سازد. راینر فورست، یکی از اعضای برجسته جدیدترین نسل فیلسوفان مکتب فرانکفورت، که برای رویارویی با این چالش قیام می‌کند، ساختاری «مستقل» از عدالت را تصور می‌کند که بر اساس آنچه او حق اخلاقی اساسی برای توجیه می‌نامد، شکل می‌گیرد. فورست با شناسایی این حق از منظر فلسفه اخلاق آغاز می کند. سپس، از طریق یک تحلیل انتقادی مبتکرانه و دقیق، مؤلفه های اصلی عدالت اجتماعی و سیاسی - آزادی، دموکراسی، برابری و مدارا - را به هم پیوند می دهد و آنها را به حق توجیه می پیوندد. نظریه حاصل، «قدرت توجیهی» را به عنوان مسئله اصلی عدالت در نظر می گیرد، و فورست استدلال می کند که با اتخاذ این رویکرد، می توانیم اصول عدالت را به صورت گفتمانی، به ویژه در رابطه با عدالت فراملی و مسائل حقوق بشر، «ساخت» کنیم. فورست در حالی که نظریه خود را می سازد، با کار فیلسوفان انگلیسی-آمریکایی مانند جان رالز، رونالد دورکین و آمارتیا سن و نظریه پردازان انتقادی مانند یورگن هابرماس، نانسی فریزر و اکسل هانت درگیر می شود. فورست با موضوعات متعدد، از سیاست و قانون گرفته تا اعتراض اجتماعی و مفاهیم فلسفی عقل عملی، ادعاهای متضاد را حول یک نظریه منفرد و کشسان درباره عدالت گرد می آورد.

ترجمه ماشینی: تئودور ویزنگروند آدورنو (1903-1969)، جامعه شناس و فیلسوف آلمانی یکی از رهبران فکری مکتب فرانکفورت پس از جنگ بود. این کتاب نوشته‌های آدورنو در زمینه الهیات و دین را به شیوه‌ای روشن و در دسترس ارائه و تحلیل می‌کند. این برنامه برای دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در سطح بالاتر هدف قرار می گیرد و هیچ گونه آشنایی با آدورنو را پیش فرض نخواهد داشت. این کتاب شامل مقدمه ای کلی بر اندیشه آدورنو است و رابطه او با آثار والتر بنیامین و الهیات یهودی، مواجهه او با پوزیتیویسم علمی (کارل پوپر) و انتقاد او از «صنعت فرهنگ» و ایدئولوژی را بررسی می کند. همه این موضوعات با توجه به نحوه درگیر شدن آنها با بحث های معاصر در الهیات بررسی می شود. این کار با گفتگوی کار آدورنو با دغدغه‌ها و نویسندگان اصلی انجام می‌شود. این جلد با برجسته کردن یک جنبه اغلب نادیده گرفته شده از نوشته آدورنو - فلسفه موسیقی او - و اینکه چگونه این درک زیبایی‌شناختی از امر متعالی به تأمل الهیات معاصر کمک می‌کند، به پایان می‌رسد.

ترجمه ماشینی: برای بیش از پنجاه سال، رودولف جی سیبرت (متولد 1927) نظریه انتقادی دین و جامعه را از نظریه انتقادی مؤسسه تحقیقات اجتماعی، که معمولاً به عنوان "مکتب فرانکفورت" شناخته می شود، توسعه داده است. اندیشه هگلی سیبرت که از ویرانه‌های جنگ جهانی دوم در زادگاهش در فرانکفورت آلمان متولد شد، در گفتگو با الهیات مسیحی، ایده‌آلیسم آلمانی، دین تطبیقی، اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و تاریخ رشد کرد. مجموعه ادبی سیبرت که به عنوان «مذهب شناسی دیالکتیکی» نیز شناخته می شود، با دیالکتیک گئورگ ویلهلم هگل (1770-1831)، به ویژه فلسفه حق، تاریخ، دین هگل و همچنین تئودیسه هگل، که هسته اصلی روشنگران را تشکیل می دهد، اشباع شده است. کار این جلد مهمترین آثار سیبرت در مورد هگل و تأثیر هگلی بر نظریه انتقادی دین و جامعه او را گردآوری کرده است که برخی از آنها قبلاً هرگز منتشر نشده بودند. مقالات موجود در این مجلد بیانگر بیش از پنج دهه تعامل سیبرت با هگل و کاربرد نقد دیالکتیکی او در موضوعات مختلف از جمله مدرنیته، سکولاریزاسیون، الهیات، شورش و انقلاب، جامعه مدنی و خانواده، جنگ و صلح، آینده غرب و بسیاری از موضوعات مهم دیگر. از آنجایی که فیلسوفان مکرراً به هگل بازمی‌گردند، به‌ویژه در شرایط دردسرساز مدرنیته، این مجموعه مقالات به‌عنوان منبعی بنیادی برای مطالعه تفکر هگلی و ارتباط آن با لحظه‌ی معاصر تا قرن بیست و یکم و پس از آن عمل خواهد کرد.

ترجمه ماشینی: در حال حاضر در جامعه مدنی اروپا و آمریکا الگوی جدیدی از انجام نه تنها فلسفه، روانشناسی و جامعه شناسی، بلکه دین شناسی و الهیات نیز در حال ظهور است: کنش ارتباطی. یک الهیات سیاسی ارتباطی جدید، از جمله دین شناسی انتقادی، در حال ظهور است. موضوع اصلی آن مسئله تئودیسه است. پژوهش حاضر در چارچوب دین شناسی انتقادی و الهیات سیاسی ارتباطی به صورت روایی و گفتمانی به این موضوع می پردازد. در جستجوی راه‌حلی برای مسئله تئودیسه، ما با کمک نظریه‌پردازان انتقادی از M. Horkheimer و W. Benjamin و Th. دبلیو آدورنو تا جی. هابرماس و از الهیات سیاسی از جی بی. این مطالعه از روش دیالکتیکی پیروی می کند: نفی معین - تصدیق از طریق نفی نفی.

ترجمه ماشینی: از نویسنده: «هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی انتقادی نظریه پراکسیس ارتباطی جی. هابرماس به عنوان پیشرفته‌ترین مرحله در بسط نظریه انتقادی موضوع، جامعه، تاریخ و دین است که آغاز و برای اولین بار تبیین و ترویج شده است. توسط M. Horkheimer، Th. W. Adorno، W. Benjamin، H. Marcuse، E. Fromm، A. Sohn-Rethel و دیگران در موسسه تحقیقات اجتماعی در دانشگاه فرانکفورت آلمان، به اصطلاح مکتب فرانکفورت."

ترجمه ماشینی: ایجاد مکتب نظریه انتقادی فرانکفورت در دهه 1920 شاهد تولد برخی از مهیج ترین و چالش برانگیزترین نوشته های قرن بیستم بود. از این پیشینه است که منتقد بزرگ تئودور آدورنو ظهور کرد. بهترین مقالات او در اینجا جمع آوری شده است و بینش بی نظیری را در مورد افکار آدورنو در مورد فرهنگ به خواننده ارائه می دهد. او استدلال کرد که صنعت فرهنگ همه هنر را کالایی و استاندارد می کند. این به نوبه خود فردیت را خفه کرد و تفکر انتقادی را از بین برد. در آن زمان، آدورنو به همه چیز از واکنش افراطی گرفته تا هیستری آشفته توسط مخالفان بسیاری متهم شد. در دنیای امروز، که حتی کمترین بدبین از مصرف کنندگان نیز از تأثیر رسانه ها آگاه هستند، کار آدورنو اهمیت فوری تری پیدا می کند. صنعت فرهنگ اتهامی بی‌رقیب از پیش پا افتاده بودن فرهنگ توده‌ای است.

ترجمه ماشینی: ارنست بلوخ یکی از مهم ترین متفکران آلمانی قرن بیستم بود، اما همچنان تحت الشعاع معاصران مدرسه فرانکفورت خود قرار دارد. بلوخ که به دلیل درگیری با آرمان‌شهر و تفکر دینی شناخته می‌شود، در مورد پرسش‌های هستی‌شناختی نیز نوشت. بلوخ در شاهکار کوتاه خود ابن سینا و چپ ارسطویی، گزارشی قابل توجه از ماتریالیسم ارائه می دهد که عناصر رهایی بخش اندیشه مدرن را تا رویارویی فیلسوفان اسلامی قرون وسطی با ارسطو ردیابی می کند. بلوخ استدلال می‌کند که ابن سینا، فیلسوف بزرگ قرون وسطایی اسلامی، بذر ماتریالیسم رادیکال را کاشت که هنوز برای نظریه انتقادی امروزی مرتبط است. او تفاسیر ابن سینا و آکویناس از ارسطو را در مورد شکل و ماده در مقابل هم قرار می دهد تا استدلال کند که خوانش ابن سینا قدرت را دموکراتیک می کند و اقتدار روحانی و سیاسی را تضعیف می کند. بلوخ جهان و متافیزیک ابن سینا را به تفصیل بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه حتی مبهم‌ترین دغدغه‌های نظری او قادر به اشاره به دگرگونی اجتماعی رادیکال است. او مسیری اصیل را در طول تاریخ ایده‌ها، از جمله اوروس (ابن رشد)، اسپینوزا، و مارکس و همچنین شخصیت‌های کمتر شناخته شده می‌گشاید. ابن سینا و چپ ارسطویی که در اینجا برای اولین بار به انگلیسی ترجمه شده است، در عین حال خلاصه ای موجز از ماتریالیسم خاص خود بلوخ، بازسازی تحریک آمیزی از سنت فلسفی غرب در پرتو مبادلات آن با اندیشه اسلامی، و منبعی حیاتی برای بحث های معاصر است. درباره ماتریالیسم در نظریه انتقادی