جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : رابطه عاشقانه نیچه با تئاتر یکی از عمیق ترین و طولانی ترین درگیری های فکری زندگی او بود، اما نقش دگرگون کننده او در تاریخ صحنه مدرن هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این روایت راهگشا، دیوید کورنهبر به وضوح نشان می دهد که چگونه نیچه رویداد تئاتر را به عنوان مکانی از اختراعات فلسفی که در آن واحد جد، مخالف و کنیز خود رشته فلسفه است، دوباره تصور کرد. آگوست استریندبرگ، جورج برنارد شاو، و یوجین اونیل - شخصیت‌های مهم در تکامل درام مدرن و نیچه‌ها همگی از رویارویی‌شان با نوشته‌های نیچه با اعتقادی پرشور به پتانسیل فلسفی رویداد زنده تئاتر، همراه با ارزیابی مجدد قدرت نمایشنامه نویس در شکل دادن به آن رویداد با همکاری بازیگر. در واکنش های این نمایشنامه نویسان و اقتباس از بازاندیشی رادیکال نیچه از صحنه، آغاز یک جهت جدید در تئاتر مدرن و ادبیات نمایشی است.

ترجمه ماشینی : نقش زبان را در اندیشه نیچه بررسی می کند، از جمله رابطه بین سبک و ذهنیت، زیربنای نشانه شناختی نظریه تراژدی او، طبیعت گرایی او و نظریه زبان و بلاغت او.

ترجمه ماشینی : در نیچه و دیگر بوداها، نویسنده جیسون ام. ویرث، متفکران بودایی عمده آسیای شرقی را از طریق مجموعه ای از تمرینات به گفت و گوی ریشه ای با فیلسوفان کلیدی قاره می کشاند که آنچه را که به طور سنتی فلسفه تطبیقی یا بین فرهنگی نامیده می شود، دنبال می کند، زیرا او در مورد آنچه چنین تمرین هایی را ممکن و قابل فهم می کند تأمل می کند. پرسش‌های اولیه‌ای که او می‌پرسد این است: چگونه این تعامل و رویارویی خاص آنچه را که گاهی فلسفه تطبیقی یا بین‌فرهنگی نامیده می‌شود به چالش می‌کشد و رادیکال می‌کند؟ این وظیفه چگونه منظور از فلسفه را بازنگری می کند؟ رویارویی هایی که ویرث بین دوگن، هاکوین، لینجی، شینران، نیچه و دلوز برپا می کند از خوانندگان می خواهد که درباره ماهیت فلسفه به طور عام و فلسفه تطبیقی به طور خاص، بیشتر فلسفی و جهانی فکر کنند. او فضای فکری جدید و چالش برانگیزی را در و بین لبه های برش فلسفه غرب قاره و تمرین بودایی شرق آسیا باز می کند.

ترجمه ماشینی : فلسفه تعلیم و تربیت نیچه نشان می دهد که فلسفه نیچه اهمیت قابل توجهی برای تئوری و عملکرد معاصر تعلیم و تربیت دارد، و استدلال می کند که برخی از مهم ترین ایده های نیچه توسط مترجمان قبلی اشتباه درک شده است. این کتاب در ارائه بازتفسیرهای بدیع از نظریه اخلاقی نیچه، فلسفه سیاسی و انسان‌شناسی فلسفی و ترسیم راه‌های مشخصی که از طریق آن این ایده‌ها می‌توانند آموزش و یادگیری در مکاتب دموکراتیک مدرن را غنی‌تر کنند، خود را از آثار قبلی متمایز می‌کند. نیچه. این یکی از اولین تعاملات گسترده با فلسفه نیچه است که تلاش می کند میراث واقعی او را برای آموزش دموکراتیک مشخص کند. این کتاب در ارتباط با ادبیات ثانویه گسترده در مورد فلسفه نیچه و مفاهیم آموزشی بینش فلسفی او، کمک منحصر به فردی به فلسفه تعلیم و تربیت و دانش نیچه می کند. علاوه بر این، توسعه چهار رویکرد آموزشی مشخص از ایده‌های آموزشی نیچه، این کتاب را به یک راهنمای بالقوه مفید برای رویارویی با چالش‌های عملی آموزش معاصر تبدیل می‌کند. این کتاب برای نیچه‌پژوهان، پژوهشگران فلسفه تعلیم و تربیت و دانشجویانی که در حال مطالعه مبانی آموزشی هستند بسیار مورد توجه قرار خواهد گرفت. درباره نویسنده مارک ای. جوناس دانشیار آموزش و استادیار فلسفه در کالج ویتون در ایلینوی است. داگلاس دبلیو. یاکک پژوهشگر و مدرس دانشکده آموزش لایب‌نیتس و مؤسسه آموزش ویژه در دانشکده فلسفه در دانشگاه لایب‌نیتس هانوفر آلمان است.

ترجمه ماشینی : این جلد با تحلیل اهمیت شادی، خنده و نشاط در اندیشه نیچه، به موضوعی می پردازد که در ادبیات ثانویه بررسی نشده است. با کاوش در جنبه‌های متفاوت این احساسات مرتبط، بینش جدیدی در مورد ایده‌های کلیدی او فراهم می‌کند. مشارکت کنندگان - در میان آنها فیلسوفان و دانشمندان علوم سیاسی - اهمیت این احساسات را برای آشکار کردن پیامدهای سیاسی پتانسیل مثبت آنها و نقش گسترده تر آنها در اهداف فلسفی نیچه نشان می دهند. اینها عبارتند از اینکه چگونه روحیه شادی آور نیچه به غلبه روح آزاد او بر نفس، تلاش برای ارزش گذاری مجدد همه ارزش ها و چشم انداز دگرگونی در نهایت بشریت می پردازد. در میان موضوعات دیگر، محققان شادی مشترک و Übermensch، یادگیری خندیدن به خود، شوخی‌های شوپنهاور، شادابی پاسکال و زیبایی‌شناسی واژگون‌کننده جنبش دادا را ارزیابی می‌کنند. این جلد با تأمل بر تأکید نیچه بر شادی و خنده، متفکری را آشکار می کند که به دور از اینکه کاریکاتوری از نیهیلیسم ناامیدکننده باشد، در واقع قهرمان تا آن زمان ناشناخته یک سیاست آزادیبخش بدیل است.

ترجمه ماشینی : نیچه مبارزه و جنگ را به‌عنوان اجزای ضروری شکوفایی انسان به‌طور بحث‌انگیز ارزشمند می‌داند. در این کتاب، جیمز اس. پیرسون، منطق نیچه را برای قائل شدن چنین ارزش بالایی برای روابط درگیری بازسازی می کند. با انجام این کار، پیرسون آشکار می کند که چگونه جشن نیچه از اختلاف اجتماعی با درک او از طبیعت به عنوان مبارزه جهانی در هم آمیخته است. بنابراین این مطالعه نوشته های نیچه در مورد سیاست، فرهنگ، متافیزیک، زیست شناسی و روانشناسی انسان را گرد هم می آورد. همچنین بر یک مناقشه ریشه دار در ادبیات انتقادی غلبه می کند. تا به حال، مفسران تمایل داشتند نیچه را یا به عنوان مدافع خشونت اشرافی رادیکال یا در مقابل، مدافع رقابت دموکراتیک معتدل تفسیر کنند. این کتاب مسیری را بین این دو قرائت متضاد طی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه نیچه می‌تواند هم نزاع خشونت‌آمیز و هم رقابت محدود را بدون تضاد با خودش تأیید کند.

ترجمه ماشینی : در نیچه و دوستی، ویلو ورکرک گزارشی جدید و تحریک‌آمیز از فلسفه نیچه ارائه می‌کند که او را به عنوان یک متفکر آگونیست که با موضوعات عشق و دوستی سروکار دارد معرفی می‌کند. او استدلال می‌کند که چالش‌های نیچه با اصول دریافت‌شده دوستی از ارسطو تا کانت، منابعی را برای تقویت تفکر ما درباره دوستی امروز ارائه می‌کند. ورکرک از طریق بررسی متون روح آزاد خود، انسان، بیش از حد انسان، سپیده دم و علم همجنس گرا همراه با چنین گفت زرتشت و فراتر از خیر و شر، جنبه های کلیدی تفکر نیچه در مورد دوستی، عشق، «زن»، خود، غلبه بر خود، فضیلت را باز می کند. و شخصیت او زن‌ستیزی نیچه را زیر سوال می‌برد، اما همچنین پتانسیل رهایی‌بخش نوشته‌های او را از طریق گفتگوی او با متفکران پست مدرن، فمینیست و تراجنسیتی در نظر می‌گیرد. این کتاب علاقه به ابعاد اخلاقی، درمانی و سیاسی فلسفه نیچه را زنده می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی نقش شوخ طبعی در زندگی خوب می پردازد، به ویژه آن گونه که سه روشنفکر برجسته فرانسوی که تحت تأثیر اندیشه نیچه قرار گرفته اند: ژرژ باتای، ژیل دلوز و کلمان روزه مورد بحث قرار گرفته است. لیدیا امیر با بحث در مورد استقبال نیچه در فرانسه شروع می کند و توضیح می دهد که چرا و چگونه او در آکادمی فرانسه به عنوان "فیلسوف خنده" شناخته شد. هر یک از سه فصل بعدی بر اهمیت شوخ طبعی و خنده در زندگی خوب که توسط باتای، دلوز و روزت حمایت می شود، تمرکز دارد. این فصل ها همچنین به بررسی رابطه پیچیده بین کمیک و تراژیک و طنز و خنده تا کنایه، طنز و تمسخر می پردازند. میراث فلسفه خنده نیچه سهم ارزشمندی در کار تفسیری اخیر انجام شده در مورد باتای و دلوز دارد و مقدمه بیشتری را با روست نسبتاً ناشناخته ارائه می دهد. این کتاب فلسفه های این سه متفکر، ارتباط آنها با نیچه، و در مجموع، نقش مهمی را که طنز در فلسفه ایفا می کند، روشن می کند.