جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تفکر هایدگر در دهه‌های پس از انتشار کتاب هستی و زمان اغلب با آن اثر ناسازگار تلقی می‌شود. منتقدان مفهوم «قاطعیت» در «هستی و زمان» را با روایت پس از جنگ هایدگر از «آزادی» مقایسه می‌کنند تا اختلافی بین اومانیسم ادعایی داوطلبانه آثار اولیه او و تفکر ظاهراً «ضد انسان‌گرا» آثار متأخر او ایجاد کنند. کار کردن در مقابل، ماهون اوبرین برای انسجام ساختاری و موضوعی حرکت هایدگر از اصالت به جست‌وجوی یک رابطه آزاد معتبر با جهان - که با اصطلاح «رهایی» به تصویر کشیده می‌شود، استدلال می‌کند. اوبراین با نشان دادن وحدت ساختاری و مضمونی اندیشه هایدگر در کلیت خود، راه را برای درک سنجیده‌تر و مبتنی بر فلسفی از موضوعات مورد بحث در مناقشه هایدگر هموار می‌کند. >

ترجمه ماشینی : این کتاب شرحی اساساً جدید از استدلال‌ها و مفاهیمی که فلسفه اولیه هایدگر را تعریف می‌کند، ارائه می‌کند و آنها را در ارتباط با فلسفه تحلیلی معاصر و تاریخ فلسفه قرار می‌دهد. ساچا گلوب با تکیه بر کارهای اخیر در فلسفه ذهن و سخنرانی های هایدگر در مورد افلاطون و کانت، علیه رفتارهای موجود از هایدگر در مورد غرض ورزی استدلال می کند و پیشنهاد می کند که هایدگر موضع منحصر به فردی را با توجه به محتوای مفهومی و بازنمایی تأیید می کند. او همچنین پیامدهای این امر را برای دیدگاه هایدگر در مورد حقیقت، واقع‌گرایی و «هستی» بررسی می‌کند. او در ادامه به بررسی کار هایدگر در مورد موضوع اساسی هنجارگرایی می‌پردازد و بر نظریه آزادی او تمرکز می‌کند و استدلال می‌کند که این آزادی است که دغدغه‌های وجودی هستی و زمان را به مفاهیمی مانند عقل، کمال و الزام پیوند می‌دهد. کتاب او دیدگاه جدیدی را برای دانشجویان هایدگر و تاریخ فلسفه قرن بیستم ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم

ترجمه ماشینی : هستی و عدد در اندیشه هایدگر به بررسی رابطه بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر می پردازد، از نخستین نوشته های او، تا هستی و زمان، تا آثار او در دهه 1930. این کتاب قلمرو ناآشنا درک هایدگر از ریاضیات را ترسیم می کند و رابطه بین زمان و عدد را در کار بزرگ هایدگر، هستی و زمان، بررسی می کند. مایکل روباخ تحلیل جدیدی از تناهی هایدگری ارائه می دهد که یکی از سرسخت ترین مسائل در تفسیر هستی و زمان است. علاوه بر این، او اندیشه هایدگر را با توجه به برخی از بحث های اصلی در منطق و مبانی ریاضیات قرار می دهد. این کتاب در ادامه به توضیح خوانش هایدگر از ریاضیات به عنوان هستی شناسی در نوشته های او از دهه 1930 می پردازد. روباخ استدلال می کند که کاوش در ارتباط بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر به ما بینش جدیدی را در مورد منشأ و تکامل برداشت رادیکال اصلی هایدگر از مسائل سنتی فلسفه می دهد. این امر ارزیابی مجدد نه تنها در مورد مسائل خاص در اندیشه هایدگری، بلکه همچنین در مورد پرسش بزرگتر از جایگاه هایدگر در فلسفه قرن بیستم را تسهیل می کند.

ترجمه ماشینی : هایدگر، اخلاق و عمل هستی‌شناسی، بررسی جدید مهمی از اخلاق و هستی‌شناسی در هایدگر ارائه می‌کند. در سراسر اندیشه هایدگر یک اعتقاد اساسی وجود دارد که رویدادی که هستی به وسیله آن داده می شود یا آشکار می شود به نحوی «مقدم» بر رابطه ما با موجودات زیادی است که در زندگی روزمره خود با آنها ملاقات می کنیم. این اولویت این امکان را فراهم می کند که در مورد «همان بودن» صحبت کنیم. همچنین تنزل دادن اخلاق را به یک موقعیت ثانویه با توجه به هستی شناسی تحریم می کند. با این حال، تصدیق هایدگر به اینکه هستی شناسی خود باید به وجود انضمامی پیوند نزدیکی داشته باشد، اولویتی را که به بعد هستی شناختی قائل شده است، مشکل می کند. دیوید وب این پیوند را به عنوان یک نقطه مرجع کلیدی می‌گیرد و به توسعه دیدگاه‌های انتقادی می‌پردازد که از درون اندیشه هایدگر باز می‌شوند، به ویژه در رابطه با بدهی هایدگر به فیزیک و اخلاق ارسطویی. وب مضمون تداوم و نقش آن را در تشکیل «همان» در هستی‌شناسی هایدگر بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که پرداختن به هستی‌شناسی درگیر شدن در یک عمل اخلاقی است و بالعکس.

ترجمه ماشینی : جلد 35 آثار کامل هایدگر شامل یک دوره سخنرانی است که در دانشگاه فرایبورگ در سال 1932، پنج سال پس از انتشار کتاب هستی و زمان ارائه شده است. هایدگر در این دوره در اوج قدرت خلاقیت خود قرار داشت که در این متن روشن و تخیلی به طور کامل خودنمایی می کند. در آن، هایدگر شاگردانش را در مطالعه دقیق دو سند منبع فلسفی اولیه، تکه‌هایی از متفکران یونانی آناکسیماندر و پارمنیدس راهنمایی می‌کند. هایدگر مضمون مشترک آنها را یعنی هستی و نیستی را توسعه می دهد و نشان می دهد که مسئله هستی در واقع خاستگاه فلسفه غرب است. درگیر شدن او با این متون یونانی به همان اندازه که بازگشتی به آغاز است، به همان اندازه که یک بیداری مجدد بالقوه شگفتی و تحقیق فلسفی در زمان حال است.

ترجمه ماشینی : هایدگر، تاریخ و هولوکاست سهم مهمی در بحث طولانی مدت در مورد ارتباط مارتین هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم است. این اثر جدید جاه طلبانه اگرچه موضوعی دشوار است، کل بحث در مورد بحث هایدگر را به جلو می برد. هایدگر به دنبال هستی و زمان، مفهوم خود از اصالت و مفاهیم مرتبط با آن مانند تاریخمندی را بسط می دهد و امکان وجود دازاین اصیل یک قوم را در امتداد خطوط ساختاری منسجم به روایت خود از اصالت در هستی و زمان مورد بحث قرار می دهد. اوبراین استدلال می‌کند که همان مشکلاتی که به نظر می‌رسد در تفسیر اولیه اصالت تأثیر می‌گذارد، بر مفهوم دازاین اصیل یک قوم تأثیر می‌گذارد. بنابراین، نزدیک بینی سیاسی هایدگر در دهه سی را می توان به ناتوانی اساسی در کنار آمدن با برخی از مشکلات مورد بحث در این مطالعه نسبت داد. اوبراین می پذیرد که فلسفه هایدگر متاثر از دوره و زمینه تاریخی آن است، اما استدلال می کند که لفاظی هایدگر، هرچند تحریک آمیز، نمی تواند به سادگی به جنگوئیسم خام نازی تقلیل یابد. این کتاب رویکردی واقعاً فلسفی به مناقشه هایدگر و بررسی مجدد نظریات و تأثیرات او است.