جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اين كه به چه ميزان آزاد زندگي مي‌كنيم، هم به نظام سياسي و هم به هوشياري ما براي دفاع از آزادي‌ها بستگي دارد. اين كه چه مدت زندگي مي‌كنيم، هم به ژن‌هاي ما و هم به كيفيت مراقبت‌هاي بهداشتي بستگي دارد. اين كه چگونه زندگي مي‌كنيم - يعني، چقدر انديشمندانه، چقدر شرافتمندانه، چقدر فضيلتمندانه، چقدر با لذت و چقدر با عشق - هم به فلسفه‌ي ما و هم به چگونگي به‌كارگيري آن در مورد ديگران بستگي دارد. زندگي سنجيده‌شده، زندگي بهتري است و در دسترس شماست. به جاي پروزاك، افلاطون را امتحان كنيد.

«ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه اثری مهم است که به بررسی اصول‌بنیادی و کاربردهای ساختارگرایی در روانشناسی و فلسفه می‌پردازد. پیاژه، یک روانشناس پیشگام سوئیسی که به خاطر کارهای پیشگامانه خود در روانشناسی ‌رشد شهرت دارد، بررسی جامعی از ساختارگرایی به عنوان چارچوبی نظری برای درک شناخت و رفتار انسان به خوانندگان ارائه می‌دهد. این کتاب با ردیابی منشأ ساختارگرایی آغاز می‌شود و ریشه‌های آن را در آثار فردیناند دو سوسور زبان‌شناس و کلود لوی استروس انسان‌شناس بررسی می‌کند. پیاژه یک دید کلی واضح و مختصر از مفاهیم و اصول‌ کلیدی ساختارگرایی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد، از جمله این ایده که تجربه‌ی انسانی توسط سیستم‌های زیربنایی از قوانین و الگوها ساخته شده است . یکی از موضوعات محوری کتاب پیاژه، کاربرد اصول ساختارگرایی در مطالعه‌ی رشد‌شناختی است. پیاژه با تکیه بر تحقیقات و مشاهدات خود از کودکان، نشان می‌دهد که چگونه ساختارگرایی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد راه‌هایی که افراد از طریق آن‌ها دانش کسب می‌کنند، معنا می‌سازند و با محیط خود سازگار می‌شوند، ارائه دهد. علاوه بر این، پیاژه مفاهیم ساختارگرایی را برای درک پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بررسی می‌کند. او بررسی می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه در زمینه‌هایی مانند انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و نظریه‌ی ادبی به کار گرفته شده‌اند و ساختارهای زیربنایی حاکم بر رفتار انسانی و نهادهای اجتماعی را روشن می‌سازد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه علاوه‌بر بینش‌های نظری خود، مفاهیم عملی را نیز برای مربیان، روانشناسان و محققان ارائه می‌دهد. پیاژه بحث می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه می‌توانند شیوه‌های آموزشی، مداخلات بالینی و روش‌های تحقیق تجربی را آگاه کنند و ابزارهای ارزشمندی را برای درک و پرداختن به مشکلات دنیای واقعی در اختیار خوانندگان قرار دهند. همچنین کتاب پیاژه خوانندگان را دعوت می‌کند تا در‌مورد مفاهیم گسترده‌تر ساختارگرایی برای فلسفه و علم تأمل کنند. او رابطه‌ی بین ساختار و عاملیت، ماهیت واقعیت و محدودیت‌های دانش بشری را بررسی می‌کند و خوانندگان را به بازنگری در مفروضات خود درباره جهان و جایگاه خود در آن به چالش می‌کشد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه برای هر‌کسی که علاقه‌مند به درک اصول اساسی و کاربردهای این چارچوب نظری تأثیرگذار است، کتابی ضروری است. سبک نوشتاری واضح و قابل‌دسترس پیاژه، همراه با بینش عمیق و تحلیل انتقادی او، این کتاب را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، محققان و خوانندگان عمومی تبدیل کرده است. چه در این موضوع تازه کار باشید و چه به دنبال تعمیق درک خود هستید، «ساختارگرایی» سفری غنی و پربار به پیچیدگی‌های تفکر، رفتار و فرهنگ انسانی ارائه می دهد.

«ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه اثری مهم است که به بررسی اصول‌بنیادی و کاربردهای ساختارگرایی در روانشناسی و فلسفه می‌پردازد. پیاژه، یک روانشناس پیشگام سوئیسی که به خاطر کارهای پیشگامانه خود در روانشناسی ‌رشد شهرت دارد، بررسی جامعی از ساختارگرایی به عنوان چارچوبی نظری برای درک شناخت و رفتار انسان به خوانندگان ارائه می‌دهد. این کتاب با ردیابی منشأ ساختارگرایی آغاز می‌شود و ریشه‌های آن را در آثار فردیناند دو سوسور زبان‌شناس و کلود لوی استروس انسان‌شناس بررسی می‌کند. پیاژه یک دید کلی واضح و مختصر از مفاهیم و اصول‌ کلیدی ساختارگرایی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد، از جمله این ایده که تجربه‌ی انسانی توسط سیستم‌های زیربنایی از قوانین و الگوها ساخته شده است . یکی از موضوعات محوری کتاب پیاژه، کاربرد اصول ساختارگرایی در مطالعه‌ی رشد‌شناختی است. پیاژه با تکیه بر تحقیقات و مشاهدات خود از کودکان، نشان می‌دهد که چگونه ساختارگرایی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد راه‌هایی که افراد از طریق آن‌ها دانش کسب می‌کنند، معنا می‌سازند و با محیط خود سازگار می‌شوند، ارائه دهد. علاوه بر این، پیاژه مفاهیم ساختارگرایی را برای درک پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بررسی می‌کند. او بررسی می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه در زمینه‌هایی مانند انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و نظریه‌ی ادبی به کار گرفته شده‌اند و ساختارهای زیربنایی حاکم بر رفتار انسانی و نهادهای اجتماعی را روشن می‌سازد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه علاوه‌بر بینش‌های نظری خود، مفاهیم عملی را نیز برای مربیان، روانشناسان و محققان ارائه می‌دهد. پیاژه بحث می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه می‌توانند شیوه‌های آموزشی، مداخلات بالینی و روش‌های تحقیق تجربی را آگاه کنند و ابزارهای ارزشمندی را برای درک و پرداختن به مشکلات دنیای واقعی در اختیار خوانندگان قرار دهند. همچنین کتاب پیاژه خوانندگان را دعوت می‌کند تا در‌مورد مفاهیم گسترده‌تر ساختارگرایی برای فلسفه و علم تأمل کنند. او رابطه‌ی بین ساختار و عاملیت، ماهیت واقعیت و محدودیت‌های دانش بشری را بررسی می‌کند و خوانندگان را به بازنگری در مفروضات خود درباره جهان و جایگاه خود در آن به چالش می‌کشد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه برای هر‌کسی که علاقه‌مند به درک اصول اساسی و کاربردهای این چارچوب نظری تأثیرگذار است، کتابی ضروری است. سبک نوشتاری واضح و قابل‌دسترس پیاژه، همراه با بینش عمیق و تحلیل انتقادی او، این کتاب را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، محققان و خوانندگان عمومی تبدیل کرده است. چه در این موضوع تازه کار باشید و چه به دنبال تعمیق درک خود هستید، «ساختارگرایی» سفری غنی و پربار به پیچیدگی‌های تفکر، رفتار و فرهنگ انسانی ارائه می دهد.

ارواح کامل نیستند , اگر آنها تمایل به بدی نداشتند در هر صورت برای رسیدن به کمال باید تجربه و معرفت بیشتری کسب کنند . می توان آنها را با کودکان مقایسه کرد یعنی هرچه سرشت و طبیعت غریزی آنها خوب باشد باز هم نیازمند رشد و تنویر افکار خودند و به اینها نمی رسند مگر پس از طی سن بلوغ , همانطور که انسان ممکن است در بدو تولد خوب یا بد باشند . ارواح نیز در اصل خود خوب و یا بدند., با این اختلاف اساسی که کودک غریزه شکل یافته دارد در حالیکه روح در حال شکل دهی غریزه خود است که در ابتدا نه خوب است و نه بد , روح تمام تمایلات را دارد و این یا آن مسیر را به تناسب اراده آزاد خود می گزیند. آیا ارواح فطرتا خوب اند یا بد و یا ارواحی که تکامل می یابند همان ارواح هستند یا نه؟ هماه ارواح هستند که تکامل می یابند و آنها با تکامل از مرتبه ای پایین تر به مرتبه ای بالاتر می روند. آیا ارواح بعضی خوب و بعضی بد آفریده شده اند؟ خدا همه ارواح را ساده و یکسان آفریده , یعنی بدون علم , آفریده است , برای تنویر آنها به هر یک ماموریت خاص داد. آنها را بتدریج از طریق شناخت حقیقت و برای تقرب به خودش به کمال می رساند. هدف از این کمال رسانی سعادت ابدی و پالودگی روح است. این شناخت برای ارواح از طریق امتحاناتی که خداوند برای آنها تعیین می کند بدست می آید . بعضی ارواح این آزمای ها را با تسلیم و رضا می گذرانند و به سرعت به هدف و سرنوشت خود می رسند و بعضی دیگر از ارواح این آزمایشات را با شکوه و نارضایتی می گذرانند و بدین ترتیب با خطای خود موجب می شوند که از کمال و سعادت موعود دور شوند.

این کتاب، هدیه ایست به جان های آزاده، آن کس که پاسخ معمای رهایی خویش را یافته و برای آن کس که میخواهد متولد شود. این کتاب، هدیه ای ست به روحی که می خواهد رادیکال باشد. نیچه، جان های آزاده را این گونه معرفی میکند: "کسی دارای یک جان آزاده است که اندیشه او با آنچه که جامعه از او انتظار دارد، متفاوت باشد. در این صورت جان های اسیر، او را به این دلیل که سرچشمه اصول آزادانه اش، یا به علت میل شدید به مطرح شدن است، یا با اخلاقیات دربند آنها همخوانی ندارد سرزنش می کنند. اما در این جا آن پلیدی سخن می گوید که خود به آن چه می گوید باور ندارد. در عمق وجود جان آزاده اهمیت ندارد که عقایدش درست باشد یا خیر. بلکه او کاری بزرگ تر را انجام می دهد، یعنی جدایی از رسوم معمول و عرف جامعه. حتی اهمیت ندارد که او در راهش موفق باشد یا نه. زیرا معمولا حقیقت یا جان حقیقت پژوه همراه اوست." حال، از فلسفه درس می گیرم و در برابر بلندای با شکوه این کتاب، و نویسنده ی آن، سکوت اختیار می کنم. زیرا همان گونه که می گویند، گاهی تنها با سکوت میتوان همچون یک فیلسوف، به فلسفه ادای احترام کرد. "انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می کند. بر خلاف بی اعتنایی قبلی نیچه به علم ، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح های آزاده می داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.

وزن كردن اعمال در قيامت، بر اساس آيات قرآن كريم‌ ‌و روايات متعددي از ائمه (ع) امري قطعي و از مراحل مهم حسابرسي اعمال است. آنچه در مسئلۀ ميزان، منشأ اختلاف نظرهاي فراوان شده است، كيفيت اندازه‌گيري اعمال و حقيقت برپايي ميزان در قيامت و برخي جزئيات مورد اشاره در آيات و روايات است. ملاصدرا بعنوان فيلسوف و مفسر قرآن كريم، بر اساس مباني عقلي خود و با در نظر گرفتن آيات و روايات، در تبيين اين آموزه كوشيده است. اين نوشتار درصدد است با روش توصيفي ـ تحليلي، ضمن تبيين ديدگاه ملاصدرا دربارۀ حقيقت و چيستي ميزان، ميزان علوم، ميزان اعمال و نيز سبكي و سنگيني اعمال، به سنجش و ارزيابي آن بر اساس آيات و روايات بپردازد و ميزان سازگاري آن را با آيات و روايات نشان دهد.

Sent by Copilot: در فلسفه مارکسیستی، جدل‌ورزی به روش تحلیل تاریخ و جامعه اشاره دارد که بر اساس تضادها و تناقضات درونی آن‌ها و همچنین تغییر و تحول مداوم استوار است. مارکس و انگلس این روش را از فلسفه هگل گرفتند و آن را با نگرش مادی خود ترکیب کردند.

رمان دنیای سوفی، رمانی تأثیرگذار و کاوشی جریان ساز در مفاهیم عظیم فلسفی اندیشه ی غرب است که با فروش بیش از بیست میلیون نسخه، قوه ی تخیل مخاطبین سراسر جهان را به چالش بزرگی کشیده است. روزی، سوفی آموندسن چهارده ساله از مدرسه به خانه بازگشته و در صندوق پستی، دو یادداشت با سوال هایی روی آن ها پیدا می کند: «تو که هستی؟» و «جهان از کجا می آید؟». همین آغاز وسوسه کننده، سوفی را درگیر مسائل و سوالات بیشتری کرده که او را راهی سفری بسیار فراتر از روستای محل زندگی اش در نروژ می کند. او از طریق این نامه ها-که دربردارنده ی موضوعات فلسفی از سقراط تا سارتر هستند-مکاتباتی با فیلسوفی اسرارآمیز دارد؛ درحالی که نامه های ارسالی به آدرس دختر دیگری فرستاده شده اند. هیلده چه کسی است و چرا مدام سر و کله ی نامه هایش پیدا می شود؟ سوفی برای حل این معما، باید از فلسفه ای که می آموزد، کمک بگیرد-اما حقیقت بسیار پیچیده تر از چیزی است که او می تواند تصور کند.