جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زمان و جهان مشترک این دیدگاه رایج را که هایدگر منابع کمی برای درک ماهیت اجتماعی بشر ارائه می دهد به چالش می کشد. این کتاب نشان می‌دهد که فرمول‌بندی مجدد هایدگر از مفاهیم سنتی سوبژکتیویته، پیامدهای گسترده‌ای برای درک ماهیت روابط انسانی دارد. برخلاف نقدهای ریشه‌دار، ایرنه مک‌مولین نشان می‌دهد که توصیف هایدگر از خود بودن به‌عنوان اساساً اجتماعی، مستلزم اذعان پاسخ‌گو به خاص بودن و دیگری بودن هر فرد است. مک مولین در انجام این کار استدلال می کند که کار هایدگر در مورد ماهیت اجتماعی خود باید در یک پیوستار فلسفی قرار گیرد که بر اساس کار کانت و هوسرل در رابطه با ماهیت پیشینی و ساختارهای بنیادی زمانمندی انسان استوار است و در عین حال به این موضوع اشاره می کند. تحولات این مضامین را در آثار متأخر هایدگر و متفکرانی چون سارتر و لویناس می توان یافت. با توسعه منابع ناشناخته در آثار هایدگر، زمان و جهان مشترک می‌تواند گزارشی الهام‌گرفته از هایدگر از احترام و خاستگاه‌های بیناذهنی هنجارگرایی ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : اولین تفسیر سیستماتیک از رابطه هایدگر با اکهارت را ارائه می دهد، با تمرکز بر این ایده که ما باید خود را رها کنیم تا حقیقت را بشناسیم. در اواخر قرون وسطی، فیلسوف و عارف مایستر اکهارت موعظه کرد که برای شناخت حقیقت باید حقیقت باشد. اما چگونه باید حقیقت داشت؟ پاسخ اکهارت به شکل یک امر ضروری است: خود را رها کن، رها کن. تنها در این صورت است که می‌توانید درک کنید که عمیق‌ترین معنای وجود رهایی است و همان چیزی شوید که واقعا هستید. این کتاب نوشته‌های لاتین و آلمانی میانه اکهارت را تحت لوای الزام آزادی تفسیر می‌کند و سپس نشان می‌دهد که چگونه مارتین هایدگر متفکر قرن بیستمی خلاقانه این ایده را در چندین مرحله از زندگی حرفه‌ای خود به کار می‌گیرد. هایدگر مادام‌العمر شیفته اکهارت بود و از او به عنوان «استاد قدیمی نامه‌ها و زندگی» یاد می‌کرد. مور با استناد به مطالب آرشیوی و حاشیه‌های هایدگر در نسخه‌های شخصی خود از نوشته‌های اکهارت، استدلال می‌کند که اکهارت یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های فلسفه هایدگر بود. این کتاب همچنین حاوی اسناد منتشر نشده قبلی از هایدگر در مورد اکهارت و همچنین اولین ترجمه انگلیسی مقاله نیشیتانی کیجی با عنوان زرتشت نیچه و مایستر اکهارت است که در ابتدا در یکی از کلاس های هایدگر در سال 1938 ارائه شد. ایان الکساندر مور یکی از اعضای هیئت علمی کالج سنت جان در سانتافه، نیومکزیکو است. او ویراستار (به همراه آلن دی. شریفت) Transcendence and the Concrete: Selected Writings نوشته ژان وال است.

ترجمه ماشینی : به سوی یک فلسفه انضمامی واکنش تئودور آدورنو، ماکس هورکهایمر و هربرت مارکوزه به مارتین هایدگر را قبل از اخراج او پس از روی آوردن به حزب نازی در سال 1933 بررسی می‌کند. قرن نقد اجتماعی زمانی که آنها هنوز به دنبال صدای فلسفی خود بودند. ایمانن با بازسازی مناظره های نادیده گرفته شده خود با هایدگر و هایدگری، استدلال می کند که آدورنو، هورکهایمر و مارکوزه کار بزرگ هایدگر، هستی و زمان در سال 1927 را تلاشی جدی برای مرتبط ساختن دوباره فلسفه با زندگی و تحریک آمیزترین چالش برای ماتریالیست نوپای خود می دانستند. تشخیص نارضایتی های مدرنیته اروپایی دانش ما از «بحث فرانکفورت» آدورنو با «هایدگریان فرانکفورت» همچنان حکایتی باقی می ماند، اگرچه به نسخه اولیه ایده دیالکتیک روشنگری از درهم تنیدگی اسطوره و عقل منجر شد. به طور مشابه، شور و شوق هورکهایمر نسبت به سخنرانی‌های افسانه‌ای هایدگر پس از جنگ جهانی اول و انتقاد از هستی و زمان تقریباً به طور کامل مورد توجه قرار نگرفته است. و مناظره جذاب مارکوزه با هایدگر بر سر هگل و منشأ مسئله «هستی و زمان» تاکنون ناشناخته مانده است. با خواندن این بحث‌ها به‌عنوان رویارویی‌های فکری ثمربخش و نه تقابل‌های خصمانه، به سوی یک فلسفه انضمامی، به محققان نظریه انتقادی دیدگاهی جدید و قابل تأمل درباره ظهور مکتب فرانکفورت به عنوان پاسخی به انقلاب فلسفی هایدگر ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب تفسیری روشن، تحلیلی و بدیع از آثار متاخر هایدگر ارائه می دهد. این دوره از فلسفه هایدگر تا حد زیادی توسط فیلسوفان تحلیلی ناشناخته باقی مانده است و آن را مملو از ناسازگاری ها و ایده های متناقض می دانند، به ویژه در مورد مفاهیم هستی و نیستی. این کتاب این ادعا را جدی می گیرد که هایدگر متأخر دیالته گرایی را تأیید می کند - یعنی موضعی که بر اساس آن برخی تناقضات درست است - و نشان می دهد که این ایده که هستی هم موجود است و هم موجود نیست، نه نامنسجم است و نه از نظر منطقی بی اهمیت. نویسنده با ارائه و دفاع از این ایده که واقعیت ساختاری ناسازگار دارد به این امر دست می یابد. با انجام این کار، او یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات متافیزیک تحلیلی کنونی، یعنی نظریه زمینه‌ای را وارد حوزه‌ای کاملاً ناشناخته می‌کند. علاوه بر این، نویسنده برای معنا بخشیدن به مفهوم نیستی هایدگر، یک نظام صرفشناختی بدیهی اصیل را معرفی می کند که با داشتن منطقی ناسازگار به عنوان منطق پایه، می تواند ناسازگاری ها را بدون افتادن در بی اهمیتی منطقی تحمل کند. این اولین کتابی است که در چارچوب متافیزیک تحلیلی بحث کامل و مفصلی را درباره هایدگر فقید مطرح کرده است. برای محققان هایدگر و فیلسوفان تحلیلی که روی نظریه‌های زمینه‌سازی، صرف‌شناسی، دیالته‌گرایی و منطق ناسازگار کار می‌کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : "دیمون لایف زندگی را خیره کننده است. خواندن آن به معنای ثروتمندتر شدن در کار است." -جان لولین افشای همدستی مارتین هایدگر با رژیم ناسیونال سوسیالیستی در سال‌های 1933-1934، بحث‌های شدیدی را در مورد رابطه بین سیاست و فلسفه‌اش برانگیخت. آیا فلسفه هایدگر نوعی ارگانیسم را به نمایش می گذارد که به آسانی به «خون و خاک» ایدئولوژیک تبدیل شده است؟ یا، بهتر است بگوییم، آیا حمایت او از نازی ها نشان دهنده عدم وفاداری اساسی به موجودات زنده است؟ دیوید فارل کرل اقتدارگرایی سیاسی هایدگر را در ناکامی او در توسعه «فلسفه زندگی» سازنده ردیابی می کند - واکنش های فوبیای او به اشکال دیگر وجود. کرل مخالفت هایدگر با Lebensphilosophie را که در هستی و زمان بیان شده است، در یک دوره سخنرانی مهم اما کمتر شناخته شده در مورد زیست شناسی نظری که در سال های 1929-1930 به نام «مفاهیم اساسی متافیزیک» ارائه شد، و در متن کلیدی اخیراً منتشر شده، مشارکت در فلسفه، توضیح می دهد. ، نوشته شده در 1936-38. اگرچه تلاش هایدگر برای اندیشیدن به مشکلات زندگی، بازتولید جنسی، رفتار، محیط و اکوسیستم در نهایت با شکست مواجه شد، کرل معتقد است که روش‌های تفکر او با این وجود وظایف مهمی را برای اندیشه ما ایجاد می‌کند. با توجه به هایدگر و دور از آن، کرل موضوعات زندگی، مرگ، تمایلات جنسی و روح را همانطور که فروید، نیچه، دریدا و ایریگاری به آن پرداخته اند، بسط می دهد. دایمون لایف به موضوعاتی می پردازد که در فلسفه های معاصر سیاست، جنسیت، بوم شناسی و زیست شناسی نظری قرار دارند.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر فیلسوفی فریبنده و بحث‌برانگیز بود که به خاطر مفاهیم فلسفی بسیار بدیع و چالش‌برانگیز و همچنین همراهی و همدلی‌اش با حزب نازی در طول جنگ جهانی دوم شناخته شده بود. کتاب سفری مختصر و بدون اصطلاحات خاص در زندگی و اندیشه اوست. انتشار «دفترچه‌های سیاه» خصوصی هایدگر در دهه‌های 1930 و 40 منجر به افزایش علاقه به رابطه بین فلسفه هایدگر و دیدگاه‌های سیاسی او شد و باعث سردرگمی و محکومیت گسترده‌ای شد. این کتاب کوتاه بسیاری از این مشکلات را در متن قرار می دهد و ارزیابی صادقانه ای از دیدگاه های سیاسی نگران کننده هایدگر و چگونگی ارتباط آنها با برخی از موضوعات همیشگی که تخیل فلسفی او را به خود مشغول کرده بود ارائه می دهد. این کتاب که پرتره ای جذاب از یک انسان درخشان، پیچیده و اغلب غیرجذاب است، برای دانشجویانی که تا حدودی با اندیشه هایدگر آشنایی دارند، دانشجویانی که برای اولین بار به آثار هایدگر نزدیک می شوند و افراد غیرمتخصصی که به دنبال آشنایی با آثار بزرگ و در عین حال مشکل ساز هستند، ارزشمند خواهد بود. ، متفکر قرن بیستم.

ترجمه ماشینی : در این کار جدید پیشگامانه، دیلارد یک مورد قدرتمند برای آوردن الهیات مسیحی معاصر به گفتگوی انتقادی با مشارکت های مارتین هایدگر در فلسفه (رویداد) ارائه می دهد. به دنبال پذیرش اولیه‌اش از الهیات در نوشته‌های اولیه‌اش، هایدگر در دهه 1930 به طور فزاینده‌ای آگنوستیک و حتی بی‌خدایی می‌شود تا اینکه ناگهان گفتمان دینی در مشارکت‌ها ظهور کرد. دیلارد نشان می‌دهد که دلایل خوبی برای واژگونی قابل توجه هایدگر وجود دارد. مفاهیم کلیدی فلسفی از Contributions، هایدگر را قادر می‌سازد تا بر معمای الهیات پیشین غلبه کند که در درگیری‌های قبلی‌اش با مضامین سنت پل و لوتر حل نشده بودند، در حالی که نیاز به تصمیم‌گیری سرنوشت‌ساز در مورد «آخرین خدا» مانع از فروپاشی وظیفه فلسفی محوری Contributions به توتولوژی توخالی یا بازگشت به من می‌شود. با این وجود، هایدگر ما را در این مخمصه رها می‌کند که تصور روشنی از چگونگی اتخاذ تصمیم حیاتی در مورد الوهیت نداریم. پس از بررسی چندین پیشنهاد ناموفق برای فرار از معضل، دیلارد راه حلی مسیحی بر اساس درگیری هایدگر با شعر گئورگ تراکل ارائه می کند. دیدگاه الهیاتی حاصل از برخی انتقادات احتمالی دفاع می‌شود و در چارچوب وسیع‌تر الهیات هایدگری پست متافیزیکی معاصر قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : در حالی که بسیاری از محققان به مدیون بودن مارتین هایدگر به منابع عرفانی مسیحی و همچنین قرابت او با تائوئیسم و بودیسم اشاره کرده اند، الیوت آر. ولفسون ارتباطات بین اندیشه هایدگر و مطالب کابالیستی را گسترش می دهد. ولفسون با این استدلال که سنت باطنی یهودی بر هایدگر تأثیر گذاشته است، روشی جایگزین برای درک تاریخ فلسفه غرب ارائه می دهد. مقایسه ولفسون بین هایدگر و کابالا مفاهیم کلیدی مانند هرمنوتیک، زمانمندی، زبان، و هستی و نیستی را روشن می‌کند، در حالی که تأملات شگفت‌انگیزی در زمینه فلسفی مشترک آنها به همراه دارد. با توجه به درگیری هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم و استفاده او از زبان یهودستیزانه، این خوانش‌های بدیع به دلیل کنار هم قرار دادن حوزه‌های گفتمانی نامتجانس قابل توجه‌تر هستند. درهم تنیدگی ولفسون با هایدگر و کابالا نه تنها درک هر دو را افزایش می دهد، بلکه عمیق تر، به عنوان اصلاحی اخلاقی برای قوم گرایی و ذات گرایی مربوطه آنها عمل می کند. ولفسون به طرز ماهرانه‌ای ظرفیت رستگاری اندیشه برای روشن کردن زمینه‌های مشترک در سنت‌های فلسفی به ظاهر متفاوت را نشان می‌دهد.