جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از آنجا که ذهن بر حالات و رفتارهای انسان تاثیر می‌گذارد، اگر ورودی و خروجی افکار مدیریت و کنترل نشود و افکار مزاحم نهادینه گردد، اندیشه های شیطانی می‌تواند وی را به معضلات روانی و اخلاقی و رفتاری گوناگونی بکشاند. روان‌شناسان،مشاوران و پژوهشگران روش‌های مختلفی را در جهت کنترل افکار مزاحم معرفی و اجرایی کرده‌اند، اما به نظر می رسد زمانی روش‌های موجود اثرگذاری واقعی دارند و از پیامدهای منفی به دور هستند که مبتنی بر مبانی دینی باشند؛ این رو پژوهش حاضر با روش تحلیل مضمون در صدد آن بوده تا روش های موجود را بر اساس الگوی تقوای فکر تحلیل و بررسی نماید. محورهایی که در نتیجه پژوهش کشف گردید، آن است که تقوای فکر مبتنی بر خداباوری و اختیار انسانی و الگوی مناسبی برای ارزیابی و سنجش روش‌های کنترل ذهن است و چون تقوای فکر، مقدمه برای گرایش‌های مثبت و رفتارهای درست است، هرچه روش‌ها بیشتر بر الگو منطبق باشند، میزان تأثیرگذاری آنها بیشتر و درصد پیامدهای منفی آنها کمتر خواهد بود. گزینش کارشناسان بر روش‌های تصور درست از خدا، یاد خدا و توکل به خدا و سپس روش هایی نظیر اراده و تمرکز موید همین ادعاست که باید در اجرای رو‌ش‌ها، محور خداباوری و اختیار انسانی و محور ساختار وجودی به ترتیب ساحت شناخت، گرایش و رفتار رعایت گردد.

در عصر سید مرتضى (355 - 436 ه‍ ق) یکی از مهم‌ترین مجادلات کلامی بین امامیه و معتزله در بین علما جریان داشت. از دیدگاه سید مرتضی وجود امام معصوم(ع) و امام غائب لطف خداوند متعال است و امامیه معتقد است که خداوند از باب لطف هیچ‌گاه انسان‌ها را در روی زمین بدون حجت رها نمی‌کند و به همین علت امام دوازدهم را غائب از نظرها می‌دانند. این در حالی است که شیعیان به وجود ذاتی امام زمان(ع) نیز اعتقاد دارند. اما از نگاه معتزله و در صدر آنان قاضی عبدالجبار، لطف بودن امام مشروط به این است که امام در میان مردم حضور داشته و دسترسی به او امکان‌پذیر باشد. بنابراین در عصر غیبت، لطف بودن امام(ع) در حق مکلفان، تحقق نخواهد پذیرفت. در این صورت انجام دادن لطف بر خداوند، واجب نیست. بنابراین اعتقاد به غیبت امام(ع) با لطف بودن امامت، سازگاری ندارد؛ یعنی لازمه آن این است که ایجاد امام از طرف خداوند، واجب نباشد و این مؤلفه، برخلاف اعتقاد امامیه در مورد وجوب امام در هر زمان است. ما در این نوشتار در تشریح افکار سید مرتضی و نقد دیدگاه‌های قاضی عبدالجبار معتزلی در مورد مسأله غیبت امام زمان(عج) خواهیم پرداخت و با تبیین بخش‌هایى از نظریات آن‌ها و مناقشاتى که با معتزلیان دارد به بررسی تطبیقی بررسی اشکالات قاضی در مورد اصل غیبت امام و فلسفه آن به تفصیل سخن خواهیم گفت

«فلسفۀ کامو» مروری فلسفی است بر آثار آلبر کامو. کتابی که با زبانی ساده از سویی به واکاوی و بررسی آثاری چون «بیگانه»، «کالیگولا» و «افسانهٔ سیزیف» می‌پردازد و از سویی دیگر ریشه‌های اندیشۀ فلسفی او و شکل‌گیری و تحول کاموی اخلاق‌پرداز را تحلیل می‌کند و این‌گونه شوق خواندن، فکر کردن، و آموختن را در خواننده برمی‌انگیزد.‌

مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» مجموعه‌ای است که در آن به تاریخ تحولات فلسفی غرب از آغاز، یعنی دورة پیش از میلاد، تا روزگار معاصر پرداخته شده است. در این مجموعه، هم از جریانهای فلسفی مهم و تأثیرگذار و فلاسفۀ بزرگ سخن رفته و هم از جریانها و فلاسفۀ حاشیه‌ای‌تر. چگونگی شکل‌گیری و افول یک جریان فلسفی و نیز نحوة پدید آمدن تفکرات و استدلالات فلسفی در طول تاریخ و بررسی نسبت فلسفۀ هر دوره با علم و فرهنگ همان دوره از موضوعاتی هستند که در مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» به آن‌ها پرداخته شده است. مجموعۀ «تاریخ فلسفه‌ی راتلج» هم منبعی قابل ارجاع و اتکا برای کسانی است که به‌طور تخصصی در حوزۀ فلسفه به مطالعه و تحصیلات مقدماتی مشغولند و هم مجموعه‌ای مفید برای مخاطبان غیرمتخصص اما علاقمند به مطالعه در حوزۀ فلسفه است.

فلسفه جان استوارت (استیوارت) میل اولین جلد از مجموعه بزرگان اندیشه نشر نو است که به تفکرات و روش فلسفی جان استوارت میل، فیلسوف، مورخ، اقتصاددان و روانشناس انگلیسی پرداخته است. کتاب ابتدا سرگذشت استوارت میل را بازگو می‌کند و پس از آن آثار این فیلسوف همچون فایده‌گرایی، رساله آزادی و اندیشه‌ها و اعتقادات دیگر او را بررسی می‌کند.

" این کتاب زندگی من را نجات داد." این را امیلی چوران ، فیلسوف رومانیایی در مورد کتابی می گوید که در مورد جنون و مرگ ، پوچی وجود و عذاب آگاهی تعمق می کند. چوران در تاریک ترین ترس های ما نه تنها دلایلی برای ادامه زندگی می یابد بلکه شوخی کمیک و طنز پوچی در انجام این کار می بیند.این اثر اولیه چوران ، که سوزان سانتاگ او را "برجسته ترین چهره در سنت کیرکگور ، نیچه و ویتگنشتاین" می نامد ، و مارک فومارولی اخیرا او را "اسطوره ... استادنثر فرانسوی "، خطاب کرده ذهن فلسفی را در بحران تب خود-مصرفی به تصویر می کشد. زاده شده در بی خوابی وحشتناکی که چوران آن را" یک شفافیت گیجیمی کندنده که حتی بهشت را به جهنم تبدیل می کند "، چوران بر قله های ناامیدی را در سال 1934 در سن بیست و دو سالگی در رومانی نوشت. این کتاب ما را با چوران جوان آشنا می کند. همچنین چوران را به عنوان خبره ی آخرالزمان ، نظریه پرداز ناامیدی معرفی می کند. برای چوران ، نوشتن و فلسفه با رنج جسمی ارتباط نزدیکی دارند: هر دو با "فضیلت های غزلی" که تنها به افشاگری متافیزیکی منجر می شوند مشترک هستند. نتیجه کتابی است که به عنوان جایگزینی برای خودکشی ارائه می شود. چوران با اعمال مبارزات روح رومانتیک در برابر خدا ، جهان و خود ، انرژی ذخیره شده ای را آزاد می کند که او را با خیال راحت از ناامیدی خود بیرون می آورد. بر قله های ناامیدی ، نخستین مقابله ی فیلسوف با مضامینی را نشان می دهد که در آثار بالغ و بعدی خود به آنها باز می گردد: ناامیدی و فروپاشی ، پوچی و بیگانگی ، بیهودگی و غیرمنطقی بودن وجود. بر قله های ناامیدی، بینش دلهره طعنه آمیز ذهن فلسفی نویسنده اش را ارائه می دهد. همچنین به خوانندگان دیدی شگرف از رشد اولیه چوران می دهد و چشم اندازهای جدیدی را در مورد تکامل وی به عنوان یک نویسنده و متفکر باز می کند.

کتاب دنیایی که من می شناسم، با تلاش کلاسیک برتراند راسل برای نشان دادن ماهیت، ظرفیت و محدودیت‌های روش منطقی- تحلیلی در فلسفه، آغاز می‌شود. فیلسوف بریتانیایی برتراند راسل کمک های قابل توجهی در این زمینه کرد، از جمله کمک به ایجاد حوزه ای از تحقیق به نام فلسفه تحلیلی و پیشبرد عمل منطق. او همچنین با تمرکز بر تجربه گرایی به روش های جدید به تأثیرگذاری بر توسعه فلسفه علم کمک کرد. زیربنای دیدگاه های راسل در مورد علم و متافیزیک در کتاب «دنیایی که من می شناسم» بیان شده است.

همه ما در برهه‌ای از زندگی‌مان بیمار می‌شویم. بیشترمان هم بر اثر ابتلا به یکی از بیماری‌ها غزل خداحافظی را می‌خوانیم. زندگی همه تا حدی متاثر از بیماری‌هاست. بیماری و زوال مشخصه‌های عمومی موجودات زنده‌اند. پس چرا بیماری، به قول زنی مبتلا به سرطان که نامه‌ای برایم نوشته بود، «راز کوچک و کثیفی» است که فقط بین بیماران رد و بدل می‌شود؟ مگر در این راز چه چیزی نهفته است؟ بیمار بودن چه حس و حالی دارد؟ در این کتاب می‌کوشم پرده از «راز کوچک و کثیف» بیماری بردارم به این امید که افراد در تجربه بیماری احساس بی‌کسی و تنهایی کمتری داشته باشند.

ما در عصر سکولار زندگی می‌کنیم، عصری که ایمان و اعتقاد دینی هرلحظه با چون‌وچرایی تازه روبه‌رو می‌شود؛ گویی امر الهی در پسِ پرده نشسته و به محاق رفته است. ساکنان این عصر با نوعی پریشانی مواجه‌اند: نه می‌‎توانند به‌راحتی دین را بپذیرند و نه می‌توانند به‌سادگی آن را کنار بگذارند و طوری رفتار کنند که انگار دینی نبوده و نخواهد بود. اما چگونه می‌توان از این پریشانی و مواجهه با آن سخن گفت؟ چارلز تیلور، در کتاب سترگ عصر سکولار، کوشیده است که راهی به رهایی از این مخمصه بگشاید و زبانی برای سخن‌گفتن از این وضعیت پیدا کند. جیمز اسمیت در کتاب حاضر شاخ‌وبرگ انبوهِ تحلیل و استدلال تیلور را هرس می‌کند و می‌کوشد آن را در قالبی ساده‌تر عرضه کند. بنابراین کتاب اسمیت هم راهنمایی است برای خواندن اثر تیلور و هم، فراتر از آن، سرآغازی است برای اندیشیدن به تحولات مهمی که زمانۀ ما را شکل داده‌اند.

از منظر قرآن عبادت و نیل به رحمت، اغراض اصلی خداوند از خلقت انسان است؛ اما مسیر طغیان و عذاب که اکثریت انسان‌ها طی می‌کنند، به‌ویژه مسئله خلود عذاب، موهم نقض غرض الهی است. این تحقیق نشان می‌دهد که رفع ابهام فوق، منوط به تحلیل درست مسئله عذاب و خلود است به این معنا که عذاب را بایستی واجد جنبه تربیتی دانست و خلود را به معنای مدت طویل نه جاودانه؛ چراکه معنای جاودانگی عذاب، مخالف قواعد عقلانی توحید و موجب ابهام در فلسفه خلقت خواهد شد. نوشتار حاضر با رویکردی توصیفی، تحلیلی مهم‌ترین دلایل خلود را بررسی و میزان قوت آن‌ها را در مقابل ادله توحیدی، عقلی و نقلی بررسی می‌کند تا ضمن مبناسازی برای نفی جاودانگی عذاب، تصویری هماهنگ تر و عمیق‌تر از فلسفه خلقت از منظر قرآن ارائه دهد. این تصویر به دلیل اشتمال بر مؤلفه‌های احساسی و انگیزشی، از حیث کاربردی در حل معضلات روانی جامعه نیز موثرتر است.