جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خودسازی و خودشكوفايی سير به سمت كمال نهايی براساس قابليت ها و توانمندی های فردی است و درحقيقت عبور از خود پست به خود والا محسوب می شود. خودساختگان و خودشكوفايان افرادی هستند كه برای تحقق خود اصيل و خداگونه – به حكم فطرت كمال طلب- تلاش مي كنند. آنان از حيات حيوانی فراتر رفته اند، خودساختگان در انديشه امام خمينی كسانی هستند كه پای بر فرق انانيت نهاده؛ يعنی خود پست را فانی كرده و به خود متعالی رسيده اند. سلوك ايشان از نقطه ذل عبوديت تا نقطه عز ربوبيت است. بايد گفت مزلو نيز سخن از خداگونگی خودشكوفايان به ميان می آورد، اما معنايی كه وی از خداگونگی به دست می دهد شان انسان های قديس است نه خداوند. نگاه امام خمينی به انسان خودساخته و انسان كامل كه به كمال خودساختگی رسيده از عمق و ژرفايی فرامادی و الهی برخوردار است و حال آنكه مزلو خودشكوفايان و متعاليان را مصرانه در بستر طبيعت سراغ می گيرد؛ اگرچه گاه سخن از فراطبيعت و معنويت نيز به ميان می آورد.

در فصل اول به واژه‌شناسی انفاق و سپس و به جایگاه و اهداف آن از دیدگاه آیات و روایات پرداخته شده است نخست واژه انفاق از لحاظ لغت، آیات و روایات مورد بررسی قرار گرفته است که دارای یک معنای محوری می باشد و آن عبارت است از هزینه کردن، خرج نمودن و صرف کردن. فصل دوم نیز به بیان انواع انفاق پرداخته و آن را از لحاظ موارد که عبارت است از انفاق مالی و انفاق غیر مالی مورد بررسی قرار داده است انفاق مالی مانند انفاق های واجب،‌ مستحب،‌ حرام،‌ و مکروه و به دنبال آن انفاق غیر مالی را که عبارت باشد از: انفاق علم،‌ مشورت دادن، کمک به مردم از طریق موقعیت و نفوذ اجتماعی، انفاق جان و زکات اعضای بدن را مطرح نموده است. در فصل سوم با استفاده از آیات و روایات به بررسی آثار و شیوه های پرداخت انفاق پرداخته شده است. فضل چهارم تبیین کننده موانع و عوامل بازدارنده انفاق است که پیامدهای منفی در جامعه دارد و موجب فقر و محرومیت و سبب ایجاد فاصله طبقاتی گردیده و اثر تخریبی آن تمام بحرانها و مشکلات و گرفتاریهای فردی واجتماعی را برای افراد بوجود می‌آورد، آن عوامل عبارتند از: وسوسه های شیطان، حرص و آزمندی، بخل ورزیدن،‌ غفلت از یاد خدا و نعمتهای او و در پایان نیز جمعبندی، نتایج و پیشنهادات ارائه شده است.

علم و دانش از مسائل مورد توجه قرآن کریم است. قرآن کریم بر اساس نگرش هدایت گرانه‌ی خود تعریفی ویژه از علم دارد.از دیدگاه قرآن کریم دانش تنها اندوختن اصطلاحات علوم و فنون نیست بلکه ابزاری برای رشد و تعالی انسان‌ها و حرکت آن‌ها به سوی سعادت است و هر آن چه در بردارنده این ویژگی باشد، جزء علم است. تبیین چگونگی تأثیر علم در سعادت انسان می‌تواند عامل مهمی در گرایش انسان‌ها به علم و دانش باشد. بررسی آیات قرآن کریم نشان می‌دهد علم به صورت همه جانبه در بینش، گرایش و رفتار سعادت‌مندانه‌ی انسان تأثیر‌گذار است. تأثیر‌گذاری علم در این عرصه می‌تواند با‌واسطه و یا بی‌واسطه باشد.این نوشتار پس از تبیین مفاهیم علم و سعادت، ابزارها و شاخصه‌های علم از دیدگاه قرآندرنهایت به جنبه‌های گوناگون ارتباط مستقیم و غیرمستقیم علم با بینش، گرایش و رفتار سعادت‌مندانه‌ی انسان پرداخته است. مجاری تأثیر علم در بینش سعادت‌مندانه‌ی انسان در بُعد مشخص می‌شود که علم از طریق ارتباط با ایمان نقش مستقیم و غیر‌ مستقیم در سعادت انسان دارد. در این بخش مجاری ارتباط علم با گرایش سعادت‌مندانه‌ی انسان و نقش علم در تقوا، تزکیه و خشیت که از عوامل سعادت انسان هستند، بارز و نمایان است. بررسی نقش علم در رفتار سعادت‌مندانه‌ی انسان نیز حاکی از آن است که این امر نیز معلول علم و دانش انسان است و علم از طریق ارتباط با عمل صالح، اطاعت از پروردگار، شکرگذاری از نعمت‌های خداوند به صورت مستقیم و غیر مستقیم دخیل در سعادت انسان است.

آیا در مسیر تهذیب انسان، اولیای ‌الهی تصرفی تکوینی در باطن و نفس انسان صورت می‌دهند؟ شواهد و قرائنی که از آیات و روایات برای اثبات این موضوع می‌توان ارائه داد کدامند؟ آیا این تصرف با اختیار و ارزشمندی کار انسان، منافات ندارد؟ادلّه‌ی عام و ادلّه‌ی خاص دالّ بر آنند، اولیای الهی با علم و قدرتی که از ناحیه‌ی خداوند متعال به آنها إعطا شده، از ضمیر انسان‌ها آگاه و قادر به تغییر نفوس آن‌ها می‌باشند، و این کار را می‌کنند. منتها تغییر از راه تصرف می‌تواند حدود مختلفی از حداقل تا حداکثر داشته باشد.نقش تکوینی‌ اولیای الهی در این زمینه (مهذّب شدن انسان‌ها) هم نقش فاعلی عام و هم نقش فاعلی خاص است. در نقش فاعلی عام، اولیای الهی سبب و واسطه‌ی رسیدن فیض الهی به همه‌ی مخلوقات از جمله انسان‌ها هستند، و این مختص به چهارده معصوم? است. نقش فاعلی خاص که نمود آن در تصرفات تکوینی اولیای الهی است، به دو قسم حداکثری و حداقلی تقسیم می‌گردد، از نقش حداکثری به هدایت به امر و ایصال به مطلوب (ایصال الی المطلوب) تعبیر می‌شود، اولیای الهی با علم و قدرتی که خداوند متعال در اختیارشان قرار داده است، در باطن برخی انسان‌هایی که با عمل اختیاری خویش قابلیت هدایت خاص را یافته-اند، تصرف کرده و آنها را مهذّب می‌سازند، امّا نقش حداقلی خاص، در جایی است که شخص هنوز به این قابلیت دست نیافته است، در اینجا گاه ولیّ خدا با تصرف در کائنات مسیر تهذیب نفس را برای وی هموار می-سازد تا او با گوهر ذاتی خود یعنی اختیار راه بپیماید؛ و قابلیت هدایت خاص را پیدا کند.حوزه‌ی پژوهش این رساله، آیات قرآن کریم و احادیث معصومین? می‌باشد. بخش اوّل به دو فصل "کلیات و مفاهیم" و بیان "حد و حدود ولایت و ولایتِ تکوینی" اختصاص دارد و بخش دوّم (فصل سوّم) به مستندات و ادلّه‌ی این موضوع اختصاص یافته و در بخش سوّم (فصل چهارم) به پاسخ سوالات مطرح در این زمینه پرداخته شده است.کلید واژه‌ها: هدایت به امر، تصرف تکوینی، تهذیب نفس، ولایت تکوینی، هدایت تکوینی، ایصال به مطلوب، ولیّو اولیای الهی.