جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تاریخ فلسفه ی غرب اثر فیلسوف و پژوهشگر معاصر فلسفه، «آنتونی کنی» است که در چهار جلد نوشته شده است. جلد اول آن به فلسفه ی باستان، جلد دوم به فلسفه ی قرون وسطی، جلد سوم به پیدایش فلسفه ی جدید و جلد چهارم و پایانی آن به فلسفه ی جدید می پردازد. تمام جلد های کتاب های کنی با جملاتی چون "اثری فوق العاده با ارزش عالی" (Times Higher Education Supplement) و "عمومی و قابل دسترسی" (London Review of Books) ستایش شده اند. این چهار جلد در کنار یک دیگر، یک گزارش مداوم از تفکر بزرگ جهان غرب را ارائه می دهند. در اینجا خوانندگان نه تنها یک راهنمای معتبر برای تاریخ فلسفه، بلکه مقدمه ای قانع کننده برای هر زمینه اصلی تحقیق فلسفی پیدا می کنند. کنی داستان فلسفه را به صورت وقایع می گوید. روایت پر جنب و جوش او زندگی فیلسوفان بزرگ را از نو زنده می کند و پیشینه تاریخی و فکری کارهای آنها را به صورت کامل ارائه می دهد. کنی همچنین از نزدیک به هر یک از زمینه های اصلی کاوش فلسفی نگاه می کند: دانش و فهم؛ علوم پایه؛ متافیزیک؛ ذهن و روح؛ ماهیت و محتوای اخلاق؛ فلسفه سیاسی؛ و خدا. کتاب «تاریخ فلسفه ی غرب» یک تاریخ نگاری از رشد فکری تمدن غربی است و به خوانندگان این امکان را می دهد تا تولد و رشد فلسفه را از دوران باستان تا به امروز ردیابی کنند. جلد اول این کتاب با نام فلسفه ی باستان به منشا فلسفه، شکل گیری آن و فیلسوف های اولیه ی دوران یونان باستان می پردازد.

کتاب چنین گفت زرتشت، اثری فلسفی نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1891 به انتشار رسید. نیچه، یکی از جریان سازترین و نوآورترین متفکرین فلسفه ی غرب بود و کتاب چنین گفت زرتشت، هنوز هم به عنوان شناخته شده ترین و تأثیرگذارترین اثر او در نظر گرفته می شود. نیچه در این کتاب توضیح می دهد که چگونه زرتشت، پیامبری کهن از دیار پارس، از خلوتکده ی خود در کوهستان پایین می آید تا خبری را به مردم اعلام کند و بگوید که ابَرانسان، یا انسانی که تجلی الوهیت است، جانشین خلف و ادامه دهنده ی راه او خواهد بود. اندیشه های نیچه، همچون نظریه ی ابَرانسان و میل به قدرت، سال ها بعد توسط برخی متفکران از جمله اندیشمندان نازی مورد تحریف قرار گرفتند. این فیلسوف بزرگ آلمانی با نثری فوق العاده درخشان و شاعرانه استدلال می کند که معنای هستی از طریق تفکرات پیشین و اطاعت صرف از قدرت ها یافت نخواهد شد بلکه آن را می توان در زندگی ای پرشور، آشوبناک و آزادانه پیدا کرد.

کتاب «ویکو و هردر» بررسی دغدغه‌های اصلی دو منتقد روشنگری است که بر قوانین برای انتخاب و تفسیر حقایق تاریخی تأثیر گذاشتند. ویکو فیلسوف، سخن‌دان، مورخ و حقوق‌دان ایتالیایی در دوران روشنگری ایتالیا بود. او از گسترش و توسعه عقل گرایی مدرن انتقاد کرد و تحلیل دکارتی و انواع دیگر تقلیل گرایی را برای زندگی بشر غیرعملی دانست و علاوه بر اینکه اولین بیانگر مبانی علوم اجتماعی بود، مدافع دوران باستان کلاسیک و علوم انسانی رنسانس بود. از نشانه شناسی او به عنوان یکی از اولین شخصیت های ضد روشنگری در تاریخ شناخته می شود. این جمله که "حقیقت خود چیزی ساخته شده است" توسط ویکو ابداع شده است، نمونه اولیه معرفت شناسی سازه انگاری است. او حوزه مدرن فلسفه تاریخ را افتتاح کرد، و اگرچه اصطلاح فلسفه تاریخ در نوشته‌هایش وجود ندارد، ویکو از «تاریخ فلسفه که به صورت فلسفی روایت می‌شود» صحبت کرد. ویکو معمولا توسط تاریخ‌دانانی مانند آیزایا برلین، فیلسوف و مورخ عقاید، ادوارد سعید، منتقد ادبی، و هیدن وایت، متا تاریخ‌دان، تفسیر شده است.