جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پايان نامه از زاويه ديدگاه قرآن کريم به شناسايي انجيل و آموزه‌هاي آن مي‌پردازد و بر اين حقيقت تأکيد مي‌کند که: با وجود مسايل متناقض فراوان در اناجيل مختلف، اين کتاب نمي‌تواند محتواي وحي الهي به حضرت عيسي( باشد و قطعاً تحريف شده است. هر چند و دين مسيحيت با آمدن شريعت اسلام توسط حضرت محمد( نسخ گرديده و از درجه اعتبار ساقط است، و اين در صورتي است که حتي انجيل و کتاب مقدس مسيحيان (عهد جديد) را تحريف شده ندانيم. نويسنده در سه فصل به زواياي مختلف آيين مسيحيت و آموزه‌هاي انجيل پرداخته وضمن واکاوي ماهيت وحي در اين کتاب تعاليم مذکور را نيز نقد و ارزيابي مي‌کند. وي در فصل اول ابتدا به مفهوم شناسي انجيل و معناي لغوي و اصطلاحي آن و معناي تحريف اعم از تحريف لفظي و معنوي پرداخته و تاريخچه از کتاب عهد جديد (انجيل) را ارائه مي‌دهد. سپس حقيقت وحي و اقسام آن در عهدين را بررسيده و به معرفي اناجيل اربعه، محتوا و مفاد اين اناجيل و رساله‌هاي موجود درآن ها مي‌پردازد. وي در همين زمينه به معرفي مهم ترين اناجيل غير قانوني پرداخته و موضع‌گيري و ديدگاه مسيحيان نسبت به اناجيل برنابا و حجيت سند عهد جديد را از منظر دانشمندان مسلمان بررسي مي‌کند. نگارنده در فصل دوم با اشاره به وقوع تحريف در انجيل، بر اساس قرآن وسنت به اثبات تحريف انجيل و نامتوازن بودن و متناقض بودن مفاد مندرج درآن مي‌پردازد و ديدگاه مفسران مسلمان را در اين زمينه منعکس ساخته و به آيات و احاديث متعدد در اين موضوع استناد مي‌کند. وي در فصل سوم از نوشتار خويش به معرفي عهد جديد و ميزان اعتبار آن پرداخته و با توجه به حقيقت نسخ و امکان وقوع آن در شرايط سابق، به اثبات منسوخ شدن عهد جديد و شريعت مسيحيت مي‌پردازد. نگارنده بر اساس اعتقاد به تثليث مسيحي که آشکارا با توحيد مخالفت دارد و همچنين وجود مباحث انحرافي، غير عقلاني و آيات متناقض يکديگردر عهد جديد تحريف اين کتاب را قطعي قلمداد کرده و تاريخچه وقوع تحريف در انجيل، آموزه‌هاي مسيحي و شريعت مسيحيت را فراروي مخاطبان مي‌نهد و ادعاهاي مسيحيان درباره حضرت مسيح و تاريخ زندگاني ايشان را نقد مي‌کند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

‫عهد و پيمان يک قرارداد اجتماعي است که نقش مهمي در زندگي انسان‌ها دارد، و شامل سه مورد عهد خدا با انسان، عهد انسان با خالق، و عهد انسان با ساير مخلوقات مي‌شود. وفاي به عهد در اسلام از مهم‌ترين اصول ارتباطي است. اعتماد متقابل، حفظ شخصيت و فضيلت‌دار شدن زندگي از جمله آثار رعايت عهد و پيمان است. پيامبر اسلام(ص) همواره به مسلمانان توصيه مي‌کرد که نسبت به عهد و پيمان خود وفادار باشند؛ آن حضرت، نقض پيمان را نوعي نفاق مي‌دانست، و وفاي به عهد را مايه نزديک شدن به خود مي‌شمرد. خود آن حضرت نيز در موارد مختلفي با مردم مکه و مدينه، و حتي با مشرکان عهد و پيمان بسته و همواره خود را در عمل به آن ملزم مي‌دانست. پيمان با طوايف يهود و پيمان صلح با مسيحيان از جمله اين موارد است. بدين ترتيب آن حضرت از پايبندي به اين پيمان‌ها، اهدافي مانند ايجاد وحدت، حفظ نظم اجتماعي و سياسي، و تأمين امنيت را دنبال مي‌کرد. به‌علاوه، وفاي به اين پيمان‌ها، تأثير مهمي در ترک انتقام‌جويي، ترويج دفاع از حريم يکديگر، ايستادگي در برابر ظلم، و در نهايت گسترش اسلام داشته است. در سيره امام علي(ع) نيز جايگاه عهد و پيمان را مي‌توان در سخنان حضرت، و مذمت پيمان‌شکني حتي با دشمنان جستجو کرد. پذيرش خلافت به خاطر عهد الهي با علما و دانايان، حاکي از سيره امام در وفاي به عهد است. امام در برخورد با پيمان‌شکنان نامه‌اي به سرکرده آنان نوشت و ياران خود را به جنگ با آن‌ها فراخواند. بعد از انعقاد حکميت نيز با علم به پيامدهاي سوء آن، وفاي به عهد را مقدم شمرده و بر پيمان خود باقي ماند. در بسياري از موارد نيز با اين که مي‌توانست حيله‌هاي دشمن را خنثي کند، اما هيچ‌گاه پيمان‌شکني نکرد، و در نامه‌هاي متعددي امرا را به پاي‌بندي به عهد و پيمان تشويق نموده است.