جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫سيره پيامبر اسلام(ص) در تمام ابعاد زندگي، الگوي کاملي است، و آن حضرت با اتخاذ روش الهي در زماني کوتاه، تحول عظيم اعتقادي و اخلاقي در جامعه بدوي حجاز به‌وجود آورد. از آن‌جا که فرهنگ در هر جامعه، نقش تعيين‌کننده‌اي دارد، اين تحقيق، شيوه رفتاري و عملکرد رسول خدا( را در فعاليت‌هاي فرهنگي مورد بررسي قرار داده، و چگونگي اقدامات پيامبر(ص) ، مبني بر زدودن فرهنگ شرک و جاهليت، و ترويج فرهنگ اسلام، و برخورد با مخالفان فرهنگي را تبيين کرده است. پيامبر بزرگ اسلام(ص) حرکت فرهنگي خود را با متزلزل ساختن مباني و تکيه‌گاه‌هاي فکري نظام جاهليت آغاز کرد. اصول حاکم بر سيره فرهنگي او، رعايت شرايط اجتماعي در ابلاغ رسالت، آغاز دعوت از خانواده و نزديکان، و گسترش دعوت بر اساس حکمت و پند، اخلاقيات و ترويج احکام الهي بود. آن حضرت، هيچ‌گاه از حربه خشونت و تعصب براي پيشبرد اهداف خود، بهره نبرد، بلکه با حضور در ميدان‌هاي مختلف اجتماعي، و با سلاح منطق و حکمت، موانع را از سر راه گسترش اسلام برمي‌داشت. انعطاف‌پذيري در اصول و برنامه‌هاي اسلامي، مقاومت در برابر فشارهاي مخالفان و مشرکان، استفاده از تمام فرصت‌ها براي گسترش اسلام مانند هجرت، بيعت، اعزام مبلغ، ارسال نامه به رهبران جهان، و جهاد از ديگر تاکتيک‌هاي فرهنگي پيامبر اسلام(ص) بود. آن حضرت کاملاً به اصول اخلاقي و اجتماعي، در برخورد با افراد و گروه‌هاي مختلف پاي‌بند بود. همچنين در امور مختلف با مؤمنان و اصحاب خود مشورت مي‌کرد، و با رفتار متواضعانه در برابر آنان، و گذشت از خطاهاي ايشان در برابر حقوق شخصي خود، به آنان شخصيت مي‌داد و کرامت يارانش را حفظ مي‌نمود. دعوت خالصانه و مزد نخواستن از کسي براي تبليغ دين، دلسوزي و محبت نسبت به زيردستان و ياران، و نيز ايجاد فضاي باز براي هيأت‌هاي نمايندگي و گروه‌هاي مختلف، از ويژگي‌هاي ديگر سيره فرهنگي پيامبر اسلام(ص) مي‌باشد.

وقف وابتدا یکی از دانش های قرآنی و ارکان مهم قرائت صحیح قرآن می‌باشد. قاری قرآن باید بتواند معنای صحیح جمله ها وعبارات کلام الهی را درک کند تا در محل های مناسب وقف کند و ازجای نیکو ابتدا نماید و در نتیجه بتواند قرائت بهتر و صحیح تری را ارائه دهد. یکی از مواضعی که تلاوتگر قرآن باید نسبت به وقف و وصل آن توجه داشته باشد واژه «إنّ» در عبارت پایانی آیات است که در ابتدا به نظر می‌رسد این واژه برای تاکید به کار رفته درحالی که افزون بر معنای تاکید، به معنای تعلیل نیز دلالت دارد. در این پایان نامه وقف و وصل بر«إنّ» در عبارات پایانی آیات جزء هفدهم قرآن بررسی گردیده است لذا به منظور دریافت معنا و مفهوم«إنّ» در آیات مورد نظر به 11ترجمه فارسی قرآن مراجعه شده و در تمامی آیات مورد بحث، تفاسیر، "کشاف، مجمع البیان، روض الجنان، بحر المحیط، روح المعانی، التحریر و التنویر، المیزان، الفرقان و نمونه"مورد مطالعه قرارگرفته‌اند. سپس دیدگاه چهار تن از دانشمندان علم وقف و ابتدا درباره چگونگی وقف بر مواضع«إنّ» در پایان آیات بررسی و در ادامه در قالب جداول آماری به تحلیل نظر مترجمان در این مورد پرداخته شده است. در نهایت به 10 مورد مصحف شامل نسخ خطی از سده‌های دهم تا معاصرین مراجعه و علائم وقف در آیات مورد مطالعه در جدولی ارائه گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهدکه غا‌لب نحویان برای «إنّ» در مواضع مشخص شده، به معنای تاکیدی آن توجه داشته‌اند و بدین ترتیب وقف بر سر آن و ابتدا از مابعدش را جایز شمرده‌اند درحالی که با توجه به بررسی انجام شده در مورد سیاق آیه و دیدگاه مفسران «إنّ» در تمام موارد فقط معنای تاکید نداشته بلکه در بیشتر موارد علاوه بر تاکید بر تعلیل نیز دلالت می‌کند. طی بررسی انجام شده در جزء هفدهم از مجموع 2۱ مورد واژه«إنّ» مورد بررسی، 3 مورد در معنای تاکید و 18مورد دیگر در معنای تعلیل به کاررفته است. بنابراین لازم است که معنای تعلیلی «إنّ» مورد توجه نحویان و رمزگزاران قراربگیرد.