جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پاياننامه در ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب «الحوار فى القرآن» تأليف محمدحسين فضلالله است و در هفت فصل با اين عناوين تدوين يافته است: گفتگوى نوح و قومش، گفتگوى ميان دوزخيان، گفتگوى خداوند با دوزخيان، گفتگوى ظالمين و منافقين با مؤمنين، گفتگوى ميان مؤمنين و مجرمين، ذكر خلاصهاى از قصه قارون و قصه هود با قومش عاد.

‫چکيده : اين پژوهش به تبيين اعتبار مرجعيت علمي اهل‌بيت( از منظر صحابه، تابعين و علماي مذاهب مختلف اهل سنّت مي پردازد و جلوه‌هاي علمي و عيني اهل بيت از ديدگاه پيشوايان مذاهب اربعه و ميزان استفاده علمي آن ها از اهل بيت( و احاديث فقهي آنان را به تصوير مي کشد. تحقيق حاضردر چهار فصل شده است. در فصل اول مفاهيم واژه‌هايي همچون: مرجعيت علمي پيامبر، اهل‌بيت و... بيان شده، سپس با استفاده از آيه هاي اهل‌الذکر، صادقين، علم کتاب، اوتوالعلم، اعتصام، مودّت و... روايات معروف ثقلين، مدينة العلم، کساء،‌سفينه و... اين مرجعيت علمي براي اهل بيت( اثبات گرديده است. در فصل دوم به مرجعيت علمي اهل بيت پيامبر اسلام از ديدگاه صحابه، تابعين و علماي اهل سنّت اختصاص دارد و در آن، جلوه‌هايي از دانش وسيع امام علي( و مرجعيت علمي ايشان در عصر خلفا، بنابر اعتراف آنان و بسياري از عالماني سُنّي منعکس گرديده است. در ادامه اين فصل مرجعيت علمي امام حسن(؛ امامان پس از ايشان تا قبل از غيبت صغرا بيان گشته و نمونه‌هايي از استواري علمي و تسلط کامل آن ها بر همه ابعاد دين اسلام به تصوير کشيده شده است. در فصل سوم استفاده علمي پيشوايان مذاهب اربعه اهل سنت از علوم مختلف اهل بيت( به اقرار خود آنان مطرح شده و از اين جهت هم مرجعيت علمي اهل بيت اثبات گرديده است. در فصل چهارم و پاياني نيز مصاديقي عيني علوم بي‌انتهاي اهل بيت عليهم السلام مانندِ مناظره‌هاي راسخ و علمي آنان با ارباب ساير اديان، استدلال‌هاي دقيق فقهي و کلامي آن ها به قرآن کريم و ميراث بزرگِ بر جاي مانده از اهل بيت( در کتاب هاي مختلف معرّفي شده است.