جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سیستم مدیریت در نظام دینی، عهده داری مسؤولیت‏هایی الهی است و در پی برآوردن وظایف، تکالیف و مسؤولیت‏های مقدس و الهی است. در چنین سیستمی اخلاق معطوف به ارزش‏های والا نقش کلیدی و محوری دارد، که نهضت تربیتی اسلام در عرصه‏ی مدیریت به ساختن مدیرانی لایق، متخلق و برخوردار از فضیلت اهتمام ورزیده، و نمونه‏ی عالی چنین انسانی را لایق مدیریت در عرصه‏ی اجتماع می‏داند. در این نوشتار به نقش اخلاق در باروری مسؤولیت‏ها پرداخته شده است. اخلاق سودمدارانه مورد انکار نهضت تربیتی اسلام است و اخلاق فضیلت، آرمان این نهضت مقدس است. زیرا که اخلاق فضیلت است که می‏تواند پاسخ گویی را نهادینه و عملی نماید، لذا اخلاق مدیریت معطوف به فضیلت، منشوری مقدس دارد که در این منشور، درک وظیفه، مدیریت را امانت پنداشتن، دغدغه‏ی بندگان خدا را داشتن، معاشرت نیکو، صداقت، انتقاد پذیری، رعایت بیت‏المال و دوری از حرص و آزمندی و... به عنوان ابزار پاسخ گویی مطرح می‏باشند، همچنین پاسخ گویی، به لحاظ برخورداری از خصلت‏هایی منفی در اخلاق، به مانع‏هایی برمی‏خورد، همچون دنیاگزینی و ریاست خواهی و درک ننمون فضیلت معنوی خدمت، کنارآمدن با خطاکاران حوزه‏ی حاکمیت و فقدان انصاف و عدالت. برعکس، برخورداری از این فضیلت‏ها و رسیدن فرد مسؤول و مدیر به تعادل درونی، نفسانی و دست یازی او به ارزش‏های مثبت اخلاقی، مدیریت را بالنده و بارور می‏سازد و، در نتیجه، عنصر پاسخ گویی، امری نهادینه، بالفعل و عینی می‏گردد.

اشتغال از ضرورت های زندگی افراد بشر است. شیعیان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. سفارش اهل بیت علیه السلام به کسب و کار و نهی از بیکاری و بطالت، از نکات مهم تاثیرگذار در زندگی شیعیان در عصر حضور ائمه اطهار علیه السلام بوده است. شیعیان به گونه ای به شغل و کسب روزی حلال اهتمام داشتند که شهرت برخی از آنها به شغلشان است. هرچند به سبب کمبود منابع، دستیابی به شغل تمام اصحاب ائمه معصوم علیه السلام، دشوار است، اما در این نوشتار سعی شده تا با استقرای کافی و بررسی گسترده، به شغل اصحاب امامان و فضای اقتصادی دوره ائمه علیه السلام و وضعیت اقتصادی شیعیان در آن دوره دست یابد. بر اساس این استقرا، یاران و راویان ائمه اطهار علیه السلام شغل های متنوعی داشتند که نشان دهنده حضور آنان در عرصه اقتصادی است. از سوی دیگر، آنان در کنار شغل و پیشه عادی، حامل علوم و معارف اهل بیت علیه السلام بودند و بعضی از آنان حافظ هزاران حدیث بودند، و حتی برخی از آنان به مرحله فقاهت و اجتهاد رسیده بودند.

یکی از مهمترین عناصر معماری که جایگاه ویژه ای در فرهنگمعماری و آداب و سنن اجتماعی ایران دارد، میل و منار است که از پیش از اسلام تاکنون به حیات خود ادامه داده و در طول عمر طولانی خود، تحولات اساسی پیرامون کارکرد و معماری آن به وقوع پیوسته است. هدف اصلی از نگارش این مقاله، پیگیری ریشه های پیدایش منار و بررسی نمونه های اولیه آن و نیز کاوشی پیرامون سیر ت حولات تاریخی پیش امده در خصوص کارکرد، مفهوم و معماری این عنصر م هم خصوصاً در معماری ایران است. روش اصلی این تحقیق، بررسی تاریخی موضوع با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و مقالات مرتبط معتبر در نشریات علمی می باشد. این عنصر معماری در طی سالهای گذشته و در طول تاریخ شکل گیری خود، به واسطه تحولاتی ک در زندگی مردم و خاصه در پی تغییر درک انسان از مفهوم دین صورت گرفت، با اشکالی متفاوت در کشورهای مختلف مورد استفاده و بهره برداری قرار رگفته است. منابر خصوصا پس از ظهور و بسط اسلام در کشورهای مختلف و ایجاد معماری ای با جهان بینی اسلامی از اهمیت زیادی برخوردار شد تا جایی که به همراه گنبد، به عنوان م همترین نشانه های شهری جهت معرفی مسجد و مرکز شهر اسلامی مورد استفاده قرار می گرفت. مقاله در نهایت به این نتیجه می رسد که؛ به ویژه در بناهای مذهبی، منار به عنوان عنصری نمادین و مرتفع، یکی از کهن ترین عناصر ساختمانی بوده و همواره بخشی از بار نمادین کالبدی مفهوم ماورایی الوهیت را بر دوش داشته است و علیرغم گذشت سالیان متمادی، تا هم اکنون نیز منار- با اعمال تغییرات اساسی در سیما و کالبد خود- موجودیت خویش را حفظ کرده است.