جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلام به عنوان تفکر الهی که احکام مربوط به جزئی‌ترین مسائل زندگی انسان‌ها را در خود جای داده، دارای احکام و دستورات بسیاری در فقه سیاسی بوده و علی رغم این که مربوط به چهارده قرن پیش بوده و ادبیات اصطلاحی آن، متناسب با آن دوران می‌باشد که بشر در آن دارای سطحی نازل از بلوغ و رشد فکری بود، دیدگاهی واقع‌بینانه و قابل اجرا نسبت به نقش مردم در حکومت دارد. با توجه به این که در نگاه اسلام، اصل و مبنا حیات اخروی آدمی می‌باشد و زندگی دنیوی پیش زمینه و شکل دهنده آن حیات جاودانه می‌باشد، خیر و صلاح انسان در راستای آن، مهم‌ترین اصل بوده و فقه سیاسی اسلام را جهت‌بندی می‌کند. لذا محدوده‌ای که اسلام برای مردم در نقش آفرینی قائل شده، از تشکیل حکومت تا اثرگذاری در تداوم آن و همچنین نظارت بر اعمال و اقدامات حکومت و کارگزاران آن، الگویی مبتنی بر واقعیت و قابل اجرا می‌باشد. لیبرال دموکراسی نیز در الگوهای گوناگون فکری بشری، امروزه به عنوان مقبول ترین و به نوعی کامل ترین اندیشه بشری در امر حکومت داری شناخته می‌شود و نقاط قوت بسیاری نیز در آن مشاهده می‌شود که حاصل تجربیات دراز مدت در سال‌های متمادی برای حکومت داری است، اما در حکومت‌های لیبرال دموکرات نقش آفرینی مردم از حرف تا عمل یکی نبوده و با هم تفاوت دارد. یکی از مهمترین عواملی که دموکراسی در کشورهای لیبرال امروزی را غیر حقیقی و به دور از شعارهای ارائه شده نشان می‌دهد، همین است، گرچه نباید از این نکته مهم نیز غفلت نمود که در دموکراسی‌های لیبرال، برخی از ساختارها و ساز و کارها با علم و آگاهی و به صورتی شکل گرفته است که در آن مردم تصور می‌کنند حاکمان واقعی جامعه بوده و همه چیز را خود تعیین می‌کنند، اما در واقع آنان بازیگرانی هستند که نقش خود را بر اساس خواست‌ها و تمایلات و در راستای منافع عده‌ای اندک که بازیگردان‌های اصلی عرصه قدرت می‌باشند، ایفا می‌کنند و خود نیز از این موضوع غافل هستند.

‫اين پايان نامه ترجمه کتاب "عقايد و معارف اسلامي در قرآن و سنت" تأليف آيت‌الله جعفر سبحاني به زبان اردو است، که مهم ترين عقايد و معارف اسلامي و برهان هاي عقلي و نَقلي مبتني برآن ها را در بر مي‌گيرد. خداشناسي، ضرورت ايمان به خدا، تعديل غرايز، پرورش فضايل اخلاقي، اجراي قوانين، گسترش عدالت و ضرورت آرامش روحي و رواني از جمله مباحث فصل نخست محسوب مي‌شود. نويسنده در فصل دوم راه‌هاي شناخت خداوند متعال از راه عقل و فطرت و ديدگاه قرآن کريم در اين زمينه بيان مي‌کند. برهان نظم براي اثبات وجود خدا، نقد ديدگاه‌هاي مادّيگرايان در نفي وجود خدا و اعتماد افراطي آن‌ها بر حس و تجربه و علوم ظاهري، از مطالب بعدي کتاب است، که نويسنده در اين زمينه با استناد به اصل علّيت به اثبات وجود خدا و خلقت جهان توسّط پروردگار مي‌پردازد. وي در بخش ديگري به اثبات توحيد و ابعادِ مختلف آن، يعني: توحيد در صفات و افعال، تشريح صفات خدا و نفي جسمانيت و مکان از خداوند پرداخته و نسبتِ بين ذات و صفات الهي را بررسي مي‌کند. نگارنده در ادامه با اشاره به ضرورت نبّوت و ادلّه عقلي و نقلي آن، لزوم بعثت انبيا، نياز انسان به پديده وحي، شرايط و ويژگي‌هاي پيامبران الهي، راه اثبات نبّوت آنان و... را بررسي مي‌کند. وي همچنين به وظايف پيامبران در تربيت انسان، اجراي قوانين الهي، قانون‌گذاري و اصلاح اخلاق بشر اشاره کرده و ادلّه اثبات اعجاز پيامبران براي اثبات نبّوت آنان را تبيين مي‌سازد. سپس دليل هاي مبتني بر اعجاز و شرايط معجزه و ارتباط آن با قوانين علمي و عقلي را واکاوي کرده و دلالت معجزه بر اثبات صدق نبّوت و تفاوت معجزه و شعبده‌بازي و سِحر و جادو را بيان مي‌کند. نويسنده در ادامه به صفات اخلاقي و ويژگي‌هاي معنوي پيامبران الهي پرداخته و آن ها را داراي اخلاق پسنديده معرفي کرده، که به دنبال اهداف عالي انساني بوده‌اند و از هر اشتباه و خطايي مصون (معصوم) هستند؛ زيرا در غير اين صورت هرگز نمي‌توانند مردم را هدايت کنند.

‫در پژوهش حاضر به ادلّه اثبات دعوا در فقه اماميه و حقوق موضوعه، مانندِ علم قاضي، اقرار، شهادت، سند، بينه، قَسَم و امارات قانوني و قضايي و صُوَر تعارض آن ها اختصاص دارد. نويسنده به تبيين ارزش و اعتبار شهادت در ميان ادلّه مذکور از ديدگاه فقه اماميه و علم حقوق پرداخته، در صورت تعارض شهادت شهود دعوي با علم قاضي، اقرار، سند، و امارات قانوني و حقوقي، تقدّم يا عدم تقدّم اين ادلّه بر شهادت را بررسي مي‌کند. نوشتار حاضر در سه فصل تدوين گرديده است. نگارنده در فصل اوّل به مفهوم شناسي عناصر تحقيق و مفاهيم مرتبط با آن، مانندِ مفهوم شهادت در لغت و اصطلاح و معاني واژه‌هايي چون: دعوي، اثبات، سند، اقرار، علم قاضي، قَسَم، اماره و تعارض پرداخته و ادلّه قرآني، روايي، عقلي و اجماعي شهادت را بيان مي‌کند. آن گاه شرايط شاهد و شهادت را از ديدگاه فقها و حقوقدانان مطرح کرده، شرايطي همچون: بلوغ، عقل، عدالت، اسلام يا ايمان، از روي علم بودن شهادت، مطابقت شهادت با دعوي، توافق شهادت شهود در معنا، عدم اشتغال شاهد به تکدّيگري يا ولگردي و دشمني شخصي نداشتن شاهد با کسي را که بر ضدّ او شهادت مي‌دهد بررسي مي‌کند. در فصل دوم وي با اشاره به احکام شهادت در فقه اماميه و حقوق موضوعه، موارد حقّ الله همچون: زنا، لواط و مساحقه و حقّ الناس چون: طلاق، نکاح، قصاص، عِتق و راه‌هاي اثبات شهادت شهود، اعمّ از مرد و زن در اين قبيل از حقوق را توضيح مي‌دهد. او در ادامه به احکام فقهي شهادت از منظر فقهاي اماميه پرداخته و ادلّه جواز شهادت بر شهادت و موارد آن، شرط سِماع شهادت، حکم رجوع از شهادت و کيفيت آن از ديدگاه فقيهان و حقوقدانان را تبيين مي‌سازد. در فصل سوم حکم تعارض شهادت با ساير ادلّه اثبات دعوي، مانندِ شهادت با شهادت، شهادت با علم قاضي، شهادت با اقرار، سند، قَسَم و امارات حقوقي و قضايي در فقه اماميه و حقوق وضع شده تبيين مي‌شود.