جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهش سنت های زبان شناسی غرب و اسلام از منظر مسائل نحوی و معنا شناسی مورد تطبیق قرار گرفتند . هدف از انجام این پژوهش آشنایی با گسترش نظرات و پژوهش های اندیشه گران تمدن های غربی و اسلامی درباره زبان بود ، که به عمیق تر شدن بینش و دانش ما در این زمینه کمک می کند و تصویری واضح تر و عمیق تر از علم زبان شناسی به دست می دهد . و هم چنین با شناخت پیشینه بومی علم زبان شناسی در فرهنگ اسلامی زمینه برای بومی سازی این علم در سطح آکادمیک فراهم می شود . در رساله حاضر جنبه های محدودی از نحو و معنا شناسی در دو سنت زبانی یادشده مورد مقایسه قرار گرفت و نشان داده شد که علی رغم تمایز خاستگاه و دستاوردهای زبان شناختی آن ها ، در بسیاری از موارد نیز به هم شباهت دارند .در این پژوهش ، پژوهشگر تلاش کرد ضمن بررسی و توصیف ارتباط متقابل آرای دانشمندان اسلامی و زبان شناسان غربی ، نشان دهد که سنت زبان شناسی اسلامی تا چه حد به زبان شناسی نوین نزدیک است . طوری که می توان خاستگاه انقلاب علمی زبان شناسی را در میان آرای دانشمندان مسلمان، به خصوص سیبویه ، جست . نگارنده در این پژوهش به دلیل جلوگیری از گستردگی و پراکندگی مطالب ، به ذکر نمونه های محدود اما برجسته و مهم در حیطه های نحوی و معنایی پرداخت و آن ها را در دو سنت مورد ارزیابی و تطبیق قرار داد . در این رساله که به روش کتابخانه ای نگاشته شد ، منابع و کتاب های گوناگونی درباره زبان ، دستور و فرهنگ عربی ، زبان شناسی سنتی و نوین غربی و زبان شناسان برجسته جهان و اسلام مورد استفاده قرار گرفت . در این پژوهش تاثیری که هر دو سنت زبان شناسی از یکدیگر پذیرفته اند ، مورد واکاوی قرار گرفت و نکات متعددی از تشابه و تفاوت آن ها بیان شد .

‫قواعد فقهي به قواعد کلي اطلاق مي‌شود که احکام فقهي را به‌طور عموم بيان مي‌کند و در تمام ابواب فقهي جريان دارد. بينه نيز در اصطلاح فقهي به‌معناي تعدادي از افراد است که شهادت آن‌ها مي‌تواند يک امر حقوقي را اثبات کند. بر اساس فقه شيعه، در حق‌الناس و اموري که جنبه خصوصي دارد، گواهي دو شاهد مرد لازم است، و گاهي يک شاهد مرد و دو زن، يا يک شاهد مرد و قسم کفايت مي‌کند. اما در بسياري از اموري که عنوان حق‌الله دارد، شهادت چهار مرد يا شهادت چهار مرد و زن لازم است. عدالت، بلوغ، ايمان، ذي‌نفع نبودن، عقل و متکدي نبودن، جزء شرايط لازم براي بينه مي‌باشد. بنابر اين، شهادتي که نفعي براي شاهد داشته باشد، يا ضرري را از او دفع کند، پذيرفته نيست. مستند حجيت و اعتبار قاعده بينه، برخي از آيات قرآن است که بر حجيت قول عدلين دلالت دارد. روايات بسياري نيز در مورد حجيت قاعده بينه وجود دارد که به حد تواتر رسيده است. اجماع علماي اسلامي و بناي عقلا، از ديگر مستندات اعتبار اين قاعده مي‌باشد. قاعده بينه در فقه اسلامي کاربرد گسترده‌اي دارد، و علاوه بر اين که در محاکم اسلامي براي مواردي از قبيل اثبات اعمال منافي عفت، ادعاي سرقت، دعوي بر ميت، و ادعاي قتل، به‌کار مي‌رود، در غير محاکم نيز براي موارد متعددي همچون معرفت قبله و اوقات نماز، لباس و مکان نمازگزار، سجده و رکعات نماز، حد ترخص، اثبات طهارت و نجاست، آب کر و مطلق، استفاده مي‌شود. در فقه اسلامي، گاهي در کنار يک شاهد، قسم نيز پذيرفته مي‌شود. "يمين" مي‌تواند در همه دعاوي مالي و غيرمالي، به‌استثناي حدود، استفاده شود، و اگر جرمي داراي دو عنوان حق‌الله و حق‌الناس باشد، يمين فقط مي‌تواند جنبه حق‌الناس آن بزه را ثابت کند. همچنين در فقه اسلامي، سوگند وقتي اعتبار دارد که به نام الله و اسماء خاصه او باشد.