آقاجان ! بیا | کتابخانه مجازی الفبا

آقاجان! بیا... تو را به خدا بیا ! تو را به جان مادرت بیا ! بیا که آمدنت طولانی و حزن و درد ما افزون شده است . بیا که خسته شده ایم؛ طاقت از کف دست داده ایم ؛ صبر و قرارمان از بین رفته است ؛ از پا افتاد ه و دلشکسته ایم . از همه کس و هر چیز بریده ایم ... از این همه بد عهدی و بد اندیشی ؛ از این همه کج فهمی و جهالت ؛ از این همه غفلت و تباهی ؛ از این همه حرافی و شعار زدگی ؛ از این همه دنیا زدگی و زر پرستی ؛ از این همه فرومایگی و ستمگری از این همه غرور و خود فریبی ؛ از این همه بی دینی و بی تقوایی ؛ از این همه پوچی و ناراستی ... آقاجان ! بیا که آمدنت دوای همه دردها و رنج ها و مظلومیت هاست. آقاجان ! بیا که نیامدنت برای ما گران تمام شده و غمهای ما از این دوری و بیچارگی افزون شده است ! دیگر به که پناه بریم و سر بر دامن که بگذاریم و با که درد دل کنیم که مولای ما کی می آید و سرنوشت بشر را تغییر می دهد!؟ کی از ورطه تنهایی و بیچارگی نجات یافته ، به ساحل ارامش و آسایش می رسیم و در کنار تو عبودیت واقعی را معنا می کنیم !؟

آقاجان ! فراق و هجرانت از بس طولانی شده ، دیگر خود را نیز گم کرده ایم ودر وادی حیرت و سرگردانی افتاده ایم . اشک ها و عشق های ما هم خشکیده ؛ طعنه ها و سخره ها بر ما فزونی گرفته و مجال طغیان گری و فسادگری بیشتر فراهم شده است . دنیا جولانگاه شیطان و اهریمنان شده ؛ پلیدی ها بر روح و روان بشر سایه انداخته و دجل گری دجالان فکر و باور مردم زیاد شده است . حیوانیت و شیطنت چنان غلبه کرده که کوچک و بزرگ ، زن و مرد ، داشمند و عامی و ... را مسخ کرده و به شکلی دیگر در آورده است!!

... اقاجان ! بیا که دنیا و انسانیت دارد به پایان راه می رسد و دیگر توان این همه انخطاط و فساد و ظلم را ندارد. رحیم کارگر - مدیر سایت مهدویت و ظهور

پرسمان دانشجویی