جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

---

‫مسأله مهدويت و اعتقاد به مهدي موعود، يک اصل مسلم در آموزه‌هاي اسلامي، و پذيرفته شده در ميان مسلمانان است. مهدي موعود بر اساس آيات قرآني و روايات ديني، برپاکننده عدالت در جهان، و از سلاله پيامبر گرامي اسلام(ص) است. عدل و عدالت از ابتداي زندگي بشر در زمين، گمشده انسان خاکي بوده است. البته در طول تاريخ، انسان‌هاي پاک و وارسته‌اي نيز ظهور کرده‌اند که خود مظهر عدالت و درستي بوده‌اند، اما در مقابل آنان، کساني هم در تاريخ اسلام مشاهده مي‌شوند که براي رسيدن به اهداف ناشايست سياسي و اقتصادي خود، با استفاده از احساسات مسلمانان، و با توجه به انتظار جامعه اسلامي براي ظهور مهدي، خود را "مهدي موعود" معرفي مي‌کرده‌اند، يا افراد وارسته‌اي را که داراي جايگاه اجتماعي خاصي در جامعه اسلامي بوده‌اند به اين نام متصف مي‌کرده‌اند. اين پژوهش تلاش کرده است تا دعاوي مهدويت را از آغاز اسلام تا قرن پنچم هجري، بر اساس روش کتابخانه‌اي مورد بررسي قرار دهد. علاوه بر آموزه‌هاي اسلام، اعتقاد به ظهور منجي جهاني و مصلح کل در آخرالزمان، يک اصل پذيرفته شده مشترک ميان همه ملل جهان، خصوصاً اديان آسماني بوده، و طبيعتاً اين اعتقاد از سوي دجالان هر عصري مورد هجوم قرار گرفته است. پيش از ميلاد امام عصر(، حدود نوزده نفر مدعي مهدويت شده، و يا پيروان آن‌ها مدعي مهدويت ايشان بوده‌اند. پس از ولادت حضرت مهدي(، تا قرن پنجم نيز نه نفر ديگر چنين ادعايي را مطرح کردند، تا بتوانند از مسأله مهدويت به‌عنوان تاکتيک و حيله سياسي بهره گيرند. برخي نيز به افسانه‌سازي پرداخته، و کساني را که به‌خاطر قيام عليه ظلم و ستم حاکمان عصر خويش کشته مي‌شدند، به‌عنوان مهدي غايب معرفي مي‌کردند، در حالي که مي‌دانستند مهدي موعود داراي ويژگي‌هاي خاص بوده، و از نسل امام حسين(ع) است.