جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫امروزه جهاني‌شدن از دغدغه‌هاي اصلي انديشمندان جهان اسلام است، زيرا اين مسأله، گذرگاه توسعه سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي به‌حساب مي‌آيد، و مي‌توان در فرآيند جهاني‌شدن به‌مثابه جغرافياي واحد عقيدتي، با ايمان مشترک به پيام آسماني فرصت‌هاي زيادي در جهت تحکيم وحدت، همگرايي، و گسترش آموزه‌هاي معنوي خود ايجاد کرد، تعامل همه‌جانبه‌اي را در سطح جهاني به نفع خود رقم زد، و تهديدها را دور کرد. جهاني‌شدن به مجموعه‌اي از فرايندهاي پيچيده اطلاق مي‌گردد که مرزهاي سياسي، فرهنگي و اقتصادي را به‌شدت کمرنگ ساخته، و در سايه توسعه اقتصادي، فني و سياسي به توسعه نهادهاي سياسي فراملي، جنبش‌هاي حقوقي، فرهنگي، شرکت‌هاي فرامليتي و سازمان‌هاي صنعتي و مالي توجه دارد. در چارچوب جهاني‌شدن مي‌توان گسترش عقل‌گرايي، تحول در نظام سرمايه‌داري، نوآوري در عرصه تکنولوژي ارتباطات، و تشکيل سيستم نظارتي توانمند را انتظار داشت. پس از تحولات بنياديني که مدرنيته در همه ابعاد زندگي بشر پديد آورد، امروز همگرايي امري ضروري به‌نظر مي‌رسد. در اين زمينه، کشورهاي اسلامي که چندين قرن حضور استعمار را تجربه کرده، و اقتصادي وابسته را تحمل نموده‌اند، با سه رويکرد مواجه هستند؛ دوري از جهان غرب و عدم بهره‌گيري از تجارب آنان، سکولاريزه شدن امور سياسي، اقتصادي و فرهنگي، و بازگشت به سنت و هويت ديني، گزينه‌هاي پيش روي جوامع اسلامي است. فراگير‌شدن آموزه‌هاي غربي به کمک تکنولوژي اطلاعاتي، بحران هويت، دموکراسي، امنيت و جهاني‌شدن اقتصاد، از چالش‌هاي جدي جهان اسلام است. جهاني‌شدن عرصه‌هاي بسيار متکثر سياسي، اقتصادي و فرهنگي را نيز در پي دارد، به‌گونه‌اي که ديگر از سيطره و اقتدار کامل يک نهاد سياسي، اقتصادي و فرهنگي خاص خبري نخواهد بود. بر اين اساس، کشورهاي اسلامي با بهره‌گيري از اين فرصت پيش آمده، مي‌تواند طرح کارآمدي را در جهت همگرايي اسلامي ترسيم نموده و ارايه نمايد.

‫‫ف‍ارس‍ی‌ - ان‍گ‍ل‍ی‍س‍ی‌ پ‍ژوه‍ش‌ ش‍ام‍ل‌ م‍وارد ذی‍ل‌ اس‍ت‌ م‍ع‍ن‍ا، ش‍ه‍ر (ع‍ش‍ق‌، ع‍ق‍ل‌، ع‍رف‍ان‌) ف‍ل‍س‍ف‍ه‌ و ع‍رف‍ان‌، ف‍ض‍ا در ه‍ن‍ر ای‍ران‍ی‌، م‍ک‍ان‌ ش‍ن‍اس‍ی‌، م‍طال‍ع‍ات‌ ج‍غ‍راف‍ی‍ای‍ی‌، ت‍اری‍خ‍ی‌ و اق‍ل‍ی‍م‍ی‌ و ... ش‍ه‍ر زن‍ج‍ان‌ ، م‍ع‍ی‍اره‍ای‌ طراح‍ی‌ م‍ع‍م‍اری‌، طراح‍ی‌ م‍ع‍م‍اری‌

---

‫اين نوشتار به تجزيه و تحليل حکومت و ورود در علم اصول فقه مي‌پردازد و از منظر لغوي، عرفي، عقلايي و روايي ديدگاه صاحب نظران علم اصول فقه از اماميه به ويژه شيخ مرتضي انصاري( را در اين زمينه بيان کرده و تفاوت حکومت و ورود با عام و خاص و مطلق و مقيد و موارد جريان حکومت و ورود را با ذکر نمونه‌هايي چند از آن شرح مي‌دهد. نويسنده در پنج فصل و يک خاتمه به ابعاد مختلف حکومت و ورود و کاربردهاي مختلف آن در علم اصول فقه پرداخته است. در فصل اول ابتدا کلياتي در معناي تعارض از لحاظ لغوي و اصطلاحي مطرح شده و ديدگاه‌هاي علماي علم اصول فقه در مورد معناي آن ذکر مي‌گردد. آن گاه مبدأ بحث تعارض و معناي جمع عرفي، تعاريف مختلف تعارض توسط اصوليان و اشکال‌هاي هر يک از اين تعاريف، اقسام تعارض، معناي عرف و موارد رجوع به عرف بيان شده و اقسام جمع عرفي در علم اصول فقه براي رفع تعارض بين دو اصل يا دو دليل لفظي بررسي گرديده است. نويسنده در فصل دوم به بحث درباره تخصيص و اقسام آن پرداخته و ملاک تقدم خاص در صورت تعارض از باب تقابل، دلالت، قرينه و اصاله الظهور را شرح مي‌دهد. وي در فصل سوم از نوشتار خود به احکام تخصيص و معناي لغوي و اصطلاحي آن پرداخته و ارکان تخصص، ويژگي‌هاي تخصص، وحدت تخصص و ورود، رد نسبيت تخصص و نظريات مختلف درباره تخصص را بيان مي‌کند. در فصل چهارم به احکام حکومت اختصاص دارد و ابتدا معناي لغوي و اصطلاحي حکومت و سپس ديدگاه شيخ مرتضي انصاري و آخوند خراساني درباره مفهوم حکومت مطرح شده و اشکال‌هاي تعاريف آن ها بيان گرديده است. آن گاه اقسام و ارکان حکومت بيان شده و انواع حکومت اعم از ظاهري و واقعي، عرفي، بياني، اجمالي و تفصيلي، حکومت تفسير و تنزيلي توضيح داده مي‌شود. نويسنده در ادامه اين بحث، ملاک تقدم دليل حاکم و قوت دلالت آن را نسبت به دليل محکوم بررسيده و اختلاف نظر اصوليان اماميه را در اين زمينه منعکس مي‌سازد. او در فصل پنجم به تبيين احکام ورود و اقسام آن مي‌پردازد و مصاديق ورود، اقسام ورود، نظريات اصوليان درباره ورود، تقدم ورود بر اصول عمليه و معيار تقدم دليل وارد را بيان مي‌کند.