جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پايان نامه برگردانِ کتاب بِلاغة الحسين تأليف سيد مصطفي علي اعتمادي از عربي به زبان ترکي استانبولي است، که خطبه‌ها، نامه‌ها، سخنان طولاني، کلام کوتاه و حکمت‌هاي نَقل شده از امام حسين (ع) را دربر مي‌گيرد، که فصاحت و بلاغت بالاي اين سخنان، توجّه مؤلّف و مترجم را به خود جلب کرده، تا دست به تأليف و ترجمه آن ها بزنند. اصل کتاب، عربي و به سَبک نهج‌البلاغه تدوين و ارائه شده است؛ يعني نخست خطبه‌هاي امام حسين (ع) که برخي از آن ها در شب و روز عاشورا ايراد گرديده، سپس نامه‌ها و سخنان بلند و پس از آن نيز کلام کوتاه و حکمت‌ها گردآوري شده است. مترجم در پرتو تحقيقي اجمالي، مأخذهاي جديد و قديم مطالب را نيز استخراج کرده و در پاورقي ها آورده است. او همچنين آيات قرآني مورد استشهاد متن کتاب را نيز در قالب نمايه قرآني در پايان نوشتار خود معرّفي مي‌کند. در کتاب مذکور به ترتيب: خطبه‌هاي بلند، خطبه‌هاي متوسّط و کوتاه، سخنان طولاني، نامه‌ها و کلام کوتاه را مي‌خوانيم. نگارنده و مترجم، جنبه‌هاي فصاحت و بلاغت کلام امام حسين (ع) را نيز در نظر داشته و آن را ستوده‌اند.

‫کتابنامه

---

جهان خلقت مظهر رحمت پروردگار است و رحمت الهی مسیری است که از طریق آن هر موجودی به کمال خویش و به قرب الهی می رسد. انسان خلیفه الهی و مظهر همه اسماء الهیه دانسته شده است. نبات و حیوان و انسان به حیات نباتی و حیوانی و انسانی زنده می باشند اما حیاتی که خداوند،به آن تأکید دارد تا انسان ها از آن بهره مند شوند، حیات طیبه است که مظهری از حیات حقیقی خداوند است. حیات طیبه، فراهم‌سازی خواسته‌های واقعی در راستای قرب الهی است و هدف انسان‌ها فقط رسیدن به رفاه فانی در زندگی نیست؛ بلکه سامان‌دادن زندگی دنیوی بر اساس اختیار انسانی در جهت رسیدن به قرب الهی است؛ هدف اصلی در این پژوهش بررسی راه های برقراری عدالت و معنویت در تحقق حیات طیبه با استناد به متون عرفان شیعی بر مبنای گام دوم انقلاب است. روش انجام این تحقیق توصیفی تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای است . نتایج پژوهش نشان می دهد که مى توان فهمید قرآن حیات دنیا و استفاده از نعم و امکانات آن را نفى نمى کند، بلکه دنیایى مورد مذمت قرآن است که بدون در نظر گرفتن آخرت در جهت برآورده کردن هوا و هوس هاى زندگى زودگذر دنیا سپرى شود. ازاین رو، پویندگان حیات طیبه، به زندگى دنیا و جلوه هاى آن از مال و زن و فرزند بى توجه نیستند. در نظر اینان، رسیدن به این دسته از مطلوب ها نیز دوست داشتنى است؛ اما به دست آوردن آنها، نهایت هدف زندگى محسوب نمى شود، بلکه آنها از این مطلوب هاى دنیایى به عنوان نردبان ترقى براى نیل به حیات برتر و رسیدن به حقایقى والا استفاده مى کنند که داشته هاى دنیایى، قدرت برابرى با آنها را ندارد.