جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫نوشتار حاضر به تبيين مفهوم و مصاديق افساد در فرهنگ قرآن و سنت و مجازات مفسد في الارض در دين اسلام و فقه اماميه مي‌پردازد. نويسنده مي‌کوشد ديدگاه‌هاي فقهاي اماميه و اهل سنت را درباره مفهوم و مصداق افساد في الارض، تعيين مصداق محارب و نوع مجازات وي جويا شده و ادله و مستندات فقهي آنان را در اين زمينه بيان کند. او افساد في الارض را يک مفهوم دانسته، که محاربه و قطع طريق (راهزني) از مصاديق آن محسوب مي‌شود. اين پژوهش در دو بخش تهيه و تدوين شده است. در بخش اول مفهوم و مصداق هاي افساد در فرهنگ اسلامي، قرآن و حديث و نيز معناي لغوي، عرفي، فقهي، قرآني و روايي افساد و اقسام فساد تکويني و تشريعي بيان شده و ديدگاه مذاهب اسلامي و فقهاي شيعه و اهل سنت در مورد مفهوم و مصداق افساد في الارض به صورت مبسوط بررسي گرديده است. در بخش دوم نوع مجازات مفسد في الارض از منظر فقه اماميه و فقه مذاهب اربعه اهل سنت (مالکي، شافعي، حنبلي و حنفي) و ادله فقهي مربوط به آن ارائه مي‌شود. نگارنده در اين بخش نخست مجازات فرد مفسد را با توجه به آيات قرآن کريم بررسيده، سپس رابطه بين مفسد و محارب را در آيات سي و دوم و سي و سوم از سوره مبارکه مائده بيان مي‌کند و نوع نگرش قرآن به مفسدان را به تصوير مي‌کشد. آن گاه نظريات و ادله فقهي فقيهان شيعي و سني را درباره افساد في الارض و اقسام محاربه از نظر آنان تجزيه و تحليل فقهي کرده و نسبت بين محاربه و افساد و ملاک تفاوت آن ها همراه با دليل هاي قرآني و روايي آن از ديدگاه فقهاي شيعه و اهل سنت را شرح داده و آياتي از قرآن کريم با موضوع فتنه را تفسير اجمالي مي‌کند. وي در همين زمينه به تبيين ادله روايي تفاوت محارب با مفسد پرداخته و نقش زمان و مکان در تعيين نوع مجازات و قوانين جزايي اسلام را واکاوي مي‌کند. نويسنده در پايان ادله روايي، قرآني، سيره پيامبر اسلام، امام علي( و خلفا در زمينه تأثير زمان و مکان بر قوانين کيفري اسلام را فراروي مخاطبان پژوهش خود قرار مي‌دهد.

---

---

---