جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫تحقيق حاضر به تبيين ضرورت گفت‌گو با مخالفان و اديان ديگر و ساير مذاهب اسلامي و شرايط گفت‌گو، اخلاق گفت‌گو و آثار و نتايج آن و در نظر گرفتن شرايط زماني و مکاني گفت‌گو و ابعاد اجتماعي، ديني، سياسي و فرهنگي آن مي‌پردازد و ديدگاه‌هاي قرآن و سنت درباره گفت‌گو و روش‌هاي آن را شرح مي‌دهد. نويسنده در شش فصل ابعاد اين مسأله را بررسي کرده است. فصل اول به تشريح معاني لغوي و اصطلاحي گفت‌گو، نياز به گفت‌گوي سازنده با انواع مخالفان فکري با روش‌هاي مناسب و قابل قبول قرآن و آموزه‌هاي اسلامي اختصاص يافته و به برخي ابهام‌ها در مورد منع کردن قرآن کريم از مجادله با اهل کتاب (يهود و نصارا) پاسخ داده مي‌شود. همچنين: مواردي از جدال و گفت‌گو در قرآن کريم، شامل فرهنگ گفت‌گو و اصول و قواعد قرآني آن و قواعد عقلي و نقلي گفت‌گو بر اساس مشترکات فکري و عقيدتي تبيين شده است. در فصل دوم ضمن بيان شرايط گفت‌گو، به شرايط زماني، مکاني و شرايط طرف‌هاي حاضر در گفت‌گو مي‌پردازد. نويسنده در فصل سوم با اشاره به اخلاق گفت‌گو و ادب مربوط به آن، قواعد اخلاقي که بايد طرفين گفت‌گو آن‌ها را رعايت کنند، تا گفت‌گو حالتي سازنده به خود گيرد، مانند نگاه داشتن احترام شخصيت طرف مقابل و ساير امور اخلاقي را بيان مي‌کند. در فصل چهارم روش‌هاي گفت گو همچون: روش عقلي، نقلي، جدال احسن، روش‌هاي کلامي و بياني و روش‌هاي برهاني و استدلالي مطرح مي‌شود. در فصل پنجم ابزار گفت‌گو مثل: مناظره و فوايد و آفات آن، همراه با روش‌هاي قديم و جديد گفت‌گو با استفاده از ابزارهاي متنوع اطلاع رساني و ارتباطي معرفي گرديده است. فصل ششم به برخي آفات و موانع گفت‌گو که با ايجاد اختلاف و اختلال در روند گفت‌گو، آن را از حالت سازنده خارج مي‌کند، اختصاص دارد. اين موانع و آفت‌ها عمدتاً از: عدم رعايت شرايط گفت‌گو، اخلاق گفت‌گو و روش‌هاي نادرست به‌کار رفته در آن ناشي مي‌شود.