جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫گاهي نوع قرائت آيه و يا کلمات قرآني مي‌تواند احکام فقهي را تغيير دهد، و اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي به بررسي نقش اين موضوع در استنباط احکام شرعي پرداخته است. مصاحف اوليه، بدون نقطه و اعراب بود، و نقل و روايت اين مصاحف نيز اگرچه بر حفظ و ضبط استوار بود اما لهجه افراد، و همچنين اجتهاد در انتخاب قرائات بر اساس مرجحات، در مجموع سبب گرديد تا اختلاف قرائات، فراگير شود. بسياري از علما شرايطي را براي شناخت قرائت صحيح مطرح کرده‌اند اما اين شرايط به آساني محقق نمي‌گردد و بهتر آن است که همگام با ديدگاه اهل بيت‌(، قرآن موجود در ميان مسلمانان را ملاک قرار دهيم. درباره حجيت قرائت‌ها نيز اگرچه برخي به ادله حجيت خبر واحد استناد کرده‌اند اما حق آن است که قرائات مختلف حجيت ندارد و تنها قرائتي داراي حجيت، همان است که از صدر اسلام تا به حال، سينه به سينه نقل شده است. اما در طول تاريخ اسلام، فقهايي بر اساس اين قرائت‌ها فتوا داده‌اند؛ مثلاً در آيه حيض، اختلاف در قرائت عبارت "حتي يطهرن" موجب شکل‌گيري دو حکم شده است؛ اگر اين عبارت به‌تخفيف قرائت شود، حکم جواز هم‌بستر شدن با زن بعد از پاکي از حيض، و پيش از غسل احراز مي‌گردد؛ اما اگر به‌تشديد قرائت شود، هم‌بستر شدن با زن پيش از غسل حيض جايز نخواهد بود. همچنين در آيه وضو، اگر واژه "أرجل" را به‌کسر بخوانيم و عطف به "رؤوس" بدانيم، حکم آن وجوب مسح پا در وضو خواهد بود؛ اما اگر "أرجل" را به‌فتح بخوانيم و عطف به "وجوه" بدانيم، حکم آن وجوب شستن پا در وضو خواهد بود. همچنين در آيه‌اي که موارد نقض وضو را بيان مي‌کند، اختلاف در قرائت "لامستم" و "لمستم" حکم فقها را مختلف نموده است؛ که اماميه قرائت "لامستم" را که کنايه از جماع است، درست مي‌داند و لمس زنان را باعث نقض وضو نمي‌داند. در بسياري از آيات الاحکام، اين اختلاف در قرائت، و تفاوت حکم وجود دارد.