جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تعلیم و تربیت چند فرهنگی، یکی از نهادهای اجتماعی استت که با تووت اجتماعی، علمی، سیاسی و فرهنگی در ارتباط است. بهعبارت دیگر، چند و چون کارکرد نظام های تربیتی هر جامعه ای، به چند و چون و کارکرد تحوت پیرامونی بستگی دارد. با آغازتحولات روز افزون بشر در حوزه های گوناگون، «انقلاب صنعتی» سال های اول قرن هفدهم است که غرب، خاستگاه این تمدن نوین است. اند یشه مدرن تدریجاً به دیگر سرزمین های غیر غربی گسترش یافت. اسلام در حکم یکی از تمدن های غیر غربی خواهناخواه می بایست با این تمدن نوین مواجه شود. از بدو مواجهه مسلمانان با تمدن نوین غرب به طور پراکنده تلاش هایی در اینجهت صدرگرفته است. تفکر اسلامی سازی علوم نیز در همین کنفراس تعلیم و تربیت مسلمانان در سال 1977 در مکه آغاز شد.با گذشتتت سالها از این رویداد، حتی مدعیان این تفکر نیز از روند تحقق مطلوب آن اظهار رضایت نمی کنند. چرایی عدم توقیقمطلوب این نظر و به تبع آن تعلیم و تربیت چند فرهنگی وجه مسئله مقاله حاضر است. رویکردهایی که مسلمانان برای اسلامیسازی علوم در نظر گرفته اند عبارتند از استنباط گرایی، سنت گرایی، تغییر پارادایم و تغییر پیش فرض. هرکدام از این رویکردهادلالتهایی را برای تعلیم و تربیت چند فرهنگی در بر دارد و در جهت تحقق مطلوب خود نیازمند توجه به سه حوزه انتقادی، معرفتشناسانه، دین شناسانه و تربیتی است. روش پژوهش حاضر، توصیی- تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات بهشیوه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است.

از آنجا که مقصد نهایی اسلام، دعوت انسان‌ها به نظام توحید و اجتناب از مظاهر شرک و اندیشه‌های غیرخدایی است، همواره مخالفین اسلام که منافعشان را درگرو نظام‌های غیر خدایی می‌بینند، درکمینبشر نشسته‌اند، تا او را از گرایش به این مکتب الهی باز دارند، برای نیل به این مقصود و تخدیر انسانیت، از هر ابزار و روشی استفاده می‌کنند، انسان‌ها، مکتب‌ها و مذاهب و ادیان را به جان هم انداخته، تا مفری برای نجات خود بیابند. از طرفی روش‌های کنونی تبلیغ نوعا رنگ سنتی داشته و متناسب با دنیای معاصر یا کاربردی نیستند، یا کمتر تأثیر دقیق بر مخاطب دارند و در برخی موارد مسائل ضد تبلیغ به عنوان روش‌های تبلیغ درست استفاده می‌شوند، که صدمات زیان باری به تبلیغ دینی زده‌اند. در این رساله تمام همت پژوهشگر برآن است: تا اولاً حساسیت موضوع تبلیغ در اسلام را بیان نموده و چالش‌های تهدید کننده در این فرایند را مشخص نماید، ثانیاً برنامه‌های نظام سلطه برای به چالش کشیدن دین خدا را برملا کند. ثالثاً اصول و خطوط اصلی دعوت به آموزه‌های اسلام ناب را با استفاده از دو راهبرد انذار و تبشیر، برای مخاطبان به تصویر بکشد. به این جهت مبلغان و مدیران تبلیغی اسلام، باید برای برون رفت از آسیب‌هایی که در عرصه درون و برون دینی، موجب وهن آموزه‌های دینی می‌گردند، با درایت هرچه بیشتر و آینده‌نگری دقیق و آسیب‌شناسی به موقع، سکان نظام تبلیغات دین را در مسیر صحیح و منطقی، آن‌چنان که در تفکر برآمده از مکتب اسلام وجود دارد، هدایت نمایند،. در نتیجه پژوهشگر بر اساس آنچه در گستره پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است، به نتایج زیر دست یافته است:1-با بررسی تفاسیر و دیدگاههای اندیشمندان حوزه های معرفت دینی در خصوص تقدم، تأخر یا تساوی توأمان از دو راهبرد انذار و تبشیر ،باتوجه به حساسیت‌های انسان معاصر و دنیای معاصر ،پژوهشگر معتقد است که باید نظریه چهارمی برای تبلیغ آموزه های دینی تعریف کرد و آن عبارتست از: تقدم زمانی روش‌های تبشیری بر روش‌های انذاری به نحوی که نه تبشیر و انذار بر هم غلبه کنند و نه هیچکدام از این دو مکانیسم تعطیل گردند، بلکه ابتدا مخاطبان با روش‌های تبشیری به آموزه‌های دینی دعوت شده و پس از تثبیت ایمان و اعتقاد آنها، از مخاطراتی که در مسیر ایمانشان قرار دارد، با روش-های انذاری آگاه گردند.2-مبلغان دینی باید با مبنا قرار دادن دو راهبرد تبشیر و انذار و با جریان‌شناسی و نوسازی نظام تبلیغات دینی، حق گرایی، تعقل، تفکر، برهان، علم و اصل آزادی اندیشه و بیان را محور شیوه‌های تبلیغی خود قرار دهند. 3-برای برون رفت از آسیب‌ها و آفت‌هایی که در درون و برون دین، موجب وهن آموزه‌های دینی می‌گردند، با پختگی و درایت و آینده‌نگری دقیق، سکان نظام تبلیغات دین را در مسیر صحیح و منطقی هدایت نمایند، شرط مقوم چنین امری عدم اکتفاء به صرف روش‌های سنتی و آمیختن روش‌های بدیع جدید بر مبنای علم و تکنولوژی زمان معاصر با سنتهای جذاب و منطقی گذشته است. چرا که روش‌های تحکمی، ایجاد خطوط قرمز و تابوهای موهوم در عرصه دین‌داری ره به جایی نخواهد برد و متناسب با بشر ناامید معاصر، باید شیوه‌های جذاب و نشاط‌آور را با حفظ اصول کلی دین خدا بر بشر عرضه نمود تا با شوق و رغبت مضاعف به آغوش اسلام برگردند.

در این پژوهش به شناسایی مبانی نظری اصل وحدت در زیبایی‌شناسی کاربردی پرداخته‌ایم. لازمه‌ی شناخت این مبحث، بررسی در متون مختلف را می‌طلبد. بدین منظور ضمن بررسی نظریه‌های نویسندگان متأخر و سنت‌گرایان، به ریشه‌یابی این نظریه‌ها در مباحث پیش از اسلام و فلاسفه یونانی پرداخته‌شده است. در ادامه نیز با بررسی سرچشمه‌های این مفهوم در متون و معارف اسلامی، مصداق‌های مولفه‌ها و شاخصه‌های دستیابی به این اصل موردبررسی قرارگرفته است. بنابراین می‌توان هدف از پژوهش حاضر را دستیابی به ریشه‌های مشترک مولفه‌های اصل وحدت بیان کرد. درنهایت این نتیجه به دست آمد که مولفه‌های اصلی اصل وحدت، به‌دست‌آمده از متون متأخر، یعنی تضاد و هماهنگی، در مباحث کیهان‌شناسی، اسطوره‌های آفرینش و مباحث مربوط به خلقت در متون اسلامی و غیر اسلامی قابل بسط است. این نشانگر آن است که کل نظام هستی بر اصل وحدت بناشده که لازمه‌ی آن وجود دو مولفه‌ی متضاد به همراه هماهنگی برای نیل به چنین مقصودی است و می‌توان این اجتماع ضدین را به وجوه مختلف در عالم هستی مشاهده نمود.

---

جامعه‌‌ی آرمانی زمانی تحقق عینی پیدا خواهد کرد که فرهنگ آن به تکامل و تعالی برسد و فرهنگ زمانی متعالی خواهد شد که تعالیم چندهزارساله‌ی انبیای الهی، افکار، عقاید، باورها و رفتار مردم را تشکیل دهد. در توسعه‌ی فرهنگ قرآنی از ابزارها و خدمات مختلفی می‌توان بهره گرفت ازجمله رسانه‌ها. رسانه‌ها بستر و مجاری طبیعی تهیه و توزیع اطلاعات در جوامع برای شهروندان هستند. پیدایش انواع رسانه‌های نوین، شیوه‌ی اطلاع‌رسانی را دگرگون کرده است، به طوری‌که رسانه در میان رویداد و مردم، مسیری مجازی ایجاد کرده و در مدل‌های رسمی، نیمه‌رسمی و غیررسمی سازوکار خاصی برای امر اطلاع‌رسانی و اطلاع‌یابی تعریف کرده است. یکی از مهم‌ترین رسانه‌های فرهنگ‌ساز و تأثیرگذار بر توسعه‌ی فرهنگ قرآنی، رسانه‌ی دیداری می‌باشد. پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای سامان یافته؛ در پی آن است که نقش رسانه‌ها، به‌خصوص رسانه‌های دیداری را در توسعه‌ی باورها و ارزش ها و هنجار ها ونمادهای قرآنی را مورد بحث قراردهد، لذا به جهان بینی توحیدی و خدا محوری ونبوت، امامت، مهدویت و بعد ان به عدالت الهی، معاد، عبودیت اشاره شد که چگونه رسانه های دیداری با فیلم ها و ... می توانند در تقویت باور ها تاثیر داشته باشند و در بحث ارزش‌ها به فرهنگ‌سازی رسانه های دیداری درخانواده پرداختیم و بعد آن به همراه کردن گفتار با عمل، اخلاق‌مداری، کرامت انسانی به مصادیقی از توسعه ارزش های قرآنی در رسانه های دیداری پرداختیم ، دست آورد این تحقیق حکایت دارد که بیان و ارائه ارزش‌ها و باورهای دینی بر هویت جوانان و ارزش‌های معنوی جامعه تاثیر فراوان داشته و رسانه ها در بحث هنجارها نیز به ظلم‌ستیزی و دفاع از مظلوم ، هدایت‌گری و توسعه روابط صحیح اجتماعی و هم عفاف و حجاب می تواند نقش موثری داشته باشد . و به تصویر کشیدن نمادها از قبیل نماد مربوط به رفتارها و جلوه‌های ظاهری مثل رنگ مشکی در ایام شهادت، تندیس مربوط به ارزش‌های اجتماعی و پرچم در رسانه‌ی دیداری ولوگوهای رسانه‌ی دیداری مثل هلال ماه و برند رسانه‌ی دیداری مثل برکت می تواند فرهنگ قرآنی و راهکارهای گسترش آن در جامعه توسعه یابد.

‫اين پايان نامه، ترجمه کتاب چالش‌هاي فکري ولايت فقيه تأليف مصطفي جعفر پيشه به زبان اردو و حاوي مهم ترين شبهه ها در زمينه نظريه ولايت انتصابي فقيه و انتقادهاي صورت گرفته به مفهوم ولايت، انتصاب و فقاهت، همراه با پاسخ آن ها است. کتاب مذکور در سه بخش تنظيم شده است. بخش اوّل به اعتراض ها و شبهه هايي درباره مفهوم ولايت مبني بر تحقّق ناپذير بودن نظام مبتني بر ولايت، نامعقول بودن و تناقض نما (پارادوکس) بودن ولايت جمهوريت، مُحال و غير عقلاني انتخاب ولي از سوي مولّي عليه، وِلايت به مثابه مالکيت، و نامعقول دانستن نظام مبتني بر ولايت اختصاص دارد. بخش دوم با ارائه چالش‌هاي فکري مفهوم در انتصاب آغاز مي‌شود و در دو انتقاد مهم در اين زمينه، مطرح مي‌گردد: يکي اين که: اگر حکومتي مشروعيت را از بالا گرفته و با نصب الهي استقرار يافته باشد، نظامي غير معقول بوده که مردم هيچ نقشي در آن ايفا نمي‌کنند و سرانجام منجر به ديکتاتوري مي‌شود و با نظام سلطنتي تفاوتي نخواهد داشت. ديگر اين که: انتصاب مطرح شده در ولايت فقيه، به شکل نصب عام است، که ثبوتاً مقوله‌اي مُحال و متناقض محسوب شده و از شارع حکيم هرگز چُنين نصبي صادر نمي‌شود. بخش سوم به بررسي شبهه هايي درباره فقه و فقاهت، مفهوم فقيه و اختيارها و شؤون مختلف ديني، اجتماعي و سياسي وي اختصاص دارد؛ پرسش‌هايي همچون: فقيه کيست و فقه چه خصوصيتي دارد؟ مباني و منابع فقه و عناصر تشکيل دهنده آن چيست؟ تفاوت قضاياي حقوقي و قضاياي فقهي، ارتباط ولايت فقيه با سياستمداري، متخصّص نبودن فقها در سياست و ناکارآمدي فقه در عصر مدرنيسم، از ديگر شبهه هاي مطرح شده در اين بخش محسوب مي‌شود.