جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کارل الفونسو نالینو[۱] در ۱۸ فوریه ۱۸۷۲ در تورین ایتالیا متولد شد. پدرش معلم وشیمی‌دان بود. پس از اتمام تحصیلات اولیه  مشغول یادگیری زبان عربی و سپس سریانی و عبری در اودینه[۲] شد. پس از آن به دانشگاه هنر تورین رفت و در بیست و یک سالگی درجه دکترا را اخذ کرد. موضوع رساله پایان‌نامه او درباره آثار ستاره‌شناسی و جغرافیای عربی و اسلامی بود. او با کار کردن بر روی این موضوع و نیز نگاشتن اثر دیگری درباره بتانی [۳] در میان بزرگ‌ترین منجمان مسلمان وجهه بین‌المللی پیدا کرد و نزد دیگر شرق‌شناسان و محققان اعتبار یافت. از سال ۱۸۹۶ در موسسه شرق‌شناسی ناپل به تدریس زبان عربی پرداخت و بعد از آن به دانشگاه پالرمو رفت. سپس از طرف دولت ایتالیا به قاهره عازم شد و شش ماه در آنجا ماند. در ۱۹۰۰ نالینو کتابی به زبان عربی مصری منتشر کرد که حاصل سفر او به مصر بود و همین امر موجب اجازه ملک فواد اول پادشاه مصر برای تدریس در دانشگاه خدیو مصر شد. در میان شاگردان او در این دوره نام طه حسین شاعر بزرگ مصری به چشم می‌خورد. اساتید مصری در ۱۹۰۹ برای سخنرانی درباره ستاره‌شناسی از او دعوت بعمل آورند. نالینو سخنرانی‌اش را به زبان عربی ایراد کرد که سپس به صورت کتاب و تحت عنوان”علم ستاره‌شناسی، تاریخ اعراب در قرون وسطی” منتشر شد. علاقمندی او به تاریخ اسلام موجب شد که پس از تصرف طرابلس توسط دولت ایتالیا، از طرف وزارت مستعمرات ایتالیا مامور بررسی و نگهداری نسخ قدیمی و خطی  عربی و اسناد منتصب به دولت عثمانی منصوب شد. ناگفته نماند که او مطالعاتی هم درباره دولت عثمانی و زبان ترکی داشت. از دیگر موضوعات مورد علاقه او مطالعات یمن و تمدن‌های مختلف مربوط به آن از گذشته تا به امروز بود که مباحث مربوط به لهجه‌ها و خط‌های مختلف عربی از آن جمله است.از ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۱ تاریخ یمن را در دانشگاه هنر مصر تدریس می‌کرد که تاثیر زیادی در رشد و شکوفایی این رشته داشت.  در ۱۹۳۳ به عضویت در آکادمی سلطنتی زبان عربی در قاهره درآمد و نیز یکی از اعضا آکادمی ملی و آکادمی سلطنتی ایتالیا بود. پس از بازگشت به ایتالیا در دانشگاه لاساپینزای رم[۴] استاد شد و موسسه پژوهش‌های شرقی را در آنجا بنا نهاد. این موسسه نشریه‌ای به نام شرق نوین را زیر نظر او منتشر می‌کرد. کتب و مقالات زیادی از او به زبان ایتالیایی و عربی موجود است. “علم ستاره‌شناسی، تاریخ اعراب در قرون وسطی”، “تاریخ هنر عرب”، “زبان عامیانه عربی در مصر” از جمله کتاب‌ها و مقاله “پیشگامان اروپایی در یمن” از تحقیقات شاخص اوست. او دو کتاب هم درباره تأثیر شریعت اسلامی بر اروپا دارد :” تمدن اسلامی در اروپا در قرون وسطا”و “جهان اسلام و اروپا”. در ایران نالینو را بیشتر به خاطر کتاب “تاریخ نجوم اسلامی” ترجمه احمد آرام می‌شناسند. نالینو در این کتاب درباره علم ستاره‌شناسی و اهمیت آن نزد مسلمانان و عرب زبانان سخن می‌گوید. او عقیده دارد آنچه متدینین را به علم نجوم جلب کرد، آیات قرآنی بود که در مورد سودمندی اجرام سماوی و حرکات آنها بحث می‌کنند و مردم را به تدبر در آنها امر می‌نمایند. به همین جهت است که در تفسیرهای بزرگی چون مفاتیح‌الغیب فخرالدین رازی و تفسیر نظام‌الدین الحسن القمی النیشابوری ملاحظه می‌کنید که هرجا فرصت به دست آمده، به تفصیل درباره مسائل فلکی به بحث پرداخته‌اند. منظور از اعراب در این کتاب، تمام کسانی است که در ممالک اسلامی با زبان عربی کار می‌کردند یعنی می‌نوشتند، می‌خواندند و غیره. کارل نالینو در ۱۹۳۸ سفری دو ماهه به شبه جزیره عربستان داشت. در بازگشت به ایتالیا نگاشتن سفرنامه عربستان را آغاز کرد. تنها یک جلد از این سفرنامه منتشر شده بود که دچار حمله قلبی شد و در ۲۵ جولای ۱۹۳۸ درگذشت. دختر او ماریا نالینو[۵] جا پای پدر نهاد و ‌به شرق‌شناسی روی آورد و مسئولیت انتشار آثار پدرش را بر عهده گرفت. او زبان عربی را تقریبا بدون لهجه صحبت می‌کرد. خانه نالینو و دخترش به موسسه فرهنگی تبدیل شده است و ماریا نالینو تا زمان مرگ مدیریت آن را برعهده داشت.  ________________________________________________________ [۱] – Carlo Alfonso Nallino [۲] – Udine [۳] –  al-Battānī [۴] – Sapienza – Università di Roma [۵] – Nallino Maria سیدموسوی

شرمن جکسون[۱] یا عبدالحکیم جکسون در ۱۹۵۶ در ایالات متحده متولد شد.  سال ۱۹۸۲ به دانشگاه پنسلوانیا رفت ومشغول به تحصیل شد و در ۱۹۹۰ درجه دکتری را با نمره عالی از مرکزمطالعات شرقی، خاورنزدیک و اسلامی این دانشگاه اخذ کرد. تخصص او حقوق و قوانین اسلامی و الهیات است. از ۱۹۸۷ به مدت دو سال مدیریت اجرایی مرکز مطالعات اسلامی خارج از کشور در قاهره را بر عهده داشت. جکسون سابقه تدریس در مراکز آموزشی و دانشگاهی بسیاری را دارد، از جمله: دانشگاه ایالتی وین[۲]، دانشگاه ایندیانا، دانشگاه میشیگان، دانشگاه تگزاس در آستین[۳]، دانشگاه آمریکایی قاهره مصر و کالج میدل‌بری[۴]. محمد حسن خلیل استاد حال حاضر مطالعات اسلامی دانشگاه میشیگان از شاگردان سابق اوست. از دیگر سوابق او ریاست موقت انجمن محققان قوانین اسلامی آمریکای شمالی، عضویت در هیئت امنای اتحادیه اسلامی آمریکای شمالی، عضویت در انجمن اسلامی آمریکای شمالی است. علایق و زمینه‌های پژوهشی او طیف گسترده‌ای از مطالعات اسلامی کلاسیک، تاریخی، حقوقی و الهیات را در بر می‌گیرد. اسلام کلاسیک و سپس تاریخ آغاز عصر روشنفکری و گسترش آن و تقابل  این میراث با حقایق اسلام مدرن در غرب، بخصوص جوامع مسلمان غربی و به ویژه  آمریکا یکی از موضوعات مورد توجه جکسون است. این مسائل خود به خود به مسائل دیگری چون نژاد، مهاجرت، لیبرالیسم، دموکراسی، نقش دین در جهان امروز، کثرت گرایی، مشروطه، رادیکالیسم مدرن مسلمان مربوط می‍‌شود. اگر چه همه این حوزه‌ها از دید جکسون به نوعی با موضوع میراث اسلام کلاسیک و پس از آن گره می‌خورد. از کتاب‌های او در این زمینه می‌توان به «اسلام و آمریکایی‌های سیاهپوست، در جستجوی رستاخیز سوم» اشاره کرد. همچنین او نویسنده بسیاری از مقالات و کتاب‌های فقه اسلامی و قوانین شریعت است، از جمله کتاب «قوانین اسلامی و حکومت، فقه مشروط از دیدگاه شهاب الدین القرافی».  کتاب بعدی او با نام «فراسوی نیک و بد: شریعت و چالش اسلام سکولار» در مراحل اولیه تحقیق و پژوهش قرار دارد. جکسون در وبلاگ «ایمان»[۵] در ضمیمه هافینگتون پست، بخشی پرمخاطبی  را در سایت واشنگتن پست ایجاد کرده است. در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ توسط مرکز مطالعات استراتژیک سلطنتی اسلامی در عمان، به عنوان یکی از۵۰۰ مسلمان تاثیر گزار جهان انتخاب شد. همچنین انجمن نویسندگان نوظهور دینی او را جز ده کارشناس برتر اسلامی در آمریکا معرفی کرد. جکسون به زبان‌های عربی، عربی کلاسیک، مصری، شام و گویش عربستان سعودی تسلط دارد و با زبان‌های فرانسوی، آلمانی، و فارسی آشناست. شرمن جکسون در حال حاضر رئیس گروه فرهنگ و مطالعات اسلامی دانشگاه ملک فیصل و استاد مطالعات آمریکایی، دینی و قومیت دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. کتاب‌شناسی: Islamic Law and the State: The Constitutional Jurisprudence of Shihāb al-Dīn al-Qarāfī. BRILL. 1996. ISBN 978-90-04-10458-7. On the Boundaries of Theological Tolerance in Islam: Abû Hâmid al-Ghazâlî’s Faysal al-Tafriqa, Oxford University Press, 2002, ISBN 978-0-19-579791-6 Islam and the Blackamerican: Looking Toward the Third Resurrection. Oxford University Press. 2005. ISBN 978-0-19-518081-7.[5] Islam and the Problem of Black Suffering. Oxford University Press. 2009. ISBN 978-0-19-538206-8. Sufism for Non-Sufis? Ibn Ata’ Allah’s Tâj al-‘Arûs. Oxford University Press. 2012. ISBN 978-0199873678. Initiative to Stop the Violence: Sadat’s Assassins and the Renunciation of Political Violence (forthcoming) ________________________________________________ [۱] – Sherman Jackson [۲] – Wayne State University [۳] – University of Texas at Austin [۴] – Middlebury College [۵] – On Faith

دکتر عباس پویا متولد سال ۱۳۴۶ شمسی و هماکنون مقیم کشور آلمان است. او با شروع جنگهای افغانستان در سال ۱۳۵۸ به ایران مهاجرت کرد و تحصیلات حوزوی خود را که در افغانستان آغاز کرده بود، در شهر مقدس مشهد، به پایان رساند. وی در سال ۱۳۶۷ برای تکمیل دروس آکادمیک خود راهی آلمان شد و در هامبورگ در رشته‌های تاریخ و فرهنگ کشورهای خاورمیانه، علوم سیاسی و دین پژوهی تطبیقی ادامه تحصیل داد. پویا برای انجام پاره‌ای از مطالعات به مدت یک سال (۱۹۹۶-۱۹۹۵) در دانشگاه دمشق در بخش ادبیات عرب و حقوق اسلامی نیز تحصیل کرد. وی با پایان نامه‌اش زیر عنوان “به رسمیت شناختن اجتهاد،‌مشروعیت بخشیدن به شکیبایی” موفق به اخذ درجه دکترا از دانشگاه هامبورگ در سال ۲۰۰۲ میلادی شد.. او در حال حاضر به عنوان مدرس و پژوهشگر در دانشگاههای هامبورگ وفرای بورگ مشغول به فعالیت است. از وی مقالات و ترجمه ‌های بسیاری در نشریات علمی به چاپ رسیده است.

عادل خوری متولد ۱۹۳۰- در منطقه تبنین لبنان است . او یک کاتولیک شناس می باشد و تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۹۳ مدیریت گروه الهیات را در دانشگاه وست فلیش ویلهلمز- آلمان عهده دار بوده است. وی به خاطر تلاشهایش در زمینه گفتگوی بین الادیانی میان اسلام و مسیحیت فردی شایان توجه می باشد. خوری در سال ۱۹۶۶ چندین مکالمه و گفتگوی میان امپراطور بیزانس Manuel II Palaiologos و یک فرد ایرانی فرهیخته (که احتمالاً به زبان یونانی صحبت می کرده است) را ترجمه کرد. همچنین از او یک دوره تفسیر و کتب حدیثی انتشار یافته است.

جن جاست ویکتام [۱] استاد بازنشسته دانشگاه لایدن[۲] به سال ۱۹۴۵ در هلند زاده شد. پس از اتمام تحصیلات اولیه وارد دانشگاه لایدن شد و به مطالعه تاریخ مدرن خاورمیانه و یادگیری زبان‌های فارسی و عربی پرداخت و در ۱۹۶۸ کارشناسی اسلام‌شناسی و در ۱۹۷۲ کارشناسی ارشد زبان‌های فارسی و عربی و تاریخ خاورمیانه را از دانشگاه لایدن دریافت کرد. در این میان ویکتام  برای یادگیری زبان و ادبیات فارسی در ۱۹۷۰ وارد ایران شد و مدتی در دانشگاه تهران به تحقیق و پژوهش مشغول شد. پس از بازگشت به هلند پروژه شاخص انطباق و سنت مسلمانان را برای سازمان پژوهش‌های هلند در لاهه انجام داد. از سال ۱۹۷۴ مسئول کتابخانه دانشگاه لایدن بود و سرپرستی بررسی و نگهداری نسخ خطی و کمیاب شرقی و همچنین کتاب‌های چاپی قدیمی اسلامی و شرقی را بر عهده داشت. ویکتام رساله دکترای خود را در ۱۹۸۹ درباره ابن الاکفانی[۳] پزشک مصری ارائه داد و از آن زمان پژوهش‌ها و تحقیقات زیادی را در حوزه علوم اسلامی در مرکز مطالعات آفریقایی آسیایی دانشگاه لایدن انجام داده است. زمینه‌های تحقیقاتی او شامل فرهنگ کتاب و کتاب‌نویسی اسلامی، کتاب‌شناسی اسلامی، کتابت، نسخه‌شناسی و تاریخ شرق‌شناسی است. جن جاست ویکتام تاکنون در دانشگاه‌های مختلفی تدریس کرده از جمله به عنوان استاد مدعو دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه پاریس، استاد مدعو دانشکده فناوری اطلاعات و ارتباطات در دانشگاه بین المللی اسلامی مالزی درکوالالامپور و استادی کتابت و نسخه‌شناسی جهان اسلام در دانشگاه لایدن. او پس از بازنشستگی در سال ۲۰۱۰ به عضویت مرکز مطالعات ناحیه‌ای دانشگاه بیدن درآمده است. کتاب‌شناسی (۱۹۹۶) J.J. Witkam, “Brockelmann’s Geschichte revisited”, voorwoord bij Geschichte der arabischen Litteratur (GAL) von Carl Brockelmann, Leiden. (۱۹۹۴) J.J. Witkam, Tussen handschrift en druk. De produktie van het handgeschreven boek in het Midden-Oosten in een tijd van overgang = Between manuscript and printed book [The production of the manuscript book in the Middle East in a period of transition], Leiden. (۱۹۸۹) J.J. Witkam, “Hasan Kafi al-Aqhisari and his Nizam al-ulama ila khatam al-anbiya. A facsimile edition of MS Bratislava TF 136”, with an annotated index, MME 4, Leiden. (۱۹۸۳-date) J.J. Witkam, Catalogue of Arabic manuscripts in the library of the University of Leiden and other collections in the Netherlands, Leiden. (۱۹۷۸) J.J. Witkam, Seven specimens of Arabic manuscripts preserved in the library of the university of Leiden, Leiden. [۱] –Jan Just Witkam [۲] -Leiden [۳] -Ibn al-Akfani

احمد اولدالی استادیار مطالعات اسلامی در دانشگاه اکس مارسی در فرانسه و پژوهشگر مؤسسه مطالعات و تحقیقات در مورد جهان عرب و اسلام (IREMAM) است. پژوهش اصلی او بر روی کلام اسلامی، تفسیر قرآن و فقه اسلامی متمرکز است. او دکتری خود را در رشتۀ مطالعات اسلامی از دانشگاه اکس مارسی دریافت کرده و نویسندۀ چندین اثر در باب هرمنوتیک قرآنی، نظریۀ فقه و اقلیت‌های دینی در جهان اسلام در دورۀ میانه است. جدیدترین اثر او کتابی با عنوان «عقل و وحی در اسلام» (بریل، ۲۰۱۹) و موضوع پژوهش وی در حال حاضر درک و رواج تفاسیر عقلی فخرالدین رازی است.

جورج آرتشر، استادیار دانشگاه ایالتی آیووا، در سال ۲۰۱۵ دکتری خود را از دانشگاه جورج تاون دریافت کرد. وی سپس به عنوان استادیار در بخش فلسفه و مطالعات مذهبی در دانشگاه ایالت آیووا منصوب شد. او در زمینه‌ی تاریخ کهن اسلام، مطالعات قرآنی، و ادبیات شفاهی قرآن تخصص دارد و منتخب آثار وی عبارتند از: در روز هفتم او بیاسود: یوم سبت و سریر خداوند در قرآن، پس‌کرانه‌های قرآن: کناره‌های جاودانه و زما‌‌ن‌مند در تفکر اولیه‌ی حنبلی در قیاس با الهیات کاتولیک.

هانری کربن (۱۴ آوریل ۱۹۰۳- ۷ اکتبر ۱۹۷۸) فیلسوف، متکلم و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه سوربن در پاریس فرانسه است. کربن در آوریل ۱۹۰۳ در پاریس متولد شد و اگرچه پروتستان زاده شد اما به سنت کاتولیک تحصیل کرده و در سن ۱۹ سالگی مدرک فلسفه اسکولاستیک (فلسفه مدرسی) را از موسسه کاتولیک پاریس دریافت کرد. وی سه سال بعد مدرک لیسانس فلسفه خود را درباره تومیسم زیر نظر اتین ژیلسن[۱] گرفت. در سال ۱۹۲۸ کربن با لویی ماسینیون[۲] ریس مطالعات اسلامی دانشگاه سوربن ملاقات کرد و ماسینیون کربن را با نوشته‌های سهرودی، عارف و فیلسوف ایرانی قرن دوازدهم آشنا کرد و آثار سهروردی مسیر زندگی کربن را عمیقا تحت تاثیر قرار دارد. سال‌ها بعد کربن گفت: ” بواسطه برخورد با سهروردی سرنوشت معنوی من برای گذر از این دنیا بسته شد. فلسفه افلاطون، در مهرپرستی زرتشتیان ایران باستان بیان شده بود و مسیری که من در جستجوی آن بودم را روشن ‌کرد”. کربن باعث تغییر جهتی کلی در مطالعات فلسفه اسلامی شد. وی در رساله ” تاریخ فلسفه اسلامی” (Histoire de la philosophie islamique) خود در سال ۱۹۶۴ این دیدگاه رایج که فلسفه میان مسلمانان پس از ابن رشد به پایان رسیده را رد می‌کند. زندگی و کار فلسفی کربن را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد. نخستین دوره از سال ۱۹۲۰ تا سال ۱۹۳۰ است، زمانی‌که او مشغول یادگیری و تدریس فلسفه غرب بود. دوره دوم مابین سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۶ است که طی آن کربن به مطالعه آثار شهاب الدین سهروردی و حکمت اشراق در استانبول پرداخت. دوره آخر از سال ۱۹۴۶ آغاز شد و تا زمان مرگش ادامه یافت که طی آن به مطالعه و احیای فلسفه شرقی و اسلامی پرداخت. هانری کربن در سال ۱۹۳۳ با استلا لین هارت ازدواج کرد. کربن و همسرش در سال ۱۹۳۹ به استانبول و در ۱۹۴۵ به تهران سفر کردند. آن‌ها یک سال بعد در جولای ۱۹۴۶ به پاریس بازگشتند. کربن برای اولین بار در سال ۱۹۴۹ در کنفراس سالانه ایرانوس (Eranos) در ازکونای سویس شرکت کرد. در سال ۱۹۵۴ کربن پس از لویی ماسینیون به ریاست کرسی اسلام و ادیان عربی رسید. از ۱۹۵۰ به بعد او پاییز در تهران، زمستان در پاریس و بهار را در ازکونا به سر می‎‌‌برد. دیدارهای او با علامه طباطبایی در همین دوران اتفاق افتاد. سه اثر شاخص کربن که شهرت وی در میان انگلیسی زبانان تا حدود زیادی بر اساس آن‌هاست، در طی سال‌های ۱۹۵۰ در فرانسه منتشر شد: ابن سینا و تمثیل عرفانی (Avicenna and the Visionary Recital)، تخیل خلاق در عرفان ابن عربی (Creative Imagination in the Sufism of Ibn ‘Arabi’) وعرض ملکوت و کالبد انسان در روز رستاخیز (Spiritual Body & Celestial Earth). اثر شاخص بعدی وی درباره آسیای مرکزی و تصوف ایرانی به زبان انگلیسی و با معرفی ضیا عنایت خان به عنوان چ نورانی تصوف ایرانی منتشر شد. مهم‌ترین اثر او که هنوز به ترجمه انگلیسی نرسیده، کتاب چهار جلدی با عنوان اسلام ایرانی، جنبه‌های معنوی و فلسفی (En Islam Iranien: Aspects spirituels et philosophiques) است. چندین وجهه مهم در کنار هم ساختار اصلی معنویتی را تشکیل می‌دهند که کرین از آن‌ دفاع می‌کند. تخیل مهم‌ترین ابزار در بکار افتادن خلاقیت است و نماز “عالی‌ترین عمل تخیل خلاق است”. کربن خود را یک مسیحی پروتستان می‌دانست اما دیدگاه اعتقادی مسیحت از تاریخ را رد می‌کرد. نگاه گسترده الهیاتی او به روح القدس، یهودیت، مسیحیت و اسلام را در بر می‌گیرد. او از نقش محوری انسان به عنوان تصویر محدودی از خدای یکتا دفاع می‌کند. عرفان او زهد و ریاضت تارک دنیاگونه نیست بلکه توجه به تمامی خلقت به عنوان تجلی خدا است. این دیدگاه مشترکات زیادی با آنچه معنویت خلقت (Creation Spirituality) نامیده می‌شود دارد و نقش فرشته روح القدس شبیه به آن چیزی است که گهگاه موعود جهانی خوانده می‌شود. آثار کربن توسط شماری از نویسندگان مورد انتقاد قرار گرفت. توان علمی‌اش هم بر اساس تعصب شیعی و هم اصول نظری خود او مورد سوال قرار گرفت. او متهم شده بود که شخصی بی تجربه و بی‌توجه به سنت‌ها و نیز فردی خطرناک، سیاسی و مرتجع است؛ همچنین اتهام نخبه‌‌گرایی و ملی‌گرایی ایرانی در هر دو زمینه سیاسی و معنوی به کربن زده شده بود که پاسخ‌های صریح و قاطعی از سوی لاری[۳] و سابتنلی[۴] به بیشتر این انتقادات کوبنده داده شده است. عقاید کربن بواسطه آثارش به تدریج بر روی همکاران، دانشجویان و بسیاری دیگر تاثیرات مهمی گذاشت. فهرست این افراد تنوع بسیاری دارد و محققان پرکار غربی تصوف و اندیشه اسلامی ذیل را دربرمی‌گیرد: سید حسین نصر[۵]، ویلیام چیتیک[۶]، کریستین ژمت[۷]، علی امیرمعزی[۸]، هرمان لندوت [۹]، پییر لاری[۱۰]، جیمز کوان[۱۱] ( نویسنده استرالیایی)، جیمز موریس[۱۲] و تاد لاووسن[۱۳]. در انگلستان تاثیر آثار کربن در آثار کاتلین رین[۱۴]، فیلیپ شرارد[۱۵]و دیگر اعضای آکادمی تمنوس دیده می‌شود. همچنین کربن منبع مهمی بود برای روانشناسی ارکی‌تایپ جیمز هیلمان و سایر کسانی که روانشناسی کارل یونگ را توسعه دادند بود. منتقد ادبی آمریکایی هارولد بلوم[۱۶] اظهار می‌دارد که کربن تاثیر قابل توجهی بر تفسیر او از عرفان داشته است و شاعر آمریکایی چارلز اولسون[۱۷] دانش آموخته کربن در ابن سیناپژوهی و تمثیل عرفانی است. همچنین دوستان و همکاران کربن انجمن دوستان هانری و استلا کربن (L’Association des Amis de Henry et Stella Corbin ) را در فرانسه برای انتشار آثارش از طریق جلسات و کنفرانس و انتشار نوشته‌های او پس از درگذشتش تاسیس کردند. کتابشناسی برگزیده آثار وی: Avicenna and the Visionary Recital. Princeton University Press, 1960. Histoire de la philosophie Islamique. Gallimard, 1964. (Re-issued by Kegan Paul in 1993 as History of Islamic Philosophy ISBN 0-7103-0416-1..) Creative Imagination in the Sufism of Ibn ‘Arabi. Princeton University Press, 1969. (Re-issued in 1998 as Alone with the Alone.) En Islam Iranien: Aspects spirituels et philosophiques (4 vols.). Gallimard, 1971-3. Spiritual Body & Celestial Earth: From Mazdean Iran to Shi’ite Iran. Princeton University Press, 1977. Le Paradoxe du Monothéisme. l’Herne, 1981. Cyclical Time & Ismaili Gnosis. KPI, 1983. L’Homme et Son Ange: Initiation et Chevalerie Spirituelle. Fayard, 1983. Face de Dieu, Face de l’homme: Hermeneutique et soufisme. Flammarion, 1983. Temple and Contemplation. KPI, 1986. The Man of Light in Iranian Sufism. Omega Publications, 1994. Swedenborg and Esoteric Islam. Swedenborg Foundation, 1995. [۱] -Étienne Gilson [۲]-Louis Massignon [۳] -Lory [۴] — Subtelny [۵] – Seyyed Hossein Nasr [۶] – William Chittick [۷] – Christian Jambet [۸] – Ali Amir-Moezzi [۹] – Hermann Landolt [۱۰] – Pierre Lory [۱۱] – James Cowan [۱۲] – James Morris [۱۳] – James Morris [۱۴] – Kathleen Raine [۱۵] – Phillip Sherrard [۱۶] – Harold Bloom [۱۷] – Charles Olson سیدموسوی

پروفسور پییر لوری متولد ۱۹۵۲ میلادی در پاریس از جمله محققان فرانسوی حوزه مطالعات اسلامی است. وی در سال ۱۹۷۵ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب خود را از دانشگاه سوربن نو و در ۱۹۹۱ میلادی دکترایش را در رشته مطالعات عربی از دانشگاه میشل دومنتین اخذ کرد. او مقالات متعددی در نشریات علمی حوزه اسلام پژوهی منتشر کرده است. از جمله آثار پییرلوری که به فارسی ترجمه شده ، کتاب «تاویلات القرآن از دیدگاه عبدالرزاق کاشانی» – تهران ۱۳۸۳- است.

عون حسن علی دکترای خود را از موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل اخذ کرده است و از سال ۲۰۱۵ در دپارتمان مطالعات دینی دانشگاه کلرادو، آمریکا به تدریس و تحقیق درباره تاریخ فکر و فقه شیعی مشغول است. از جمله آثار او کتاب مکتب حله و شکل‌گیری سنت تشیع اثنی‌عشری (I.B.Tauris, 2023) است.   Selected Publications “Refraining from Seeking Clarification: A Chapter from the al-Wāfī fī sharḥ al-Wāfiya of al-Aʿrajī (d. 1227/1812).” In Kumail Rajani and Robert Gleave (eds.), Shiʿite Legal Theory: Sources and Commentaries. Edinburgh: Edinburgh University Press/Gibbs Memorial Trust, 2022). Co-authored with Hadi Qazwini and Yusuf Ünal. Introduction, critical edition and translation. “The Canonization of Nahj al-Balāgha between Najaf and Ḥilla: Sistani and the Iconic Authority of the Marājiʿ,” Journal of the Contemporary Study of Islam 2/1 (2021): 3–۲۳. “The Rational Turn in Imāmism Revisited.” Global Intellectual History 5/3 (forthcoming – accepted). “Some Notes on the History of the Categorization of Imāmī Ḥadīth.” Turkish Journal of Shiite Studies 1/2 (2019): 215–۲۳۳. “Reading the Story of Moses and Khiḍr through the Lens of Islamic Law.” English Language Notes 56/1 (2018): 209–۲۱۲. “Mīrzā Abū l-Ḥasan Jilwah” by Encieh Barkhah. In Reza Pourjavady (ed.), Philosophy in Qajar Iran. Leiden: Brill, 2018. Translation. “The Discourse on ʿIlm al-Waḍʿ in Modern Shīʿī Scholarship.” Islamic Studies 50/3-4 (2011): 325–۳۴۵. “Legal Theory: Classical Shīʿī.” In Oxford Encyclopedias of the Islamic World: Digital Collection, https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780197669419.001.0001/acref-9780197669419-e-236. “Legal Theory: Modern Shīʿī.” In Oxford Encyclopedias of the Islamic World: Digital Collection, https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780197669419.001.0001/acref-9780197669419-e-238.

میشل لاگارد استاد زبان عربی و تفسیر قرآنی در موسسه پونتیفیکال مطالعات عربی و اسلام شناسی رم (PISAI) است. اودر جامعه کشیشان سفید عضویت دارد و در سال ١٩٩۶ اندکس تفسیر کبیر فخرالدین رازی، در سالهای ٢٠٠٠، ٢٠٠١ و ٢٠٠٢ کل کتاب الموافیق عبدالقادرالجزایری را ترجمه کرده است و مقالات و ترجمه های متعددی در نشریات مختلف دارد. کیشل لاگارد در سال ٢٠٠۵ جایزه شارجه – فرهنگ عربی را از سازمان یونسکو دریافت کرده است.