جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدههدف پژوهش حاضر، بررسی مبانی فلسفی سنن تربیت در قرآن کریم است. این پژوهش از نوع کیفی بوده و روش به کار رفته در آن، توصیفی - تحلیلی می باشد. از توصیف به منظور معرفی سنن تربیت در قرآن استفاده به عمل آمد. و از تحلیل در شناسایی مبانی فلسفی سنن تربیت در قرآن کریم شامل: مبانی هستی شناسی، مبانی معرفت شناسی، مبانی انسان شناسی و مبانی ارزش شناسی و نیز بررسی ارتباط میان هر یک از مبانی یاد شده با عناصر چهارگانه هدف، محتوا، روش و ارزشیابی و نیز تحلیل های پژوهشگر به منظور کاربست مبانی یاد شده در نظام تعلیم و تربیت استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در نظام تعلیم و تربیت اسلامی سنن تربیتی وجود دارند که هر کدام از این سنن دارای مبانی هستی شناسی، معرفت شناسی، انسان شناسی و ارزش شناسی خاصی است که صرفأ در نظام تربیت اسلامی شناسایی می شود. به این معنا که این سنن در سایر مکاتب تربیتی صرف نظر از برخی از مکاتب تربیتی متاثر از ادیان الهی وجود ندارد؛ بدینسان سنن تربیت با مبانی فلسفی خاص اسلام در قرآن عبارتند از: هدایت تکوینی، تبشیر و انذار الهی، اعطای مسولیت امانت الهی به انسان، اعطای نعمت به قدر مرتبه، اتمام حجت الهی، غلبه اراده الهی، امتحان و ابتلای الهی، هدفمندی هستی، تدریج در تکامل، اعطای آسانی بعد از سختی، انزال لطف الهی، پاداش و کیفر الهی، آزادی شیطان در اغواگری انسان، سندیت و کتابت اعمال، نفی حرج، عکس العمل اعمال، امهال و استدراج، استجابت دعا، احباط عمل، تکفیر، تسویل نفس و تزیین اعمال، نجات مومنان، اعطای حیات طیبه، توجه به استعدادها، اعطا به قدر تلاش، پاکسازی، مکر الهی، محرومیت از لطف الهی، تنبه و بیداری،عبرت آموزی و مجازات. هر یک از سنن یاد شده با نظر به مبانی فلسفی خاصی که دارا است، می تواند نتایجی را در حوزه های هدف، روش، محتوا و ارزشیابی در تعلیم و تربیت از خود به جای بگذارد. کاربست سنن یاد شده در تعلیم و تربیت به ایجاد نظام تربیتی منحصر به فردی خواهد انجامید که از جمله نتایج مهم آن تعالی گرایی و تربیت الهی خواهد خواهد بود.

‫انسجام محتوايي قرآن كريم، به معناي هماهنگي و سازگاري تمام و كمال محتوا و معاني آيات قرآن و همچنين نفي هر گونه اختلاف و تناقض از ساحت مقدس قرآن، موضوعي است كه در اين نوشتار به دنبال تحليل و بررسي آن مي‌باشيم. تاريخچة اين بحث نشان مي‌دهد كه، موضوع ادّعاي وجود تناقض در نصوص قرآن كريم از گذشتة دور يعني از همان آغاز ظهور اسلام مطرح بوده است و عده‌اي آيات قران را متناقض مي‌پنداشته‌اند كه بررسي آراء و نظرات اين افراد نشان مي‌دهد كه انگيزه‌هاي آنها در طرح اين بحث‌ها يكسان نبوده است، بلكه برخي از سر جهالت و برخي با انگيزه‌هاي اسلام‌ ستيزي به آن دامن زده‌اند. ما بر آنيم تا با بررسي ادّعاي وجود تناقض و اختلاف در قرآن كريم و بيان علل و أسباب توهّم تناقض در قرآن و همچنين بررسي اشكالات وارد شده در اين زمينه، به كمك آيات و روايات معصومين (ع)، انسجام معنايي آيات قرآن كريم را ثابت نمائيم و از آن بالاتر، ثابت كنيم كه اين انسجام و هماهنگي، فراتر از آثار بشري است و اينكه اين ويژگي ممتاز قرآن، يكي از وجوه اعجاز قرآن مي‌باشد. كليد واژه‌ها: قرآن كريم، انسجام، محتوا، تناقض، خاورشناسان

چکیدهاسلام‌شناسی به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخه‌های شرق‌شناسی، از دیرباز مورد توجه خاورشناسان بوده و آنها را به مطالعه زبان عربی به عنوان زبان اسلام و نیز قرآن، که نماینده زبان عربی فصیح است، علاقه‌مند ساخته است. در مطالعات صورت گرفته توسط مستشرقان، گاه به دلیل غرض‌ورزی و گاه، عدم اطلاعات کافی، دیدگاه‌هایی مطرح شده که خالی از اشکال نیست. پژوهش حاضر در راستای ترجمه و نقد یکی از این آثار به روش اسنادی- کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی- تحلیلی تدوین یافته است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که نویسنده‌ی مقاله، علی‌رغم داشتن تخصص لازم در زمینه‌ی زبان عربی و ذکر موارد متعددی از قواعد آیات قرآن، گاهی در بیان مطالب، دچار اشتباهاتی نیز شده است؛ از جمله اختلاط مباحث و دسته‌بندی‌های ناصحیح، برداشت‌های اشتباه از مفاهیم واژگان قرآنی و موارد دیگر. اما در مجموع، چنین به نظر می‌رسد که نویسنده‌ی مذکور، بدون غرض‌ورزی و با بی‌طرفی به بررسی قواعد قرآنی پرداخته است.واژگان کلیدی: ترجمه، نقد، گرامر، دایره‌ المعارف قرآن لیدن، شرق‌شناسی، مستشرقان

‫ارتباط گفتاري ميان‌فردي بر پايه اصول، استوار است. قرآن به عنوان يگانه رسانه‌ي وحياني دست‌نخورده، اين اصول را به مخاطبان خود معرّفي کرده و پيامبراسلام(ص) و پيشوايان شيعه آن‌ها را تبيين فرموده‌اند. محقّق با بهره‌مندي از آيات قرآن و روايات شيعه با مراجعه به تفاسير و کتب روايي و نيز يافته‌هاي علمي و تجربي حوزه‌ي ارتباطات، اهمّ اصول ياد‌شده را معرّفي کرده است. ابتدا به کلّیّاتي که پايه و نقاط اتّکاي بحث بودند، از قبيل: اهمّيت و ضرورت، پيشينه، قاعده‌مندي، فراگردي بودن و عناصر برقراري ارتباط گفتاري بر حسب ضرورت اشاره کرده و پس از بيان دلايلي در ضرورت کشف و معرّفي اصول برقراري ارتباط گفتاري بر پايه‌ي قرآن و حديث به معرّفي اصول مرتبط با هر يک از سه عنصر اصلي ارتباط گفتاري (پيام‌رسان، پيام و مخاطب) پرداخته است. آگاهي و احاطه‌ي پيام‌رسان بر سه مقوله‌ي پيام، مخاطب و محيط، زمينه‌ساز فزوني برآيند ارتباط مي‌گردد و درمقابل انتقال پيام از روي ناآگاهي ونيز عدم شناخت روحیّات، باورها، ارزش‌ها و حتّي جنسيت مخاطب و ناآشنايي به محيط، شرايط و فضاي برقراري ارتباط، موجب کاستي برآيند ارتباط مي‌شود. به علاوه پيام‌رسان، با ايمان و باور به پيام از انگيزه‌ي بالايي در پايداري بر انتقال آن بهره‌مند است و برخورداري از مهارت‌هاي گوناگون برقراري ارتباط از جمله مهارت‌هاي اقناع عقل، فطرت و احساس او را در انجام رسالت پيام‌رساني بيشتر به پيش مي‌برد. مخاطب براي پذيرش پيام، نيازمند شناسايي جوانب پيام دريافتي است؛ زيرا انسان عقلاً مسؤول يافته‌هاي خويش است. سعي در شناخت و درک صحيح پيام، در گام بعدي زمينه‌ي تجزيه و تحليل آن را بهتر فراهم مي‌کند. مخاطب پيام را از صافي باورها، ارزش‌ها و هنجارهاي مورد قبول خويش عبور داده و آن‌چه با خط‌کش او اندازه شود مي‌پذيرد. پيام به ‌راستي و صدق ارزش مي‌يابد. جامعه با صدق پيام‌ها به راستي و درستي زيور مي‌يابد. پيام‌هاي آشکار همواره مورد توجّه قرار گرفته و احتمال عمل به آن‌ها بيشتر است. محتواي پيام در پذيرش آن نقش تعيين کننده دارد. پيام‌هاي عقلاني، هدايتگر و اميدبخش همواره از سوي مخاطب تلقّي به قبول مي‌گردند. کليدواژه‌ها: ارتباط گفتاری، اصول ارتباط، فرایند ارتباط، پيام، پيام‌رسان، مخاطب، گفتار، انتقال معني، ازخورد پیام و محيط ارتباط.