جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با تکیه بر نوشته های اولیه فیلسوف فرانسوی پل ریکور (1913-2005) به بحث های مربوط به ماهیت تناهی انسان کمک می کند. مفهوم تناهی ریکور دارای چندین ویژگی منحصر به فرد است که آن را از بسیاری از مواردی که در گفتمان فلسفی فرانسه رایج بودند (و هنوز هم هستند) متمایز می کند، که تقریباً همه آنها به طور قابل توجهی از کار مارتین هایدگر (1889-1976) متمایز می شوند. در فلسفه ریکور، تناهی انسان را نمی توان از منظری بی طرف متافیزیکی یا مذهبی توصیف کرد. پاسخ‌های ضمنی فرد به پرسش‌های مربوط به دین، خدا و مبدأ جهان بر چگونگی درک شرایط انسانی تأثیر می‌گذارد. هر یک از چهار فصل، متناهی ریکوری را در رابطه با یک حوزه خاص بررسی می کند: حقیقت، تعالی، شر و خلقت. فصل اول نشان می‌دهد که از نظر ریکور، ظرفیت‌های متناهی ما به این معناست که فلسفه جستجوی حقیقت است، با انگیزه‌ی مشارکت در حقیقت، اما هرگز ادعا نمی‌کند که به تکمیل سیستماتیک رسیده است. فصل دوم استدلال می‌کند که، در جایی که تناهی هایدگری، ماندگاری کامل است و بنابراین چیزی جز تناهی نیست، تناهی ریکوری به طور متناقضی به نامتناهی ملحق می‌شود که گشودگی به سوی تعالی را امکان‌پذیر می‌سازد. فصل سوم به طور مشابه، مفاهیم رایج تناهی را به عنوان گناهکار ذاتاً با تلاش‌های دقیق ریکور برای تشخیص تناهی از شر، گناه و گناه مقایسه می‌کند. ریکور از قوه مولد تخیل استفاده می کند تا تصویری از تناهی معصومانه قبل از فساد ارائه دهد. سرانجام، فصل چهارم این مورد را نشان می‌دهد که «تصویر بی‌گناهی» ریکور از روایت کتاب مقدس در مورد خلقت آمده است. آفرینش، از نظر ریکور، یک «نماد» است، به معنای ایده ای برگرفته از فلسفه بیرونی که با این وجود اندیشه را تحریک می کند و درک فلسفی را روشن می کند. من با پیشنهاد روش‌هایی به پایان می‌رسم که از طریق آنها این مطالعه به بحث جاری در مورد رابطه بین فلسفه و دین در آثار ریکور کمک می‌کند. این مطالعه به بررسی نوشته‌های ریکور قبل از «چرخش هرمنوتیک» پس از 1960 و تعامل او با فروید محدود می‌شود. از نظر روش‌شناختی، اندیشه ریکور را در پس زمینه‌ای از سه تأثیر عمده می‌سازد: گابریل مارسل (1889-1973)، کارل یاسپرس (1883-1969)، و مکتب فلسفی بازتابی فرانسوی. این پس‌زمینه سه‌گانه از مزایای برجسته‌کردن عناصری در فلسفه ریکور برخوردار است که وقتی تمرکز بر میراث پدیدارشناختی او است، اغلب نادیده گرفته می‌شوند.

ترجمه ماشینی : توجه هیوم به دین را ارجاعات او به دین در سراسر آثارش نشان می دهد. در واقع، او در تاریخ طبیعی ادعا می کند که "هر تحقیقی که به دین مربوط می شود، از اهمیت بالایی برخوردار است." مفسران اغلب علاقه هیوم به دین را نظری تلقی کرده اند، به گونه ای که گویی او در درجه اول به دنبال اثبات حقیقت یا نادرستی دین بوده است. با این حال، او در مقالات و تاریخ انگلستان اشاره می کند که اختلافات بر سر اشکال و عقاید مذهبی «بیهوده» و «کاملاً پوچ» است. این یک سؤال واضح را مطرح می کند: اگر اختلاف نظر در مورد دین "بیهوده" و "بیهوده" است، پس چرا تحقیق در مورد دین از "بیشترین اهمیت" برخوردار است؟ پاسخ هیوم ماهیت سیاسی دارد. او در تاریخ می‌گوید: «دین هرگز نمی‌تواند یک نقطه عواقب کوچک در حکومت مدنی تلقی شود». او در آنجا توجه ما را به اختلافات مذهبی نه بر اساس مبانی نظری مجزا، بلکه «تنها تا جایی که بر صلح و نظم جامعه مدنی تأثیر می گذارد» جلب می کند. این پایان نامه استدلال می کند که راه نزدیک شدن هیوم به دین از طریق درک او از رابطه دین و زندگی سیاسی است، یعنی از طریق «الهیات سیاسی» او. برای نشان دادن جنبه های مختلف مشکل سیاسی دین، هر یک از چهار فصل این پایان نامه بر تحلیل متنی یک اثر خاص متمرکز است: رساله ای از طبیعت انسان، تاریخ طبیعی دین، گفتگوهای مربوط به دین طبیعی، و تاریخ انگلستان. . یافته‌های این پایان‌نامه نشان می‌دهد که نقد هیوم از ادیان مختلف به تأثیر آن‌ها بر آزادی و ثبات جامعه مربوط می‌شود. پایان نامه همچنین نشان می دهد که «درمان» هیوم برای تأثیرات ظالمانه و بی ثبات کننده دین، حذف آن از جامعه نیست، بلکه محدود کردن تأثیرات منفی اجتماعی آن است. هیوم معتقد است که آموزش مدنی سکولار، «حکومت خوب»، مذهب دولتی، پیشرفت هنر و علوم، و رفاه مادی، اتکای مردم به دین را در مسائل اخلاقی، فرهنگی و سیاسی محدود می‌کند. آموزش دینی بدبینانه، به ویژه، در درمان هیوم نقش اساسی دارد، زیرا نظرات و عادات باید شکل گیرد تا مردم به مسائل دینی به عنوان ثانویه (یا حتی خصمانه) برای آرامش جامعه نگاه کنند.