جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : آیا می توان ادیان را با هم مقایسه کرد؟ برای چندین دهه، رشته مطالعات دینی بر این فرض استوار بود که آنها می توانند. با این حال، تأملات پست مدرن و پسااستعماری، تردیدهای مهمی را ایجاد کرد. در مطالعات اجتماعی و فرهنگی، بررسی موارد خاص اغلب بر دیدگاه تطبیقی ​​اولویت دارد. مقایسه‌های بین‌ادیانی در مطالعات دینی و الهیات این سؤال را مطرح می‌کند که آیا مطالعات دینی در صورتی که دیگر دین تطبیقی ​​نباشد، می‌توانند زنده بمانند. آیا اگر جهان جهانی شده را محدود به امر خاص کند و چشم بر عام ببندد، می تواند عدالت را رعایت کند؟ در حالی که رویکردهای تطبیقی ​​در مطالعات دینی تحت فشار شدیدی قرار گرفته است، در الهیات شکوفا شده است. الهیات تطبیقی ​​گفت و گوی بین ادیان را با استفاده از تحقیق تطبیقی ​​انجام می دهد. این جلد این پرسش را مطرح می‌کند که آیا الهیات و مطالعات دینی می‌توانند از تأملات انتقادی و سازنده‌ی خود بهره‌مند شوند؟ آیا نقد پسااستعماری از بی طرفی و عینیت در مطالعات دینی می تواند پیوندهای جدیدی را با رویکرد قاطعانه دیدگاهی الهیات تطبیقی ​​ایجاد کند؟ در این مجموعه، پژوهشگران الهیات و دین پژوهی، روش شناسی مقایسه بین ادیان را در پرتو شبهات اخیر و ایرادات رایج مورد بحث قرار می دهند. پری اشمیت-لوکل و آندریاس نهرینگ همراه با مشارکت‌کنندگان استدلال می‌کنند که پس از دهه‌ها نقد، مقایسه بین‌ادیانی شایسته بازنگری، بازسازی و معرفی مجدد است.

ترجمه ماشینی: این جلد که در ابتدا در سال 1958 منتشر شد، در مورد حملات ابن رشد و سنت توماس آکویناس به مقارنه گرایی بحث می کند.

ترجمه ماشینی: مشارکت‌هایی که در این مجلد نوشته شده است، نه تنها از ضرورت، بلکه از پتانسیل‌های فرآیندی الهام گرفته شده است که درک بین‌فرهنگی، به‌ویژه بین فلسفه اسلامی و غرب را ادامه می‌دهد و عمیق‌تر می‌کند. نویسندگان با پیروی از سنت سمفونی اندیشه‌های شرقی-غربی، بر افق‌های مشترک تمرکز می‌کنند و ضمن به کارگیری رویکردهای تطبیقی ​​و تاریخی، تنوعی از وحدت در راه‌های رسیدن به روشنگری نو نمایان می‌شود. نیروی خلاق، هماهنگ کننده هارمونی در شبکه زندگی، در این میان با ظرفیت های انسان ارتباط برقرار می کند و در رمزگشایی ابعاد خرد کلان آن پیش می رود. در اینجا، برخورد فلسفه زندگی (A-T.Tymieniecka) و فلسفه اسلامی فضا را برای بحث سازنده باز می کند. در پی بحران ناشناختگی پست مدرن، مسیرهایی به سوی نقد جدیدی از عقل دست به دست هم می دهند و موضوعات اساسی را به تازگی بازتاب می دهند.

چکیده ماشینی: اولین مروری نظام مند بر حوزه الهیات تطبیقی معنا و روش در الهیات تطبیقی ترکیبی از و طرحی برای حوزه نوظهور الهیات تطبیقی ارائه می دهد. این کتاب رویکردهای مختلف به این حوزه، تأثیر دیدگاه‌های دینی سایر ادیان بر نحوه انجام الهیات تطبیقی و ویژگی‌های هرمنوتیک تطبیقی الهیات را مورد بحث قرار می‌دهد. همچنین مروری بر انواع یادگیری و اهمیت الهیات تطبیقی برای الهیات اعترافی سنتی ارائه می دهد. اگرچه این کتاب عمدتاً از نمونه‌هایی از الهیات تطبیقی مسیحی استخراج می‌شود، اما چارچوب روش‌شناختی را ارائه می‌کند که ممکن است برای هر سنت دینی اعمال شود. معنا و روش در الهیات تطبیقی با تشریح تمایز اساسی بین رویکردهای اعترافی و فرااعترافی به الهیات تطبیقی آغاز می شود. این کتاب همچنین شش نوع ممکن از یادگیری الهیات تطبیقی را شناسایی و بررسی می‌کند و به پرسش‌های مختلفی در رابطه با رابطه بین الهیات تطبیقی و اقراری می‌پردازد. نگاهی منحصر به فرد و عینی به حوزه الهیات تطبیقی برای دانشمندان دین و متکلمان ارائه می دهد که می خواهند کار خود را در حوزه وسیع تری بفهمند یا قرار دهند. شامل سؤالات روش شناختی و رویکردهایی است که برای متکلمان تطبیقی از هر سنت دینی اعمال می شود. این رشته، در حالی که دیدگاه‌های منحصربه‌فردی را پیش می‌برد که ممکن است موضوع بحث‌های مستمر در میان متکلمان باشد. معنا و روش در الهیات تطبیقی، مبنای مهمی را برای محققان فراهم می‌کند تا کار خود را در حوزه وسیع‌تر الهیات تطبیقی قرار دهند و منبعی ضروری برای هر کسی است که به آن علاقه‌مند است. الهیات در گفتگو با سنت های دینی دیگر انجام می شود. فینالیست نثر 2021 در بخش الهیات و مطالعات دینی.

عقل انسانی مدرک معقولات و مدخل معرفت است لذا بدون شک مهم ترین مولفه و مشخصه نوع انسان است. در این پژوهش که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی-توصیفی صورت گرفته است، بررسی تطبیقی مراتب عقل انسانی و نحوه ارتباط آن با عقل فعال از دیدگاه سهروردی و علامه طباطبایی مورد مداقه قرار گرفته و به تبع آن به پرسش‌های فرعی نظیر ماهیت، جایگاه، ادله و مبانی عقل انسانی و عقل فعال پرداخته شده است. وجه اشتراک سهروردی و علامه در این است که هر دو عقل فعال را یکی از عقول مفارق می دانند که دارای فعلیت تام و فاقد ماده است و همچنین علت موجده و مدبره عقل انسانی بوده که آن را پس از ایجاد به واسطه افاضه صور عقلی، از مرتبه هیولانی به مرتب بالمستفاد یعنی اتصال و اتحاد با عقل فعال می رساند. در این مرتبه عقل انسانی به سبب همان اتصال و اتحاد، مانند عقل فعال جامع جمیع حقایق می شود. اما وجوه افتراق دیدگاه سهروردی و علامه عموماً ناظر بر مصداق عقل فعال، ماهیت و ویژگی های آن است. توضیح اینکه سهروردی عقل فعال را یک عقل عرضی می داند که در نتیجه اشراقات و مشاهدات عقول طولی پدید آمده و فقط یک نوع مادی را ایجاد کرده و تحت تدبیر دارد. لذا هر نوع مادی یک عقل فعال اختصاصی دارد. اما تعریف علامه از عقل فعال فقط به یکی از عقول مفارق تعلق می گیرد که در انتهای سلسله بی شمار عقول طولی قرار دارد و همان یک عقل فعال تمام عالم ماده از جمله عقل انسانی را ایجاد و تدبیر می کند. بنابراین جنبه های فعلیت و تکثر در عقل فعال مد نظر نظر سهروردی بسیار کمتر از عقل فعال مد نظر علامه است. و تفاوت بعدی در نوع ارتباط عقل انسانی با عقل فعال است که بر اساس دیدگاه سهروردی نوعی اتصال حاصل می شود که به سبب شدت علاقع است نه یکی شدن با عقل فعال. در صورتی که علامه به واسطه اینکه عقل انسانی را معلول و عین الربط عقل فعال می داند، لذا معتقد است به هر میزان که عقل انسانی تکامل و شدت وجودی پیدا کند به همان میزان با عقل فعال متحد و یکی می شود.

ایمان و عقل در راستای رسیدن انسان به سعادت، از نقش و جایگاه تعیین کننده‌ای برخوردارند. نگرش به ایمان و عقل در الهیات از پیشنه‌ای دیرین برخوردار است. یکی از مسائلی که در ارتباط با این مسئله‌ همواره ذهن متفکران را به خودش مشغول داشته، رابطه این دو با یکدیگر می‌باشد. بر این اساس این سوال مطرح است که آیا عقل در فرآیند ایمان آوردن نقشی دارد یا خیر؟ گروهی ایمان را برتر از عقل دانسته و برخی دیگر عقل را منبع معرفتی برتر تلقی کرده‌اند و برخی دیگر راه میانه و اعتدال را در پیش گرفته‌اند. بر این اساس در تحقیق حاضر کوشیده شده است تا با استناد به آثار این دو متفکر، مبانی فکری آن‌ها درباره مفهوم ایمان و مفهوم عقل و نیز رابطه میان آن دو با یکدیگر مورد واکاوی قرار گیرد. در این پژوهش این مسئله یعنی تبیین رابطه عقل و ایمان در دو محور اسلام و مسیحیت از دیدگاه شهید مطهری و کرکگور مبنای تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و با توجه به چهارچوب مفهومی ‌طراحی شده تبیین شده است که کرکگور مهم‌ترین ویژگی ایمان را ماهیت ضد عقلی آن دانسته که فرد نمی‌تواند با تفکر عقلانی به ایمان دست یابد. ایشان ایمان و باوری را مطلوب می‌داند که بر پایه شواهد و دلایل قابل قبول نیست. باوری مرجح است که شخص آن را به شکل درونی و به صورت عملی انتخاب کند و انجام دهد. از سویی دیگر، شهید مطهری به ترسیم رابطه‌ای از عقل و ایمان می‌پردازد که می‌توان آن را با عنوان عقل گرایی اعتدالی بیان داشت. بدین معنی که عقل را به عنوان یک اصل و مبدأ پذیرفته و به رسمیت شناخته است و تضادی را در رابطه میان عقل و ایمان معتقد نیست؛ بلکه عقل را یک معیار در راستای پذیرش و سنجش افکار و اندیشه‌ها معرفی کرده است.