جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

"آنتی دورینگ" یا "دورینگ در علم" در اصل مجموعه ای از مقالات روزنامه ای "فردریش انگلس" علیه دورینگ بود، که تا حدودی سوسیالیست، تا حدودی اصلاح طلب و تا حدودی لیبرال بود؛ اما به زودی خوانندگان متوجه شدند که این خلاصه ای عالی از دیدگاه های "انگلس" در فلسفه، نظریه ی سیاسی، تاریخ، اقتصاد و سوسیالیسم است، بنابراین همه ی مقالات یکجا در این کتاب تلفیق شدند. "آنتی دورینگ" یا "دورینگ در علم" موضوعات مختلفی را پوشش می دهد. بخش اول کتاب از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا یکی از معدود نسخه های خطی اولیه است که درباره فلسفه ی مارکسیستی علم (معروف به "ماتریالیسم دیالکتیکی") و تفاوت های آن با اثبات گرایی و ایده آلیسم کانتی نوشته شده است. بخش دوم شامل طیف وسیعی از موضوعات، مانند تاریخ نظام های حقوقی و تاریخ اتحاد آلمان که هر دو نمونه های خوب فلسفه ی مارکسیستی تاریخ (یا "ماتریالیسم تاریخی") بودند و اقتصاد سیاسی است، که در آن گزیده ای از کتاب "سرمایه" به قلم "کارل مارکس" ارائه شده است. قسمت آخر "آنتی دورینگ" از "فردریش انگلس"، مهم ترین قسمت کتاب از دیدگاه سیاست است؛ زیرا به سوسیالیسم، ریشه های آن (سنت سیمون ، فوریه ، اوون) و تفاوت های آن با آنارشیسم شاخه ها، به ویژه برنامه ریزی مرکزی اجتماعی از اقتصاد می پردازد. "فردریش انگلس" چند پیش بینی از آنچه که معتقد است سوسیالیسم باید باشد و خواهد شد، ارائه می کند اما مهمتر از همه، "انگلس" بیان می کند که سوسیالیسم باید در مقابل سرمایه داری چه باشد؛ بدین معنا که سوسیالیسم باید از بین بردن سیستم دستمزد، پول به عنوان انباشت ثروت و تقسیم سخت گیرانه ی کار را مورد هدف قرار دهد.

مقاله حاضر با روش توصیفی درصدد مقایسه دیدگاه های تربیتی و اخلاقی دو متفکر بزرگ قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی یعنی روسو و هربارت می باشد و قصد دارد وجوه افتراق و اشتراک دیدگاه های آنها درباره تربیت و اخلاق را بررسی نماید. یکی از دلایل مقایسه این دو دیدگاه این است که آرای تربیتی روسو بر نظریه تربیتی هربارت تأثیر گذاشته است. نتیجه این بررسی نشان می دهد روسو هدف غایی و نهایی تربیت را "انطباق و هماهنگی کامل با طبیعت" می داند ولی هربارت هدف نهایی تعلیم و تربیت را "تشکیل شخصیت یا منش" تصور می کند. اصول تربیت از دیدگاه روسو عبارتند از: اصلاح اجتماع بدون اصلاح روش تربیتی میسر نیست. آموزش و پرورش صحیح باید بر روان شناسی تجربی و شناخت خصوصیات روانی دوران کودکی مبتنی باشد. باید از تحمیل سلیقه مربی به عنوان بزرگسال به کودک خودداری شود. به جای روش لفظی و کتابی، روش های شهودی و عملی را به کار برد. مربی باید نیازهای حقیقی طبیعت را پرورش دهد و تلون کودک را به صورت نگرش خلاق درآورد. به نظر هربارت نیز تعلیم باید محسوس، مداوم، ترقی دهنده و مربوط به زندگی، و متناسب با مرحله رشد کودک و سابقه ذهنی و علاقه او باشد. روسو معتقد است اخلاق برترین جنبه انسان است و انسان کامل را کسی می داند که دارای فضائل اخلاقی باشد. برای هربارت نیز هدف آموزش، اخلاق است و نظام تربیتی هربارت در اخلاق پایان می پذیرد.