جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در مقاله پیش رو جرم آدم ربایی از منظر فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گرفته و با ارایه دیدگاههای فقیهان شیعه و سنی در این زمینه و با رویکرد به نظر فقهی حضرت امام خمینی (س) در باب سرقت، به نحو تحلیلی به ربودن انسان آزاد چه صغیر و چه کبیر، پرداخته شده است. از بعد حقوقی نیز با طرح آرای حقوقدانان معاصر و نقد و بررسی هر یک از این دیدگاهها و همچنین تبیین رویه قانونگذار در این باب به صورت مفصل، اقدام شده و در انتهای بحث، بررسی تطبیقی ماده 631 ق. م. ا. و ماده 621 همان قانون صورت گرفته است.

در مقاله پیش رو جرم آدم ربایی از منظر فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گرفته و با ارائه دیدگاههای فقیهان شیعه و سنی در این زمینه و با رویکرد به نظر فقهی حضرت امام خمینی(س) در باب سرقت، به نحو تحلیلی به ربودن انسان آزاد چه صغیر و چه کبیر، پرداخته شده است. از بعد حقوقی نیز با طرح آرای حقوقدانان معاصر و نقد و بررسی هر یک از این دیدگاهها و همچنین تبیین رویه قانونگذار در این باب به صورت مفصل، اقدام شده و در انتهای بحث، بررسی تطبیقی ماده 631 ق. م. ا. و ماده 621 همان قانون صورت گرفته است.

نگرانی متخصصین حوزه فرهنگ در خصوص علوم وارداتی از سویی و مواجهه تسامحی و شاید اباحی گری بخش قابل توجهی از مردم جامعه اسلامی نسبت به گناه اهمیت واکاوی معنا و مفهوم گناه در ادبیات دینی (قرآن) را در مقایسه با مفهوم اصطلاحی هم تراز گناه در جامعه شناسی و بدست آوردن شباهت ها و تفاوت های آن دو را نشان می دهد. به این منظور با روش تبیینی ابتدا با تتبع در آیات قرآن، واژه های هم خوان گناه را شناسایی و به تعریف آنها پرداخته و سپس از متون معتبر جامعه شناسی، تعریف مفاهیم مرتبط را استخراج و به این نتیجه رسیدیم که دو محیط مزبور به رغم بعضی مشترکات، از نظر منبع، رویکرد، جامعیت و مانعیت و وفاق نظر درخصوص تعریف با یکدیگر تفاوت های مبنایی دارند.

عدالت قضایی از شاخصه های مهم عدالت اجتماعی است که اجرای آن طبق آموزه های قرآن از مهم ترین اهداف بعثت انبیای الهی معرفی شده، و مراد از آن رعایت قانون و احقاق حق در مقام قضاوت و داوری است. بدیهی است هر عملی که به قصد اخلال در روند اجرای عدالت قضایی صورت گیرد و این قابلیت را داشته باشد که تحقق عدالت قضایی را ناممکن سازد و یا موجب انحراف دادرسی گردد، جرم علیه عدالت قضایی محسوب می شود. در قرآن، آیات متعددی بر اجرای عدالت قضایی تاکید دارد، تاجایی که اقداماتی که باعث اخلال در روند اجرای عدالت می شوند، صراحتا مورد نهی قرار گرفته است. این در حالی است که قانون گذار ایران صرفا به پیش بینی کلی برخی از این جرایم، به طور پراکنده و بدون لحاظ سیاست جنایی واحد و یکپارچه اکتفا کرده است.در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است، ضمن بررسی مفهوم جرایم علیه عدالت قضایی، مصادیق این جرایم از دیدگاه قرآن و حقوق کیفری ایران شناسایی شده و در پایان، عملکرد قانون گذار در برخورد با این دسته از جرایم مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

در بخش اول بحث به بررسی مبانی حقوقی و فقهی جرم زنا از دیدگاه علماء امامایه و مذاهب اربعه اهل سنت حنفی، شافعی، حنبلی و مالکی و بعضا" فرق دیگر از جمله ظاهری دراین مبحث کوتاه پرداخته شده است . و قانون مجازات اسلامی مواد 63 لغایت 107 در باب زنا و ترجمه و اقتباس از اقوال مشهور فقهای امامیه خصوصا" تحریرالوسیله حضرت امام‌خمینی (ره) است که بعنوان اساس و مبنای بحث انتخاب شده است . و آنگاه به بررسی مبانی آن با ذکر اقوال و مخالف از فقهای امامیه و اهل سنت و دلایل و مدارک آن باب پرداخته می‌شود البته سعی شده در جهت تحقق این هدف ، از کتب معتبر فقهی مذاهب مذکور استفاده شود سپس در بخش دوم بحث به بررسی عمل منافی عفت که واجد شرائط مقرره جرم زنا نباشد پرداخته شده است .

اسلام و يهود هر دو از اديان توحيدي و ابراهيمي و داراي شريعت و كتاب آسماني اند. مهم‌ترين و اولين منبع دين شناخت در هر دو دين، كتاب آسماني آنان يعني قرآن كريم و عهد عتيق است. كتاب هاي مقدس اين دو دين، ويژگي‌هايي دارند و مشتركاتي؛ وجوه اشتراك و مشابهت كه موارد آن، اندك هم نيست باعث شده است كه بستري مناسب براي مطالعه تطبيقي ميان آموزه هاي اين دو دين فراهم گردد در نتيجه پيروان اين دو دين از ثمرات اين نوع مطالعه بهره مند گردند. از جمله بخش هايي كه واجد ظرفيت لازم براي مطالعه تطبيقي است، احكام جزايي اين دو كتاب است. برخي از موارد مشابهت آموزه‌هاي كيفري آنها عبارتند از: الهي بودن، شريعت‌محوري، آميختگي با اخلاق، ضمانت اجراي دروني، اعتقاد به مجازات الهي در همين جهان و عناوين مجرمانه و مجازات‌ها و تقسيمات آنها.مشابهت‌ها حاكي از وحدت سرچشمه، يعني وحي آسماني است. اما تفاوت‌ها هم فراوانند، شماري از آنها عبارتند از: نقش و جايگاه توبه در سقوط مجازات‌ها، مجازات اشياء و حيوانات، اهداف و اصول حاكم بر مجازات‌ها و زيربناي اعتقادي آنها، تنوع و تعدد مجازات‌ها براي يك رفتار مجرمانه، ادله اثبات جرم و گستره قوانين كيفري.تفاوت‌ها حاكي از استقلال احكام جزايي قرآن و نيز برتري و كامل تر بودن آن است، بنابراين شبهه اقتباس احكام جزايي قرآن از كتاب مقدس، ادعايي بدون دليل است. همچنين اين تطبيق و مقايسه گوياي ملايم‌تر بودن مجازات‌هاي قرآن و معقولانه و مترقيانه بودن آن است بنابراين شبهه خشن و غيرانساني بودن احكام جزايي قرآن، اتهامي بيش نيست.

یکی از قواعد فقهی قاعده «حرمت اعانه بر اثم و عدوان» است. در این مقاله نگارنده ابتدا مدارک و مستندات این قاعده را از قرآن و روایات ارائه می کند و حکم عقل و اجماع را بیان می دارد و در ضمن استناد به آیه معانی لغوی و اصطلاحی لغات این قاعده را تشریح نموده، سپس حکم این قاعده را در فقه و حقوق و تاریخچه آن را در حقوق جزای ایران و دیگر کشورها ذکر می کند همچنین شرایط تحقق آن را توضیح داده و رابطه معاونت با شرکت و تسبیب در جرم و وجوه افتراق و اشتراک آن را بررسی می کند. در پایان نیز معاونت در معاملات نامشروع در فقه و حقوق و در قانون فرانسه را ذکر نموده آن را با قانون ایران تطبیق می کند.

یکی از قواعد فقهی قاعده «حرمت اعانه بر اثم و عدوان» است. در این مقاله نگارنده ابتدا مدارک و مستندات این قاعده را از قرآن و روایات ارایه می کند و حکم عقل و اجماع را بیان می دارد و در ضمن استناد به آیه معانی لغوی و اصطلاحی لغات این قاعده را تشریح نموده، سپس حکم این قاعده را در فقه و حقوق و تاریخچه آن را در حقوق جزای ایران و دیگر کشورها ذکر می کند همچنین شرایط تحقق آن را توضیح داده و رابطه معاونت با شرکت و تسبیب در جرم و وجوه افتراق و اشتراک آن را بررسی می کند. در پایان نیز معاونت در معاملات نامشروع در فقه و حقوق و در قانون فرانسه را ذکر نموده آن را با قانون ایران تطبیق می کند.

عوامل مختلفى در بروز جرم مى تواند تأثيرگذار باشد كه تعداد يا ميزان اهميت هر يك از اين عوامل در جوامع گوناگون به دليل وجود تفاوت هاى فرهنگى، اقتصادى و سياسى متفاوت است. اين عوامل را در يك تقسيم كلى، مى توان به سه دسته تقسيم نمود: الف) عوامل فردى يا زيستى از قبيل جنس، سن و اندام؛ ب) عوامل روانى از قبيل بدبينى، پرخاشگرى، زودباورى و ترس؛ ج) عوامل اجتماعى از قبيل خانواده نابسامان، ناسازگارى والدين گروه مرجع، مهاجرت و مطبوعات. بين انديشمندان در زمينه تعداد يا ميزان نقش اين عوامل، اجماع و اتفاق نظر وجود ندارد. هر يك از اين ها با توجه به نوع گرايش و تخصص خود به اين مسأله نظر افكنده و دسته خاصى از اين عوامل را تنها مؤثر در ارتكاب اعمال مجرمانه دانسته يا بيش ترين اهميت را براى آن قايل شده اند. آنچه اين مقال درصدد بررسى آن مى باشد بررسى عوامل اجتماعى جرم است كه چگونه عوامل اجتماعى (محيط اجتماعى، محيط اقتصادى و محيط سياسى) شرايط را براى ارتكاب اعمال مجرمانه فراهم مى كنند.

بسیار قابل تامل است که خداوند به کلام خود نام "ذکر" و رسول خود نام "مذکر" نهاده است و به آیه‌های بسیار برمی‌خوریم که در منطوق آنها آمده است . (ماهوالا ذکرللعالمین). وقتی خداوند پیامبر را، فقط بعنوان مذکر (یادآوری‌کننده) و کلامش را بعنوان یادآوری معرفی می‌کند، می‌توان دریافت که باید در این دو ذکر مفهوم بلند و مهمی نهفته باشد. (فذکر انما انت مذکر). چنانکه می‌دانیم تنها دانستن، یک شخص را به عمل وانمی‌دارد و کمتر کسی است که ارزش را از ضد ارزش تشخیص ندهد. اما در مرحله عمل کمتر کسی است که به ارزشها عمل کند. آنچه آدمی راموفق می‌کند، اراده و همت عالی اوست نه فقط علم او; و چیزی که اراده را نیرو و توان می‌بخشد، ذکر و یادآوری اوست . و ذکر است که ابتدا به قلب و سپس به اعضاء توان می‌دهد. اعتقاد به وجود خداوند اگر در همه نباشد، در اکثریت است ولی کسانی دارای ایمانی نیرومند هستند که، خداوند را بیشتر یاد می‌کنند و او را همیشه حاضر می‌بینند. یک جامعه نیز تابع همین قانون است . یک قوم نیاز مبرم به آگاهی از گذشته خود و کشور خود دارد البته نه فقط به صورت واژگانی در کتابهای تاریخی بلکه گذشته‌ای که برایش قابل رویت و قابل لمس باشد و گذشته آن و نکات مثبت یا منفی آن را یادآوری کند. شکستهای تجربه‌شده را، دوباره تجربه نکند و نقاط مثبت را در خود تقویت نماید و با حفظ آثار گذشتگان، مجد و عظمت آنان را مایه افتخار کند و از بدیهای آنان عبرت گیرد. این آثار نه تنها از لحاظ تاریخی و باستانی، بلکه از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز بسیار حائز اهمیتند آثاری که خاستگاه آن تمدنهای بزرگی چون سومر، آشور، بابل و ... بوده، و تاکنون هستند. باید این آثار را ببینیم تا از تاریخ کشور خود آگاهی داشته باشیم و نظر بیافکنیم بر اقوام گذشته که چه کردند و چه شدند. "قل سیروا فی الارض فانظروا کیف کان عاقبه المجرمین" نمل، 69 ما خود را ایرانی می‌دانیم و وقتی به گذشته ان نظر می‌اندازیم از شکستها متاثر می شویم. برای مثال شخص ایرانی نیست که تاریخ ایران را بخواند و از فساد شاهان گذشته، دلش مالامال از اندوه نگردد. از فسادی که در دربار پادشاهان ساسانی بوده و تا یکی دو قرن حاضر امتداد می‌یابد. هیچ ایرانی غیرتمندی نیست که تاریخ قاجار را بخواند و بر شاهان این دوره نفرین نکند. همچنین در مقابل این اندوه، قلبمان از افتخارات گذشته آن مسرور می‌گردد و به وجود افرادی چون بوعلی‌سینا، فردوسی، مولانا و... افتخار می‌کند. لذا باید به این دوستیها افتخار کرد و از بدیهای گذشتگان عبرت گرفت . هان ای دل عبرت‌بین از دیده عبرکن هان ایوان مدائن را آئینه عبرت داناین سرور و تاثر به خاطر پیوندی است که هر قوم با گذشته خود دارد و آن را جزء خود می‌داند و از هر چندی نسبت به اعمال گذشته، به قضاوت می‌نشیند. آنچه که یک نسل را به نسل پیش از خود پیوند می‌دهد فرهنگ و تمدن است . و آن همچون میراثی از نسلی به نسل آینده منتقل می‌شود. این فرهنگ و تمدن در آثار گذشتگان جای گرفته است . چه اینها صورت کتاب و شعر یا بناها و یا وسایل دیگر باشد و در هر خطی از کتابی و یا سنگی از بنائی، اندیشه‌ای نهفته شده است که ما بی‌نیاز از آن نیستیم. بخصوص سرزمین ایران که در هر زمان کانون و مهد علم و ادب بوده است .