جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫علم قرائت قرآن کريم از قديمي‌ترين علوم قرآني است که در ميان مسلمانان از جايگاه بلندي برخوردار است، و سابقه آن به زمان حيات رسول خدا‌( بازمي‌گردد. اين رساله، با روش کتابخانه‌اي به بررسي جايگاه شيعه در تاريخ قرائات قرآن، و معرفي همه قاريان شيعه در صدر اسلام تا طبقه پنجم پرداخته است. منظور از قرائت آن است که قرآن کريم بر حسب اجتهاد يکي از قاريان معروف که سند آن متصل به پيامبر اکرم‌( مي‌باشد، و به‌گونه‌اي که از نص وحي الهي حکايت کند، تلاوت شود. بررسي‌ها نشان مي‌دهد که تا نيمه اول قرن سوم، بيش از 50 نفر از علماي قرائت، و قاريان مشهور و غيرمشهور، از دانشمندان و قاريان شيعه بوده‌اند. در ميان اين مجموعه، لااقل 5 تن از صحابه پيامبر، شيعه هستند؛ پس از صحابه، در طبقه دوم حدود 20 قاري شناسايي شد که از تابعين شيعه مذهب هستند. در طبقه سوم حدود 15 قاري، در طبقه چهارم 11 قاري، و در طبقه پنجم 5 نفر از قراء شيعه شناسايي گرديده است. ائمه اطهار‌( نيز اگرچه همگي امام و قاري قرآن هستند، اما از ميان آن بزرگواران، در کتب تاريخي که طبقات قاريان را مورد بررسي قرار داده است، امام حسين(ع) ، امام سجاد‌( و امام صادق‌( به‌عنوان قاري ذکر شده‌اند. از ميان قاريان سبعه که داراي اهميت و شهرت بسيار هستند، چهار نفر يعني عاصم بن ابي‌النجود، ابوعمرو بن علاء، حمزه بن حبيب زيات و علي بن حمزه کسايي شيعه هستند. اما از ميان راويان قرّاء سبعه، تنها حفص شيعه بوده است. بر اساس نظر مشهور، قرائت رسمي قرآن از صدر اسلام تا کنون، همين قرائت حفص به‌روايت از عاصم مي‌باشد که مانند بسياري از قرائت‌هاي هفت‌گانه، سند آن به امام علي(ع) و از طريق آن حضرت، به پيامبر گرامي اسلام(ص) منتهي مي‌شود.