جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تاریخ قم، کتابی درباره تاریخ قم از حسن بن محمد بن حسن قمی، در قرن چهارم است، این اثر یکی از معتبرترین آثار درباره تاریخ شهر قم محسوب می‌شود.امروزه متن اصلی آن که به زبان عربی بوده، موجود نیست. اما ترجمه فارسی اثر در دسترس است. مؤلف در کتاب خود از منابع متعدد بهره برده و غالباً آن‌ها را نام برده است. تاریخ قم در بیست باب و پنجاه و یک فصل تألیف شده است. ولی ترجمه فارسی موجود فقط شامل پنج باب نخست این کتاب است. از وجوه اهمیت این کتاب، دربرداشتن مطالب بسیاری درباره تاریخ امامیه در ایران است.

این کتاب وضعیت سیاسی حکومت‎ اسلامی در دوران غزوه احزاب (خندق)، دوران پس از وفات نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و شرایط حکومت علوی در زمان امام حسن (ععلیه السلام) را مورد بررسی قرار داده است. سید عبدالستار الجابری نویسنده کتاب «الشیعه السیاسی – غزوه الأحزاب – الدوله العلویه» در مقدمه نوشته است: شیعیان در طول تاریخ از مشکلات، بی عدالتی و ظلم‎های بسیاری رنج ‎برده‎اند و فقط در برخی از دوران‎ها فشار سیاسی بر آنان کمتر شده است.

الشيعة في العصر المغولي (932-1274ق) اثر محمد سعيد طريحى، يك جلد از مجموعه كتبى است كه به نام دائرة المعارف هند به زبان عربى نگاشته شده است. در اين كتاب احوال و شرايط شيعيان هند در دوران مغول مورد بررسى قرار گرفته است. كتاب حاضر شامل يك مقدمه و چهار بخش مى‌باشد كه در آن حوادث و اتفاقات زمان تيمور لنگ، بابر شاه، همايون و جلال‌ الدين اكبر به تفكيك ذكر شده است.

«الشيعة و ظلم السلاطين (من فتنة السقيفة إلى هدم القبّتين)»، از آثار دكتر محمد محمود المندلاوى است كه در آن به بررسى ستمگرى‌ها و فتنه‌هاى حاكمان در بر ضدّ شيعيان از زمان رحلت پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تا دوران معاصر پرداخته است. نويسنده كتاب را يك سال بعد از واقعه تلخ و غم‌انگيز انفجار در حرم مطهر امامين عسكريين (علیهما السلام) (2006م.) در سامراء پديد آورده است. نويسنده در اين كتاب مباحث متعددى را در پانزده فصل بيان كرده است؛ وى مباحث را با موضوع فتنه و خلفاى راشدين آغاز و حكومت‌هاى اموى، عباسى و... را تا عصر صفوى و سپس فتنه وهابيت و عصر مماليك در بغداد و در آخر انفجار مرقد امامين عسكريين (علیهما السلام) در سامراء را مورد بررسى قرار داده است.

الشيعة في شمال أفريقيا اثر جاسم عثمان مَرغى، پژوهشى در زمينه تاريخ شيعه در شمال آفريقا، سودان، ليبى، تونس، الجزاير، مغرب و موريتانى است. كتاب با مقدمه نويسنده آغاز و مطالب در عناوين متعدد و متنوعى ارائه شده است. نويسنده در اين اثر درباره دولت‌هاى ادريسيه و مهديون كه دولت‌هاى شيعه اثناعشرى بودند، و فعاليت‌ها و حوادت دوران آنان بحث كرده است. سپس به بحث درباره دولت فاطميان كه به مهديه و علويه نيز شهرت داشتند و بر سرزمين‌هاى غرب جهان عرب حاكم بودند پرداخته است. وى همچنين زندگى بزرگان و اديبان برجسته‌اى را كه در گسترش و تكريم شيعه نقش داشته‌اند را شرح داده است

الشيعة في العالم صحوة المستبعدين و استراتيجيتهم اثر نويسنده فرانسوى فرانسوا تويال، كتابى است در بررسى وضعيت شيعيان جهان. اصل كتاب به زبان فرانسوى و در سال 1992م نوشته شده و به قلم نسيب عون، به عربى ترجمه شده است. آنچه باعث اهميت كتاب گرديده، آن است كه نويسنده آن جزء مستشرقين بوده و از نزديك با كشورهاى اسلامى و شيعى آشناست . كتاب با سه مقدمه از ناشر، مترجم و نويسنده آغاز و مطالب در دو قسمت ارائه شده است: در ابتدا وضعيت شيعيان ايران و سپس شيعيان عرب مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. آنچه باعث برترى كتاب بر ساير آثار مشابه شده و از جمله خصوصيات آن به شمار مى‌رود، كوشش نويسنده در ارائه نقشه كامل جغرافيايى، سياسى و استراتژيك از مذاهب شيعه و اهل آن در دنياى معاصر مى‌باشد

«تاريخ الشيعة في ساحل بلاد الشام الشمالي» اثر هاشم عثمان، بررسى شيعه و ادوار تاريخى آن در سواحل شام مى‌باشد كه به زبان عربى و در سال 1414ق نوشته شده است. كتاب با مقدمه نويسنده آغاز و مطالب در چهار فصل تنظيم شده است. نويسنده در ابتدا به تعريف حدود سرزمين‌هاى شام قديم و مخصوصاً ساحل بلاد شام پرداخته‌است. وى پس از بررسى اصل نامگذارى شيعه، اسمايى كه بر شيعه اطلاق گرديده را توضيح داده و سپس از نحوه ظهور و شكل‌گيرى شيعه و ادوار تاريخى كه شيعه در آن نواحى داشته سخن گفته است. در آخرين فصل كتاب بعضى از اعلام شيعه كه در اين مناطق زندگى مى‌كردند، همراه با تأليفاتشان معرفى گرديده است. برخى از اين افراد عبارتند از: شريف عبدالله (1395ق/ 1975م) صاحب كتاب‌هاى «صدق الخبر في خوارج القرن الثانى عشر» و «حكم مبتدع معتقدات القاديانيين» و شيخ عبدالعزيز كنعان صاحب «مكانة الاخلاق».

«ارشاد العباد الی استحباب لبس السواد» اثر جناب آقا میرزا جعفر طباطبایی از نوادگان صاحب ریاض، رساله‌ای فقهی- استدلالی قرن سیزدهم و چهاردهم هجری است که در تبیین ادله و مبانی فقهی پوشیدن لباس مشکی در تعزیت و عزاداری امام حسین و امامان معصوم علیهم‌السّلام می‌باشد. در مقدمه کتاب، گزارشی اجمالی از زندگی نامه، تحصیلات، اساتید، آثار و رساله‌های علمی مؤلف آمده سپس متن رساله با این بحث که پوشش سیاه در نماز به طور مطلق کراهت دارد آغاز شده است. فتوای همه فقهای قدیم و جدید در این مسئله یک سان است و روایات مختلف هم در این باره آمده است. در حواشی، در تبیین این موضوع به دیدگاه و اختلافات فقها اشاره شده و میان عبارات مختلف، مقایسه صورت گرفته است. سپس از حکم پوشش سیاه در تعزیت حسینی بحث شده و استحباب آن ثابت شده است. زیرا تعزیت و عزاداری مورد تاکید روایات است. نویسنده، نحوه استنباط و استخراج حکم کراهت و استحباب را در یک موضوع با دو هدف متفاوت بررسی و تحلیل کرده و روایات و ادله مختلفی از اصول کافی، من لا یحضره الفقیه و دیگر کتب حدیثی نقل نموده است. سپس به تفصیل، مصادیق و نمادها و پوشش سیاه و نحوه انجام این مستحب شرعی را در عزاداری‌ها توضیح داده و از قواعد اصولی و فقهی برای تبیین و تحلیل کمک گرفته است. توضیح مطلب این است که عنوان کراهت و مکروهیت فقط در جایی صادق است که عنوان تلبس بر لباس حزن در ماتم و عزاداری‌ها و دیگر اغراض صحیح بر آن حمل نشود. فی المثل جایی که از پوشش سیاه قصد تجمل و فخر فروشی باشد طبق ادله مستحکم فقهی این لباس غیر شرعی و پوشیدن آن کراهت دارد. نویسنده، به تفصیل از تحقق مفهوم حزن و انجام عزاداری و ارتباط آن با پوشش سیاه بحث کرده و معنای عرفی حزن را تبیین کرده و بر پایه آن پوشش سیاه در عزاداری امام حسین را جزو شعائر شیعی و مستحب دانسته است.

کتاب حاضر به بررسی مباحث عبادی به ویژه روزه در ماه مبارک رمضان می پردازد. نقش روزه در تقویت ایمان، نقش روزه در سلامت جسم و روح، بیداری از خواب سحری، بحث در مورد حضرت علی (ع)، حضرت خدیجه و حضرت فاطمه (س), امام حسن (ع) از مباحث طرح شده در کتاب است.