جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : گزارشی جامع از انکار نه تنها از نظر روانکاوانه بلکه از نظر فلسفی نیز دیده می شود. غالباً حقایق دردناک ابتدا به شکل انکار ظاهر می شوند. آدم باید از چیزی که دردناک است فاصله بگیرد. در انکار، نفی و نیروهای منفی، ویلفرد ور ایکه گزارشی جامع و شفاف از ابعاد روانشناختی و فلسفی انکار می‌سازد، در حالی که از فروید، هگل، لکان، اسپیتز و سوفوکل برای کمک به درک این جنبه اجتناب‌ناپذیر وجود انسان استفاده می‌کند. Ver Eecke ادعای هگل مبنی بر اینکه راه رسیدن به حقیقت مسیر شک نیست، بلکه شاهراه ناامیدی است را تصدیق می‌کند و از طریق هستی‌شناسی هگل از شخص استدلال می‌کند که انکار را می‌توان به عنوان دفاع موجودی خواستار در برابر ناامیدی درک کرد. با بررسی نقش نه گفتن در کودکان، ادعاهای فروید در مورد آزادی اراده و پیش نیازهای ضروری آن و ادیپ سوفوکل، ور ایکه این ایده را نشان می دهد که انکار با موقعیت هایی مرتبط است که در آن تصویر شخص از خود در معرض تهدید قرار می گیرد. . او با زندگی‌نامه یکی از همکارانش به پایان می‌رساند تا تجربیات عمیق و غم انگیزی را که انکار پوشش می‌دهد، و کار روانی عظیمی که برای غلبه بر انکار عمیق لازم است، با پاداش نهایی تجربه کردن خود به عنوان تحقق وعده زندگی، برجسته کند. این کتاب بافتی چندوجهی و الهام‌بخش از موضوعاتی را ارائه می‌کند که فلسفه و روانکاوی را به هم متصل می‌کند، یک ملیله واقعی که جنبه‌های بسیاری از منفی‌گرایی را عمیقاً پوشش می‌دهد.» - مروری بر متافیزیک این کتاب نه تنها برای کسانی که مشتاق کشف سوالات فلسفه و روانکاوی در مورد موضوع انسانی هستند، بلکه برای درمانگرانی که مفاهیم روانکاوی را در کلینیک به کار می برند بسیار مفید خواهد بود. - روانشناس-روانکاو ور ایکه مطالعه ای بسیار روشن و عالمانه در نظریه روانکاوی نوشته است که اساساً از فلسفه هگل برای کشف مفهوم فرویدی انکار استناد می کند... از کتاب ور ایکه با دقت نوشته شده چیزهای زیادی می توان آموخت. - نقدهای فلسفی نوتردام این بهترین رساله انکار در ادبیات فلسفی است. - جان میلز، نویسنده ژرفای ناخودآگاه: پیش بینی هگل از روانکاوی «این کتاب نظریه انکار و نفی فروید را به هگل، لاکان و اشپیتز مرتبط می‌کند و نتایجی در مورد ماهیت آزادی و تمامیت انسان ارائه می‌کند که هم از نظر فلسفی جالب و هم از نظر عملی مفید است. دو فصل آخر بحث نظری را بسیار به حوزه زندگی عملی منتقل می کند و باید هم برای درمانگران و هم برای افراد مفید باشد. - ادوارد هیو هندرسون، ویراستار «گرفتار مصلوب: الهیات عملی آستین فارر» در دانشگاه جورج تاون، ویلفرد ور ایکه استاد فلسفه است و همچنین دوره های روانشناسی و روانکاوی را تدریس می کند. او پس از دهه مغز و گفتن «نه»: معنای آن در رشد کودک، روانکاوی، زبان‌شناسی و هگل، پدیدارشناسی و لاکان در مورد اسکیزوفرنی (به همراه آلفونس دو وایلنز) نویسنده همکار هستند.

مدرنیته به شکلی از زندگی و تشکیلات اجتماعی اطلاق می‌شود که عقل خودبنیاد نقاد که پیوسته به بازنگری سنت‌های بشری می‌پردازد، پارادایم اصلی آن را تشکیل می‌دهد. این پدیده در غرب زاده شد و به‌تدریج وارد سرزمین‌های دیگر شد. ورود این سبک تفکر به ایران، واکنش‌های متفاوتی در پی داشت. برخی از روشنفکران سعی کردند با کنارنهادن ارزش‌های دینی و سنتی و تقلید از غرب، نظمی مدرن و سکولار را بنیان گذارند. در مقابل، نواندیشان دینی که عمدتاً در دهۀ چهل و پنجاه شمسی رشد چشمگیری داشتند، با این برداشت مخالفت و تلاش کردند با تمسک به ارزش‌های دینی و مصلح‌کردن آن با باورهای مدرن نامتناقض با اسلام، مانع هجوم اندیشه‌های غربی به فرهنگ و تمدنشان شوند. در این پژوهش، براساس سه‌گانۀ لاکانی، تأثیر ذهنیت مدرن بر نظم سیاسی-اجتماعی مطلوب امام خمینی (ره) را به روش توصیفی-تحلیلی مورد کنکاش قرار می‌دهیم. دیدگاه امام خمینی (ره) به‌مثابۀ یکی از نواندیشان دینی برجسته دهۀ چهل و پنجاه شمسی، در رابطه با غرب مبتنی بر نقد جنبه‌های استعماری و اومانیستی آن است؛ کما اینکه برخی از اصول تمدنی آن را با تفسیری دینی که خود از آن ارائه می‌کند، قبول می‌کند و از آن‌ها برای تدوین نظم سیاسی اجتماعی متعالی مدنظرش بهره می‌گیرد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که امام (ره) به‌منظور مقابله با اقدامات هنجارستیز و مدرن‌مآبانۀ شاه که در راستای ترویج امر واقع بود، درصدد بازسازی امر نمادین با محوریت یک نظام سیاسی مبتنی بر ارزش‌های متعال دینی برآمد.

یکی از کهن‌ترین نظریه‌ها دربارۀ سرشت هنر، نظریۀ «تقلید» (هنر به‌منزلۀ تقلید طبیعت) است. نخستین‌بار افلاطون مبانی نظری این نظریه را ازحیث فلسفی بررسی کرد. آنچه در موضع افلاطونی درخصوص ماهیت میمه‌سیس محوریت دارد، فاصلۀ وجودی میان اصل و روگرفت است. این رویکرد در تاریخ فلسفه موجب واکنش‌های متفاوتی شده است. هانس گئورگ گادامر در دورۀ معاصر، به‌تأسی از مبانی هرمنوتیک فلسفی خودش به ارزیابی مسئلۀ میمه‌سیس و رویکرد افلاطونی پرداخته است. او برخلاف افلاطون، حیث وجودی و معرفتیِ روگرفت را در نسبت با اصل در مرتبۀ نازلی قرار نمی‌دهد؛ بلکه به‌باور او، خودِ روگرفت ازحیث «سرشاری و فزونی در وجود» و بازنمایی «معنا» می‌تواند نقش اصل را بازی کند. برپایۀ این نگرش، ما به‌جای اینکه روگرفت را براساس اصل بسنجیم، این خود روگرفت است که می‌تواند بینش ما را نسبت به اصل (یا واقعیت) و حتی خودمان هم متحول سازد. براین‌اساس، اثر هنری، حتی اگر روگرفت چیزی هم باشد، باز می‌تواند موجب «بازشناسی» شود. در نوشتار حاضر ضمن شرح موضع ضدافلاطونیِ گادامر درخصوص رابطۀ اصل و روگرفت در حوزۀ هنر، با تکیه بر برخی از آثار مرتبط او، به ارزیابی نگرش او پرداخته می‌شود و نشان داده می‌شود که او باوجود تأکیدش بر نقش مستقلِ روگرفت، گهگاهی ناخواسته به همان موضع افلاطونی بازمی‌گردد.

ترجمه ماشینی : در پاسخ به «چرخش عینی» در حال انجام در علوم انسانی و اجتماعی معاصر، مقالات در درس موضوعی یک مورد پایدار برای اهمیت مداوم - در واقع، ضروری بودن - مقوله موضوع برای آینده تفکر ماتریالیستی ارائه می‌کنند. دست اندرکاران این جلد، از جمله ویراستاران، و همچنین اندرو کول، ملادن دولار، ناتان گورلیک، آدریان جانستون، تاد مک گوان، بورنا رادنیک، مولی آن روتنبرگ، کاترین ون ورت، و با رویکرد به مسائل از طریق چارچوب هگل و لاکان، به مسائل مربوط به این کتاب می پردازند. آلنکا زوپانچیچ - که بسیاری از آنها در خط مقدم پژوهش های هگل و لاکان معاصر قرار دارند - با متفکران نوویتالیست موافق هستند که واقعیت مادی از نظر هستی شناختی ناقص است و در حالت تبدیل دائمی قرار دارد، با این حال آنها معتقدند که این امر نه به رغم وجود، بلکه، بلکه، صادق است. ، به دلیل موضوع. Subject Lessons با ترکیب عناصر فلسفه، روانکاوی و مطالعات ادبی و فرهنگی، جنبش را برای کنار گذاشتن موضوع به چالش می کشد و استدلال می کند که ماتریالیسم واقعاً قوی بدون در نظر گرفتن تکه کوچکی از واقعیت که موضوع است، نمی تواند وجود داشته باشد.

ترجمه ماشینی : این ایده که معرفت باید بر فقدان هرگونه ارجاع به یک مطلق استوار شود، امروزه خود را به بی اعتقادی واقعی به امکان مفصل بندی بین دانش و میل تبدیل می کند. در نتیجه، ما شاهد ناپدید شدن هر نوع انتقالی هستیم که بتواند کلام جدید را به پیش ببرد، در حالی که به خود اجازه می دهیم فریفته کلمه سودآور و فراوانی شویم که مخفیانه بر بدهی روزافزون فعلی متکی است. بنابراین، از ما دعوت شده است تا خود را درگیر وظیفه اندیشیدن، به شیوه ای قابل انتقال، به بن بست های کنونی اندیشه انتقادی کنیم - به تعبیر هگل: مفهوم سازی کنیم که چه چیزی ما را به مخمصه فعلی ما نه تنها به عنوان ایراد بلکه به عنوان ابژه مرتبط می کند.

ترجمه ماشینی : از هگل چه می دانیم؟ از مارکس چه می دانیم؟ از دموکراسی و تمامیت خواهی چه می دانیم؟ کمونیسم و روانکاوی؟ ما چه می دانیم که سخنی است که هزاران بار شنیده ایم - یا یک یقین از خود راضی؟ اسلاوی ژیژک - یکی از تحریک‌آمیزترین و پرخواننده‌ترین متفکران عصر ما - با خوانش درخشان خود از هگل، درک سنتی ما را تغییر می‌دهد، هر کلیشه‌ای را تحمیل می‌کند و هر اعتقادی را تضعیف می‌کند تا زمینه را برای راه‌های جدید پاسخ به این سؤالات روشن کند. وقتی لاکان هگل را «عالی‌ترین هیستریک» توصیف می‌کند، به شیوه‌ای اشاره می‌کند که هیستریک سؤال می‌کند، زیرا او میل خود را چنان تجربه می‌کند که گویی میل دیگری است. در فرآیند دیالکتیکی، سؤالی که از دیگری پرسیده می شود از طریق چرخشی بازتابی حل می شود که در آن سؤال به عنوان پاسخ خود شروع به کار می کند. ما هگل را به نظریه پرداز انتزاع و ارتجاع تبدیل کرده بودیم، اما ژیژک با خواندن هگل با لاکان، از هگل انضمامی و انقلاب - خود و آینده - رونمایی می کند. این اثر اولیه و خیره کننده اصیل ژیژک بینشی منحصر به فرد از ایده هایی ارائه می دهد که از آن زمان به نشانه های بارز تفکر بالغ او تبدیل شده اند. برای هر کسی که به نظریه انتقادی، فلسفه و اندیشه اجتماعی معاصر علاقه دارد، بسیار جالب خواهد بود.

«نظرة في كتاب الصراع بين الاسلام و الوثنية» اثر علامه شيخ عبدالحسين اميني متوفاي سال 1390 ق. تأليف قرن 14 هجري به زبان عربي مي‌ باشد كه با تحقيق و آماده‌ سازي محمد حسون و با انگيزه: پاسخ به شبهات طرح شده عليه مذهب شيعه در كتاب «الصراع بين الاسلام و الوثنية» به چاپ رسيده است. كتاب حاضر در حقيقت بحثي است از سوي علامه اميني كه با استفاده از مهم‌ ترين منابع معتبر نزد مسلمانان در رد كتاب «الصراع بين الاسلام و الوثنية» عبدالله علي قصيمي؛ كتابي كه تهمت‌ ها و افترائاتي را عليه اهل بيت عليهم السلام‌ و شيعيان مطرح نموده است. علامه اميني نام اين كتاب (الصراع بين الاسلام و الوثنية) را گوياي روحيات و حالات دروني نويسنده كتاب دانسته كه درونيات خويش را در كتابش منعكس ساخته و با چنين نام‌ گذاري جنايتي بزرگ در حق بخش بزرگي از مسلمانان كه متشكل از ميليون‌ ها مسلمان شيعه كه در طليعه آن گروهي از صحابه و تابعين هستند روا داشته و با اين كار خويش سعي نموده تا بذر نفاق و كينه را در دل‌ هاي شيعه و اهل سنت بپاشد.