جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مسینی ایده‌های خدا را در فلسفه مدرن از جمله دکارت، هیوم، کانت و هگل بررسی می‌کند و اهمیت معاصر آن‌ها را برای تفکر درباره خدا نشان می‌دهد. در نهایت، اندیشه هگل بزرگترین فرصت برای درک رابطه و تفاوت بین فلسفه و الهیات است. از نظر هگل، خدا به عنوان «استعلای درونی» درک می شود و این بالاترین دستاورد فلسفه مدرن است، برخلاف الهیاتی که خدا را متعالی ناب در ایمان می بیند.

ترجمه ماشینی: متکلمان اواخر عصر روشنگری آلمان در نقد عقل محض کانت دفاع عقلانی جدیدی از ایمان مسیحی خود دیدند. در واقع، نظریه انتقادی کانت درباره معنا و قانون اخلاقی، روح این ایمان را به کلی زیر و رو کرد. این مطالعه چالش برانگیز جدید، سهمی را که نقد عقل محض در این تغییر معنا انجام داده است، بررسی می کند. جورج دی جووانی بر خصلت انقلابی اندیشه انتقادی کانت تأکید می‌کند، اما همچنین نشان می‌دهد که چگونه این تفکر گروگان مفروضات متافیزیکی غیرقابل توجیهی بود که باعث سردرگمی زیادی شد و نقد اول را در برابر جذب مجدد در شیوه‌های فکری معمولی فلسفه عامه عصر روشنگری آسیب‌پذیر کرد. از جمله ویژگی‌های بارز این کتاب می‌توان به تفاسیر ظریف ژاکوبی و راینهولد، توضیحی شفاف از اندیشه‌های اولیه فیشته، و شرح نادر و مفصلی از فلسفه عامه عصر روشنگری اشاره کرد.

ترجمه ماشینی: موضوع من نظریه پیشرفت تاریخی کانت است. رویکرد من در درجه اول متنی و متنی است. من سه مقاله مهم کانت در مورد این موضوع را با جزئیات تجزیه و تحلیل می کنم: "ایده ای برای یک تاریخ جهانی"، بخش سوم نظریه و عمل" و بخش دوم از تضاد دانشکده ها. من توجه ویژه ای به بحث کانت-هردر در مورد پیشرفت می کنم، اما در مورد روسو، مندلسون، هگل و دیگران نیز بحث می کنم. من از جانب کانت، دلیل محکمی برای نظریه پیشرفت او ارائه می کنم، به ایرادات اصلی که به آن وارد شده است می پردازم. اینها عبارتند از: (1) غایت شناسی تاریخی نامنسجم است (تاریخ نمی تواند هدف داشته باشد زیرا هیچ کنشگری عمدی در سطح تاریخی وجود ندارد). (2) غایت‌شناسی تاریخی اخلاق را تضعیف می‌کند (اگر اوضاع به هر حال بهتر می‌شود، چرا باید برای بهتر کردن آنها تلاش کنم؟) (iii) پیشرفت مستلزم «ناعادلانه زمانی» است (اگر اوضاع در حال بهتر شدن است، آیا این بدان معنا نیست که نسل‌های قبلی یک معامله خام به دست می‌آورند؟). (IV) پیشرفت گونه را به "بی نهایت جعلی" می کشاند (آیا بهبود بی پایان به طور بی پایان رضایت بخش نیست؟) (v) پیشرفت به یکسان سازی مضر می رسد (آیا حذف رویه ها و ارزش های سنتی جهان ما را فقیر نمی کند؟) (vi) ایده پیشرفت فقط دین "سکولاریزه" است (و باید بر این اساس رد شود). در رابطه با (vi)، من بحث لویت-بلومنبرگ را در نظر می‌گیرم و در مورد موضوع «سکولاریزاسیون» به نتایج کلی می‌پردازم. در ارتباط دادن اینها با کانت، من برای موضع زیر استدلال می کنم: (الف) نظریه پیشرفت او چیزی بیش از یک مذهب سکولاریزه شده است. (ب) تا جایی که بتوان آن را در قالب تز سکولاریزاسیون توصیف کرد، این نشان دهنده تلاش «انتقادی» او برای عقلانی کردن مسیحیت است. ج) در هر صورت، اندیشه پیشرفت به هیچ وجه توان عقلانی دین را از بین نمی‌برد و بنابراین نباید آن را جایگزین دومی دانست.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه ارائه گزارشی از دیدگاه کانت درباره خودآگاهی است. من از منظر فلسفه کانت به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهم که خودآگاهی چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه در ایجاد دانش مشارکت دارد. من استدلال می کنم که دیدگاه کانت در مورد خودآگاهی در دو خط استدلال توسعه یافته است. در مورد اول، خودآگاهی با توضیح اینکه چگونه مقولات لزوماً با موضوعات تجربه مطابقت دارند محدود می شود. تفکر - تجلی خودآگاهی برتر - تا آنجا که مقولات رابطه ای بین بازنمایی ها و ابژه های آن برقرار می کنند، عینی نشان داده می شود. این نکته به توضیح ویژگی اصلی دیدگاه کانت درباره خودآگاهی کمک می کند: خودکفایی آن. خودآگاهی به دلیل امکانش به معیارهای تجربی برای شناسایی موضوع تجربه نیاز ندارد. خط دوم استدلال مربوط به این است که مقولات در کارشان چه شرایطی دارند. کانت از این نظر مدعی است که ادراک استعلایی زمینه پیشینی همه مفاهیم است و این موضوع مفهوم سوژه استعلایی را در بر می گیرد. من نشان می‌دهم که ادراک استعلایی، در لباس سوژه استعلایی، آن زمینه است که جنبه عملکردی حرکات یک عامل جسمانی را ممکن می‌سازد. با این حال، این عامل باید جسمانی در نظر گرفته شود، و بنابراین حرکات او توانایی توسعه تکنیک های لازم برای قضاوت اشیاء مستقل را آشکار می کند. این مطالعه با پس زمینه دکارت گرایی و تجربه گرایی کلاسیک انجام شده است. ادعاهایی که از تحلیل کانت از ادراک استعلایی در دو خط استدلال به دست می‌آیند، به فرد اجازه می‌دهد در نهایت، این نکته کانت را روشن کند که پیشینیان او خودآگاهی را با خودشناسی اشتباه می‌گیرند.

ترجمه ماشینی: غلبه بر بر الهیات مجموعه ای خیره کننده از مقالات مرولد وستفال، یکی از فیلسوفان دین قاره ای برجسته آمریکا است که در آن وستفال ماهیت و ساختار یک فلسفه مسیحی پست مدرن را به دقت بررسی می کند. وستفال که با وضوح و جذابیت مشخصی نوشته شده است، مطالعات استادانه ای را در مورد سخنرانی های اولیه هایدگر در مورد پل و آگوستین، ایده هرمنوتیک، شلایرماخر، هگل، دریدا و نیچه ارائه می دهد، همه در خدمت ایجاد استدلال او مبنی بر اینکه تفکر پست مدرن ابزاری ضروری برای ارائه می دهد. بازنگری در ایمان مسیحی کتاب «غلبه بر الهیات» که باید برای هر دانشجو و استاد فلسفه قاره‌ای و فلسفه دین خوانده شود، مجموعه‌ای ارزشمند است که چهارده مقاله تحریک‌آمیز و روشن یکی از مهم‌ترین متفکران امروزی فلسفه آمریکا را در یک مکان گرد هم آورده است.

ترجمه ماشینی: جابه‌جایی‌های کانتی خوانش جدید مهمی از نوشته‌های ژاک دریدا درباره دین و اخلاق ارائه می‌کند. ادیس میلر استدلال می‌کند که متون متأخر دریدا درباره دین، پرسشی درباره معنا و امکان «فلسفه دین» است. این اولین کتابی است که به طور کامل ادعای دریدا را در «ایمان و دانش: دو منبع «دین» در محدوده‌های عقل به تنهایی» درگیر می‌کند که ژست کانتی مذهب متفکر را «تنها در محدوده عقل» جابه‌جا می‌کند. میلر اصطلاحات این «جابه‌جایی» را مشخص می‌کند و کار دریدا را تلاشی برای اجرای چنین انتقالی می‌خواند. در طول راه، او زمینه جدیدی را در بحث ساختارشکنی و اخلاق مطرح می کند و نشان می دهد - برخلاف تفسیرهای اخیر از آثار دریدا - که لحظه ای اخلاقی در نوشته های دریدا وجود دارد که بدون در نظر گرفتن نقش تعیین کننده اخلاق کانت نمی توان آن را به درستی درک کرد. . نتیجه، پایدارترین نمایشی است که تاکنون از کمک ضروری کانت به اندیشه دریدا ارائه شده است.