جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سنجش خرد ناب یا نقد عقل محض یا نقد اول نخستین کتاب از سه‌گانهٔ فلسفه انتقادی از ایمانوئل کانت است که اولین‌بار در سال ۱۷۸۱ چاپ شد. این کتاب مهم‌ترین اثر کانت است و دربارهٔ ویژگی‌های عقل و توان آن در شناخت متافیزیک است. کتاب شامل بخش هایی نظیر حسیات استعلایی و منطق استعلایی است، بخش دوم در برگیرنده تحلیل استعلایی و دیالکتیک استعلایی است.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه ارائه گزارشی از دیدگاه کانت درباره خودآگاهی است. من از منظر فلسفه کانت به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهم که خودآگاهی چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه در ایجاد دانش مشارکت دارد. من استدلال می کنم که دیدگاه کانت در مورد خودآگاهی در دو خط استدلال توسعه یافته است. در مورد اول، خودآگاهی با توضیح اینکه چگونه مقولات لزوماً با موضوعات تجربه مطابقت دارند محدود می شود. تفکر - تجلی خودآگاهی برتر - تا آنجا که مقولات رابطه ای بین بازنمایی ها و ابژه های آن برقرار می کنند عینی نشان داده می شود. این نکته به توضیح ویژگی اصلی دیدگاه کانت درباره خودآگاهی کمک می کند: خودکفایی آن. خودآگاهی به دلیل امکانش به معیارهای تجربی برای شناسایی موضوع تجربه نیاز ندارد. خط دوم استدلال مربوط به این است که مقولات در کارشان چه شرایطی دارند. کانت از این نظر مدعی است که ادراک استعلایی زمینه پیشینی همه مفاهیم است و این موضوع مفهوم سوژه استعلایی را در بر می گیرد. من نشان می‌دهم که ادراک استعلایی، در لباس سوژه استعلایی، آن زمینه است که جنبه عملکردی حرکات یک عامل جسمانی را ممکن می‌سازد. با این حال، این عامل باید جسمانی در نظر گرفته شود، و تا کنون حرکات او توانایی توسعه تکنیک های لازم برای قضاوت اشیاء مستقل موجود را نشان می دهد. این مطالعه با پس زمینه دکارت گرایی و تجربه گرایی کلاسیک انجام شده است. ادعاهایی که از تحلیل کانت از ادراک استعلایی در دو خط استدلال به دست می‌آیند، به فرد اجازه می‌دهد در نهایت، این نکته کانت را روشن کند که پیشینیان او خودآگاهی را با خودشناسی اشتباه می‌گیرند.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه نشان دادن این است که معرفت شناسی کانت در رفع شبهات شکی موفق نیست. این با این استدلال محقق می شود که اگرچه به عنوان ابزاری برای اشاره به اشتباهات آموزه های قبلی مفید است، اما ایده آلیسم استعلایی ابزاری برای تضمین استقلال ذهن دنیای تجربی در اختیار ما قرار نمی دهد. با در نظر گرفتن این موضوع، پایان نامه به دو بخش تقسیم می شود. هدف بخش اول، ارزیابی قاطعیت ایده‌آلیسم استعلایی به‌عنوان یک پیشنهاد معرفت‌شناختی است که به موجب آن واقع‌گرایی تجربی ثابت می‌شود. هدف بخش دوم ارزیابی شواهد ضد شکاکانه ادعایی در ایده آلیسم استعلایی است. بخش اول در 3 فصل تشکیل شده است. در فصل 1، ما ایده‌آلیسم استعلایی را به عنوان تصویری از جهان خارج ارائه می‌کنیم که هدف آن غلبه بر شکست نوعی رئالیسم است که کانت آن را «استعلایی» نامیده است. در فصل 2، خروج کانت از پدیدارگرایی را با در نظر گرفتن دفاع او از شخصیت پیشینی مکان و زمان توصیف می کنیم. در فصل 3، نشان می‌دهیم که مفهوم شهود پیشینی مشکلات غیرقابل حلی برای کانت ایجاد می‌کند تا رئالیسم تجربی را با استفاده از ایده‌آلیسم استعلایی ایجاد کند. قسمت دوم نیز به نوبه خود در 3 فصل تشکیل شده است. در فصل 4، «استقلال استعلایی مقوله‌ها» را بررسی می‌کنیم و بر خلاف نظر استراسون و دیگران استدلال می‌کنیم که کانت برای پاسخ به شکاکان ابداع نکرده است. در فصل 5، "رد ایده آلیسم" را بررسی می کنیم و نشان می دهیم که با برخی از آموزه های اصلی ایده آلیسم متعالی در تضاد است. سرانجام، در فصل 6، ما ادعا می کنیم که استدلال های استعلایی را نمی توان به درستی به کار برد، زیرا آنها شکاک را از توسل به یک برداشت واقع گرایانه استعلایی از جهان خارج باز نمی دارد.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه بررسی مفصلی از رابطه بین ایمان تاریخی و دین عقلانی در فلسفه امانوئل کانت است، به ویژه آنگونه که در کتاب دین در مرزهای عقل صرف ارائه شده است. با توجه به بحث های فلسفی معاصر اخیر در مورد فلسفه دین کانت، هدف این اثر روشن کردن دیدگاه کانت در مورد ایمان وحی است. این ابتدا با طرح بحث معاصر و برخورد کانت با ایمان تاریخی و دین عقلانی تکمیل خواهد شد. سپس این رابطه با پرداختن به دو تناقض ظاهری در رابطه مورد بررسی قرار خواهد گرفت: ضرورت ایمان تاریخی و برابری باورهای تاریخی. از اینجا تصویر کلی تری از این رابطه نشان داده خواهد شد که نقش منحصر به فردی را که ایمان تاریخی در فلسفه دین کانت ایفا می کند و پیامدهایی که برای بحث اخیر و فلسفه دین به طور کلی دارد را نشان می دهد.

ترجمه ماشینی: این نسخه تک جلدی نسخه پشت جلد کتاب الهیات سیستماتیک تیلیچ است که در سه جلد در طول دو دهه منتشر شد. تیلیش، در مجموعه‌ای از الهیات سیستماتیک، به مشکل کلی معنا و بی‌معنای در دوران مدرن می‌پردازد. الاهیات تیلیش که در اواسط قرن بیستم نوشته شده است، بسیار متاثر از تحولات فکری فلسفه های اواخر قرن نوزدهم/اوایل قرن بیستم، از جمله مکاتب فکری مانند پدیدارشناسی (هوسرل، هایدگر، و غیره) و همچنین اگزیستانسیالیسم و ​​در مسائل خاصی مانند "مرگ خدا" گمانه زنی های فلسفی/الهیاتی. الهیات تیلیش همچنین به طور قابل توجهی تحت تأثیر (همانطور تحولات فکری که او بخشی از آن بود) رویدادهای تاریخی بزرگتری مانند جنگ جهانی اول و دوم است. تیلیش، اهل آلمان، در جنگ خندق جنگ جهانی اول، که در آن به عنوان کشیش خدمت می کرد، بی معنی را از نزدیک دید. او همچنین مشکلاتی را در ظهور حزب نازی، نه فقط برای مسائل سیاسی و فرهنگی، بلکه در مسائل الهیاتی (مانند بت پرستی دولت نسبت به خدا) می دید. تیلیش که در طول ظهور قدرت نازی از آلمان خارج شده بود، باقیمانده دوران حرفه ای خود را به تدریس در دانشگاه ها و حوزه های علمیه در ایالات متحده گذراند. این جلد اول از کار اصلی او در الهیات سیستماتیک در سال 1950 تولید شد، زمانی که او در مدرسه الهیات اتحادیه در شهر نیویورک اقامت داشت، که توسط دوست و همکارش الهیات راینهولد نیبور به آنجا کشیده شد. در بخش اول، تیلیش منابع الهیات را همانطور که می بیند - کتاب مقدس (هم متن و هم وقایع پشت متن)، تاریخ کلیسا و سنت، و سنت ها و تاریخ دین در جهان گسترده تر، مورد بحث قرار می دهد. تیلیچ با دیدن تجربه به‌عنوان منبع مشکل دارد، اما ترجیح می‌دهد این موضوع به‌عنوان رسانه‌ای که از طریق آن منابع درک و تحلیل می‌شوند، به‌طور مناسب‌تر دیده شود. تیلیش هنجارها و ماهیت عقلانی الهیات سیستماتیک را معرفی می کند - تیلیش از بسیاری جهات برای فیلسوفانی نوشته می شود که اعتبار الهیات را در دنیای مدرن نادیده گرفته اند. او با تأکید بر جنبه های عقلی و منطقی در نظام خود، وزن بیشتری در آن جامعه دارد. تیلیش همچنین روش معروف خود را برای همبستگی توسعه می دهد، یک سیستم دیالکتیکی درگیر شدن بین موقعیت زمانی و ابدی در یک فرآیند مداوم. تیلیش جنبه‌های مختلف و رابطه عقل و وحی را بررسی می‌کند، از جمله روش‌های تلاش برای معنا بخشیدن به وحی‌ها به شیوه‌ای عقلانی، از جمله آنچه که وحی نهایی را تشکیل می‌دهد. از اینجا، تیلیچ به ساخت‌های هستی‌شناختی خود ادامه می‌دهد - یکی از کلیدهای الهیات کلی تیلیش در اینجا موجود است، که در آن خدا «زمینه وجود» است. برخی تیلیچ را به بی خدا بودن اگزیستانسیال متهم کرده اند، زیرا شنیده اند که تیلیش ادعا می کند که خدا وجود ندارد - در حالی که درست است که برای تیلیش، خدا وجود ندارد، درست نیست که خدا وجود ندارد. تیلیش اصطلاح «وجود» را «آنچه آفریده می‌شود» تعریف می‌کند، و چون خدا موجود مخلوق نیست، خدا نمی‌تواند وجود داشته باشد. بلکه خدا چیزی بزرگتر است، چیزی عمیقتر - زمینه وجودی. خدا همچنین تنها «نگرانی نهایی» مناسب (یکی دیگر از عناصر کلیدی در الهیات تیلیش) می شود - این مفهوم در این جلد نیز توسعه یافته است. بخش دوم در درجه اول مسیح شناسی تیلیش است. تیلیش بخش کوچکی دارد که جلد دوم را به جلد اول ربط می دهد و برخی نکات اصلی را از بخش اول بازگو می کند، اما خیلی سریع به مفاهیم هستی/اگزیستانسیالیسم و ​​الهیات مسیحی می پردازد و از آنجا مفاهیم گناه و بیگانگی انسان را توسعه می دهد. صحنه برای مسیح و نجات / رستگاری در وجود جدید مسیح). از نظر تیلیش، مسئله اصلی عصر، مسئله معناست، و مسیح، به عنوان موجودی جدید، معنادار است، که دارای یکتایی و جهانی بودن است، اما نه به روش های الهیاتی معمولی مسیحی. بخش سوم تیلیش به موضوعاتی از زندگی در روح می پردازد، اینکه چگونه ساختارهای کلامی او از خدا به عنوان نگرانی نهایی و زمینه وجود، که از طریق بیگانگی و رستگاری بشریت از طریق مسیح به عنوان موجود جدید ترجمه شده است، می تواند بر زندگی خود ما تأثیر بگذارد. تیلیش ایده های خودشکوفایی و خلاقیت خود، حضور معنوی در ایمان و عشق، حضور معنوی که در موقعیت های تاریخی متجلی می شود و ابهامات مختلف را توسعه می دهد. این یک نقطه عالی برای بحث در مورد موضوعات جزمی مانند تثلیث گرایی است، ساختاری مشکل ساز حتی برای عقلانی ترین و سنتی ترین الهیات. تیلیش با بحث در مورد آخرت‌شناسی، ایده «آخر زمان» (که با رمان‌های «چپ پشت» اشتباه گرفته نشود) و اینکه چگونه ملکوت خدا در واقعیت گذشته و حال حاضر است، به پایان می‌رسد. این همچنین به موضوعاتی مانند جاودانگی و ابدیت می‌پردازد - تیلیش بیان می‌کند که مسیحیت به طور سنتی مشارکت فردی در زندگی ابدی را بر حسب جاودانگی و رستاخیز می‌دید، اما در واقع جاودانگی یک اصطلاح کتاب مقدسی نیست - این یک ایده افلاطونی است که توسط مسیحیان مورد توجه قرار گرفته است. کلیسا الاهیات تیلیش در مجلدات نوشته شده بود: جلد اول در سال 1950، جلد دوم در 1957 و جلد سوم در سال 1963، چند سال قبل از مرگ تیلیش در 1965. روی هم رفته، این الهیات نشان دهنده یک نیروی الهیات عمده در قرن بیستم است، و یکی که موظف است همچنان برای نسل‌های بعدی تأثیر بگذارد

وجه تمایز ایده‌آلیسم کانت با ایده‌آلیسم جزمی ‌و مادی در نقد اول بطور کامل مشخص است. یک نوع ایده‌آلسیم دیگر که کانت به انکار آن میپردازد؛ ایده‌آلیسم اِشکالی (problematic)(صوری)‌ است که علم انسان به جهان خارج را به واسطه‌ی همین تجربه درونی و مفاهیم می‌داند که آنهم نیازمند استدلال به شیوه تحلیلی است. کانت در مقابل این ایده‌آلیسم، بحثِ ایده‌آلیسم استعلایی را پیش می‌کشد، هر چند بطور کلی با ایده آلیسم صوری یا اِشکالی و روش آن موافقت کامل دارد. سوال اساسی در اینجاست که وجه تمایز انواع ایده آلیسم های مختلف در چه موردی است؟ و وجه برتری از آن کدام نوع است؟ و دلایل این برتری در چه جنبه های است؟ در این مقاله به جنبه های برتری ایده آلیسم استعلایی بر ایده آلیسم مطلق می پردازیم، در عین حال مشکلات جدیدی که دراین باب بوجود می آید را بیان نموده ایم؛ همچنین شوپنهاور و نیچه نقدهای برنده‌ای در بحثِ فی نفسه دارند که در این پژوهش به آنها پرداخته شده است، بخصوص نیچه که معتقدست کانت یک نوع بازی در این مطلب انجام داده است. در تحلیل نهایی به نتیجه رسیدم که کانت علی رغم همه موضوعاتی که برای وجه تمایز خود با ایده‌آلسیم جزمی و اِشکالی ارائه می دهد؛ در باب اعتبار شناخت و تبین وجودات خاص خارجی با مشکلات جدی مواجه میشود.

آیا انسان در عین حال که می‌داند عملی نادرست است به انجام آن مبادرت می‌ورزد؟ پاسخ سقراطی ـ افلاطونی به این سوال منفی است. به نظر ایشان شرط لازم و کافی برای عمل درست و فضیلتمندانه علم به درستی آن است. مفهوم مخالف این آموزه، هم از طرف فلاسفه و هم از دید مردم عادی مورد تردید واقع شده است. افراد بسیاری را می‌بینیم که در حالی که می‌دانند عملی اخلاقا نادرست است، به انجام آن مبادرت می‌کنند. این پدیده متداول را چگونه می‌توان تبیین کرد؟ در این مقاله به تبیین کانت در این خصوص پرداخته شده است. این بررسی عمدتا با محوریت کتاب دین در محدوده عقل تنها، با نگاهی گذرا به بنیادگذاری و در مواضعی مقایسه با آراء افلاطون و ارسطو صورت گرفته است. ترتیب مطالب به این صورت است که پس از تعریف عمل اخلاقا نادرست (شر بنیادی) و به زمینه‌های خیر و شر در انسان پرداخته شده و پس از آن به تبیین کانت از انتخاب شر و نسبت این انتخاب با علم به نادرستی آن بررسی شده و سرانجام نسبت آن با آراء دو فیلسوف بررسی و نتیجه‌گیری شده است.