جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فيض كاشاني (م 1091) از مطالب اصولي و بسيار مهم فلسفي عين اليقين خود گزيده اي ساخته و آن را اصول المعارف نام داده و در ديباچه آن اغراض خود را از تأليف اين كتاب بيان داشته است. مؤلف دانشمند ذريعه نوشته اند: فيض در اين كتاب كوشيده است آراء حكيمان را با مفاد اخبار موافقت دهد. ولي اين گفته خالي از مسامحه نيست، زيرا بطوري كه فيض خود در ديباچه گويد: مقصود وي بطور كلي تطبيق آراء فلاسفه است با شرائع، و از كتاب عين اليقين اصولي را برگزيده است كه براي اين هدف سودمند باشد. اين كتاب شامل ده باب و هريك از بابها شامل چند اصل و چند فصل يا وصل است بدين گونه كه مطالب اصولي هر باب را زير عنوان «اصل» و مطالب متفرعه بر اصل ها را با عنوان «فصل» و «وصل» ياد كرده است، چنانكه در باب اول (وجود و عدم) نخست مباحث اصلي وجود و ماهيت مانند: وجود واجب الوجود و ممكن، هريك را با عنوان «اصل» و سپس مسائل فرعي همچون تشكيك و مانند آن را با عنوان «وصل» و «فصل» ياد كرده، بار ديگر قوس صعود و نزول را با عنوان «اصل» و سپس در ذيل عنوان يك «وصل» و يك «فصل» سخن از مراتب سلسله وجود گفته، آنگاه در يك «اصل» درباره عدم (مقابل وجود) سخن گفته و باب نخستين را پايان بخشيده است. وي خود در ديباچه، روش خود را در تأليف بدرستي روشن نكرده و به اشارتي اكتفا كرده است. اينك فهرست بابها را از آن روي كه جالب و نشان دهنده سبك تأليف است در اينجا به اجمال مي آوريم: الباب الاول: في الوجود و العدم و فيه معرفة الذات. الباب الثاني: في العلم و الجهل و ما في معنا هما و فيه معرفة الصفات. الباب الثالث: في الغني و الفقر و فيه معرفة الاسماء. الباب الرابع: في الماهيات و تعيناتها و فيه معرفة ما سوي الله. الباب الخامس: في المسبب و السبب و فيه معرفة الغايات. الباب السادس: في الطبايع و تجدد ارواحها و فيه معرفة حدوث العالم. الباب السابع: في الحركة و الزمان و المكان و ما يتبعهما و فيه معرفة الازل و الابد و ان الله سبحانه منزه عن الحركة و الزمان و المكان و كذا العالم من حيث المجموع. الباب الثامن: في السماوات و الارض و ما بينهما و فيه معرفة النفوس و العقول و القوي و الملائكة و الجنة و الشياطين. الباب التاسع: في الخير و الشر و اللذة و الالم. و فيه معرفة الثواب و العقاب و الجنة و النار. الباب العاشر: في اصول النشآت و حقايق الموجودات و ارواحها و صورها و قوالبها و فيه معرفة تأويل المتشابه و تعبير الاحلام. «عبدالحسين حائري» اين كتاب در 1089 پايان پذيرفته است اين كتاب تلخيص و گزيده اي از كتاب «عين اليقين» خود فيض است و در ده باب تنظيم شده و در مباحث كتاب بين گفته هاي فلاسفه و اخبار و رويات وارده مرتبطه را جمع مي نمايد در سال 1089 پايان پذيرفته است كتاب ديگري فيض به نام اصول المعارف الدينية در توحيد و نبوت و معاد تاليف كرده كه غير اين كتاب است. «باريك بين، ‌محمد كريم» آغاز كتاب: نحمدالله علي حسن توفيقه و نسأله هداية طريقه و الهام الحق بتحقيقه ... . اما بعد فيقول ... هذه رموز ربانية انجام كتاب: و قوله و ننشئكم فيما لا تعلمون، تم اصول المعارف يوم الاحد و صار هذا الكلام تاريخ تمام الاتمام و كان في سادس شهر جمادي الاولي من ذلك العام [مكتبة اميرالمؤمنين 4/331؛ نشريه 11/726؛ دانشگاه تهران 20/192؛ رايانه آستان قدس]

مفاهیم مسیح و مسیح شناسی در الهیات مسیحی و اسلامی دارای محوریتی هستند که چگونگی تفسیر آنها، بر دیگر ارکان الهیات نیز اثر می­گذارد. این تحقیق که با روش توصیفی-مقایسه­ای به انجام رسیده، می­کوشد تا نظرات اوریگنس اسکندرانی و فیض کاشانی را در این خصوص بیان نماید. از یافته­ها نمایان است که ایشان براساس زمینه­های فلسفی خویش، در پی تجهیز الهیات به عقلانیت بودند و برمبنای بسترهای عرفانی، به نظامی از مراتب تجلیات الوهی اعتقاد داشتند. اوریگنس اسکندرانی و فیض کاشانی هر دو مفسر کتب مقدس بودند و همانندی­ تفاسیر ایشان بیانگر آن است که فهم عرفانی شیعه از جایگاه عیسی مسیح که بر مبنای روایات معصومین علیهم السلام قرار دارد، با گونه­ای از «مسیح­شناسی» که در فضای فکریِ پیش از شوراها در تاریخ مسیحیت وجود داشته، همخوانی دارد.

بی شک یکی از جلوه های عظمت قرآن کریم، گزینش اعجاب آور و هدفمند هر یک از واژگان این کتاب در مرحله اول و چینش هنرمندانه و بی بدیل آنها در کنار یکدیگر، برای تجلی آیات الهی است. یکی از واژگان پرکاربرد و دارای گستره معنایی فراوان قرآن کریم سلام است که در حدود (40) آیه به کار رفته و همخانواده های آن در (73) آیه نمود یافته است. با توجه به تنوع معانی سلام و فراوانی کاربرد آن در قرآن کریم، در این مقاله ضمن تحلیل محتوایی هر یک از سلامهای به کار رفته در قرآن کریم، درباره مشتقات این واژه آسمانی و ارتباط آن با برخی واژه ها نظیر تحیت و امنیت اشاره خواهد شد. در پایان نیز جداولی در زمینه سلام فرستندگان و سلام گیرندگان در قرآن ارایه می شود.

کتاب حاضر دفتر دوم از مجموعه‌ای بیست و چهار جلدی، دربردارنده منتخبی از ترجمه کتاب «راه روشن» یا «المحجه‌البیضاء فی تهذیب‌الاحیاء»، اثر «ملا محسن فیض کاشانی» است. این کتاب سرشار از مواعظ، عبرت‌ها و شواهد مأخوذ از آثار و اخبار صحیح اسلامی است. دفتر پیش‌رو به موضوع عقاید اختصاص دارد. دین متعلق به همه انسان‌هاست و تنها برای گروهی مشخص نیست. اختلاف امر در این حوزه امری طبیعی و حتمی است، زیرا عقل و درک‌ها متفاوت است و زبان‌ها، گرایش‌ها و علوم دین و احکام آن نیز وسیع است.

این مقاله، با بهره گرفتن از روش تحلیلی- مقایسهای، به بررسی مفهوم سعادت و نسبت آن با دین در اندیشه ابنسینا و فیض کاشانی پرداخته است. فیض و ابنسینا با سیاق و بستر مشترک اسلامی نظرات قابل توجه و تاثیرگذاری را در باب سعادت بیان نمودهاند. اما بررسی نظرات آن دو نشان میدهد که فیض در بحث سعادت کاملاً خدامحور بوده و حصول سعادت اخروی و نیل به قرب الهی را از طریق شریعت و تعالیم انبیا الهی امکانپذیر میداند؛ در حالیکه ابنسینا بر معرفت انسانی تاکید میورزد. لذا میتوان گفت که رویکرد ابنسینا به سعادت، فلسفی و رویکرد فیض کلامی و اخلاقی است. همچنین هر دو میان فضایل و سعادت ارتباط وثیقی برقرار میکنند. ابنسینا در تعریف فضایل و رعایت اعتدال، بر محوریت عقل و شایستگیهای انسانی تاکید دارد. اما فیض بر نقش اموری مانند شناخت خداوند، شرع و امداد و عنایت الهی در این ارتباط اهمیت میدهد. هرچند ابنسینا نیز نقش دین، افاضه و وحی الهی را در دستیابی به سعادت مهم تلقی میکند، اما به جای نقشمحوری، جایگاه حمایت کننده برای دین قایل است. برهمین سیاق تکامل انسان در بعد عقل نظری و عملی، مهمترین عامل دستیابی به سعادت انسانی معرفی میشود.

در این نوشتار سعی می شود با روش توصیفی – تحلیلی به انعکاس و مقایسه رویکرد علامه فیض کاشانی و توماس آکویناس در زمینه جایگاه عقل، وحی و ارتباط این مولفه ها با یکدیگر پرداخته شود. فیض کاشانی و توماس آکویناس، به عنوان دو الهی دان تأثیرگذار مسلمان و مسیحی در چهارچوب مبانی دینی خود، برخلاف تصور رایج از الهی دانان، هیچ-گاه منکر معرفت عقلانی نگشته و آنرا نادیده و یا تقبیح ننموده اند. تعبیر این دو الهی دان در باب عقل به نظر دارای شباهت های فراوانی از جمله نقص و بالقوه گی معرفت عقلانی، بسترساز بودن معارف عقلانی جهت آشکار شدن میل طبیعی انسان به شناخت خداوند و نیل به رؤیت الهی است. این تحقیق نشان می دهد صرف نظر از تفاوت هایی که مربوط به بستر فکری این دو اندیشمند است، در نظرات آنها به موارد مشترکی مانند اهمیت و محدودیت تعقل، وابستگی معرفت عقلی به لطف و افاضه الهی، تاکید به برتری معرفت وحیانی بر معرفت عقلی و ترسیم نهایت معرفت ایمانی بر رویت ذات اقدس الهی، مشاهده می شود. البته از نظر هر دو متفکر، علم هیچ گاه به تنهایی تعیین کننده نیست و علم همراه با ارتقاء ایمان، که نتیجه فیض الهی است، منجر به عالی ترین مرتبه ایمانی یعنی وصول به مقام اقدس الهی است.

اصول المعارف مشتمل است بر یک دوره از مباحث مهم فلسفه به روش حکمت متعالیه ملاصدرا و در واقع تلخیص کتاب عین الیقین خود مؤلف است.

یکی از مقوله‌های برجسته در دیوان فیض کاشانی، مفهوم درد و لذت است. فیض، دردهای متعالی و برین را مایة تبدیل و تصعید اوصاف جسمانی به اوصاف روحانی، باعث شکوفایی درونی و به کمال رسیدن انسان می داند. در نقطة مقابل، بی دردی و لذات مجازی را باعث به هم خوردن تعادل روحی و روانی، راهزن لذات باقی و در نهایت موجب تباهی و ضایع شدن عمر می داند. این مقاله به روش تحلیلی به واکاوی و تبیین مفهوم درد و لذت در دیوان فیض کاشانی می پردازد؛ و نیز سیری است در رمز گشایی‌های معرفتی این عارف دردمند، دربارة اهمّیت درد در سیر و سلوک، منشأ درد و لذت، انواع درد و لذت و ... با این نتیجه که انسان‌ها باید با روگردانی از دردهای نازل و فرودین و لذت‌های مجازی و دنیوی، درد و سوزی حقیقی در درون حاصل کنند تا به لذت حقیقی و پایدار که همانا لذت وصال و دیدار خداوند است نایل گردند.

فطرت از مفاهیمی است که در قرآن و روایات اهل بیتb جایگاه رفیعی دارد و شناخت دقیق آن می‌تواند بسیاری از گره‌های معرفتی انسان را بگشاید و جهت زندگی او را معلوم و او در مسیر رستگاری قرار دهد. پرسش اصلی این نوشته آن است که آیا می‌توان با بررسی آرای مفسّران و مُحدّثان به شناخت جامعی از این مهم دست یافت؟ برای این منظور تلاش کرده ایم ضمن بررسی معنای لغوی و اصلاحی واژۀ فطرت، آن را از دیدگاه فیض کاشانی و علامه طباطبایی و با استفاده از روایات، به روش اسنادی- تحلیلی واکاوی کنیم. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد دیدگاه هر دو مفسّر در راستای فطرت توحیدی، مقصد نهایی و نقش انبیا در به‌کمال‌رساندن آن و رابطۀ فطرت و شرع تا حدّی به هم نزدیک است؛ اما در موضوع رهاشدن مردم در ترک اکتساب معرفت به خدا در امور فطری، همچنین علّت فطری‌بودن نبوّت و امامت و زبان فطرت در عالم ذرّ نظر یکسانی ندارند.

هرچند فیض کاشانی از لحاظ قدرت شعری و مفاهیم بلند در اشعار، در رده شاعران بزرگ قرار می گیرد اما در کتابها و تحقیقات مختلف تنها به تحلیل کتابها و آثار دیگر فیض و عقاید او در این کتابها پرداخته شده و به ندرت به بررسی دیوان او پراخته شده و کمتر از عرفان و آرای عرفانی او سخن به میان آمده است. در این رساله سعی شده آرا و آموزه‌های عرفانی او در اشعارش در حد بضاعت نگارنده مورد بررسی قرار گیرد و با دیوان فیاض لاهیجی اندک تطبیقی داده شود. فیض کاشانی و فیاض لاهیجی، این دو داماد ملاصدرا، در اشعار خود با گرایش عمیق به مبانی اعتقادی مذهب تشیع به صورت آگاهانه یا گاهی ناخودآگاه بسیاری از مسائل عرفانی را مطرح کرده اند. در این پژوهش که به شیوه‌ی قیاسی-استقرایی است نگارنده، اطلاعات خود را جمع آوری کرده و با بهره گیری از فنون تحلیل محتوا از نوع کیفی نتایج خود را ارائه داده است، پس از استخراج مولفه‌های عرفانی چون وحدت وجود، عشق و تقابل آن با عقل، فنا و بقا، ولایت، اخلاص و بررسی مقامات و احوال در دیوان ایشان و همچنین طبقه بندی آنها در دسته‌های مشخص نوع و شکل عرفان فیض و فیاض تبیین شده است. اهمیت موضوع این رساله در آن است که نشان می‌دهد فقیه و مفسری بزرگ همچون فیض کاشانی و همچنین دانشمندی چون فیاض لاهیجی به اندیشه‌های عرفانی اهتمام داشته اند و با ظرافت خاص مهم‌ترین مسائل عارفانه را با ریز بینی و احاطه بر جنبه‌های معنایی گوناگون آن مطرح کرده‌اند. البته این موضوع در اشعار فیاض نمود کمرنگ تری دارد. در این بررسی، فیاض را بیشتر شاعری تغزلی و عشق محور یافتیم که مفاهیم عمیق عرفانی در اشعار او به مراتب از اشعار فیض، ظهور و ژرفای بیان کمتری دارد. نخستین بابی که برای رسیدن به موضوع اصلی رساله گشوده شده، آشنایی مختصری است با نام و نسب و زندگی و آثار ایشان. فصل‌های بعد به بررسی مولفه‌های عرفانی پر کاربردی چون فنا و بقا، تقابل عقل و عشق، اخلاص، ولایت، و مقامات و احوال در دیوان این دو شاعر بزرگ پرداخته شده و از این مسیر افکار و شخصیت عرفانی ایشان تا حدی شناسانده شده است.