جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی توسعه دیدگاه های مذهبی فرانسیس بیکن (1561-1626) و تأثیر آنها بر برنامه او برای پیشرفت یادگیری می پردازد. هدف این کتاب این است که با قرار دادن درک او از دین در پیچیدگی زمینه های الیزابتی و استوارت، به مجموعه تا حد زیادی گمراه کننده ادبیات علمی در مورد اعتقادات بیکن بپردازد و نشان دهد که چگونه بیکن مسیر مورد نظر خود را بین ستون های نوظهور پیوریتانیسم و کنفورمیسم هدایت کرد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با بررسی موضوعات مرتبط با مسئله شر، ماهیت ایمان دینی، امکان معرفت عملی و ماهیت فلسفه و نیز رویکرد او به جنبه های مختلف مسیحیت، به بررسی مبانی دینی اندیشه کانت می پردازد. الهیات، مانند کتاب مقدس، آخرت شناسی و مسیح شناسی. متونی از هر دو دوره ماقبل انتقادی و انتقادی آثار کانت مورد توجه قرار می گیرد و تصویری از کانت به عنوان فیلسوفی می سازد که عمیقاً نگران پرورش و حفظ ایمان دینی در محدوده عقل است. پیوندهای بین فلسفه‌های کانت، لایب‌نیتس و پیتیست‌ها نیز مورد توجه قرار می‌گیرد تا بر تعهدات مشترک آنها در استفاده از فلسفه برای تکمیل ایمان اخلاقی تأکید شود. علاوه بر این، استدلال می شود که کانت همچنین نگران مبارزه با خرافات، اشتیاق و بی اخلاقی در کلیسا است، که به عنوان موانعی برای ایمان «واقعی» دیده می شود. از طریق این ملاحظات، ما همچنین چارچوب دینی واقع گرایانه ای را برای بحث در مورد موضوعات دینی در آثار کانت، حتی در فلسفه انتقادی، تشخیص می دهیم. استدلال می شود که فلسفه دین و نظریه اخلاقی کانت نه تنها با مسیحیت ارتدکس سازگار است بلکه مکمل آن است. در نتیجه، تعدادی از خطوط تفسیری معاصر پیرامون فلسفه دین کانت که قصد دارند تعهدات مسیحی نظام انتقادی را کمرنگ کنند، رد می شوند. سپس این بحث‌ها برای ارائه زمینه‌ای برای خوانش دین در محدوده عقل صرف (1793) به‌عنوان نهفته در چارچوب مذهبی واقع‌گرا به کار گرفته می‌شوند. موضوعات تفسیری جاری در ادبیات پیرامون دین در رابطه با این چارچوب مورد بحث قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی: اندرو کوتروفلو نشان می دهد که در پرتو انتقادات تبارشناختی میشل فوکو از مدل حقوقی قدرت، می توان یک مدل پسا حقوقی از نقد کانتی را توسعه داد. کوتروفلو با بازنویسی معضل مشهور زندانی در تئوری بازی‌ها به زبان فوکویی، تکنیک‌های خیانت متقابل را روشن می‌کند که بدن‌ها را آموزش می‌دهد تا خود را برای همدستی با نیروهای انقیاد استدلال کنند. او نشان می‌دهد که چگونه نسخه‌ای از اخلاق کانتی که از نظر تبارشناسی مجدداً فرمول‌بندی شده است، می‌تواند پارامترهای اساسی یک رشته مقاومت در برابر چنین نیروهایی را فراهم کند، و او برای ارزیابی دقیق‌تر از مخاطراتی که در زوال فلسفه به‌عنوان یک شکل‌گیری انضباطی دخیل است، استدلال می‌کند. در طول راه، کوتروفلو خوانش‌های جذابی از مراقبت کانت از اخلاق شخصی ارائه می‌کند که از منابع مفهومی ژیل دلوز، ژاک لاکان و لوس ایریگاری استفاده می‌کند. این تور-د-زور نظریه پردازان اجتماعی را وادار می کند تا در نحوه عملکرد قدرت در دنیای مدرن/پسامدرن ما تجدید نظر کنند.

این نوشتار روش‌شناسی و بنیادهای نظری مدرنیته را در فلسفه‌ی فرانسیس بیکن به‌‌خوانش گرفته است. روش‌شناسی بیکن، تجربی و مبتنی بر مشاهده و آزمون است. او در تقابل با منطق و روش قیاسیِ ارسطو، منطق و روش جدید ارائه داد که به روش استقرایی معروف است. «استقراگرایی» به‌مثابه‌ یک پارادایم، سرآغاز انقلاب علمی بیکن است، ازاین‌رو، وی، از بنیانگذاران روش‌شناسی، علم مدرن و فلسفه‌ی تجربی محسوب می‌شود. تأکید بر سوبژکتیویزم و علم واقعی/ کاربردی، فلسفه‌ی بیکن را سوژه‌محور، تجربی و اومانیستی، و او را در زمره‌ی نیاکان جنبش روشنگری قرار داده است. تئوری «دانش قدرت است»، مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آموزه‌ی بیکن در پیوند معرفت با قدرت است و یگانگی دانایی و توانایی را می‌رساند. موضوع مهم دیگر، اما مسئله «بت‌های ذهنی» یعنی همان تصورات دروغینِ عارضِ بر ذهن است که موانع پیشرفت علم و زمینه‌ی خطاهای ذهن و اندیشه را فراهم می‌آورند. مهم‌ترین یافته‌های این مقاله که به ‌روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته، سوبژکتیویته‌ و نقش زیربنایی بت‌های ذهنی، در جامعه‌شناسی معرفت و مسئله مهم کشفِ حقیقت و تفسیر و تسخیرِ طبیعت است.

ترجمه ماشینی: کارل امریکس در این تفسیر مجدد از کانت و پاسخ پساکانتی به فلسفه انتقادی او استدلال می کند که چنین دیدگاهی از کانت مبتنی بر یک سری تصورات غلط است. او نشان می دهد که اندیشه جانشینان کانت (مانند فیشته و هگل) تعیین شده است. توسط یک مفهوم رادیکال روشنگری از خودمختاری که توسط کارل راینهولد توسعه یافت و این مفهوم مستلزم تحریف جدی رویکرد متواضعانه تر کانت بود.تأثیر راینهولد همچنان تفسیر کنونی کانت را مخدوش می کند.با ارائه اولین مطالعه سیستماتیک از ساختار اساسی کانت واکنش فلسفه انتقادی کانت در نوشته‌های راینهولد، فیشته و هگل، کارل امریکس، پیش‌فرض‌هایی را که بر رویکردهای رایج در مورد مفهوم آزادی، و به تفسیر رابطه روشنگری، کانت و اندیشه پساکانتی حاکم است، به چالش می‌کشد. " این کتاب که یک مطالعه برجسته است، برای همه دانشجویان کانت و همچنین کسانی که در زمینه‌هایی مانند تاریخ فکری، نظریه سیاسی و مطالعات دینی مرتبط با مسائل استقلال و مدرنیته هستند، مورد توجه ویژه قرار خواهد گرفت.» - جکت.

ترجمه ماشینی : این مطالعه صرفاً توضیحی نیست. از این رو، هدف این است که بر اساس این مطالعه، برخی از مسائل مهم برای فهم فلسفه نظری کانت نه تنها مطرح شود، بلکه حل شود. نقطه شروع اولیه شامل طرح این سؤال است: «آیا شهود حساس نقش قاضی عالی را در انحلال توهمات متعالی ایفا خواهد کرد؟» با توجه به متداول ترین تفسیر از «نقد عقل محض»، پاسخ به سؤال فوق مثبت خواهد بود، همانطور که به نظر می رسد در تفاسیر کوهن، استراوسون و نیز مجموعه ای از موارد دیگر که باید شناسایی شوند، چنین است. چنین مفهومی (طبق آنچه در این مطالعه آشکار خواهد شد) در پایان از آن حمایت خواهد کرد که تمام سؤالات متافیزیک سنتی (پیش کانت) توسط کانت به عنوان نامشروع محکوم می شود، دقیقاً به این دلیل که نمی توان آنها را به صورت حساس مطرح کرد. شهود، شیئی که با ایده هایی که خود ساخته است مطابقت دارد. از این رو، کانت کاری جز طرح نظریه امکان تجربه (زیبایی شناسی استعلایی و تحلیل متعالی) و محدود کردن همه دانش بشری به این حوزه انجام نمی داد، به گونه ای که فرض می کرد پرسش های متافیزیکی نامشروع هستند، زیرا مشمول آن نیستند. مطالبات معرفتی اولیه که در آن به طور کلی بیان شده است. این پژوهش فرض می‌کند که درک این مسئله، که در بالا ذکر شد، ناکافی است، زیرا از این واقعیت غفلت کرده است که در «نقد عقل محض» نه تنها اعلام جزمی، بلکه توجیهی نیز برای این تز وجود دارد. که تمام دانش بشری محدود به حوزه حس (زمینه های امکان تجربه) است. این توجیه چیزی نیست جز نقد توهمات استعلایی که توسط دیالکتیک استعلایی صورت گرفته است. از طریق پارالوژیسم های عقل محض، تضادهای عقل محض و ایده آل عقل محض، قیاسی که به طور طبیعی توسط عقل محقق می شود، به عنوان پایه ای برای ایجاد ناهماهنگی در مورد عدم فرض پیشنهادهای اولیه عقل آشکار خواهد شد. ناکافی بودن خواسته های حساسیت این گونه ناهماهنگی ها توهمات ماورایی وجود روح، جهان (کل پدیده) و خداوند - موضوعات مربوط به روانشناسی، کیهان شناسی و الهیات عقلانی است. ما سعی خواهیم کرد در این تحقیق نشان دهیم که توهم تایید وجود…

ترجمه ماشینی: نقش و جایگاه روان‌شناسی استعلایی در نقد عقل محض کانت منشأ بحث‌هایی بوده است. این اثر استدلال مفصلی را برای بازگرداندن روان‌شناسی استعلایی به جایگاهی مرکزی در تفسیر تحلیل کانت ارائه می‌کند و در این فرآیند پاسخی مفصل به خوانش‌های تحلیلی «ریاضت‌آمیز» ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه، همانطور که از عنوان مشخص است، بررسی مفهوم تیلیش از تجربه دینی در پرتو روش پدیدارشناسی است. تیلیش در رویکردش به مسئله معرفت خدا از سنت آگوستین پیروی می کند و معتقد است که سرنخ هایی از ماهیت اساسی تجربه دینی را در خود انسان می یابد تا در طبیعت یا با استنتاج عقلانی. برای تیلیش سوال کلیدی این نیست که "آیا خدا وجود دارد؟" اما تجربه خدا از نظر تجربه محدود انسانی به چه معناست. برای انجام تحلیل خود از ماهیت هستی‌شناختی وجود انسان به عنوان متناهی و به‌عنوان مطرح‌کننده پرسش خدا (چیزی که می‌تواند دلیل این واقعیت باشد که با وجود همه تهدیدهایی که برای نظم اقتضایی وجود دارد، این نظم پابرجاست و بنابراین باید بر چیزی غیرقابل استوار باشد. تیلیش روش پدیدارشناسی را ابزاری ارزشمند می‌داند. او این روش را بدون انتقاد نمی پذیرد، هر چند بسیار مدیون هوسرل و هایدگر است. تیلیش احساس می‌کند که اگر قرار است پدیدارشناسی ابزار کافی برای الهیات باشد، باید با ارجاع به مکاشفه نهایی (وجود جدید در مسیح) به عنوان معیار نوع تجربه‌ای که باید تحت تحلیل پدیدارشناختی قرار گیرد، «اصلاح» شود. چیزی که تیلیش در رویکرد هوسرل گم می‌کند، هرگونه شناخت اهمیت تجربه انتخاب شده به عنوان هنجاری است. پدیدارشناسی نه تنها باید معانی را توصیف کند، بلکه باید نشان دهد که این تجربه کجا و برای چه کسی اتفاق افتاده است. با این وجود، قبل از اینکه بتوانیم رویکرد خاصی را که تیلیش اتخاذ می کند درک کنیم، باید دانش کلی از چیستی جنبش پدیدارشناختی داشته باشیم، به ویژه همانطور که در نوشته های دو پدیدارشناس که مستقیماً بر تیلیخ تأثیر گذاشتند: ادموند هوسرل و مارتین هایدگر یافت می شود. بر این اساس، بدنه اصلی پایان نامه با فصلی با عنوان «جنبش پدیدارشناختی» آغاز می شود. این فصل با بحث کلی درباره اصول و فنون روش پدیدارشناسی آغاز می شود. در اینجا به این نکته اشاره می شود که یکی از اصول اساسی روش پدیدارشناسی، پرهیز از پیشداوری های پیش فرضی است که رویکرد فرد به موضوع را مخدوش می کند. رایج ترین تعصبی که پدیدارشناسان به آن اشاره می کنند، دیدگاه طبیعی است. این موضوع توسط هوسرل در ایده‌ها به‌طور مفصل مورد بحث قرار می‌گیرد، زیرا او می‌خواهد به این نکته اشاره کند که ما اساساً و اساساً جهان را مستقل و «آنجا» تجربه نمی‌کنیم، به نحوی که تأثیراتی بر یک آگاهی عمدتاً منفعل ایجاد می‌کنیم. در عوض، جهان ما همیشه توسط ارزش‌گذاری‌ها و تغییرات چشم‌انداز خاصی نفوذ می‌کند. این ما را به این فکر می‌کند که آگاهی نقش فعال‌تر و سازنده‌تری در فرآیند شناخت نسبت به آنچه عقل سلیم فرض می‌کند دارد. بنابراین، برای مطالعه عینی جهان و در نتیجه امکان پذیر ساختن فلسفه «علم سختگیرانه» (هوسرل)، باید نگاه خود را از اشیاء طبیعی به سوی ساختارهای آگاهی معطوف کنیم و بر آنچه این امکان را می دهد تمرکز کنیم. برای اینکه ما تجربیاتی را داشته باشیم که به روشی که انجام می دهیم. برای انجام این کار باید «پرانتز»…