جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خطابه های گرد آمده در این کتاب سه مسئله را روشن می کنند: نسبت پدیدارشناسی و ایدئالیسم آلمانی، اخلاق پدیدارشناختی، و مفهوم خدا و تجربه ی دینی نزد هوسرل. این خطابه ها رویکرد شگرف هوسرل به مدارج انسانیت را ترسیم کرده و باب پژوهش عمیقی را درباره ی تأملات اخلاقی۔ دینی او باز می کنند. از حیث تاریخی، هوسرل این خطابه ها را از آن رو ایراد می کند که روحیه ی سربازان بازگشته از جنگ را تقویت کند؛ و از حیث گاهشمار سیر پدیدارشناسی اش، این نوشته ها به برهه ای مربوط می شوند که او ناخشنود از کتاب ایده ها ، بر آن می شود تا در «مسئله ی فردیت» بازنگری کند.

کتاب حاضر یک مونوگرافی است که به رمانتیسم اختصاص دارد هم در تاریخ هنر و هم در تاریخ استتیک. نویسنده کوشیده است در یک مطلب تاریخی مسائل تئوریکی را که برای علم معاصر ما مبرم هستند مطرح نماید. وظیفه ی اصلی اثر حاضر تحقیق تیپولوژیک رمانتیسم است. در این میان نویسنده مناسب دیده است از مرزهای یک هنر خارج شود و یکپارچگی و خصوصیات جریان رمانتیکی را در شکل های مختلف هنر (ادبیات، موسیقی، نقاشی) نشان دهد. توجه اصلی به رمانتیسم آلمانی، فرانسوی، انگلیسی و روسی مبذول شده است (به مطالبی از تاریخ رمانتیسم دیگر کشورها هم تا حدی توجه شده است). ادبیات شوروری در زمینه ی رمانتیسم بزرگ و با اهمیت است. علی رغم اهمیت بسیار تحقیقات دانشمندان شوروی و ثمربخش بودن پاره ای مباحثات گذشته درباره ی رمانتیسم، کتابی نداریم که مجموع مسائل تئوریک استتیک رمانتیسم را همراه با روشن کردن قانونمندی هنر رمانتیکی اختصاصا مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. این کتاب تلاش در جهت تهیه ی چنین اثری است.

فریدریک کاپلستون، با مجموعۀ تاریخ فلسفه‌اش در ایران معروفیت زیادی دارد. کتاب «فلسفه‌ها و فرهنگ‌ها» تشکیل شده از مجموعه سخنرانی‌های او در سال 1978 است. او در این کتاب از این تز دفاع می‌کند که فلسفه‌ورزی یک عمل جدا افتاده از جامعه به عنوان یک کار ثابت نیست، بلکه اتفاقا هر فلسفه‌ای تحت تأثیر شرایط فرهنگی و تاریخی خود است و نتیجتا پویا و متکثر است که چالش‌های خاص وجود انسانی را بازنمایی می‌کند. به طور کلی این کتاب دارای هشت فصل است که در هر فصل به جنبه‌های مختلف رابطۀ فلسفه و فرهنگ‌های مختلف پرداخته می‌شود. در فصل اول کاپلستون به توصیف رابطۀ بین فلسفه و دین، تاریخ و علم می‌پردازد. فصل دوم کتاب به فرهنگ و آیین‌های هندی مانند برهمن و چگونگی تأثیر آن بر فلسفۀ هندی اختصاص یافته است و در فصل بعد فرهنگ و اخلاقیات چینی، شامل بودیسم، تائوئیسم و آراء کنفوسیوس مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است. کاپلستون سپس به سراغ ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) می‌آید و توضیح می‌دهد که چگونه این ادیان منجر به توسعۀ فلسفه در خاورمیانه و همچنین در غرب شده‌اند. پس از این بررسی‌های تاریخی جداگانه، در فصل بعدی کتاب، کاپلستون به مقایسۀ بین فلسفۀ یونان باستان و قرون وسطی می‌پردازد و تفاوت‌ها و شباهت‌های آن دو را که تحت تأثیر فرهنگ و جوامع مختلف بوده است را برجسته می‌نماید. فصل ششم کتاب بررسی فرهنگ و فسلفه در دوران رنسانس تا عصر روشنگری پرداخته است و سپس در فصل هفتم مسائل فلسفی معاصر مانند اگزیستنسیالیسم، فلسفۀ تحلیلی، پدیدارشناسی و مارکسیسم از جهت ارتباطشان با جامعه‌ای که در آن شکل گرفته اند موشکافی می‌گرددند. در فصل آخر نیز کاپلستون به تبیین ضرورت ارتباط بین فرهنگ‌های مختلف و گفتگو بین وجه نظرهای فلسفی متفاوت برای پیشرفت آیندۀ فلسفه می‌پردازد. به طور کلی این کتاب مجموعه‌ای ارزشمند از نظریات و بررسی‌های تاریخی فردریک کاپلستون است که تسلط و دانش زیادی دربارۀ تاریخ و فلسفه دارد. همچنین از آن جهت که کتاب از سلسله سخنرانی‌های کاپلستون تدوین شده است متنی خوانا و روان دارد که خواننده را همراه خود می‌کشاند و او را با ابعاد فلسفی فرهنگ‌های شرقی، غربی و خاورمیانه و عصر جدید آشنا می‌کند.

تصمیم‏های مربوط به روش‏های تأمین مالی می‏تواند تحت‌تأثیر اریب‏های رفتاری مدیران بنگاه‏ها قرار گیرد. اریب‏های رفتاری موجب تصمیم‏گیری غیرعقلایی مدیران شده و انتخاب روش تأمین مالی بهینه را با مشکل روبه‌رو می‏کند. شناخت و ارزیابی اریب‌ها، گام مهمی جهت بهبود تصمیم‏گیری است. باتوجه‌به اهمیت این موضوع، مقاله حاضر با استفاده از فراروش به تحلیل روش‌های ارزیابی اریب‏های رفتاری در مطالعات مرتبط با روش‏های تأمین مالی می‏پردازد. ازنظر موضوع و روش تحقیق در خارج و داخل ایران، این پژوهش دارای نوآوری بوده و به‌عنوان نخستین مطالعه دراین‌باره، می‏تواند زمینه‏ساز پژوهش‏های بعدی باشد. برای انتخاب مقالات، کلیدواژه‏های مرتبط در پایگاه‏های معتبر داخلی و خارجی جستجو و پس از مطالعه، مقالات مرتبط با موضوع پژوهش گردآوری شدند. سپس از میان بیش از 200 مطالعه، تعداد 33 مقاله انتخاب شد. ابتدا روش‏های آماری برای ارزیابی اریب‏های رفتاری در پژوهش‏های منتخب شناسایی و تحلیل شده است. سپس به پایش تعداد تکرار استفاده از روش‌های ارزیابی اریب‏ها در پژوهش‏های موردنظر پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان‏دهنده تنوع کم روش‏های تحلیل آماری درزمینهٔ ارزیابی اریب‏های رفتاری در تأمین مالی است. همچنین، استفاده بیشتر از روش‏ آمار توصیفی در پژوهش‏های منتخب شناسایی شده است.

«مفهوم زمان» یک سخنرانی هایدگر در سال ۱۹۲۴ بود که بعدها با تغییر و ویرایش به صورت کتاب درآمد و آن را کلید ورود به بحث‌های گسترده‌ی کتاب هستی و زمان و جوانه‌ی دریافت‌های منسجم‌تر بعدی او دانسته‌اند. «باریکه‌راه مزرعه» داستان‌واره‌ای از هایدگر است که باز هم دغدغه‌ی «زمان» و «ابدیت» را در آن به خوبی می‌بینیم. شرح دو دیدار هایدگر با اورتگا یی گاست فیلسوف معروف اسپانیایی از نوشته‌های خواندنی اوست. از شعرهای هایدگر تاکنون جز چند نمونه‌ی معدود از زبان‌های غیرآلمانی، ترجمه‌ای فارسی نداشته‌ایم و در این کتاب برخی از آن‌ها را می‌خوانیم که هرچند به نیرومندی فلسفه‌ی او نباشد بارقه‌ای از آن فلسفه را می‌تابانند.

رویکرد چندسطحی به نظریه‌پردازی با درک هم‌زمان پدیده‌ها در سطوح چندگانۀ تحلیل فرصت‌هایی برای توسعۀ نظریه‌های جدید با زمینۀ غنی و تفسیر مؤثرتر داده‌ها فراهم می‌آورد. رویکردهای تک‌سطحی به نظریه‌پردازی قادر به تبیین پیچیدگی پدیده‌ها نمی‌باشند؛ زیرا پدیده‌ها دارای پیشایندها، میانجی‌ها، تعدیل‌کننده‌ها و پیامدهایی هستند که در سطوح مختلف قرار دارند. در حوزۀ کارآفرینی شاهد غلبۀ نظریه‌های تک‌سطحی می‌باشیم. نظریه‌های موجود حوزۀ کارآفرینی سطوح خرد یا کلان را به‌طور مجزا بررسی نموده و با نادیده گرفتن سطح میانی و تعامل میان سطوح نتوانسته‌اند تصویری کل‌نگر از پدیده‌های کارآفرینانه ارائه دهند که منعکس‌کنندۀ پیچیدگی‌های آنها باشد و درنتیجه، بینش‌های صحیح، غنی، جامع و ارزشمند از دل نظریه‌ها حاصل نشده است. در اندک نظریه‌های موجود چندسطحی نیز رویکرد مناسب و جامعی جهت نظریه‌پردازی اتخاذ نشده است. براساس‌این، این پژوهش ضمن تبیین ضرورت و چیستی نظریه‌پردازی چندسطحی و انواع رویکردهای آن، از طریق تحلیل و نقد انواع رویکردهای موجود به ارائه رویکردی بهبودیافته می‌پردازد. در رویکرد بهبودیافته گام‌هایی همچون ظهور پدیده‌های جمعی، شناسایی کارکرد و ساختار پدیده‌ها، قوانین تعامل میان سازه‌ها، انعطاف‌پذیری سطوح، اعتبار سازه‌ها، تأیید یا عملیاتی‌سازی نظریه، تفسیر نتایج و به‏علاوه تحولات و توسعه‌های نوین در این رویکرد مانند نقش افراد در شکل‌دهی زمینۀ سازمانی مطرح می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که نتایج این پژوهش سبب تغییر دیدگاه پژوهشگران تک‌سطحی شده و راهنمای عمل مناسبی را برای نظریه‌پردازان میان‌رشته‌ای و علاقه‌مند به مطالعات چندسطحی ارائه دهد.

ملال برای هایدگر یکی از احوال بنیادین انسان است، اما به چه معنا؟ انسان برای اینکه انسانی اصیل باشد باید انتخاب کند که به دغدغه‌ها و پرسش‌های بنیادین وجودی‌اش بپردازد. این‌کار، به عقیدۀ هایدگر، از طریق یک رخداد روی می‌دهد. آن رخداد را هایدگر یک حال بنیادین می‌نامد که در طی آن پرسش وجود برای انسان به‌عنوان یک دغدغۀ اساسی و نه یک تفریح سرسری مطرح می‌گردد. هایدگر در «هستی و زمان» و در کتاب «مفاهیم بنیادین مابعدالطبیعیه»، از احوالات مختلف بنیادین سخن می‌گوید که یکی از آن‌ها ملال است. به‌نحو کلی، ملال یک حالت عمیق و بنیادین خستگی و کلافگی از این است که چرا همه‌چیز سر جایش است؟ چرا هیچ‌چیز هیچ مشکلی ندارد؟ هایدگر می‌گوید اساسا امکان فلسفه‌ورزی و امکان پرسش از وجود، تنها از طریق احوال بنیادین و استمرار آن تحقق می‌یابد. اما چگونه می‌توان این احوال بنیادین را بیرون کشید و کجا باید حال بنیادین را بیدار کرد؟ آیا اساسا حال‌مندی بنیادین یک امر فرا خواندنی است یا باید بر ما مستولی شود؟ و چگونه می‌توان حال‌مندی بنیادین را از احوال عادی تمیز و تشخیص داد؟ این‌ها بخشی از سوالاتی است که هایدگر قصد دارد در این کتاب به آن‌ها بپردازد. به حق می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های هایدگر در فلسفه بحث احوال بنیادین است. به گفته‌ی خودش، همۀ فلاسفه تا پیش از او از چنین احوالی صحبت کرده بودند اما کسی به تحلیل آن‌ها نپرداخته بود. به واقع کتاب «ملال» را می‌توان بحثی جذاب، خیره‌کننده، دقیق و نو دربارۀ آن احوال عجیبی که احتمالا همۀ ما آن را تجربه کرده‌ایم، خواند.

در سال‌های اخیر، پیاده‌سازیِ سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا با هدف حل چالش‌های اجتماعیِ عمده، در کشورهای مختلفی دنبال شده است. توجه به پیاده‌سازیِ این سیاست‌ها به افزایش بحث‌های نظریِ حولِ این سیاست‌ها و مسائل مختلفِ آن نیز انجامیده است. یکی از معضلات سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا مسئله متمرکز بودنِ تشخیص چالش‌های عمده و تعریف مأموریت‌هاست. این تصور وجود دارد که در سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا، تشخیص چالش‌ها و تعریف مأموریت‌ها باید به‌طور متمرکز و بالا−به پایین انجام شود. رهیافت بالا−به پایین در تعریف مأموریت‌ها از جهات مختلفی موردانتقاد قرار گرفته است. درعین‌حال، از دیدگاه برخی از پژوهشگران هرچند بالا−به پایین بودن را می‌توان ویژگیِ سیاست‌های نوآوری مأموریت‌گرای سنتی دانست، این مطلب در مورد سیاست‌های نوآوری مأموریت‌گرای جدید صادق نیست که هدف اصلی آن حل چالش‌های اجتماعیِ عمده است و این سیاست‌ها جنبه‌های اشاعه‌گرایانه و پایین−به بالا دارند. باوجوداین، نقدهایی نیز بر رهیافت بدیل پایین−به بالا در تعریف مأموریت‌ها وارد است. در این مقاله، پس از بررسی نقدهای وارد بر رهیافت‌های بالا−به پایین و پایین−به بالا در تعریف مأموریت‌های پژوهشی، و با تکیه بر شرایط لازم برای مأموریت‌های پژوهشی، رهیافتی تلفیقی برای تشخیص چالش‌ها و تعریف مأموریت‌ها پیشنهاد می‌شود که به اشکالات رهیافت‌های بالا−به پایین و پایین−به بالا دچار نیست.

به فرایند تبدیل وضعیت‏های انسانی به مشکلات قابل‌درمان، طبی‏سازی گفته می‏شود. در این فرآیند، از علوم زیست-پزشکی برای تبیین آسیب‏های اجتماعی و ارائه راه‏های مرتفع کردن و پیشگیری کمک گرفته می‏شود. سزار لومبروزو پزشک و جرم‌شناس ایتالیایی قرن نوزدهم با تحقیقات خود پیرامون ویژگی‌های جسمانی بزهکاران و تمایزات آنان با دیگر افراد جامعه، یکی از پیشگامان طبی‏سازی جرم و بزهکاری بود و مکتب جرم‌شناسی پوزیتیویستی و دانش انسان‌شناسی جنایی را پایه‌گذاری کرد. در این مقاله می‏کوشیم فرآیند طبی‌سازی جرم را از منظر روش‏شناسی کار وی بررسی کنیم. ازاین‏رو، در گام نخست، نشان می‏دهیم پیش‏فرض بنیادین پژوهش‏های وی مبتنی بر نظریه تکامل لامارک و داروین است. او معتقد بود ویژگی‏های بزهکاران به منشأ آتاویستی دلالت می‏کند که شرایط جسمی- روانی نیاکان دور خود را بازتولید می‏کند. درواقع، جرم علامتی است از غرایز ابتدایی که در مجرم نهفته است و جنایتکاران نمودی از بازگشت به یک نوع اولیه یا مادون بشری از انسان‏ها هستند. شیوه کار وی در این مرحله استفاده از جمجمه‌شناسی و انسان‌سنجی بود. در گام دوم، نشان می‏دهیم روش کار وی در بررسی جرم و بزهکاری، الگوی تفکر پزشکی مدرن درباره آسیب تنی و درمان آن است. لومبروزو می‏کوشید براساس مفهوم نرمال و غیرنرمال در پژوهش‏های آسیب‌شناسی، معیارهایی برای تمییز انسان بزهکار از انسان‏های نرمال ارائه دهد.