جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: پل هورویچ تفسیری از نوشته‌های بعدی لودویگ ویتگنشتاین ارائه می‌کند که از جنبه‌های اساسی با آنچه قبلاً در ادبیات یافت می‌شود متفاوت است. او استدلال می‌کند که این متافلسفه کاملاً ضد نظری ویتگنشتاین است - و نه (همانطور که اکثر مفسران دیگر فرض می‌کنند) شناسایی معنای یک کلمه با استفاده از آن - که اساس بحث‌های او درباره موضوعات خاص در مورد زبان است. ذهن، ریاضیات، دانش، هنر و دین. بنابراین، هدف اول هورویچ ارائه شرح روشنی از دیدگاه بیش از حد تورم زدایی ویتگنشتاین در مورد اینکه فلسفه چیست، چگونه باید انجام شود و چه چیزی ممکن است به دست آورد، ارائه دهد. هدف دوم او دفاع از این دیدگاه در برابر انواع ایرادات است: یعنی نشان دادن فضایل آن، نه صرفاً به عنوان خوانشی دقیق از ویتگنشتاین، بلکه به عنوان برداشت صحیح از خود فلسفه. و سومین هدف، بررسی کاربرد این دیدگاه در موضوعات مختلف - اما در درجه اول برای زبان و تجربه است. یکی دیگر از ویژگی‌های متمایز این رویکرد، پیش‌فرض آن است که ایده‌های ویتگنشتاین را می‌توان با دقت فرمول‌بندی کرد و استدلال‌های محکمی از جانب آن‌ها یافت. این دو فرض راهنما - محوریت متافلسفه ویتگنشتاین، و حساسیت آن به بیان دقیق و پشتیبانی عقلانی - مسلماً بحث برانگیز هستند، اما نه فقط از نظر متن، بلکه با قدرت و معقول بودن فلسفه ای که از آنها حاصل می شود، تأیید می شوند.

این درسگفتارها به زبان انگلیسی است و زیرنویس فارسی دارد.

مقولة اخلاق، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین مسائل در عرصة تعالیم بشری، همواره مورد توجه و بحث قرار گرفته است. بررسی اصول و قواعد اخلاقی و تدوین نظریات متعدد در ‌این حوزه، به منظور یافتن بهترین مدل زندگی، به عنوان یکی از مهمترین کاوش‌های اندیشه‌ای بشر به‌شمار می‌رود. پژوهش حاضر با واکاوی آراء ویتگنشتاین، در حوزة اخلاق، با نظر به شیوة هستی‌نگری وی، به ارتباط‌این مقوله با مبحث زندگی، پرداخته و خوانشی نو از مسیر دست‌یافتن به زندگی معنادار در ساحت اخلاق ارائه می‌نماید. بر ‌این اساس با تحلیل مفهوم زیست اخلاقی در فلسفة ویتگنشتاین به طور خاص، استدلال می‌شود که زندگی اخلاقی-معنادار در نظر وی مبتنی بر به کاربستن ارادة اخلاقی خیر و حل معمای زندگی است که هردو نیازمند اتخاذ دیدگاهی ویژه نسبت به جهان هستند. در‌ این نظرگاه، جهان در ساحتی ازلی مشاهده می‌شود.

مقالۀ حاضر با روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی به مسئلۀ متافیزیک و جایگاه آن در اندیشه‌های ویتگنشتاین می‌پردازد. برای این منظور به چند مطلب اشاره می‌شود: اول اینکه میان اندیشه‌های ویتگنشتاین نوعی پیوستگی وجود دارد؛ دوم اینکه متافیزیک یکی از عناصری است که می‌توان با استناد به آن ادعا کرد که بین اندیشه‌هایش پیوستگی وجود دارد؛ سوم اینکه با تکیه بر دو مورد قبلی، در اندیشه‌های ویتگنشتاین نه‌تنها متافیزیک انکار نمی‌شود، بلکه ضرورت نیز دارد. از آنجا که دغدغۀ اصلی ویتگنشتاین یافتن معنا از طریق پیوند بین زبان و واقعیت بود، تلاش می‌کرد تا نشان دهد زبان با توجه به محدودیت‌هایی که دارد تنها می‌تواند بخشی از واقعیت را معنادار بیان کند. اما بخشی از واقعیت که قابل بیان به وسیلۀ زبان نیست، همچنین وجود دارد و بخش اساسی واقعیت نیز می‌باشد، قابل اشاره و نشان‌دادنی هست. اگر زبان نمی‌تواند از مرزهای تجربه و علم فراتر رود، این بدان معنا نیست که فراتر از مرزهای تجربه و زبان چیزی وجود ندارد. ویتگنشتاین با تعیین قاطع مرزهای زبان و شناخت هم در تراکتاتوس و هم در پژوهش‌های فلسفی نشان می‌دهد واقعیت فراتر از آن چیزی است که زبان بیان می‌کند. در تراکتاتوس اگر با تکیه بر رویکرد اخلاقی بین امور بیان‌کردنی و نشان‌دادنی تمایز می‌گذارد و مفاهیم اساسی چون خدا، اخلاق و دین را جزو امور نشان‌دادنی تلقی می‌کند، در پژوهش‌های فلسفی با تکیه بر رویکرد زیبایی‌شناختی به تعیین مرزبندی بین شناختنی و نشان‌دادنی دست می‌زند. مفاهیم متافیزیکی همچنین با توجه به جایگاهی که ویتگنشتاین به آنها می‌دهد، هنجارهای توصیفی هستند که به نوعی پایه و اساس شناخت تجربی و علمی نیز قرار می‌گیرند. در نهایت می‌خواهیم نشان دهیم که مفاهیم متافیزیکی هم در تراکتاتوس و هم در پژوهش‌های فلسفی نه‌تنها قابل انکار نیستند، بلکه جزو ضروریات اندیشه‌های ویتگنشتاین در رسیدن به معنای مد نظر خود از واقعیت می‌باشند.

ترجمه ماشینی : مرکزی برای هر تفسیری از فلسفه متأخر ویتگنشتاین، درک روش فلسفی و ماهیت چرخشی است که سیر تکاملی او را از کارهای اولیه تا کارهای بعدی‌اش مشخص می‌کند. ماری مک‌گین در مقاله‌های ویتگنشتاین، شک‌گرایی و طبیعت‌گرایی استدلال می‌کند که این تغییر روش‌شناختی در دل خود شکلی بسیار متمایز از طبیعت‌گرایی دارد که ریشه در آثار گوته دارد. این شکل از طبیعت گرایی بر دستیابی به دیدگاهی روشن از پدیده های پیچیده و طبیعی در محیط طبیعی آنها، با نگاهی به توصیف الگوها و پیوندهایی که در نمای ساده هستند، تأکید می کند. به نظر می رسد که ویتگنشتاین از این روش ها برای تبیین مفهومی استفاده می کند که هدف آن حل کردن مسائل و پارادوکس های فلسفی است. این مقالات موضوعات زیر را پوشش می دهند: شک و تردید در مورد دنیای بیرونی. بدبینی نسبت به افکار دیگر؛ دانش و اعتقاد؛ معنی و پیروی از قاعده; حالات روانی و استفاده متمایز اول شخص از مفاهیم روانشناختی؛ رابطه بین فلسفه اولیه و متأخر; و ماهیت طبیعت گرایی ویتگنشتاین.

ترجمه ماشینی : این جلد، کار هانس یوهان گلوک، فیلسوفی که هم به دلیل تفسیر ویتگنشتاین و هم مشارکت‌های فراوانش در بحث‌های فلسفه معاصر مشهور است، تجلیل می‌کند. این کتاب 16 مقاله جدید از فیلسوفان پیشرو و برجسته را که با کارهای گلاک درگیر هستند گرد هم می آورد و با فصلی با عنوان «بازتاب ها و پاسخ ها» به پایان می رسد که در آن گلاک به مخاطبانش پاسخ می دهد. صدای فلسفی متمایز گلاک ترکیبی نادر از رویکرد الهام گرفته از ویتگنشتاین با تمایل به جدا شدن از ویتگنشتاین برای مقابله با مشکلات به روشی آزادانه است. مجموعه گسترده مقالاتی که در این جلد گنجانده شده است، علایق گسترده فلسفی گلاک را منعکس می کند و پتانسیل استفاده از بینش های ویتگنشتاینی را برای پیشبرد بحث های سیستماتیک جاری در فلسفه نشان می دهد. فصل‌ها درباره فلسفه ویتگنشتاین، متافلسفه، حقیقت و زبان، ذهن حیوانات و عاملیت، و دلایل و هنجارگرایی ویتگنشتاین بحث می‌کنند. ویتگنشتاین و فراتر از آن برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی ویتگنشتاین، متافلسفه، فلسفه ذهن، و فلسفه زبان کار می کنند، جذاب خواهند بود.

ترجمه ماشینی : این حجم از مقالات جدید، تفاسیر پیشگامانه ای از برخی از محوری ترین موضوعات فلسفه ویتگنشتاین ارائه می کند. گروهی برجسته از مشارکت‌کنندگان نشان می‌دهند که چگونه اندیشه ویتگنشتاین می‌تواند به نحو ثمربخشی در بحث‌های معاصر در معرفت‌شناسی، متافلسفه و فلسفه زبان به کار رود. این جلد رویکردهای تاریخی و سیستماتیک به روش‌ها و دیدگاه‌های ویتگنشتاینی را با مقالاتی که تجزیه و تحلیل مفصلی را ارائه می‌دهند و برای دانش‌آموزان و همچنین متخصصان در دسترس خواهد بود، ترکیب می‌کند. نتیجه تصویری غنی و روشنگر از یک شخصیت کلیدی در فلسفه قرن بیستم و اهمیت مستمر او برای مطالعه فلسفی است.