جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫در اين پايان نامه با استشهاد به آيات و روايت سعى شده، ثابت شود كه كلام حضرت امام خمينى از آنها الهام گرفته است. اين پژوهش در سه بخش تنظيم شده و ترتيب مباحث در هر يك از آنها بدين قرار است كه نخست بياناتى از آن بزرگوار آمده، سپس شواهد قرآنى و روائى آنها ذكر گرديده است. عنوان بخشهاى اين پايان نامه عبارتند از: عصر خاموشى (سالهاى 13321 ـ 13341 ش)، عصر مقاومت و پايدارى (سالهاى 13341 ـ 13357 ش) و عصر پيروزى (سالهاى 13357 ـ 13368 ش).

‫انبياي الهي به‌عنوان پيام‌آوران عدالت و آزادي، صلح و رستگاري در طول تاريخ الگو و اسوه براي جهانيان بوده‌اند. راه نجات بشر و سعادت او نيز در پرتو هدايت‌اين انسان‌هاي بزرگ ميسر است، و روشن است که آنان نيز اين راه را با استفاده از شيوه‌هاي تبليغي به جهانيان معرفي نموده‌اند؛ پژوهش حاضر با استفاده از آيات قرآن کريم، به بررسي راه‌هاي تبليغ انبيا و تبيين قواعد، تعليمات و رفتارها و گفتارهاي آنان پرداخته است. تبليغ از نگاه آيات قرآن، پيامبران، اهل بيت( و دانشمندان اسلامي جايگاه ويژه‌اي دارد که در يک تقسيم‌بندي کلي، به دو دسته الهي و شيطاني تقسيم مي‌گردد. از اين ديدگاه، يک مبلغ الهي بايد مجهز به علم، عمل، ايمان، عدالت، سعه صدر، توکل، تواضع، روحيه انتقادپذيري و بيان زيبا باشد. انبياي الهي در دعوت به توحيد و نفي شرک، شناساندن معاد و جهان پس از مرگ، عبوديت خداوند، توجه به قسط و عدل، اصلاح جامعه، امر به‌معروف و نهي از منکر، توجه انسان‌ها به زکات و نماز، و توجه به مکارم اخلاقي، اهتمام بسياري داشته‌اند. آنان با شيوه بشارت و انذار، يادآوري نعمت‌هاي الهي، بصيرت، و آگاهي دادن و بيدار کردن وجدان خفته انسان‌ها به تبليغ و ارشاد مي‌پرداختند. اما والاترين شيوه تبيلغي پيامبران، تبيلغ عملي ايشان بود به‌گونه‌اي که آنان اسوه حسنه‌اي براي مردم محسوب مي‌شدند. بر اسا آيات قرآن کريم، خداوند در مورد پيامبراسلام( و حضرت ابراهيم(، و در بررسي زندگي حضرت نوح، موسي و عيسي( به اين امر اشاره دارد که بشر مي‌تواند با پيروي و الگوگيري از آنان قله‌هاي سعادت را فتح نموده و به موفقيت‌هاي زيادي دست يابد. بنا بر اين، عالمان و مبلغان ديني بايد بکوشند تا با آگاهي از شيوه‌هاي تبليغي انبيا، و انتقال فرهنگ صلح و دوستي پيامبران به انسان‌هاي اين زمان، سعادت نويد داده شده را براي همه محقق گردانند.

‫اين پاياننامه در شش فصل تنظيم گرديده است. هدف كلى آن بررسى شيوه سياسى ـ اجتماعى انبياء در قرآن است. در فصل اول، ضرورت مباحث سياسى ـ اجتماعى در قرآن با پنج دليل به اثبات رسيده و در فصل دوم اصول مشترك سياسى انبياءِ مورد بررسى قرار گرفته است. در فصل سوم، عوامل موفقيت انبياء در حركت سياسى اجتماعيشان و در فصل چهارم، موانع سياسى ـ اجتماعى موجود در نهضت انبياء مورد بحث قرار گرفته است. در فصل پنجم، از لغزشها و انحرافات سياسى ـ اجتماعى نهضت انبياء، كه توسط پيروانشان صورت گرفته بود، بحث شده است. در فصل ششم، نهضت پيامبر اسلام صلىاللهعليهوآله در سرزمين جزيرهالعرب و حكومت اسلامى او در مدينه به عنوان بهترين و جامعترين الگوى نهضت و حكومت انبياء معرفى شده است. نتيجهاى كه از اين تحقيق به دست آمده اين است كه: بعثت انبياء صرفا جنبه ارشادى نداشته بلكه آنان در هر عصر خود سياستمداران لايق و شايستهاى بودهاند كه براى اصلاح جوامع بشرى از گمراهى و جهالت قيام كرده و در مبارزات خود داراى حكمت و سيره سياسى خاصى بودهاند.