جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫از عوامل مؤثر در رشد انسان، خیرخواهی است. خیرخواهی از حقوق متقابل بین افراد انسانی به ویژه مسلمانان می¬باشد. و در همه¬ی زمان¬ها و مکان¬ها باید صورت گیرد. که از سه دیدگاه مهم محور زمانی، فرد محوری و موضوع محوری قابل بررسی می¬باشد. افرادی نظیر خود، خانواده، دوستان، مردم و حاکم؛ موضوعی مانند فرهنگ، سیاست، اخلاق و اجتماعی می¬باشد. برای اجرای خیرخواهی نیازمند کاربرد روشهای درست آن هستیم. سه نوع روش در اینجا قابل بررسی است: قلبی، زبانی، عملی. محبّت کردن به دیگران علاوه بر اینکه خاستگاه خیرخواهی است یک روش قلبی نیز محسوب می شود. همچنین است دعای قلبی و امر به معروف و نهی از منکر قلبی. خیر خواهی زبانی مصادیق گوناگونی دارد، از جمله آن¬ها مشورت دادن، انتقاد کردن که غالباً به وسیله زبان صورت می گیرد، تشویق و تنبیه کردن زبانی، امر به معروف و نهی از منکر زبانی، ارائه و معرفی الگوهای مناسب جهت خیرخواهی می باشند. خیر خواهی عملی نیز نظیر: امر به معروف و نهی از منکر عملی و مدارا کردن در مقابل دشمنان و مخالفان اعتقادی ـ سیاسی، می باشد. از سویی دیگر ممکن است خیرخواهی نیز مانند هر عمل نیک دیگر با موانعی روبرو شود، موانع در دو ناحیه¬ی فاعل و قابل مطرح است. مانع فاعلی خیر خواهی مثل: جهل، حسد، هواپرستی، بخل و سخن چینی می باشد؛ و مانع قبول کردن نظیر جهل، غفلت، خودبرتربینی می¬باشد. آسیبهایی که می¬توانند جلوی تأثیر خیرخواهی را بگیرند به دو قسمت آسیب برای خیرخواهی کننده و آسیب روشی تقسیم می شوند. آسیبهای ناظر به خیرخواه مانند عجب و عمل نصیحت را بزرگ دیدن، ترس از افتادن در ریا؛ و آسیب روشی مثل ریختن آبروی نصیحت شونده به خاطر خیر خواهی و انتقاد از او در مقابل دیگران، افتادن در دام تهمت به دلیل افراط در نصیحت و رعایت نکردن حدود آن، می باشند. خیرخواهی آثار فراوانی را در سطح فردی و اجتماعی باقی می¬گذارد. از جمله¬ی آن¬ها اصلاح اجتماع، رفع عذاب قیامت، داخل شدن به بهشت، ایجاد محبت بیشتر بین انسان-ها و ... می باشد. و نیز قبول نکردن آن پیامدهای شومی مثل هلاکت، افتادن در مکر، حسرت و پشیمانی و تسلط حاکمان ظالم بر جامعه، در پی دارد. همچنین خیرخواهی نکردن باعث از دست دادن عقل و کم شدن رحمت الهی و ... می¬شود. در این پایان نامه این مباحث از دیدگاه متون دینی از جمله نهج البلاغه بررسی شده است. کلید واژه: خیرخواهی، نهج البلاغه، نصیحت، امر به معروف، انتقاد، موعظه

‫رساله حاضر در سه فصل تدوين شدهاست. در فصل اول بيان مختصرى درباره كلام خدا شامل نزول قرآن و محتواى آن آمدهاست. در فصل دوم قصههايى از قرآن به ترتيب زير گزارش شدهاند: آدم (ع)، نوح (ع)، هود (ع)، صالح (ع)، ابراهيم (ع)، لوط (ع)، يعقوب (ع)، يوسف (ع)، شعيب (ع)، موسى (ع)، طالوت (ع)، داود (ع)، سليمان (ع)، ايوب (ع)، يونس (ع)، زكريا (ع)، يحيى (ع)، مريم (ع)، عيسى (ع)، اصحاب كهف و اصحاب فيل. فصل سوم به معرفى آثار سعدى كه در آنها قصص قرآن آمده، اختصاص دارد؛ نظير مجالس، گلستان، بوستان، قصائد عربى، ملمعات، طيبات، بدايع، غزليات قديم، صاحبيه و رباعيات."