جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه استدلال می کند که دین کانت در مرزهای عقل صرف (1793) ممکن است برای مسائل مربوط به تغییرات اقلیمی به کار رود. این تز از تفسیر جیمز دی سانسو از فلسفه دین کانت (2011، 2012) استفاده می کند، که استدلال می کند که متن کلیدی کانت در مورد دین، بینشی اجتماعی و سیاسی را منتقل می کند. این پایان نامه هم به جهان بینی سنتی مذهبی و هم به جنبش های سیاسی سکولار درگیر در سیاست آب و هوا می پردازد. این سازمان نیاز به ارزیابی اخلاقی واکنش‌های در حال تکامل این تشکل‌های اجتماعی به بحران آب و هوا را مورد بحث قرار می‌دهد. شکست (تا به امروز) سنت های دینی در رسیدگی مناسب به بحران آب و هوا، و دلایل احتمالی آن، مورد توجه قرار گرفته است. نمونه‌هایی از شکل‌گیری‌های اجتماعی، ایدئولوژی‌ها، و پاسخ‌های دینی مورد بررسی شامل مصرف‌گرایی، الهیات محیطی، انکار تغییرات آب و هوایی با انگیزه مذهبی و الاهیات غیرقانونی، و همچنین جنبش عدالت جوی سکولار است. کانت منشأ بسیاری از مشکلات ما را در قدرت انتخاب و تعیین کننده اخلاق می داند. از این نظر، نظام اخلاقی او از تعبیر نئومارکسیستی «نظام‌های قدرت» متمایز است. تئوری آنچه دی سانسو از آن به عنوان «بازنمایی های مشترک» شناخت «فراحساس» یاد می کند، برای درک پویایی باورها که تشکیلات پیچیده اجتماعی و سیاسی را نشان می دهد مفید است. فلسفه دین کانت ممکن است برای کسانی که تلاش می‌کنند بفهمند چگونه ادیان و ایدئولوژی‌های سیاسی که نمادها و آرمان‌های قدرتمندی را به کار می‌گیرند، در آشکار شدن رویدادهای تاریخی نقش دارند، ارزشمند باشد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با تکیه بر نوشته های اولیه فیلسوف فرانسوی پل ریکور (1913-2005) به بحث های مربوط به ماهیت تناهی انسان کمک می کند. مفهوم تناهی ریکور دارای چندین ویژگی منحصر به فرد است که آن را از بسیاری از مواردی که در گفتمان فلسفی فرانسه رایج بودند (و هنوز هم هستند) متمایز می کند، که تقریباً همه آنها به طور قابل توجهی از کار مارتین هایدگر (1889-1976) متمایز می شوند. در فلسفه ریکور، تناهی انسان را نمی توان از منظری بی طرف متافیزیکی یا مذهبی توصیف کرد. پاسخ‌های ضمنی فرد به پرسش‌های مربوط به دین، خدا و مبدأ جهان بر چگونگی درک شرایط انسانی تأثیر می‌گذارد. هر یک از چهار فصل، متناهی ریکوری را در رابطه با یک حوزه خاص بررسی می کند: حقیقت، تعالی، شر و خلقت. فصل اول نشان می‌دهد که از نظر ریکور، ظرفیت‌های متناهی ما به این معناست که فلسفه جستجوی حقیقت است، با انگیزه‌ی مشارکت در حقیقت، اما هرگز ادعا نمی‌کند که به تکمیل سیستماتیک رسیده است. فصل دوم استدلال می‌کند که، در جایی که تناهی هایدگری، ماندگاری کامل است و بنابراین چیزی جز تناهی نیست، تناهی ریکوری به طور متناقضی به نامتناهی ملحق می‌شود که گشودگی به سوی تعالی را امکان‌پذیر می‌سازد. فصل سوم به طور مشابه، مفاهیم رایج تناهی را به عنوان گناهکار ذاتاً با تلاش‌های دقیق ریکور برای تشخیص تناهی از شر، گناه و گناه مقایسه می‌کند. ریکور از قوه مولد تخیل استفاده می کند تا تصویری از تناهی معصومانه قبل از فساد ارائه دهد. سرانجام، فصل چهارم این مورد را نشان می‌دهد که «تصویر بی‌گناهی» ریکور از روایت کتاب مقدس در مورد خلقت آمده است. آفرینش، از نظر ریکور، یک «نماد» است، به معنای ایده ای برگرفته از فلسفه بیرونی که با این وجود اندیشه را تحریک می کند و درک فلسفی را روشن می کند. من با پیشنهاد روش‌هایی به پایان می‌رسم که از طریق آنها این مطالعه به بحث جاری در مورد رابطه بین فلسفه و دین در آثار ریکور کمک می‌کند. این مطالعه به بررسی نوشته‌های ریکور قبل از «چرخش هرمنوتیک» پس از 1960 و تعامل او با فروید محدود می‌شود. از نظر روش‌شناختی، اندیشه ریکور را در پس زمینه‌ای از سه تأثیر عمده می‌سازد: گابریل مارسل (1889-1973)، کارل یاسپرس (1883-1969)، و مکتب فلسفی بازتابی فرانسوی. این پس‌زمینه سه‌گانه از مزایای برجسته‌کردن عناصری در فلسفه ریکور برخوردار است که وقتی تمرکز بر میراث پدیدارشناختی او است، اغلب نادیده گرفته می‌شوند.