جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی برخی از جنبه های مثبت کلیدی فلسفه دین نیچه می پردازد و در عین حال به نحوه تغییر فلسفه او در کل در طول زندگی اش احترام می گذارد. در پایان، هدف این است که پرتره ای منصفانه از نیچه، فیلسوفی که برخلاف تصور رایج از ضد دین بودنش، به شدت تأثیرات مثبتی را که نوع خاصی از خدایان می تواند بر انسان ها بگذارد، بسازد. من این تز را با این پیشنهاد آغاز می کنم که نیچه پس از کنار گذاشتن «جامعه گرایی مذهبی» اولیه خود، به فردی اشرافی «مذهبی» تبدیل شد که پرورش «تیپ های برتر» را بالاترین هدف خود قرار داد و تلاش کرد راهی برای دستیابی به آن در نوع خاصی از خدایان، چیزی که من آن را "نوع خدایان تایید کننده زندگی" می نامم. سپس، پس از بحث در مورد برخی مسائل تفسیری در مورد نوشته های او به طور کلی، به بررسی مثبت اندیشی دینی اولیه او می پردازم. بعد، من در مورد نگرانی نیچه برای پرورش «انواع برتر» بحث می کنم. من پیشنهاد می‌کنم که تصور او از «انواع بالاتر» بازنمایی نهایی ایده او از «عظمت انسانی» است که قادر به ایجاد عظمت فرهنگی و ارزش‌های جدید «تأییدکننده زندگی» است، که همگی با نگرانی او برای «رنج» مرتبط است. علاوه بر این، برای روشن شدن ماهیت «انواع برتر» در عمق بیشتر، سایر مفاهیم مرتبط با او، یعنی «اشراف» و «تأیید زندگی» را بررسی می‌کنم. در بخش پایانی پایان نامه، همانطور که نشان می دهم چگونه تفکر دینی مثبت و بالغ نیچه بر "نوع خدایان تایید کننده زندگی" تمرکز می کند، ایده او را در مورد ماهیت و تأثیرات این خدایان با اشاره به انتقاد او از مسیحی بررسی می کنم. تصور از خدا در نهایت، من دیدگاه خود را در مورد اینکه چگونه او قصد دارد نوع خدایان تأیید کننده زندگی در پرورش «انواع برتر» کمک کند، ارائه و استدلال می‌کنم.

ترجمه ماشینی : در گفتگوهای علم و دین، زمان اغلب نادیده گرفته می شود. از آنجایی که این پایان نامه زمان و الهیات را در چارچوب الهیات ارائه شده توسط الهیات سیستماتیک پل تیلیش درگیر می کند، گامی در جهت پرداختن به این نظارت است. در این اثر من از روش همبستگی تیلیش به عنوان ساختار فراگیر خود استفاده می‌کنم، روش‌شناسی الهیاتی که به صراحت طراحی شده است تا تکامل مستمر الهیات را در گفتگو با پرسش‌های فوری از فرهنگی که آن الهیات باید در آن دریافت شود، تشویق کند. رویکرد من اساساً رویکردی سازنده است، به این معنی که من نگران اثبات یا رد هیچ ادعای کلامی، فلسفی یا علمی نیستم. بلکه این پایان نامه زمان و الهیات را با هدف پرورش گفت و گوی سازنده درگیر می کند. روش همبستگی شامل مکان یابی دغدغه های فرهنگی خاص، به اصطلاح پرسش فلسفی، و ارائه پاسخ الهیاتی است که به آن پاسخ الهیاتی می گویند. برای این منظور، این تز با فیزیک و متافیزیک زمان، به‌ویژه نظریه‌های نسبیت انیشتین آغاز می‌شود و استدلال می‌کند که این نظریه‌ها دلیل خوبی برای پذیرش نظریه B از زمان است که در آن زمان نمی‌گذرد و واقعیت از یک جهان بلوکی تشکیل شده است. سؤال فلسفی که مطرح می شود این است: چگونه می توان تغییر را در این متافیزیک زمانی ایستا درک کرد؟ این سؤال برای هر دکترین نجاتی که مستلزم تغییر در زمان است بسیار مهم است. سپس به بررسی الهیات سیستماتیک می پردازم، با تمرکز ویژه بر برخورد تیلیش از رستگاری، زمان و تاریخ، زیرا اینها پایه های پاسخ الهیات من هستند. در نهایت، این تز استدلال می‌کند که با توجه به نظریه B از زمان، تبدیل-رستگاری به بهترین شکل به‌عنوان شکلی از تغییر کیفی و پدیدارشناختی شناخته می‌شود تا یک تغییر هستی‌شناختی قوی. من از مفاهیمی از فلسفه تجربه زمانی برای ارائه این استدلال استفاده می‌کنم و در نهایت به این نتیجه می‌رسم که تبدیل فرد از سقوط به نجات تبدیل به تبدیل شدن به ذهن وابسته است.

ترجمه ماشینی : دو سنگ که بخشی از اسپولیا را در کلیسای کوچک متروپلیس در مرکز آتن تشکیل می‌دهند، شامل یک خط دیواری است که یک سال تقویمی را به تصویر می‌کشد. پایان نامه با مقدمه ای شروع می شود که رویکردهای نظری مورد استفاده را مورد بحث قرار می دهد. مقدمه ای در ادامه می آید که برای مرجع، 41 تصویر روی خط دیوار را با استفاده از تفسیر سال 1932 لودویگ دوبنر ارائه می کند. پس از ارزیابی مطالعات قبلی در فصل 1، پایان نامه سپس کاوشی در جنبه های فرهنگی زمان در یونان باستان ارائه می کند (فصل 2). تجزیه و تحلیل جدیدی از فریز، بر اساس نجوم باستانی، قدمت فریز را به اواخر دوره هلنیستی نسبت می دهد (فصل 3). مطالعه گسترده تقویم‌های هلنیستی آن را مقدونی معرفی می‌کند (فصل 4)، و مکان اصلی و حامی آن را نشان می‌دهد (فصل 5). این پایان نامه تفسیری از فریز ارائه می دهد که نتایج این فصل ها را با هم جمع می کند و استدلالی را ایجاد می کند که شامل هنر، مذهب و فلسفه جامعه آتن معاصر با ساخت دیواره است. با توجه به تاریخ، ارتباط مقدونی و پیوند با یک مؤسسه آموزشی، فصل پایانی 6 تفسیری را ارائه می‌کند که نه بر اساس افزودن تصاویر منفرد، بلکه بر اساس موضوع فریز به عنوان یک کل. این فصل نشان می‌دهد که درک نقاشی دیواری به تعدادی از جنبه‌های جهان دانش هنری در مخاطبان نخبه و تحصیل‌کرده اواخر دوره هلنیستی وابسته است. مهم آگاهی از درک فکری آنها از کمال کیهان و پیوندهای بین این درک قلمرو عقلانی و دین است. همراه کردن شگفتی آنها از این دو حوزه با عرف لذت بردن از قطعات کار مرموز منجر به این نتیجه می شود که فریز به جای ارائه یک فهرست تقویمی مستقیم از رویدادها، تلاش می کند تا دین و نجوم را به هم مرتبط کند.

ترجمه ماشینی : در درک کلامی کلاسیک مسیحی، خدا و زمان به شدت در هم تنیده شده اند (مثلاً زمان و ابدیت، تجسم و آیین عبادت) و نحوه درک ما از حضور و غیاب نامفهوم در زندگی روزمره خود را نشان می دهد. با این حال، درک کلاسیک مسیحی اکتشافات علمی مربوط به زمان و چگونگی تأثیر آن بر تجربه ما از زمان را در نظر نمی گیرد. در تار و پود خدا و زمان است که این پایان نامه استدلال خواهد کرد که مفهوم زمان موجود در ژنتیک معاصر روشی مهم و بدیع را برای در نظر گرفتن مفهوم الهیات کلاسیک مسیحی از حضور و غیاب خدا ارائه می دهد، بنابراین رویکردی بدیع به آن ارائه می دهد. در فرهنگی که به دنبال پاسخ از علم و همچنین الهیات است، امروز چگونه درباره خدا فکر می کنیم.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با بررسی این دو سنت در پیوند، آنچه را که ممکن است در مورد شکاکیت پیرونی باستان، بودیسم مادیاماکای هندی، و پتانسیل آنها به عنوان درمان فلسفی بیاموزیم، نشان می دهد. هدف آن دستیابی به سه هدف است: ارائه یک مقایسه قوی از Pyrrhonism و Madyamaka. نشان دهید که بینش های مهمی ممکن است از این کنار هم قرار گرفتن به دست آید. و نشان می دهد که این دو سنت شیوه های فعلی انجام فلسفه را به چالش می کشد. پایان‌نامه با بررسی پیش‌شرط‌های پژوهش میان فرهنگی پربار آغاز می‌شود. نشان داده شده است که نسبت دادن اهمیت بیش از حد یا خیلی کم به زمینه (به ترتیب نسبیت گرایی رادیکال و جهان گرایی) مشکل ساز است. مقایسه‌های قبلی پیررونیسم و ​​مادهیاماکا توجه کمی به چنین ملاحظات روش‌شناختی داشته است که منجر به کاستی‌های اساسی شده است. این مایه تاسف است، زیرا شباهت‌های قابل توجه آنها به یک نمای کلی و قابل دسترسی نیاز دارد. با پی ریزی پایه های لازم، پایان نامه چنین نمای کلی را ارائه می دهد. یک چارچوب درمانی برای مقایسه سیستماتیک این دو سنت، از جمله تشخیص اختلال، درمان‌های پیشنهادی و شرایط معالجه شده‌شان استفاده می‌شود. چنین مضامینی امکان تشریح سیستماتیک شباهت ها و تفاوت های آنها و محدود کردن خودسری و تعصب را فراهم می کند. علیرغم شباهت‌های چشمگیر آنها، تلاش‌های بسیار کمی برای یادگیری پیررونیسم و ​​مادهیاماکا از طریق مطالعه آنها به همراه انجام شده است. این پایان نامه با نشان دادن این که چنین تحقیقات بین فرهنگی ما را قادر می سازد تا نور جدیدی را بر ابهامات مداوم روشن کنیم و به ما امکان می دهد هر دو سنت را تقویت و از آن دفاع کنیم، این نظارت را تصحیح می کند. برای مثال، نشان داده می‌شود که مادهیاماکا می‌تواند نور تازه‌ای را بر یکی از نگران‌کننده‌ترین پرسش‌ها در مورد پیرونیسم بتاباند: دامنه تعلیق قضاوت چیست؟ در نهایت، این تز نشان می دهد که پیرونیسم و ​​مادیاماکا خود عمل فلسفه را به چالش می کشند. نشان داده شده است که مکاتب فکری معاصر مشابه پیرونیسم و ​​مادهیاماکا ممکن است پتانسیل درمانی خود را به اشتراک بگذارند. اگر چنین است، پس برخی از فلسفه‌های معاصر می‌توانند پریشانی را کاهش داده و حس آرامش را القا کنند. این بدان معناست که ما باید درک خود را از آنچه که فلسفه می تواند انجام دهد را گسترش دهیم. به هر حال، اگر فلسفه معاصر بتواند تجربه ما از جهان را به سمت بهتر شدن تغییر دهد، پتانسیل بسیار بیشتری نسبت به آنچه در حال حاضر تصور می شود دارد - هم از نظر مخاطب و هم از نظر تأثیر.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به عوامل تعیین کننده و مکانیسم های فرآیندهای سکولاریزاسیون فردی در یک دیدگاه فراملی می پردازد. در این «جلد گردآوری شده» از شش مقاله مستقل، من به بررسی باورها و رفتارهای مذهبی و همچنین نگرش نسبت به دین و سیاست می پردازم که به موجب آن اعتبار نظریه های اصلی تغییر دینی (نظریه سکولاریزاسیون کلاسیک، فرضیه امنیت وجودی، سمت عرضه) تبیین ها، رویکردهای تاریخی/فرهنگی و تئوری های تعارض) در معرض آزمون تجربی قرار می گیرند. نتیجه اصلی این است که مکانیسم‌های اساسی پیشنهاد شده توسط نظریه‌های سکولاریزاسیون معتبر هستند و می‌توانیم عوامل تعیین‌کننده اصلی دینداری را در سراسر جهان شناسایی کنیم. با این حال، تنها ترکیبی از رویکردهای موجود قادر به توضیح طیف وسیعی از پدیده های مشاهده شده است. فصل 1 (تألیف مشترک نان دیرک دی گراف و پیتر اشمیت) به مکانیسم های اساسی می پردازد که اجتماعی شدن باورهای دینی را تسهیل می کند. در شرایط نابرابری بالا، دین به عنوان منبع سرمایه اجتماعی عمل می کند که به جامعه پذیری مذهبی افراد خارج از بافت خانواده کمک می کند. اگر سطوح نابرابری کاهش یابد، این «ارزش اجتماعی دین» کاهش می‌یابد و جامعه‌پذیری مذهبی به شدت به تلاش‌های والدین بستگی دارد و در نتیجه به تدریج به سکولاریزاسیون بین نسلی منجر می‌شود. در فصل 2 (هم‌نویس با آنیا نوندورف) نشان می‌دهیم که دولت در اروپای شرقی نقش مهمی در از بین بردن و همچنین ایجاد مجدد ساختارهای معقول مذهبی ایفا کرده است، که سطوح پایین‌تر اعتقاد مذهبی را در گروه‌های جنگ سرد نیز توضیح می‌دهد. به عنوان احیای مذهبی پس از پایان جنگ سرد. فصل 3 و 4 به بررسی موضوع دین و سیاست و مکانیسم های پشتیبان حملات 11 سپتامبر در جهان اسلام می پردازد. سطوح امنیت وجودی و نابرابری درآمدی تأثیر شدیدی بر ترجیحات سیاستمداران مذهبی در منظر مقطعی و همچنین طولی دارد. علاوه بر این، دینداری و رفتار نوع دوستانه در شرایط سطوح بالای نابرابری و سطوح پایین توسعه، خطر تبدیل شدن به حمایت از تروریسم را به همراه دارد. دو فصل پایانی نشان می‌دهد که در یک مقایسه جهانی، سطوح توسعه، نابرابری و تاریخ سوسیالیستی کشورها 75 درصد از تنوع دینداری بین کشورها را توضیح می‌دهند. علاوه بر این، تحولات آتی در تغییرات مذهبی نیز در معرض تغییرات در باروری خواهد بود. محرک های اصلی فرآیندهای سکولاریزاسیون را می توان شناسایی کرد، اما برای اکثریت جمعیت جهان این شرایط در حال حاضر وجود ندارد و در آینده نزدیک نیز برآورده نخواهد شد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه اثری از فلسفه تطبیقی ​​چند رشته ای دین است. این شامل تحلیل و ارزیابی فلسفی سنت‌های فلسفه و الهیات غربی در مورد موضوع انسان‌سازی دینی است. به طور خاص، این مطالعه بر سنت هستی الهیات نوافلاطونی در اندیشه غربی، و شکاف در این سنت بر سر مسئله انسان انگاری دینی و ماهیت الهی تمرکز دارد. پایان نامه این شکاف را برحسب تمایز بین یک مفهوم «ضد انسان شکلی» از طبیعت الهی از یک سو، و یک مفهوم «انسان انگاری ضعیف شده» از طبیعت الهی از سوی دیگر، چارچوب بندی می کند. فصل‌های دوم و سوم به تحلیل چهره‌ها و متون کلیدی از سنت‌های «انسان‌سازی ضعیف‌شده» و «ضد انسان‌شکل» در الهیات نوافلاطونی می‌پردازند. فصل چهارم نقد قابل توجهی را از این سنت به عنوان یک کل مورد بررسی قرار می دهد که توسط کارل بارت و مارتین هایدگر، در میان دیگران، مطرح شده است، یعنی اینکه پروژه هستی الهیاتی به عنوان چنین، شکلی از انسان انگاری مفهومی را تشکیل می دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به تفاسیر معاصر نیچه و هایدگر در مورد مسئله خودشناسی با توجه به مفاهیم صداقت و اصالت می پردازد. در نظر گرفتن مفاهیم در حال توسعه دو فیلسوف از این مفاهیم، ​​پاسخی به مفسرانی که فعالیت خودشناسی را به عنوان یک مشکل در درجه اول شخصی تصور می کنند، امکان پذیر می سازد. گزارش‌های جایگزین پیشنهادی، متون انتقالی را به عنوان نقطه شروع در نظر می‌گیرند که نشان می‌دهد هر دو متفکر درگیر فرآیندهای بازنگری هستند. قرائت صداقت در فصول 1 و 2 حول پایه های نیچه در مورد تعصب در مورگنروته (1880-1881) می چرخد، جایی که او ابتدا نیروهای اخلاقی-تاریخی مستلزم به کار انداختن "اراده به حقیقت" را مشکل می کند. قرائت اصالت در فصل‌های 3 و 4 حول سخنرانی‌های هایدگر می‌چرخد که در کتاب Was heißt Denken چیست؟ (1951-52). این سخنرانی‌ها فرضیات رسمی قبلی او را در مورد آنچه «اراده داشتن وجدان» فرد را فرا می‌خواند، در تفسیری از پارمنیدس در مورد تعین زبانی اندیشه، که بیشتر در زمینه Unterwegs zur Sprache (1950) مورد بحث قرار می‌گیرد، زیر سوال می‌برد. -59). فصل پنجم نشان می‌دهد که چگونه رویارویی هایدگر با نیچه به بازنگری‌های مستمر او در مفهوم اصالت، و به مفاهیم حاضر از نقد و اقتدار آن کمک کرد. توجه ویژه ای به اهداف خاصی است که فویل های نیچه ای متمایز به آنها نزدیک به آغاز رویارویی می شود - در سخنرانی هایدگر در مورد دوم Unzeitgemässe Betrachtung نیچه (1938) و در تک نگاری با عنوان Besinnung (1939) که در نزدیکی آن آماده می شود- و در پایان، به تعبیر همچنین اسپراخ زرتشت (1883-1885) ارائه شده در نیمه اول Was heißt Denken؟ فصل 6 تحولاتی را که از نقطه نظر متون گذشته نگر Die Zollikoner Seminare (1959-1972) و پنجمین کتاب Die fröhliche Wissenschaft (1887) ردیابی شده است، مرور می کند. سخنان پایانی در رابطه با تحقیقات تجربی اخیر در مورد ساختارهای اجتماعی-محیطی دخیل در تعیین هویت شخصی بیان شده است.

ترجمه ماشینی : این پروژه یک ارزیابی مجدد فلسفی از نظریه هنری مور در مورد فضای الهی ارائه می دهد، که - از طریق نیوتن - بخشی از مبانی متافیزیکی فیزیک جدید شد. البته، این فضا به زودی به یک اتر غیرشخصی سکولاریزه شد، سپس به ظاهر توسط اینشتین نسبی شد. با این حال، برخی از فیلسوفان اخیر - مانند ریچارد سوینبرن، ویلیام لین کریگ و جان لوکاس - به طور متقاعدکننده ای استدلال کرده اند که مکان و زمان مطلق با فضازمان کیهانی و همچنین با تفسیر نئولورنتسی از نسبیت سازگار است. با این حال، در حالی که بسیاری اجازه داده‌اند این بازگشت احتمالی مطلق‌ها برای تغییر شکل الهیات و فلسفه زمان آن‌ها، به نظر می‌رسد که تعداد کمی از پتانسیل آن را برای بازاندیشی در رابطه خدا با فضا درک کرده باشند. بنابراین، دفاع از نظریه مور از فضای الهی در نقطه اتصال کامل بین یک گشایش رادیکال جدید و تعداد کمی که متوجه باز بودن آن شده اند قرار می گیرد. بخش اول پروژه ما نوشته‌های مور درباره فضای الهی را تفسیر می‌کند، و زمینه متنی و الهام‌بخشی را برای راه‌اندازی دفاع فلسفی تازه‌ای از فضای الهی در بخش دوم فراهم می‌کند، و به این نتیجه می‌رسد که فضای الهی همچنان باید وزن قابل‌توجهی در فلسفه دین معاصر داشته باشد.

ترجمه ماشینی : این اثر تلاشی است برای اندیشیدن به ماهیت اساسی روابط متقابل میان دین، علم و الهیات (RST) از درگیری هایدگر با مسئله هستی. سه سؤال اصلی در ابتدا انگیزه این تحقیق را فراهم کردند: اول، روابط متقابل (در صورت وجود) بین دین، علم و الهیات چگونه باید درک شود؟ دوم، آیا رابطه "گفتگو" به نوعی در میان سه عنصر سه گانه RST امکان پذیر است؟ و سوم، آیا الهیات جایگاه شایسته ای در میدان عمومی دارد که تحت سلطه این دیدگاه است که علم به عنوان «معیار طلایی» عقلانیت و حقیقت عمل می کند؟ این تحقیق پنج رشته یا خط تحقیق را در هم می آمیزد که در گفتمان فعلی RST مناسب و محور اندیشه هایدگر است. موضوع اول شامل موضوعات فصل است: پدیدارشناسی، حقیقت، فناوری و اخلاق. چهار رشته دیگر - توجه به چیزها، تأمل، تفکر، و سرنوشت - هر یک «متقاطع» یا پیمایش، مضامین فصل است.