جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر از سه حرکت تشکیل شده است. در حرکت اول، رابطه اسپینوزا - مارکس، با شرح قرابت های تعریف «مفهوم مشترک» در اسپینوزا و تعریف «ارزش» نزد مارکس، ترسیم می شود. دومین حرکت، قرائت خلاقانه مارکس از اسپینوزا و وفاداری اش را به او در دست نوشته 1841 برجسته می سازد. سومین حرکت، مضمون قدرت برسازنده فقر، را از مجرای مقایسه دقیق نوشته های اسپینوزا و مارکس، به علاوه متأخرترین تفاسیر شان، شرح و بسط می دهد. سرانجام، این کتاب تلاش دارد از «اخلاق» اسپینوزا به سوی اخلاقی درباره ما، درباره فهم و عمل ما، حرکت کند. جهانی که اسپینوزا به روی ما می گشاید، بافتار و بنیان این کتاب کوچک را تشکیل می دهد. مارگریتا پاسکوچی دکترای ادبیات تطبیقی را در دانشگاه نیویورک سیتی ایالات متحد خوانده است، رساله دکترای وی «سرمایه و امر خیالی، مطالعه ای در باب کالا در مقام ابژه شاعرانه» نام دارد. او همچنین دارای دکترای فلسفه از دانشگاه فرانکفورت آلمان نیز هست.

خالق حکیم خلقتی که بر خلق آن افتخار نموده است، آن را رها نگذاشته بلکه برای هدایت آن‌چنان نظام احسن تدارک دیده که اولین انسان مرد روی ارض را هادی قرار داده است و همین‌طور به طبق نیاز‌های زمانی و مکانی صحف آسمانی برای هدایت بشر نازل فرموده است. چون واجب‌الوجود از اعضا و جوارح منزه و مبراه است و روی زمین برای تفاهم و ارتباط زبان واحدی وجود نداشته بلکه زبان تکلم با لهجه‌های مختلف زیاد بود، سؤال مطرح می‌شود که این صحایف آسمانی به کدام زبان نازل می‌شد؟ جواب این سؤال در آیه ۴ سوره ابراهیم «وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لهَمْ». با صراحت مرقوم می‌باشد. پاسخ این سؤال به‌این‌علت ضرورت دارد که آن دسته از بنی نوع انسانی که بعد از نزول کتب آسمانی و بعد از زمان رسل به دنیا آمدند و می‌خواهند از معانی و مراد جدی خدای تعالی را با دقت به دست بیاورند، باید به زبان و فرهنگ نزول کتب آسمانی مراجعه کنند. در این مقاله تفسیر این آیه به‌صورت تطبیقی و با روش کتابخانه‌ای موردبررسی قرارگرفته و درنتیجه بین مفسران فریقین پنج آرای مهم درباره این تفسیر بیان‌شده است و دیدگاه «ارسال رسل با آشنایی به زبان و فرهنگ قوم» با توجه به‌ظاهر این آیت و تاریخ انبیاء نزدیک‌تر و قوی به نظر می‌رسد.

کتاب حاضر از سه حرکت تشکیل شده است. در حرکت اول، رابطه اسپینوزا - مارکس، با شرح قرابت های تعریف «مفهوم مشترک» در اسپینوزا و تعریف «ارزش» نزد مارکس، ترسیم می شود. دومین حرکت، قرائت خلاقانه مارکس از اسپینوزا و وفاداری اش را به او در دست نوشته 1841 برجسته می سازد. سومین حرکت، مضمون قدرت برسازنده فقر، را از مجرای مقایسه دقیق نوشته های اسپینوزا و مارکس، به علاوه متأخرترین تفاسیر شان، شرح و بسط می دهد. سرانجام، این کتاب تلاش دارد از «اخلاق» اسپینوزا به سوی اخلاقی درباره ما، درباره فهم و عمل ما، حرکت کند. جهانی که اسپینوزا به روی ما می گشاید، بافتار و بنیان این کتاب کوچک را تشکیل می دهد. مارگریتا پاسکوچی دکترای ادبیات تطبیقی را در دانشگاه نیویورک سیتی ایالات متحد خوانده است، رساله دکترای وی «سرمایه و امر خیالی، مطالعه ای در باب کالا در مقام ابژه شاعرانه» نام دارد. او همچنین دارای دکترای فلسفه از دانشگاه فرانکفورت آلمان نیز هست.

فصل و وصل یکی از مباحث بنیادین و کلیدی دانش بلاغی قلمداد می­شود که از دیرباز زبان­شناسان و مفسران قرآنی بدان پرداختند. اهمیت و ارزش این امر هم از آنجایی ناشی می­شود که موضوع فصل و وصل چون رشته­ی تسبیحی را می­ماند که دانه­های معنایی متن را در کنار هم قرار داده و از گسیختگی و پراکندگی­ آنها جلوگیری می­کند و بدین شیوه شالوده­ی انسجام و پیوستگی متن را قوام و استحکام می­بخشد. کنکاش و پژوهش در این زمینه این امکان را برای خواننده فراهم می­کند که وی نگاهی جامع و کامل به فضا و افق­های معنایی متن و ماتن آن داشته باشد. محمد شمش­الدین الفناری نیز از جمله مفسران قرآنی است که در باره­ی فصل و وصل اظهار نظر کرده است. ایشان در این حوزه برخی از قواعد و اصول را مورد نقد و ارزیابی قرارداده و بر خلاف جمهور، این موارد را اصل و قاعده ندانسته، بلکه به عنوان استثناء پذیرفته است. همچنین الفناری بر خلاف دانشمندان بلاغی، موضوع فصل و وصل را تنها در جمله محرز می­داند. در جستار پیش­رو، نگارندگان با روش توصیفی ـ تحلیلی موضوع فصل و وصل را در سوره ابراهیم از منظر الفناری مورد بحث و بررسی قرار داده­اند. نتایج بحث حاکی از آن است که بلاغت فصل و وصل از دیدگاه الفناری مبتنی بر دو اصل است: نخست جامع مشترک معنایی میان دو جمله و دوم سازگاری و هماهنگی در خبری یا طلبی بودن آن دو. نیز توجه به کل ساختار متن و بافت، بدین معنا که جملات بدون اینکه با حرف عطف به یکدیگر متصل شوند، از نظر بافت معنایی با یکدیگر انسجام و اتحاد دارند.

برنامه‌ی لوکاچ در «پیرامون هستی‌شناسی هستی اجتماعی»، به گفته‌ی او، نگاهی دیگر و دیگرگون به رابطه‌ی «ضرورت و آزادی»، یا به تأکید او، رابطه‌ی بین «غایت‌شناسی و علّیت» است؛ و به‌راستی نیز مسئله‌ی سرشت غایت‌شناختی «کار» نقشی بسیار تعیین‌کننده در این اثر عظیم ایفا می‌کند. در تلاش و کنکاش لوکاچ پیرامون مقوله‌ی «کار» است که می‌توان کلنجار توان‌فرسای او را در حل تناقض پای‌بند ماندن به نام و میراث و پیامدهای مقوله‌ی «هستی‌شناسی»، تهی ‌کردن آن تا آخرین لحظه و هجا از معنای سنتی‌اش و گنجانیدن هویتی تازه در آن را آشکارا دید؛ هویتی که بتوان بی‌هراس و پروا، «هستی‌شناسی» مارکسی‌اش نامید.

برنامه‌ی لوکاچ در «پیرامون هستی‌شناسی هستی اجتماعی»، به گفته‌ی او، نگاهی دیگر و دیگرگون به رابطه‌ی «ضرورت و آزادی»، یا به تأکید او، رابطه‌ی بین «غایت‌شناسی و علّیت» است؛ و به‌راستی نیز مسئله‌ی سرشت غایت‌شناختی «کار» نقشی بسیار تعیین‌کننده در این اثر عظیم ایفا می‌کند. در تلاش و کنکاش لوکاچ پیرامون مقوله‌ی «کار» است که می‌توان کلنجار توان‌فرسای او را در حل تناقض پای‌بند ماندن به نام و میراث و پیامدهای مقوله‌ی «هستی‌شناسی»، تهی ‌کردن آن تا آخرین لحظه و هجا از معنای سنتی‌اش و گنجانیدن هویتی تازه در آن را آشکارا دید؛ هویتی که بتوان بی‌هراس و پروا، «هستی‌شناسی» مارکسی‌اش نامید.