جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله قصد دارد تا با بیان اجمالیِ فلسفه ذهن کانت، در بخش اول، تأثیر آن در فلسفه ذهن معاصر، و در بخش دوم، تأثیر و نسبت آن با کارکردگرایی را مورد بررسی و نقد قرار دهد. از مهمترین مواردی که در آن فلسفه ذهن معاصر متأثر از اندیشه‌های کانت بوده عبارت‎اند از: (1) لزوم وضع نوعی ساختار ضروری برای اندیشه و تجربه. (2) ارتباط میان صورت‌های آگاهی و خودآگاهی. (3) کنار نهادن خودِ دکارتی که ناظر به بحث کانت در نقد روان‌شناسی عقلانی است. (4) تفکیک حس از فاهمه در کانت پیشگام مسئله تجربه در نظریات جدید درباره آگاهی است. همچنین در بخش دوم، نشان می‎دهیم که اگرچه میان کارکردگرایی و فلسفه ذهن کانت شباهت‎هایی وجود دارد، اما روایت کارکردگرایانه بسیاری از مفاهیم اساسیِ فلسفه وی ازجمله برخی کیفیات ذهنی و معماری استعلایی آن، و توجه به هستی‎شناسی طبیعت ذهن را کنار می‌گذارد. از نظر ما، هر خوانشی از جمله خوانش کارکردگرایانه از کانت، برای اینکه اصیل تلقی شود، بایستی دارای دو شرط اساسی باشند: (1) با مهمترین آموزه‎های کانت که عبارت است از روش استعلایی و التزامات آن، در تعارض نباشد. و (2) زمینه تاریخی مباحث کانت و تطور زمانی مفهوم مد نظر را مورد توجه قرار دهد.

کلیفورد با ثابت‌دانستن حقیقت عالم و صادق دانستن گزاره در‌‌مطابقت با آن، تنها راه توجیه باور را ارائه دلایل عقلی کافی می‌داند. او با اتخاذ رویکرد «لاأدری‌گری» در‌شرایط قفدان قرینه‌کافی، معیاری غیرقابل‌اجرا مطرح می‌کند و با غفلت از ساحات مختلف وجودی انسان، بسیاری از نیازها و باورهای مهم را به‌حالت تعلیق درمی‌آورد که در‌‌مواردی مستلزم قبول ناآگاهانه یک‌طرف قضیه می‌گردد. جیمز حقیقت عالم را سیال می‌داند و با توصیه به‌آسان‌باوری، حقیقت و صدق را به‌سودمندی فرومی‌کاهد و از اراده معطوف به‌باور سخن می‌گوید. او برآن است که هرگاه ساحت معرفتی نتواند دلایل‌کافی برای توجیه ارائه کند، بقیه ساحات، با استناد به‌ادله عملی، یاری‌گر انسان در‌کسب معرفتند. به‌نظر می‌رسد برای رهایی از نقاط ضعف مطرح در ‌نظریه کلیفورد و جیمز، می‌توان رهیافت میانه‌ای را در‌پیش گرفت و گزاره‌های بدون‌قرینه را به‌نوعی تلقی به‌قبول کرد که در‌‌موضع صدق قرار نگیرد و با پذیرش آن گزاره، بدون فروکاستن معنای صدق و بدون ادعای صدق برای گزاره مفروض، از آثار آن بهره‌مند گشت.

ذات‌گرایی جدید در تقابل با کلّ ضدّذات‌گرایی مابعدنیوتنی تا حال حاضر و روایت جدیدی از ذات‌گرایی قدیم است. جناب استاد مصباح یزدی، که در سنّت ذات‌گرایی قدیم قرار دارند، دارای دیدگاهی است که در توافق با ذات‌گرایی جدید است. طبق ذات‌گرایی جدید، حقایق دارای ذوات و خواص ذاتی حقیقی و اعتبارات دارای ذوات و خواص ذاتی اعتباری‌اند. ذوات و خواص ذاتی موضوعات تجربی از طریق تجربه، موضوعات عقلی از طریق عقل، و موضوعات اعتباری(اعم از اعتبارات تجربی و نقلی، و اعم از اعتبارات توصیفی و توصیه‌ای) از طریق اعتبارات غیردینی و دینی قابل اکتساب و شناسایی می‌باشند. طبق رویکردی که مصباح یزدی در باب روش و در باب علم دینی دارند، علوم تجربی و نیمه‌ی تجربی علوم اجتماعی و رفتاری به تبع تجربه، علوم عقلی محض به تبع عقل، علوم عقلی غیرمحض به تبع عقل و منابع عقلی دین، و علوم نقلی و نیمه‌ی نقلی علوم اجتماعی و رفتاری به تبع نقل و منابع نقلی دین قابل اکتساب می‌باشند. بر این اساس، رسالت دین بر تأیید برخی علوم، تهذیب برخی علوم، و تأسیس برخی دیگر است.

فضای سایبر -که از آن مسامحتاً با عنوان فضای مجازی یاد می‌شود- عرصه و زیست‌جهانِ نوینی است که در پی بروز انقلاب‌های علمی چند دهه اخیر و پیشرفت بشر در علوم رایانه و فناوری اطلاعات، به دست انسان مدرن گشوده‌ شده است. به‌موازات انفتاح و بسطِ فزاینده این ساحت جدید، فراهم‌شدن امکان تعامل فرامکانی و فرازمانی افراد با یکدیگر و با اشیاء‌ و نیز بروز تغییر هستی‌شناسانه (تغییر در نحوه وجودِ) اطلاعات، یعنی گسست اطلاعات از ماده (کاغذ) و شبیه‌سازی آن در ماده "بیت" (دیجیتالی‌شدن اطلاعات)، در عرصه معرفت‌شناسی بشر و درک او از چیزها نیز دگرگونی شگرفی پدید آمد؛ به‌گونه‌ای که می‌توان، نشستن اطلاعات به‌جای معرفت؛ تغییر در روش طبقه‌بندی اطلاعات؛ مرور صفحه نمایش به‌جای خواندن مطلب؛ تحول در معیار صدق باورها؛ تحول در الگوی توجیه باورها؛ فقدان ملاک تمییز میان حقیقت و مجاز؛ گسترش معرفتِ اجتماع‌محور؛ و تحول در مسئولیت معرفتی را در زمره مهم‌ترین مختصات معرفت‌شناختی فضای سایبر -چونان یکی از اصلی‌ترین منابع معرفت بشر کنونی- دانست. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-عقلی، درصدد تبیین مختصات معرفت‌شناختی فضای سایبر بوده و اهم تطورات معرفت‌شناختی این عرصه را به تصویر کشیده است

در کتب آسمانی و به ویژه قرآن کریم به دسته ای از علم و ادراک اشاره شده که به موجب آن جهان سرتاسر صاحب شعوری همگانی تلقی می گردد. این شعور که علمی بسیط به شمار می رود به همراه علم مرکب، تقسیماتی از علمند که مطالعه آن ها به تعمیق مطالعات هستی شناختی و انسان شناختی مددی فراوان می رساند. صدرالمتالهین در تحلیل این دو علم، افقی را به سوی ذهن ها می گشاید که در فهم نصوص دینی بسیار راه گشاست. پرسش اصلی نوشتار حاضر آن است که تحلیل دقیق اقسام علم بسیط و مرکب از نگاه صدرالمتالهین چیست و کاستی های آن کدام است؟ نگارنده در روی آوردی توصیفی، تحلیلی به آرای ملاصدرا و در ضمن بیان کاستی های نگاه او به علم بسیط و مرکب، به تبیین ویژگی ها، تفاوت ها و مختصات دقیق هرکدام همت گماشته است. فرضیه تحقیق با نظر به تعالیم وحیانی، چنان است که با نگاهی نسبی می توان همه موجودات را از یک منظر، صاحب علم مرکب دانست و از نگاهی دیگر با علم بسیط و مرکب میان شان تمایز نهاد.

بسیاری از مفاعیم انتزاعی در داستان‎های قرآن کریم از راه مفاهیم عینی بیان می‎گردند. جانسون معتقد است انسان بر اساس تجربیاتی که از جهان پیرامون خود کسب می‎کند، برای فهم امور انتزاعی آمادگی بیشتر و بهتری دارا خواهد بود. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به طرح‎واره‎های تصویری داستان حضرت ابراهیم (ع) در قرآن کریم پرداخته تا به این پرسش‎ها، پاسخ دهد؛ طرح‎واره‎های تصویری داستان حضرت ابراهیم (ع) در قرآن کریم دارای چه قابلیت‎های مفهومی است؟ کدام‎یک از انواع طرح‎واره‎های تصویری بیشترین سهم را در انتقال مفاهیم و درک درست از آیات داستان حضرت ابراهیم (ع) دارد؟ نتایج حکایت از آن دارند؛ قرآن کریم به عنوان اثری همه جانبه با توجه به مفاهیم انتزاعی گسترده‎ای که در خود جای داده، دارای طرح‎واره‎های تصویری حرکتی، حجمی و قدرتی بسیاری است. از مجموع آیات دربردارنده‎ی داستان حضرت ابراهیم (ع)، بیشترین آیات شامل طرح‎واره حرکتی است. کمترین آیات طرح‎واره‎ی قدرتی و حجمی هستند.