جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در کنار انواع رویکردها به واقعیت کثرت دین، تعداد اندکی از عرفای مسلمان با توجه به شرایط سیاسی-اجتماعی زمان خود از منظر عرفانی به این موضوع پرداخته‌اند. از جمله این عارفان می توان به دو عرفای برجسته سده های میانی اسلامی، یعنی عین القضات همدانی و عزیزالدین نسفی اشاره کرد. در پژوهش حاضر، علاوه بر مقايسه انديشه هاي آن دو عارف، به شيوه تطبيقي ـ تحليلي، رويكردهاي آنان به مسئله وحدت و كثرت مذاهب مورد بررسي قرار گرفته است. همچنین نشان داده می شود که اگرچه هر دو عارف به وجود یک اصل مشترک در همه ادیان معتقدند، اما چگونه عین القعات بر اساس دیدگاه های هرمنوتیکی خود، اشتباهات زبانی و ترجمه را به عنوان عواملی که موجب کثرت دین می شود برجسته کرده است، در حالی که نسفی بر اساس دیدگاه های هرمنوتیکی خود. در نظریه وحدت وجود، بر تعدد در لغت و نیز اعتقاد به خدای اختراعی تأکید کرده است. از سوی دیگر، هر دو عارف چون تجربیات معنوی و خرد جمعی را ملاک صحت ادیان می‌دانند، کوشیده‌اند نشان دهند که چرا تجارب معنوی که ریشه در واقعیتی الهی دارند، در طول زمان تغییر و تحریف شده‌اند.