چکیده :
ترجمه ماشینی :
احساس گناه، نیش دردناک وجدان بد، چه چیزی می تواند به ما بگوید که ما انسان هستیم؟ چگونه می توان آن را توضیح داد یا توجیه کرد؟ مقصر بودن در پی پاسخگویی به این سؤالات از طریق بررسی دیدگاه های کانت، شلینگ، شوپنهاور، پل ری، نیچه و هایدگر است.
احساس گناه، آزادی، مسئولیت و وجدان.
مفهوم گناه از سوی محققانی که در تاریخ فلسفه آلمان کار می کنند مورد توجه کافی قرار نگرفته است.
علاوه بر این، حتی متفکرانی که تصوراتشان از گناه مورد تحقیق قرار گرفته است، به طور کامل در بافت تاریخی آنها مورد مطالعه قرار نگرفته است.
گای الگات هر دوی اینها را جبران می کند
خلأهای علمی نشان می دهد که چگونه می توان استدلال های این فیلسوفان را پس از خواندن در بافت تاریخی آنها عمیق تر درک کرد، تاریخی که باید به صورت دیالکتیکی پیش رود.
بنابراین، در کانت، شلینگ و شوپنهاور، ما تغییراتی در این ایده می یابیم که احساس گناه برای اعمال خاص ما
انجام به این دلیل موجه است که عامل انسانی در وجود خود مقصر است - گناهی که او مسئول آن است.
در مقابل، در ری و نیچه، این ایده‌ها رد می‌شوند و احساس گناه به‌ندرت توجیه‌پذیر است، اما از طریق روان‌شناسی انسان قابل توضیح است.
سرانجام، در هایدگر، نزدیکی را می‌یابیم
ترکیبی از دیدگاه های فیلسوفان قبلی، همانطور که او استدلال می کند ما در وجود خود مقصریم، اما مسئول این گناه نیستیم.
در روند آشکار شدن مسیر این مفاهیم در حال تکامل از گناه، دیدگاه های فیلسوفان در مورد این مسائل و بسیاری از موضوعات دیگر به طور عمیق مورد بررسی قرار می گیرند.
و الگات از طریق آنها رویکردی کاملاً جدید را برای احساس گناه بیان می کند
what can guilt, the painful sting of the bad conscience, tell us about who we are as human beings? how can it be explained or justified? being guilty seeks to answer these questions through an examination of the views of kant, schelling, schopenhauer, paul rée, nietzsche, and heidegger on
guilt, freedom, responsibility, and conscience.
the concept of guilt has not received sufficient attention from scholars working in the history of german philosophy.
what's more, even individual thinkers whose conceptions of guilt have been researched have not been studied fully within their historical contexts.
guy elgat redresses both these
scholarly lacunae to show how these philosophers' arguments can be more deeply grasped once read in their historical context, a history that should be read as proceeding dialectically.
thus, in kant, schelling, and schopenhauer, we find variations on the idea that guilt for specific actions we
perform is justified because the human agent is guilty in his very being--a guilt for which he is responsible.
in contrast, in rée and nietzsche, these ideas are rejected and guilt is seen as rarely justified but rather explainable through human psychology.
finally, in heidegger, we find a near
synthesis of the views of the previous philosophers, as he argues we are guilty in our very being yet are not responsible for this guilt.
in the process of unfolding the trajectory of these evolving conceptions of guilt, the philosophers' views on these and many other issues are explored in depth,
and through them elgat articulates an entirely new approach to guilt.