چکیده :
ترجمه ماشینی :
این تز کاوشی است از درک افلاطون از قدرت بی نظمی همانطور که در کیهان شناسی او، تیمائوس و در اثر عمدتا مذهبی او، قوانین x ارائه شده است.
هرج و مرج قبل از پیدایش جهان، و همچنین برای هر بی نظمی باقیمانده ای که در کیهان پس از نظم یافتن پیدا می شود و نقطه مقابل «nous» یا عقل است.
با این حال، در کار اخیر، قوانین x، نیروی علّی برای بی نظمی اکنون به عنوان یک نیروی بی نظم شناخته می شود که می تواند روح را به خطر بیندازد، که مدت ها پس از ایجاد کیهان و خود، «روح» فعال است.
آنچه در نهایت پدیدار می شود، یک نظریه پویا در مورد بی نظمی و یک متافیزیک است که از آن نظریه حمایت می کند، این دو اثر را در هم می پیچد، به هم متصل می کند و از هم جدا می کند.
در قسمت اول، متشکل از پنج فصل، من یونانی را ارائه می‌دهم، ترجمه‌ای اصلی و تفسیری بر هفت قطعه کلیدی از تیمائوس که در آن افلاطون ایده‌های خود را در مورد بی‌نظمی، هم به‌عنوان تأثیری در کیهان و هم به‌عنوان نیروی علّی یا نیروی بی‌نظمی ارائه می‌کند.
قبل از نسلش در این راستا، من از نزدیک به استفاده افلاطون از کلمه یونانی &v&yk~ در نقش آن به عنوان یک قدرت بی نظم نگاه می کنم، اما معمولاً به عنوان «ضرورت» نیز درک و ترجمه شده است.
من این را با درک افلاطون از نقشی که "دمیورژ" یا قدرت نظم دهنده کیهان ایفا کرده است، با توانایی ~06 یا "عقل" و دسترسی اش به "فرم ها" یا "ایده ها" ایده آل هنگام سفارش دادن یا تولید، مقایسه می کنم.
جهان.
در قسمت 11، متشکل از چهار فصل، قوانین x به طور مشابه ارائه شده است، که یونانی، ترجمه (بیشتر، ترجمه a.
e.
taylor) و تفسیر بر روی هشت قسمت کلیدی را ارائه می دهد.
در اینجا به بررسی درک افلاطون از بی نظمی می پردازم که به طور خاص به «روح» و رابطه روح با قدرت(ها) نابسامان و «شر» مربوط می شود.
در فصل پایانی نظریه ای از بی نظمی ارائه می شود که در آن یک معرفت شناسی ترسیم می شود، یک هستی شناسی ارائه می شود و از آن استدلال می شود که متافیزیک بی نظمی از آن بیرون می آید.
this thesis is an exploration of plato’s understanding of the power of disorder as it is presented in his cosmology, the timaeus and in his predominantly religious work, laws x.
in the former work this causal force is presented as the disordering power responsible for the physical chaos prior to the generation of the universe, as well as for any residual disorder found within the cosmos after it has been ordered and is the antithesis of ‘nous’ or reason.
in the latter work, however, laws x, the causal force for disorder is now understood as a disordering power capable of endangering the soul, active long after the cosmos has been generated and itself, a ‘soul’.
what ultimately emerges is a dynamic theory of disorder and a metaphysics supporting that theory, weaving through, connecting across and separating apart these two works.
in part i, consisting of five chapters, i provide the greek, an original translation and commentary on seven key passages from the timaeus where plato presents his ideas on disorder, both as an effect within the cosmos and as a causal power or force for disorder prior to its generation.
in this regard, i look closely at plato’s use of the greek word &v&yk~ in its role as a disordering power, but which has also been commonly understood and translated as ‘necessity’.
i contrast this with plato’s understanding of the role which the ‘demiurge’ or the ordering power of the cosmos has played, with its faculty of ~06s or ‘reason’ and its access to ideal ‘forms’ or ‘ideas’ when ordering or generating the universe.
in part 11, consisting of four chapters, laws x is similarly presented, providing the greek, a translation (for the most part, that of a.
e.
taylor) and commentary on eight key passages.
here i investigate plato’s understanding of disorder as it pertains specifically to the ‘soul’ and of the soul’s relation to the disordering power(s) and to ‘evil’.
in the final chapter a theory of disorder is proposed, in which an epistemology is outlined, an ontology is given and from which, it is argued, a metaphysics of disorder emerges.