چکیده :
ترجمه ماشینی :
در گفتگوهای علم و دین، زمان اغلب نادیده گرفته می شود.
از آنجایی که این پایان نامه زمان و الهیات را در چارچوب الهیات ارائه شده توسط الهیات سیستماتیک پل تیلیش درگیر می کند، گامی در جهت پرداختن به این نظارت است.
در این اثر من از روش همبستگی تیلیش به عنوان ساختار فراگیر خود استفاده می‌کنم، روش‌شناسی الهیاتی که به صراحت طراحی شده است تا تکامل مستمر الهیات را در گفتگو با پرسش‌های فوری از فرهنگی که آن الهیات باید در آن دریافت شود، تشویق کند.
رویکرد من اساساً رویکردی سازنده است، به این معنی که من نگران اثبات یا رد هیچ ادعای کلامی، فلسفی یا علمی نیستم.
بلکه این پایان نامه زمان و الهیات را با هدف پرورش گفت و گوی سازنده درگیر می کند.
روش همبستگی شامل مکان یابی دغدغه های فرهنگی خاص، به اصطلاح پرسش فلسفی، و ارائه پاسخ الهیاتی است که به آن پاسخ الهیاتی می گویند.
برای این منظور، این تز با فیزیک و متافیزیک زمان، به‌ویژه نظریه‌های نسبیت انیشتین آغاز می‌شود و استدلال می‌کند که این نظریه‌ها دلیل خوبی برای پذیرش نظریه b از زمان است که در آن زمان نمی‌گذرد و واقعیت از یک جهان بلوکی تشکیل شده است.
سؤال فلسفی که مطرح می شود این است: چگونه می توان تغییر را در این متافیزیک زمانی ایستا درک کرد؟ این سؤال برای هر دکترین نجاتی که مستلزم تغییر در زمان است بسیار مهم است.
سپس به بررسی الهیات سیستماتیک می پردازم، با تمرکز ویژه بر برخورد تیلیش از رستگاری، زمان و تاریخ، زیرا اینها پایه های پاسخ الهیات من هستند.
در نهایت، این تز استدلال می‌کند که با توجه به نظریه b از زمان، تبدیل-رستگاری به بهترین شکل به‌عنوان شکلی از تغییر کیفی و پدیدارشناختی شناخته می‌شود تا یک تغییر هستی‌شناختی قوی.
من از مفاهیمی از فلسفه تجربه زمانی برای ارائه این استدلال استفاده می‌کنم و در نهایت به این نتیجه می‌رسم که تبدیل فرد از سقوط به نجات تبدیل به تبدیل شدن به ذهن وابسته است.
time is often neglected in conversations between science and religion.
as this thesis engages time and theology within the theological framework provided by paul tillich’s systematic theology, it is a step towards addressing this oversight.
in this work i use tillich’s method of correlation as my overarching structure, a theological methodology which is explicitly designed to encourage the continuous evolution of theology in dialogue with pressing questions from the culture in which that theology is to be received.
my approach is fundamentally one of constructive engagement, meaning i am not concerned with proving or disproving any theological, philosophical, or scientific claims; rather, this thesis engages time and theology with the aim of fostering a constructive dialogue.
the method of correlation involves locating specific cultural concerns, the so-called philosophical question, and providing a theological response, termed the theological answer.
to this end, this thesis begins with the physics and metaphysics of time, especially einstein’s relativity theories, and argues that these give good reason to accept a b-theory of time in which time does not pass and reality is comprised of a block universe.
the philosophical question that arises is this: how can change be understood within this static temporal metaphysic? this question is highly important for any doctrine of salvation that requires a transformation in time.
i then explore systematic theology, with a particular focus on tillich’s treatment of salvation, time, and history, as these are the foundations of my theological answer.
finally, the thesis argues that given a b-theory of time, a salvation-transformation is best understood as a form of qualitative, phenomenological change, rather than a robust ontological change.
i use concepts from the philosophy of temporal experience to make this argument, ultimately concluding that the individual’s transformation from fallen to saved is one of mind-dependent becoming.